บทที่ 7 ‘ภารกิจจุ๊บแก้มกระชับมิตร’

[ Nampink part ]

1ชั่วโมงต่อมา…

@คอนโดทามไท

Rrrr

ครืด~ ครืด~

‘แม่’

ติ๊ด.

“ค่ะแม่”

(เป็นไงบ้างลูกไปกินหมูกระทะมาอร่อยไหม)

“แม่รู้ได้ไงอะคะ พี่ทามบอกเหรอ”

(แม่ให้พี่เขาพาไปเองแหละ เห็นไหมว่าพี่เขาใจดีจะตาย บอกปุ๊บพาไปปั๊บ อย่าลืมให้รางวัลพี่เขาด้วยละ)

“รางวัลอะไรอะแม่”

(จุ๊บแก้มพี่เขาไง)

“แม่!!”

“ทำไมละ ก็หนูแต่งงานแล้วนะพิ้งค์”

“หนูรู้ แต่แม่ค่ะมันไม่ใช่เรื่องที่จะทำกันง่ายๆนะคะ อีกอย่างหนูอยู่กับใครแม่ก็รู้”

(ลองจุ๊บพี่เขาก่อนแล้วจะรู้ว่าพี่เขาจะกินหัวลูกหรืออึ้งกันแน่ อีกอย่างจะได้กระชับความสัมพันธ์กันด้วย)

“ไม่เอาอะพี่ทามแกดุจะตายถ้าขืนพิ้งค์ทำแบบนั้นนะแม่มีหวังพี่เขาได้เคืองหนูทั้งคืนแน่”

(พิ้งค์ค่ะ หนูฉลาดน้อยหรือแกล้งค่ะลูก...ถ้าอยากได้ลูกเสือก็ต้องเข้าถ้ำเสือหนูไม่รู้เหรอ ไปค่ะเดินไปจุ๊บพี่เขาแล้วถ่ายรูปมาให้แม่ดูด้วยนะ”

“แม่!!”

ตู้ดๆๆๆๆ

แล้วแม่ก็วางสายไป วางสายไปทั้ง ๆที่ยังคุยกันไม่รู้เรื่องและฉันก็ไม่ได้ตกลงเต็มใจจะทำด้วย

คือเหตุการณ์มันมาไวและไปไวมาก แม่โทรมาบอกว่าให้ฉันไปจุ๊บแก้มพี่ทามเป็นรางวัลที่พาฉันไปกินหมูกระทะมา แล้วแม่จะรู้ไหมว่าหลังจากที่เรากลับมาจากร้านนั้น ตอนนี้เราสองคนก็ยังไม่คุยกันเลย

กลับมาถึงห้องปุ๊บคนตัวสูงก็เดินเลี้ยวเข้าห้องนอนเลย ส่วนฉันก็นั่งดูซีรี่ย์อยู่ที่โซฟาพร้อมหนังสือเรียนหนึ่งเล่มที่ห้องโถงข้างนอก

คือหลังจากที่เราเถียงกันเล็กน้อยบนรถ หลังจากนั้นเราก็ต่างคนต่างเงียบกันไปเลย ไม่มีใครพูดอะไรออกมาจนถึงห้อง แม้กระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่มีใครเปิดปากพูดก่อนเลย

ที่สำคัญเขาคนนั้นนะก็ดูเหมือนจะโมโหด้วยดูหงุดหงิดแปลกๆแล้วจะให้ฉันเดินไปหาเขาแล้วจุ๊บแก้มถ่ายรูปส่งให้แม่นี่นะ

...ให้ฉันกัดลิ้นตายยังง่ายกว่าเลย...

เฮ้อ~

“แม่นะแม่ให้พิ้งค์ทำอะไรไม่ทำแต่ให้เดินไปจุ๊บแก้มเทวรูปมารอย่างพี่ทาม คิดอะไรอยู่เนี่ย -_-”

ฟึบ!

หลังจากที่นั่งถอนหายใจและเหนื่อยใจกับคำสั่งของแม่เสร็จ สุดท้ายฉันก็ต้องจำใจวางหนังสือเรียนลงบนโซฟาแล้วยัดตัวลุกขึ้นเดินไปทางห้องนอนของพี่ทาม ฉันค่อยๆบิดลูกบิดประตูเปิดอย่างช้า ๆด้วยความทรมานใจที่ต้องมาทำอะไรตามคำสั่งแม่แบบนั้น แล้วเดินเข้าไปในห้องในที่สุด...

