CHAPTER 7 กลับไปพักใจ

หลังจากที่ฉันอาบน้ำล้างหน้าล้างตา ก็เดินมาเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าเพื่อจะกลับไปอยู่บ้านในช่วงปิดเทอม เพราะตอนนี้ก็หมดกิจกรรมที่มหาลัยแล้ว ว่าจะกลับไปอยู่กับป๊าและม๊าที่บ้านสักสองอาทิตย์แล้วค่อยกลับมาอีกทีตอนเปิดเทอมอย่างที่ตั้งใจไว้ ฉันลากกระเป๋าออกมาจากห้องนอน ก็เจอกับความว่างเปล่า อันที่จริงฉันก็แอบหวังนิด ๆ ว่าออกมาแล้วจะเจอกับพี่มาร์ตินที่นี่ แต่มันกลับว่างเปล่า

รู้ตัวอีกทีน้ำตามันก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ฉันเดินออกมาจากห้องทั้งน้ำตากับความรู้สึกที่เจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก ฉันเลือกมันเอง…ฉันก็ต้องรับมันได้สิ ฉันเลือกที่จะให้ครั้งแรกของฉันกับพี่มาร์ตินง่าย ๆ เอง มันก็สมควรแล้วที่พี่มาร์ตินจะทิ้งฉันไปง่าย ๆ แบบนี้ ฉันมันผิดเองที่ยอมให้พี่มาร์ตินมากมายขนาดนี้

@Meen house

18.25 น.

ฉันกลับมาถึงบ้านในช่วงค่ำ ๆ ของวันนั้น ความจริงบ้านของฉันก็อยู่แค่ที่ชานเมืองนี่เอง ขับรถไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงแล้ว แต่ฉันแค่ยังไม่อยากให้ม๊าเห็นสภาพฉันตอนนั้น เพราะกลัวว่าท่านจะเป็นห่วง หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จ ซึ่งฉันก็พยายามยิ้มและกินเข้าไปให้ได้มากที่สุดเพื่อไม่ให้เป็นที่สงสัยของป๊ากับม๊า วันนี้ม๊าเข้าครัวด้วยตัวเองเพราะป๊ากลับมาจากคุยธุรกิจจากต่างประเทศพอดี เราเลยอยู่ฉลองปีใหม่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา ป๊ากับม๊าดูมีความสุขมาก ๆ มากจนฉันคงจะเอาความทุกข์ที่ฉันมีไปทำลายมันไม่ได้

“หนูง่วงแล้วอ่ะค่ะ หนูขอตัวก่อนนะคะ” ฉันหันไปบอกป๊ากับม๊าที่นั่งดูทีวีกันอยู่ยิ้ม ๆ ก่อนจะลุกเดินขึ้นมาบนห้องของตัวเอง เจ็บแต่ต้องปั้นหน้ายิ้มนี่มันทรมานสุด ๆ ไปเลยแฮะ

พอเข้ามาในห้องแล้วหยิบโทรศัพท์ที่ฉันวางทิ้งไว้บนเตียงขึ้นมากดดู ก็พบว่ามีมิสคอลจากเบอร์แปลก ๆ โทรเข้ามายี่สิบสี่สายและเบอร์ของไอ้มาวินอีกสาม สาย ถัดมาคือข้อความจากไลน์ที่ทั้งไอ้มาวินและพี่ปืนต่างรัวทักมาหาฉัน เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

@Marwin

Marwin : ไอ้มีน แกอยู่ไหนวะ?

Marwin : โทรไปไมไม่รับ?

@Puen

Puen : น้องมีนอยู่ไหน?

Puen : ตอบหน่อย

Puen : เพื่อนพี่มันจะบ้าตายแล้วนะ

เพื่อนพี่ปืน? พี่มาร์ตินเหรอ?

Puen Talk

@Night Club

“เบา ๆ ก็ได้มั้งมึง” ผมเอ่ยห้ามไอ้เพื่อนสังคังที่แม่งเรียกผมออกมานั่งแดกเหล้าเป็นเพื่อนมันแต่หัววัน ซึ่งความจริงก็เพราะน้องมีนคนสวยคนดีมีคนเดียวไง ไม่รู้เมื่อคืนแม่งไปส่งกันอีท่าไหน พอวันต่อมาน้องมันก็หายตัวไปแล้วก็ติดต่อไม่ได้ ไอ้มาร์ตินก็มาโวยวายให้ผมกับไอ้มาวินก็ช่วยกันตามหา แต่ก็ไม่เจอ โทรไปก็ไม่รับ ไลน์ไปก็ไม่ตอบ คอนโดก็ไม่อยู่ เพื่อนผมถึงได้ยกเอา ๆ เหมือนคนใกล้บ้าขนาดนี้

