ตอนที่4 วางแผน

“เออแล้วเรื่องที่แกโกงเงินเค้า คุณน่านว่ายังไง” ข้าวหอมอยากรู้ข้อนี้มากกว่า เพราะเงินที่เพลินฝันรับจากน่านฟ้าก็ไม่ใช่น้อยๆ

“ก็ไม่เห็นว่ายังไง ไม่ได้ขอเงินคืนด้วยนะ” เพลินฝันพยายามคิดถึงคำพูดของชายหนุ่ม เขาก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะเรียกร้องเงินคืนจากเธอ เพียงแค่ต่อว่าเธอเรื่องที่หนีเขามาเท่านั้น

“ถามจริงอยู่กับคุณน่านเป็นครึ่งๆ ปี แถมทำกิจกรรมทำลูกกันอยู่ตลอดแกไม่หวั่นไหวกับเค้าบ้างเลยเหรอ”

ข้าวหอมถามจบ เพลินฝันก็เริ่มก้มหน้างุดไม่ยอมตอบอะไรคนที่ถาม

“อ่อ...พอจะเข้าใจแล้ว” ทอฝ้ายหันมามองหน้ากับข้าวหอมอย่างรู้กัน

“แกรักเค้าไปแล้ว กลัวว่าวันนึงจากกันต้องเจ็บ อย่างน้อยมีลูกมาเป็นตัวแทนความรักก็ยังดีใช่ไหม”

เพลินฝันยังคงเงียบไม่ได้ปริปากปฏิเสธอะไร เพราะมันก็จริงอย่างที่เพื่อนๆ ทั้งสองเข้าใจ

“เอาแบบนี้สิ ฉันรู้มาว่าคุณน่านยังไม่มีแฟน แล้วก็ไม่มีครอบครัว ยังไงแกก็เป็นแม่ของลูกเค้า ก็ทำให้เค้ารักแกไปเลย แกก็จะได้ทั้งหัวใจ แถมยัยหนูก็ได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูกด้วย” ข้าวหอมมั่นใจว่ายังไงน่านฟ้าก็ยังไม่มีแฟน เพราะถ้ามีนักข่าวอย่างเธอคงได้เขียนข่าวไปแล้ว

“เออ...ผู้ชายชาติตระกูลดีอย่างคุณน่านไม่ได้หาง่ายๆ นะเพลิน พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสไปเลย” ทอฝ้ายเห็นด้วยกับคำพูดของข้าวหอม

เพราะยังไงเพลินฝันก็รักน่านฟ้าจริงๆ แถมยังมีลูกด้วยกัน จะดีไม่น้อยถ้าน่านฟ้ารักเพลินฝันตอบ พลอยชมพูก็จะได้อยู่กับพ่อและแม่พร้อมหน้าพร้อมตาเป็นครอบครัวที่มีแต่ความรักความอบอุ่น

“คุณน่านเค้าน่าจะมีแฟนแล้ว ที่เค้ามาเจอฉันที่นี่ก็เพราะมาสั่งกุหลาบแดงช่อโตให้ใครก็ไม่รู้” เพลินฝันคิดว่าอะไรๆ คงไม่ได้ง่ายขนาดนั้น ก่อนจะชี้ไปที่ดอกไม้ช่อโตตั้งตระหง่านอยู่ไม่ไกล

“เค้าบอกแกเหรอว่าสั่งให้แฟน” ทอฝ้ายมองไปยังช่อกุหลาบช่อใหญ่ที่ยังวางตั้งอยู่หน้าร้าน

เพลินฝันส่ายหัวเป็นคำตอบ

“งั้นก็อย่าคิดไปเอง”

“แต่เค้าไม่น่าจะชอบฉันหรอก เค้าคงเห็นฉันเป็นผู้หญิงเห็นแก่เงินไปแล้ว” ข้อนี้เธอคิดในใจอยู่ตลอดเวลาที่หนีจากน่านฟ้ากลับมาที่ประเทศไทย

“จะยังไงก็ช่าง หรือแกอยากให้เค้ามีแฟนใหม่แล้วกลายมาเป็นแม่เลี้ยงยัยหนู แกคิดดูสิใครจะมารักลูกแกจริงๆ อย่างที่แกรัก ดีไม่ดีเค้ามีลูกกันใหม่ลูกแกอาจจะถูกแกล้งก็ได้ ไม่เห็นในละครเหรอ”

เพลินฝันเบิกตาจ้องหน้าข้าวหอมที่พูดเรื่องอนาคตในแง่ร้ายขึ้นมา

“เก็บกระเป๋า ฉันจะพาไปส่งที่บ้านคุณน่าน แล้วก็ต้องอยู่ที่นั่นให้ได้ด้วยเข้าใจไหม ผู้หญิงคนไหนมาเกาะแกะเค้าแกก็ใช้สิทธิ์การเป็นแม่ของลูกไล่ไปเลย” ทอฝ้ายลุกขึ้นพรวดก่อนจะดึงมือเพลินฝันให้ลุกตาม