แต่ทันทีที่ฉันเดินไปถึงจุดที่คนบนเตียงอย่างพี่ทามสามารถมองเห็นฉันได้ สายตานิ่งๆคมๆของเจ้าของใบหน้าเรียบนิ่งที่นอนอยู่บนเตียงก็เพ่งมาที่ฉันพอดี

ทำให้เท้าที่กำลังก้าวของฉันชะงักลงทันทีและแทนที่ด้วยเสียงก้อนเนื้อข้างซ้ายที่ดังตุบๆเพราะความตื่นเต้นแทน...

ก็นะ... ได้รับมิชชั่นให้มาจุ๊บแก้มคนดุเลยนะ ไม่ตื่นเต้นก็บ้าแล้ว แถมก่อนหน้านี้ก็ยังแนะนำฉันกับเพื่อนๆว่าเป็นเมียอีก พอเห็นหน้าพี่ทามตอนนี้ก็เลยพานทำให้ฉันนึกถึงคำพูดของเขาก่อนหน้านี้แล้วทำให้ฉันตื่นเต้นเข้าไปใหญ่

เฮ้อ~ สงสารหัวใจจังทำงานหนักไปหมด

“....”

“มีอะไร” นั้นไงเสียงเข้มเชียว

“เอ๋อ...คือว่า...” ฉันขยับเท้าเดินเข้าไปหาพี่ทามบนเตียงอย่างช้าๆ ด้วยความประหม่าเล็กน้อยเพราะตอนนี้ฉันทั้งตื่นเต้นและกลัวคนบนเตียงจนเหงื่อแตกหมดแล้ว

ทั้งกลัวทั้งเกร็งจนฉี่จะราดอยู่แล้ว แถมสมองก็เบลอจนแสดงอาการเงอะๆงะๆออกไปจนน่าหงุดหงิดด้วย

“ฉันถามว่ามีอะไร อ้ำอึ้งอยู่นั้นแหละ”

“...เอ๋อ..” จ๊ะ ตอนนี้อีน้ำพิ้งค์คนนี้รับบทเป็นนางอ้ำอึ้งไปแล้วจ๊ะ อ้ำอึ้งไม่พอยังเลิ่กลั่กไปมาด้วย

แต่ในขณะที่ฉันกำลังคิดว่าจะพูดยังไงดีตาฉันก็เหลือบไปเห็นแว่นบนโต๊ะหัวเตียงพอดีก็เลยเกิดไอเดียปิ๊งขึ้นมา

“...อ้อพิ้งค์มาเอาแว่นนะ รู้สึกตามันมัวๆ เห็นตัวหนังสือไม่ค่อยชัด” ..ฉันชี้ไปที่แว่นตากรองแสงที่ตั้งอยู่บนโต๊ะหัวเตียงให้พี่ทามดู ใช่มันคือแว่นกรองแสงไม่ใช่แว่นสายตาอย่างที่บอกกับพี่ทามหรอก

ก็จะให้ฉันทำยังไงละนอกจากจะไม่บอกความจริงก็ต้องแถไปเรื่อยแบบนี้นั้นแหละ

“ก็หยิบไปดิ”

พี่ทามพยักหน้าไปที่แว่นตาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะหัวเตียงตรงหน้าฉันก่อนจะหันไปสนใจหนังสือในมือตัวเองอีกครั้ง ฉันก็เลยค่อยๆยื่นมือไปหยิบแว่นมาไว้ในมือ ในขณะที่สายตาฉันก็แอบมองไปที่พี่ทามพลางๆ

ใช่ค่ะ แอบมองใบหน้าของตาบ้าหมาดุนี่แหละ โดยเฉพาะตรงพวงแก้มเนียนๆนั้นที่ฉันได้รับภารกิจให้จุ๊บแก้มแล้วถ่ายรูปส่งไปให้แม่นั้นแหละ

“มีอะไรอีก...แล้วจ้องหน้าฉันทำไม”

“อะเออ....มะไม่มีอะไรค่ะ” ฉันรีบหลบสายตาพี่ทามที่จ้องฉันอยู่แล้วทำเป็นมองอย่างอื่นแทน...

“...”

