รู้สึกดีเมื่อมีเธอ 1/2

“ทีเองเหรอ?” เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้เธอต้องลุกจากเตียงนอนมาเปิดประตูด้วยอาการงัวเงีย

“ทำงานวันนี้เหนื่อยมากเลยเหรอ ฟ้าดูเพลีย ๆ นะ” นที แฟนหนุ่มที่คบหาดูใจกันมาหกปีเอ่ยถามแฟนสาวด้วยน้ำเสียงแสนอบอุ่น

“ฟ้าตกงานแล้ว” อิงฟ้าเงยหน้าพูดด้วยสีหน้าเศร้า ก่อนจะเข้ากอดเอวแฟนหนุ่มที่เธอรัก

“ไม่เป็นไรนะ ใช่ว่าฟ้าไม่มีคนเลี้ยงซะหน่อย เดี๋ยวทีเลี้ยงฟ้าเอง” นทีพูดปลอบ

“ใครอยากให้ทีเลี้ยงกัน ถ้าเป็นแบบนั้นฟ้าก็ดูไร้ค่ามากน่ะสิ” อิงฟ้าพูดออกมาให้ขณะซบหน้ากับอกแกร่ง

“คิดมากน่า เราคบกันมาจนหกปีแล้วนะ เข้าไปข้างในกันเถอะ”

“เห้อ...ก็ฟ้าไม่อยากเป็นภาระของทีนี่นา” อิงฟ้าถอนหายใจด้วยความระทวย สิ่งที่เธอรักจมหายไปในพริบตา เพียงเพราะความอิจฉาของคนในองค์กร

“ไม่เอาน่า เดี๋ยววันนี้ทีจะทำของอร่อยให้ฟ้ากินดีไหม?” นทีจับหัวไหล่ของแฟนสาวให้เธอนั่งลงบนโซฟานุ่ม พูดปลอบหวังให้เธออารมณ์ดี

“ตอนนี้ฟ้าไม่มีอารมณ์จะกินอะไรเลยที ฟ้าเสียใจ ทำไมฟ้าต้องมาเจออะไรแบบนี้ ในจังหวะที่ทุกอย่างมันกำลังไปได้สวย โบนัสโปรเจกต์สองเท่าก็ไม่ได้แล้ว เรากำลังวางแผนจะซื้อบ้านนะที มันพังหมดเลย” อิงฟ้าร่ายยาวทั้งน้ำตา นึกเสียดายเงินโบนัสที่เป็นความฝันของเธอต้องมลายหายไป

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องร้อง เรื่องเงินก็ช่างเถอะ ฟ้าไม่ต้องกังวล ทีจะพยายามให้มากขึ้น เก็บเงินให้ได้ตามที่เราตั้งเป้าหมาย...อย่าคิดมากนะ เดี๋ยวที่เข้าครัวทำกับข้าวให้”

“ทีน่ารักเสมอเลย ขอบใจนะที่ปลอบฟ้า”

“นอนพักรอตรงนี้นะ เดี๋ยวทีจัดการไม่นาน วันนี้จะโชว์ฝีมือให้เต็มที่เลย”

“อืม”

อิงฟ้านอนบนโซฟา มือก่ายหน้าผากอย่างครุ่นคิด เรื่องราวที่เกิดขึ้น แรงกดดันที่เธอแบกรับมานาน การที่ผลงานถูกขโมยไปหลายครั้ง เธอปล่อยผ่านมาตลอด เพราะไม่อยากมีปัญหา ทว่าครั้งนี้เกินขีดจำกัดความอดทนที่เธอมี โปรเจกต์ถูกดันให้กับหลานผู้จัดการหวังเพิ่มตำแหน่ง

“ที วันนี้ตอนที่ฟ้าเดินออกมาจากบริษัท เกือบโดนรถชน”

“เป็นอะไรมากไหม ฟ้าเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ทำไมไม่บอกทีล่ะ” เพียงได้ยินเรื่องราว นทีก็วางมือจากครัวทันควันด้วยความตกใจ

“เปล่า ๆ ฟ้าปลอดภัยดี ไม่เป็นอะไรสักนิด แค่ตกใจนิดหน่อยเท่านั้นเอง” อิงฟ้ารีบบอกคนตรงหน้าให้คลายกังวล

“ต่อไปมีอะไรบอกทีได้ไหม เป็นห่วง” นทีดึงอิงฟ้าเข้ามากอดอย่างอบอุ่น

“ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง...ต่อไปฟ้าจะไม่ทำแบบนี้อีก มีอะไรจะบอกทีเป็นคนแรกเลย” เธอกอดตอบพร้อมกับแสดงความรู้สึกผิด

“ทีแค่ตกใจกลัวฟ้าจะได้รับบาดเจ็บ...หายตกใจแล้วใช่ไหม?”

“อืม ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ”

“งั้นเดี๋ยวทีรีบไปทำกับข้าว จะได้กินข้าวด้วยกัน”

นทีเดินกลับเข้าไปในครัว ลงมือจัดการทำอาหารต่อ เขาหารู้ไม่ว่ามีสายตาหนึ่งคู่จดจ้องมองเขาด้วยความเสน่หา แผ่นหลังกำยำดุจชายชาตรี ความอบอุ่นอ่อนโยนที่นทีมอบให้แก่เธอ มันทำให้เธอรู้สึกโชคดีที่มีเขาคอยอยู่เคียงข้าง ไม่ว่าจะยามสุขหรือยามทุกข์