“ใช่ แกอยู่กับเค้าค่อนข้างนานน่าจะรู้ว่าเค้าชอบอะไรไม่ชอบอะไร พยายามเอาใจสิ่งที่เค้าชอบเยอะๆ มารยาหญิงใช้เข้าไป เดี๋ยวเค้าก็หลงแกเองนั่นแหละ” ข้าวหอมยกมือจับหัวไหล่ของเพลินฝันและจ้องหน้าเพื่อนเธอเขม็งราวกับสะกดจิตให้เพลินฝันเชื่อฟังในสิ่งที่เธอพูด

“เหรอ” คนที่ถูกเพื่อนทั้งสองยุในสิ่งที่ลำบากใจเริ่มทำหน้าไม่ค่อยมั่นใจ

“ไม่ต้องมัวเหรอ ไปเก็บของแกกับของยัยหนูเร็วเลย แล้วก็อาบน้ำอาบท่าแต่งตัวดีๆ ทำหน้าให้มันสดใสด้วย คุณน่านเค้าจะได้อยากต้อนรับเข้าบ้าน” ข้าวหอมหมุนตัวเพลินฝัน เธอดันหลังเพื่อนให้ขึ้นไปชั้นบนเพื่อไปเก็บของด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลน

เพลินฝัน พงษ์ศกาล หญิงสาวตัวเล็กผิวขาวอมชมพูหุ่นนาฬิกาทรายใบหน้าหวานจิ้มลิ้มผมสีน้ำตาลยาวสลวยถึงกลางหลัง ดวงตากลมโตขนตางอนยาวปากนิดจมูกหน่อย ดูรวมๆแล้วสาวเจ้าเสมือนตุ๊กตาเดินได้ หญิงสาวอายุ 25ย่างเข้า26

เป็นคนค่อนข้างโลกสวย เพราะก่อนหน้าถูกเลี้ยงดูมาอย่างประคบประหงม แต่หลังจากสิ้นร่มโพธิ์ร่มไทรอย่างพ่อกับแม่ไป และต้องกลายมาเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เธอก็เริ่มเข้มแข็งและเผชิญโลกความจริงได้ดีขึ้นกว่าเดิม

เดิมทีเพลินฝันเป็นลูกเจ้าของปั๊มน้ำมันหลายสาขาในกรุงเทพมหานครและตามต่างจังหวัด ชีวิตของเธอสุขสบายมาโดยตลอด จนหลังเรียนจบยังไม่ทันได้เข้าช่วยกิจการของพ่อกับแม่ ทั้งสองก็มาเกิดอุบัติเหตุเสียไปเสียก่อน หลังจากนั้นเธอก็มารู้ว่าพ่อกับแม่ของเธอได้ขายกิจการให้กับครอบครัวของเพื่อนไปแล้ว สรุปว่าตอนนั้นเธอเหลือแต่ตัวญาติที่ไหนก็ไม่มีให้พึ่ง

ชีวิตของเธอเคว้งคว้างไปหมดจึงได้ไปนั่งร้องห่มร้องให้อยู่ที่สวนสาธารณะ แล้วจู่ๆ อินทัชก็ได้เข้ามาหาเธอและยื่นข้อเสนอที่มีมูลค่าหลายล้านบาท เธอตอบตกลงโดยที่ไม่ต้องคิดอะไรเพราะชีวิตของเธอจำเป็นต้องใช้เงิน แต่ใครจะไปคิดว่าการตัดสินใจในครั้งนั้นทำให้เธอต้องมาเป็นทุกข์อยู่ในตอนนี้

น่านฟ้ากลับมาถึงก็เอาแต่ยืนมองเจ้าตัวกลมที่นอนหลับอุตุ ยิ่งมองก็รู้สึกว่าเจ้าแก้มย้วยดึงดูดสายตาของเขาเหลือเกิน รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฝันไป เพราะถอดใจในการจะได้เป็นพ่อคนมานานมากแล้ว

เพิ่งจะได้รับรู้ความรู้สึกของคนเป็นพ่อคนก็ตอนนี้นี่เอง ทั้งดีใจแปลกใจปนสับสนความรู้สึก ที่จู่ๆ ก็เจอผลผลิตที่เหมือนกับตัวเองอย่างกับแกะแต่คนละเพศเท่านั้น ตอนนี้เจ้าตัวกลมคือคนแปลกหน้าที่เขารู้สึกผูกพันธ์ละสามารถมอบความรักให้ได้อย่างง่ายดาย