“ไม่มีก็ออกไปดิ ยืนรอให้ฉันกล่าวเชิญออกไปก่อนหรือไง”

“ปะเปล่า”

“เปล่าแล้วก็ไปดิ”

“พิ้งค์อ่านหนังสือข้างนอกคนเดียวมันเหงาอะ ขอนั่งอ่านด้วยคนนะคะ”

เอาวะใช้วิธีนี้ไปก่อนละกัน เนียนๆไปพิ้งค์อย่าเลิ่กลั่กให้มากเดี๋ยวอีพี่ทามก็จับได้ว่าเข้ามาหวังแก้มเขาอะ

“โต๊ะอ่านหนังสืออยู่โน้นอยากอ่านก็ไปนั่งอ่านตรงนั้น อย่ามาเกะกะลูกตาฉัน” ฉันที่กำลังจะนั่งลงชะงักไปเลยเมื่อพี่ทามว่าฉันเกะกะลูกตาเขา

เหอะ! เกะกะลูกตางั้นเหรอ! ขึ้นเลยนะถ้าพูดแบบนี้อะ ถ้าเกะกะลูกตามากก็ควักลูกตาออกแล้วโยนให้เป็ดกินไปเลยสิจะได้ไม่ต้องมีตาให้เกะกะ!

พูดมาได้..น่าโมโหจริง ๆ

“แต่พิ้งค์อยากนั่งอ่านตรงนี้อะ” เอากับฉันสิคิดว่าจะยอมถอยไปง่ายๆเหรอ

ฉันเขยิบเข้าไปใกล้แล้วชี้ไปที่ขอบเตียงข้างๆด้วยความไม่ยอมก่อนจะนั่งลงไปโดยที่ไม่สนว่าคนบนเตียงจะอนุญาตหรือไม่

ไม่สนมันละอยากดุก็ดุไปสิ มาว่าฉันเกะกะลูกตาก่อนทำไมละ เกะกะมากก็จะนั่งให้รำคาญกันไปข้างนี่แหละ

ดูสิใครจะชนะ

( - -) แหนะ! มีการเหลือบตาขึ้นมามองแล้วจ้องฉันด้วย แล้วไงคิดว่าฉันกลัวเหรอ บอกเลยน้ำพิ้งค์คนนี้ไม่กลัว!

ฟุบ!

ตุบ!

“อั๊ก!”

ไอ้พี่ทาม! ไอ้คนบ้าเอ้ยใช้หน้าแข้งกระแทกบั้นท้ายฉันลงจากเตียงแบบนี้เลยเหรอ! นี่มันเข้าค่ายทำร้ายร่างกายและใช้ความรุนแรงเลยนะ

ใช่ค่ะอีพีทามคนหมาบ้ามันถีบฉันลงจากเตียงมานั่งพับเพียบอยู่ข้างล่าง!

แต่เหนือกว่าการนั่งพับเพียบคืออะไรรู้ไหม ก็คือมันเจ็บไง! ก้นฉันจะระบมหมดไหมเนี้ย แล้วไหนจะกระดูกก้นกบฉันอีกมันจะเคลื่อนไหมเนี้ย ฮึ่ย

ว่าแล้วก็ลองขยับสักหน่อยดีกว่า...

แกร็บ!

O_O !!!

นั้นไงแค่ขยับนิดเดียวเสียงกระดูกก็ดังแกร็บเลยอะ

ขวับ!

“พี่ทาม! พี่ทำบ้าอะไรรู้ตัวหรือเปล่าห้ะ!” ฉันหันไปแหว่ตาเขียวใส่พี่ทามทันทีที่ทำให้ก้นฉันเจ็บและกระดูกดังแกร็บ

แต่ดูคนที่ทำฉันเจ็บสิ!

“ทำอะไร” เหอะ! ยังมีหน้ามาลอยหน้าลอยตาถามอีก

ได้! จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม ชอบความรุนแรงแบบนี้ใช่ไหม งั้นน้ำพิ้งค์คนนี้จะไม่ทนแล้วเหมือนกันเว้ย!

ทำมาทำกลับ! ร้ายมาร้ายกลับ!ผู้หญิงกับผู้ชายต้องเท่าเทียมกัน!

ฟุบ!

หมับ!

“โอ้ย ยัยบ้าเอ้ยเธอมากัดแขนฉันทำไมวะ!”