“กูน่าจะอยู่รอน้องเค้าตื่น กูไม่น่าทิ้งน้องเค้ามาแบบนั้นเลย” อ่ะ... พล่ามต่อไม่หยุด

ใช่ครับ...มันพล่ามประโยคนี้มาประมาณยี่สิบรอบได้ล่ะ ผมก็ไม่ได้นับ แสดงว่าเมื่อคืนแม่งต้องมีซัมติงอะไรเกิดขึ้นแน่ ๆ แหม...ไอ้เลว! ไม่คิดว่ามึงจะฟันแล้วทิ้งกับเค้าเป็นนะ

“ไหนมึงเล่าเรื่องทั้งหมดมาให้กูฟังหน่อยดิ๊ ว่ามันเป็นไงมาไง?”

ความจริงผมก็รู้แหละว่าเมื่อคืนแม่งเกิดไรขึ้น แต่ที่ผมถามเพราะผมอยากรู้ว่าทำไมไอ้เพื่อนที่แสนดีของผมคนนี้ถึงได้ไวไฟนัก ทีกับน้องเมย์แฟนเก่ามันก็คบกันไปเกือบปีกว่าพ่อพระอย่างมันจะสะบัดจีวรนอนกับน้องเค้า แต่กับน้องมีนนี่มันเจอกันไม่ถึงสองวันแม่งได้กันเฉย งงมั้ย? เออ..ผมก็งง

“กูแค่อยากทำให้น้องเค้ารู้เว้ยว่าคนอย่างกูมันไม่ได้อยู่สูงอย่างที่น้องเค้าคิด น้องมันดูรักกูมากเลยนะมึง ขนาดกูนั่งอยู่ตรงหน้าน้อง น้องมันยังคิดว่ามันคือความฝันเลย”

“อ่า...ว่าต่อ” อยากรู้เลยสัด!

“กูรู้สึกว่าน้องมันให้กูมามากแล้ว กูแค่อยากตอบแทนความรู้สึกของน้องมันบ้าง กูก็เลยเปิดใจอย่างที่มึงบอกให้กูทำ แต่พอเช้ามา...ในใจกูมันก็สับสนไปหมด สมองก็คิดนั่นคิดนี่จนกูก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันที่กูลุกออกมาแบบนั้น”

“แล้วไงต่อ?” ถามด้วยความกระสันอยาก..เสือก

“พอกูกลับไป น้องมันก็ไม่อยู่แล้ว โทรไปหาไอ้มาวินแล้วขอเบอร์มา โทรไปก็ไม่รับ”

ผมพยักหน้าแทนคำตอบของผม

โอเค...ผมเข้าใจมันล่ะ ก็ต้องเข้าใจก่อนนะว่าก่อนหน้านี้ไอ้นี่มันโดนผู้หญิงหลอกมาเยอะ และชอบเข้าหามันเพราะเงินของมันบ้าง เพราะชื่อเสียงวงศ์ตระกูลของมันบ้าง ล่าสุดก็น้องเมย์ที่พึ่งเผยธาตุแท้ออกมาอีก เพื่อนผมมันเจ็บมาเยอะครับ วอนทุกคนเห็นใจมันเถอะ…ไม่แปลกที่มันจะสับสนกับตัวเองแบบนี้

แต่มันแปลกตรงที่ไอ้มาร์ตินมันไม่เคยเป็นแบบนี้

“แต่ครั้งนี้มึงก็ผิดนะ มึงไปมีอะไรกับน้องเค้าแล้วมึงก็เดินออกมาแบบนั้นโดยไม่บอกไม่กล่าว น้องเค้าไม่ใช่อีตัวตามข้างถนนที่มึงอยากก็ไปหา พอหายอยากก็จากไปได้ง่าย ๆ นะ”

“ก็ใช่ไง ไม่งั้นกูจะมานั่งเครียดแบบนี้เหรอวะ”

ติ้ง! ติ้ง! (เสียงแจ้งเตือนไลน์)

Meen : หนูกลับบ้านค่ะ

“ตอนนี้น้องเค้าอยู่บ้าน” ผมพูดหลังจากอ่านไลน์ของมีนที่ตอบกลับมา จนไอ้มาร์ตินชะงักไปทันทีที่ได้ยิน

“ตามหาคนมันไม่ยากเกินความสามารถมึงหรอก กูรู้” ผมพูดพลางยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นมาจิบ

ก็ถ้าน้องมีนทำให้ไอ้นี่มันบ้าได้ขนาดนี้แล้ว แค่ตามหาตัวเธอ ก็คงไม่ยากเกินความสามารถมันหรอก เชื่อผมสิ...ต่อให้มันต้องพลิกแผ่นดินตามหา…มันก็จะทำ