นึกแล้วก็เคืองใจเพลินฝันที่ได้ชื่นชมความน่ารักของลูกอยู่คนเดียว หากวันนี้เขาไม่ได้มีธุระจะต้องเข้าไปในร้านดอกไม้ร้านนั้นเขาจะได้รับรู้หรือไม่ว่าตัวเองได้เป็นพ่อคนแล้ว

น่านฟ้า คิรินก้องสกุล ชายหนุ่มวัย31 หน้าตาหล่อเหลานัยน์ตามีเสน่ห์ รูปร่างบึกบึนสูงเกือบสองเมตร ตัดผมรองทรงสูงคิ้วเข้มหน้าคมจมูกโด่งเป็นสันปากหนาอมชมพูมีไรหนวดเคราเล็กน้อยตามวัย เขาเพิ่งจะได้ขึ้นบริหารบริษัทนำเข้ารถยนต์รายใหญ่ของประเทศเมื่อไม่นานมานี้

คราแรกอยากจะทำธุรกิจรีสอร์ทและโรงแรมที่พัก แต่ที่ดินที่เขาจะสร้างธุรกิจดันหลุดมือไปเพราะเพลินฝันที่ทำผิดสัญญากับเขา

ย้อนกลับไปเมื่อสองปีที่แล้ว ย่าของเขาได้เสียลงด้วยโรคชราและได้ทำพินัยกรรมยกสมบัติให้พ่อและลุงของเขาอย่างเท่าเทียมกัน ส่วนของหลานๆ อย่างเขากับน้องสาวและลูกพี่ลูกน้องอีกคนได้ที่ดินคนละหนึ่งพันไร่ แต่มีข้อแม้ว่าต้องแต่งงานและมีลูกภายในหนึ่งปี ไม่เช่นนั้นที่ดินที่พวกเขาจะได้จะถูกยกให้กับองค์กรการกุศล

ตอนนั้นเขาก็มีคนที่ถูกใจแต่ก็ต้องเก็บความรู้สึกเอาไว้เพราะผู้หญิงคนนั้นไม่ได้มีใจให้เขา ด้วยความที่อยากได้ที่ดินเป็นพันไร่เพื่อมาทำธุรกิจแต่ยังหาแฟนไม่ได้ เขาเลยปรึกษากันอย่างลับๆ กับอินทัชว่าจะเอาอย่างไรกับเรื่องนี้ดี

จนสุดท้ายก็ได้ข้อสรุปว่าต้องหาผู้หญิงมาแกล้งเป็นภรรยาและมีลูกให้ทันเวลาภายในหนึ่งปี และหน้าที่หาผู้หญิงคนนั้นก็เป็นหน้าที่ของอินทัช หลังจากเพลินฝันตกลงรับงานได้เขาก็เตรียมตัวไปอยู่ต่างประเทศในขณะที่เหลือเวลาที่จะต้องมีลูกและครอบครัวเพียงแค่หกเดือนกว่าๆ

ในระหว่างที่อยู่ที่นั่นเขาพยายามทำทุกอย่างให้เพลินฝันท้อ งแต่เธอก็ไม่มีทีท่าว่าจะท้อง เขาอยู่กับหญิงสาวมาห้าเดือนกว่าสุดท้ายแล้วเธอก็หนีเขาไปพร้อมเงินก้อนโตที่เขาโอนให้เธอเป็นก้อนแรก

หลังจากนั้นเขาก็พอจะรู้ชะตากรรมแล้วว่าจะต้องเสียที่ดินหนึ่งพันไร่ไปแน่นอน แล้วมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ หลังจากนั้นก็ไม่คิดจะสนใจผู้หญิงคนไหน หรือคิดจะมีครอบครัว เพราะไม่อยากเสียทั้งเงินเสียทั้งความรู้สึกให้กับใครอีก

น่านฟ้าเดินมทอดน่องลงบันไดมาจากห้องนอนหลังจากเนื้อนวลขึ้นไปบอกที่ห้องนอนว่าหญิงสาวที่เห็นเมื่อหัวค่ำมาหา เขามองจ้องหญิงสาวที่แบกเป้ใบใหญ่กว่าตัวพร้อมทั้งตะกร้าสีครีมมีฝาปิดไม่วางตา เช่นเดียวกับหญิงสาวที่จ้องเขาไม่ละสายตาเช่นกัน

“หอบข้าวของมาทำอะไรที่นี่” เขาเดินเข้ามายืนประจันหน้าหญิงสาวก่อนจะใช้สายตากรอกมองสำรวจสิ่งที่หญิงสาวหอบมาให้ละเอียดอีกรอบ