ใช่ฉันกัดแขนพี่ทาม และตอนนี้พี่ทามก็กำลังพยายามดันหน้าของฉันที่กำลังกัดแขนของตัวเองออกไปด้วยใบหน้าที่เหยเกสุดๆ

แล้วไงฉันไม่สงสารหรอกนะ

“ก็แล้วใครสั่งใครสอนให้พี่เตะพิ้งค์ตกเตียงก่อนละ พี่ทำพิ้งค์ก่อนพี่ก็ต้องโดนเอาคืนแบบนี้แหละ!”

สิ้นสุดเสียงอันแข็งกร้าวของฉัน ฉันก็ก้มลงไปกัดแขนพี่ทามอย่างไม่ปราณีอีกครั้ง กัดจนพี่ทามต้องร้องโอดครวญขอชีวิตจากฉันเลย แต่ฉันไม่ยอมปล่อยง่ายๆหรอก เพราะฉันจะกัดจนกว่าจะพอใจกันไปข้าง

“ไอ้เหี้ยเอ้ย!”

ฟึบ!

ตุบ!

“อ๊ะ!”

แต่จู่ ๆสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อพี่ทามสบถคำหยาบออกมาเสียงดังลั่นด้วยความโมโหแล้วสะบัดแขนพลิกตัวขึ้นมาคร่อมฉันอย่างดุดันแทน พร้อมกับกดข้อมือทั้งสองข้างของฉันลงกับเตียงจนรู้สึกเจ็บไปหมด

“กัดแขนฉันจนหนังมันจะหลุดอยู่แล้ว เป็นบ้าไปแล้วหรือไงวะ!”

เหอะ! ยังมีหน้ามาตะคอกถามฉันอีกเหรอ แล้วเมื่อกี้ใครมันเตะฉันลงเตียงก่อนละ!

“แล้วเมื่อกี้พี่ทำพิ้งค์ก่อนทำไมละ พิ้งค์แค่ขอนั่งด้วยเฉยๆ”

“ก็ฉันรำคาญพูดไม่รู้เรื่องหรือไง”

“แต่พิ้งค์อยากนั่ง! และพิ้งค์ก็ต้องได้นั่งด้วย!” เอาสิ คิดว่าแหกปากตะคอกเก่งคนเดียวหรือไง น้ำพิ้งค์ก็มีปากนะคะ และน้ำพิ้งค์ก็จะไม่ยอมตกเป็นทาสได้รับความรุนแรงป่าเถื่อนนี่คนเดียวแน่

“แต่ฉันไม่ให้นั่ง!”

“แต่พิ้งค์อยากนั่ง!”

“อยากนั่งมากใช่ไหม”

“เอ่อ!”

“หึ...ได้ งั้นก็ต้องแลก”

“แลกอะไร?”

“แลกด้วยนี้ไง”

ฟึบ!

จุ๊บจ๊วบ!

O_O

อื้อออ ไอ้พี่ทาม! ไอ้พี่บ้าไอ้คนเฮงซวย! มาจูบปากฉันแบบนี้ได้ไงห้ะ!

“อื้อออออ”

ฉันดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างพี่ทามพยายามแกะข้อมือของตัวเองออกจากมือพี่ทามเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการของเขา

แต่ดิ้นเท่าไหร่ก็ดิ้นไม่หลุด ดิ้นจนเหนื่อยและรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออกแล้วด้วย บ้าจริง ๆเลยมิชชั่นจุ๊บแก้มของฉันกลายเป็นต้องเสียจูบแรกให้กับหมาบ้าอย่างพี่ทามเหรอเนี่ย

“อื้ออออ อ่อยเอี๋ยวอี้อะอ่ายใอไอ่ออก!”

จ๊วบ! โอ้ยฉันบอกว่าหายใจไม่ออกแล้วทำไมมาเพิ่มความหนักหน่วงบดจูบปากฉันแรงกว่าเดิมแบบนี้ละ ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ แล้วตอนนี้ฉันก็เริ่มหายใจไม่ออกจริง ๆแล้วนะ!

“อื้อออออออ”

จ๊วบ!

แฮ่กๆ

ตาบ้าเอ้ย!

หลังจากที่พี่ทามยอมปลอยปากฉันให้เป็นอิสระฉันก็นอนหอบหายใจฮืดฮาดเป็นหมาขึ้นมาจากน้ำเลย รู้สึกอ่อนแรงจนแขนขาอ่อนปวกเปียกไปหมด

นี่...นี่มันคือการฆาตกรรมทางอ้อมชัดๆ

“ไง จะตายแล้วเหรอ?”

เหอะ! จะตายแล้วงั้นเหรอ แสยะยิ้มมุมปากงั้นเหรอ ทำไมถึงได้ไม่มีจิตสำนึกแบบนี้ห้ะ!

ฟึบ!

กึก!

“อ๊ากก!” หึ ไม่ต้องสงสัยหรอก ว่าเสียงว้ากที่ได้ยินจากพี่ทามนั้นเกิดอะไรขึ้น

มันก็แค่เสียงร้องโอดครวญเพราะโดนฉันกัดปากคืนไงละ ใช่ฉันกัดปากพี่ทามและฉันจะกัดไม่ปล่อยด้วย จะกัดให้ใช้ปากกินข้าวไม่ได้เลย!

โมโห! คิดว่าตัวเองชนะแล้วงั้นสิ ฉันต่างหากที่ต้องชนะ! เพราะน้ำพิ้งค์คนนนี้จะไม่ยอมให้ทำอยู่ฝ่ายเดียวหรอกโว้ย!

“โอ้ย! อ่อยอะอัยอ้า!” ปล่อยงั้นเหรอ ได้สิ

กึก!

“อ๊ากกกกกกกกก”

พลั่ก!

ตุบ!

“เป็นผีดูดเลือดไปแล้วหรือไงวะ!” พี่ทามผลักฉันออกแล้วตะคอกถามเสียงเข้มหลังจากที่โดนฉันกัดคอไปเมื่อกี้ ก่อนจะใช้มือจับจุดที่โดนฉันกัดไว้

ใช่ฉันกัดคอพี่ทาม หลังจากกัดปากแล้วปล่อยให้ตายใจฉันก็เปลี่ยนมากัดคอแทน และตอนนี้มันก็ได้เกิดเป็นรอยแดงพร้อมรอยฟันของฉันเป็นที่เรียบร้อยแล้วด้วย

หึ แสนจะภาคภูมิใจจริง ๆน้ำพิ้งค์!

ไงละมาทำให้ฉันโกรธเองก็ช่วยไม่ได้

“เป็นผีดูดเลือดเป็นผีพรายหรือผีอะไรก็ช่าง แต่พี่อะสมควรโดน”

“เธอนี่มันจริง ๆเลยนะ...ซี้ด~ เจ็บเป็นบ้าเลย” พี่ทามว่าพร้อมร้องซี้ดด้วยใบหน้าแสบแผล แล้วไงละก็สมควรโดนจริงอะ

“พี่ก็เหมือนกันนั้นแหละ” ฉันก็เลยว่ากลับไปด้วย

“เอ่อ! ฝากไว้ก่อนเถอะ” พอไม่รู้จะเถียงอะไรคนหน้างึกเพราะโดนฉันกัดก็กระแทกเสียงแรงๆใส่ฉันกลับมา ก่อนจะลงจากเตียงหายวับเข้าไปในห้องแต่งตัว ฉันก็ไม่รู้ว่าเหมือนกันว่าเข้าไปในนั้นทำไมแต่ที่รู้ๆคือฉันสะใจมากที่เอาชนะอีตาบ้าพี่ทามได้

หึ งานนี้น้ำพิ้งค์วินสวยๆค่ะแม่!

5นาทีต่อมา...

“พี่ทาม”

!!!

“อะไรอีก เธออย่าเข้าใกล้ฉันนะยัยผีดูดเลือด”

เหอะ โอเว่อร์แอคติ้งจริง ๆ ทุกคนสงสัยใช่ไหมว่าพี่ทามทำหน้ายังไงตอนที่ฉันเดินเข้าไปหา ก็ทำหน้าตกใจปนผวาไง

คือตอนนี้พี่แกกำลังยืนอยู่หน้ากระจกกำลังทายาอะไรสักอย่างตรงคอและแขนที่โดนฉันกัดไปเมื่อกี้ แล้วพอเห็นฉันเข้าไปหาก็ทำท่าขยับหนีเหมือนเห็นฉันเป็นผีอะ

จะกลัวอะไรขนาดนั้น

“พี่อย่าเว่อร์ได้ปะ แค่โดนกัดนิดเดียวเอง”

“นิดเดียวบ้านเธอสิ เลือดซิบขนาดนี้แสบเป็นบ้าเลย”

“ว่าพิ้งค์แสบเหรอ”

“ไม่ได้ว่าเธอ”

หึ ก็แล้วไปถ้าว่าฉันเดี๋ยวแม่จะกัดอีกข้างให้

“แล้วมีอะไร”

“มีสิ มาถ่ายรูปกันหน่อยจะส่งให้แม่ดู” ใช่ ภารกิจจุ๊บแก้มของฉันมันยังไม่จบ เพราะฉะนั้นฉันต้องทำต่อให้จบจะได้มีรูปส่งให้แม่ดู

???

“ส่งให้แม่เธอดู? ส่งทำไม”

“ก็แม่อยากดู พี่อย่ามาถามเยอะได้ไหม ก้มหัวลงมาจะได้เข้าเฟรม” ฉันว่าขณะที่มืออีกข้างก็ยื่นโทรศัพท์ออกเพื่อเซลฟี่ใบหน้าของเราสองคน

แต่ฉันกลับต้องมาขัดใจกับพี่ทามที่ยังเงอะงะทำหน้าไม่ไว้ใจฉัน ฉันก็เลยใช้มืออีกข้างดึงท้ายทอยพี่ทามให้เข้ามาใกล้ด้วยความอุกอาจจากนั้นก็ฉีกยิ้มกว้างๆแล้วกดถ่ายรูปไปหนึ่งแชะ

และอีกหนึ่งแชะตามที่แม่ขอ

จุ๊บ!

!!!

“เฮ้ย! ทำบ้าอะไรของเธอ” พี่ทามจับแก้มตัวเองแล้วขยับหนีฉันอย่างตกใจทันทีที่โดนฉันขโมยจุ๊บแก้ม

เหอะ แค่จุ๊บแก้มเฉยๆอะไรมันจะขนาดนั้นพ่อคุณ ทีเมื่อกี้ยังบุกจูบปากฉันก่อนเลย น่าหมั่นไส้จริง ๆ

“ก็แม่อยากให้พิ้งค์จุ๊บแก้มพี่เป็นรางวัลที่ยอมพาพิ้งค์ไปกินหมูกระทะอะ”

“แล้วทำไมต้องหอมแก้มด้วย”

“ก็แม่อยากให้เรากระชับมิตรกันอะ”

“ไม่มีทาง ใครจะอยากเป็นมิตรกับเธอ”

“เหอะ พูดแบบนี้อยากโดนอีกข้างไหมละ จะได้จัดให้” อยู่ดีไม่ว่าดีวอนอยากโดนฉันฝากเคี้ยวอีกข้าง

“เออๆ ออกไปได้แล้วไปฉันจะทายาต่อ” พอโดนฉันขู่จะขยับกัดคออีกค้างพี่ทามก็ขยับหนีพร้อมยกมือไล่ให้ฉันออกจากห้องแทน ก่อนจะเหลือบมองฉันด้วยห่างตาด้วยความหวาดระแวงหน่อยๆ แต่ฉันยังไม่อยากออกก็เลยเสนอตัวจะช่วยเขาทายาให้

“ให้พิ้งค์ช่วยไหม”

“ไม่ต้อง!” แหม่ขึ้นเสียงใส่ฉันไม่ได้เกรงกลัวกับรอยฟันฉันที่ประทับอยู่บนคอตัวเองเลยนะ พอฉันยอมอ่อนหน่อยก็กร่างขึ้นมาเลยนะ

“พี่นี้มันน่ากัดลิ้นให้เป็นใบ้จริง ๆ”

“เธอก็เหมือนกันนั้นแหละน่าถอนฟันให้หมดปาก ผู้หญิงบ้าอะไรฟันคมฉิบหาย”

เช๊อะ!

พอโดนพี่ทามตอกกลับแบบนั้น ฉันก็เบะปากใส่พี่ทามด้วยความหมั่นไส้ทันทีก่อนจะหมุนตัวเดินออกมาจากห้องแต่งตัวแล้วโดดขึ้นเตียงเลยเพราะขี้เกียจยืนต่อปากต่อคำกับคนแบบเขาแล้ว

มาว่าฉันฟันคมนะพี่ทาม เดี๋ยวรอบหน้าถ้าจูบฉันอีกฉันจะกัดปากให้ฉีกเลยคอยดู