09 My dear คุณสามีฉันแสนซึน

09

( ดุดัน )

~✧✧✧~

| ห้าวันต่อมา

สองสามวันมานี้ ไอด้าเดินสายปาร์ตี้งานกลางคืนกับกลุ่มเพื่อนสนิท เธอจัดว่าเป็นบุคคลไม่ชอบเที่ยวกลางคืน ไม่ชอบเลยแม้แต่น้อง ทว่าก็ต้องจำยอม เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของใบพลูเพื่อนรักของเธอ

"ยัยไอด้า" ของขวัญเพื่อนรักอีกคนของไอด้าส่งเสียงสดใสเรียก

งานปาร์ตี้ฉลองวันเกิดจัดที่ริมสระน้ำของโรงแรมหรูใจกลางเมืองกรุง ระดับห้าดาว

"วันนี้แกแต่งตัวเรียบร้อยจังเลยนะ" ไอด้าเห็นการแต่งตัวของเพื่อนรักก็อดแซวไม่ได้ ปกติของขวัญเป็นสายแต่งตัวเซ็กซี่ตัวแม่ มาวันนี้การแต่งกายอยู่ในชุดเดรสสีดำแขนยาวปิดหน้าอก แต่โชว์แผ่นหลังขาวเนียน

"ฉันมีคนจะแนะนำให้แกรู้จักด้วยนะ" ของขวัญจับมือไอด้า พาเดินมาที่โต๊ะ

"...." ไอด้ามองชายหนุ่มหน้าตาหล่อสะอาดดูเกลี้ยงเกลาออกแนวไปทางคนญี่ปุ่น ด้านหลังของเขามีลูกน้องสองคนคอยอารักขา เห็นแค่นี้ เธอก็รู้แล้วว่าผู้ชายของเพื่อนรักไม่ธรรมดา

"เรย์คะ นี้ไอด้าเพื่อนของขวัญเอง"

พอของขวัญเอ่ยแนะนำ เขาก็มองหน้าเธอนิ่ง ดวงตาดูอ่านออกยากไม่ต่างกับราเชนทร์ อยู่ ๆ ก็นึกถึงเขาขึ้นมา

เรย์หยิบแก้วเหล้าสีอำพันขึ้นมายกจิบ แล้ววางแก้วลงบนโต๊ะ

"เธอสินะ เจ้าหญิงของราเชนทร์" น้ำเสียงทุ้มเอ่ย พร้อมอ้าแขนให้ของขวัญเข้ามานั่งบนตักตนเอง

"นี่ เรย์รู้จักคู่หมั้นของยัยไอด้าด้วยเหรอคะ?" ของขวัญถามแฟนหนุ่มมาเฟียของเธอสีหน้าสงสัย

"...." ไอด้าเองก็สงสัยเช่นกัน ทว่าเธอก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไร นอกจากทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้

"รู้จักอย่างดีเลยล่ะ" เรย์ตอบของขวัญแล้วโอบเอวคอดของแฟนสาวไว้

"ขอเป็นน้ำเปล่าค่ะ ฉันไม่ดื่ม" ไอด้าบอกพนักงานเสิร์ฟที่กำลังวางแก้วไวน์ให้เธอ

"คุณผู้ชายคนนั้นฝากมาให้ครับ"

ไอด้าตวัดใบหน้ายุ่งหันมองตามที่พนักงานเสิร์ฟแจ้ง พบว่าชายคนนั้นกำลังส่งยิ้มโบกมือให้เธอ

"เสน่ห์แรงจังนะคะ ยัยคุณไอ" ของขวัญแซวยิ้ม ๆ

"ฉันเป็นเพื่อนสนิทของไอ้ราเชนทร์มันน่ะ" จู่ ๆ เจ้าของตักที่ของขวัญนั่งอยู่ก็พูดขึ้นมา

"...." ก็สมแล้วที่เป็นเพื่อนสนิทกัน ดูแปลกประหลาดเหมือนกันดี ไอด้ามองหน้าเรย์แล้วคิดในใจ

"เอากลับไปคืนค่ะ ฉันไม่ชอบดื่มไวน์" ไอด้าหยิบแก้วไวน์ส่งให้พนักงานเสิร์ฟ

"แล้วนี่ ยัยเจ้าของงานวันเกิดไปไหน?" ของขวัญมองหาใบพลูสีหน้ามุ่น

"นั่นสิ ตั้งแต่มายังไม่เห็นใบพลูเลย" ไอด้าเอ่ยพลางหันหน้ามองหาเพื่อนรักของเธออีกคนด้วย

"นั่นไง วันนี้นางแต่งตัวแซ่บมาก" ของขวัญชี้เจ้าของร่างอรชร แต่งชุดเดรสสีแดงแหวกอก เดินจับชายกระโปรงเข้ามาหาที่โต๊ะ

"สุขสันต์วันเกิดนะใบพลู" ไอด้าส่งกล่องของขวัญให้เพื่อนรักทันที ของขวัญเป็นเพื่อนสนิทเธอตั้งแต่อนุบาล ส่วนใบพลูเธอรู้จักและสนิทสนมตอนมหาลัยช่วงตอนปีหนึ่ง

"ของฉันก็มีนะคะ แฮปปี้เบิร์ดเดย์จ้ะ" ของขวัญรับถุงแบรนด์เนมจากบอดี้การ์ดของเรย์มาส่งให้ใบพลู

"ขอบคุณพวกแกสองคนมากนะ รักที่สุดเลย" ใบพลูกอดไอด้ากับของขวัญด้วยรอยยิ้มกว้าง

"นี่เรย์ แฟนของฉันเอง" ของขวัญแนะนำแฟนหนุ่มให้รู้จักกับใบพลู วันนี้เธอตั้งใจมาเปิดตัวแฟนให้เพื่อนรักทั้งสองได้รู้จัก

"เท่ากับว่าในกลุ่ม ฉันไม่มีแฟนคนเดียวอะดิ ไอด้าก็มีคู่หมั้น ส่วนแกก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว" ใบพลูหันนิ้วชี้ตนเองหน้ามุ่ย ๆ

"ฉันมีแฟน แต่ยังไม่แต่งงานก่อนแน่นอน แต่ยัยไอด้าไม่แน่ ดูสิแหวนเพชรเม็ดใหญ่มาก" ของขวัญโบ้ยหน้าไปทางไอด้า

"เกี่ยวอะไรกับฉันเล่า" ไอด้าว่ายิ้ม ๆ ของขวัญนี้แสบไม่เปลี่ยนเลยจริง ๆ เธอเองก็ยังไม่แต่งงานก่อนแน่นอน

"อย่างนี้ต้องมาดื่มฉลองเลย" ใบพลูกวักมือเรียกพนักงานเสิร์ฟให้ยกถาดเครื่องดื่มเข้ามา

"ฉันไม่ดื่มเยอะนะ" ไอด้ารีบออกตัวพูดกับเพื่อนรักทั้งสอง เธอคออ่อนมาก อีกอย่างวันนี้เธอก็ขับรถมาเอง

"จ้า อันนี้เป็นแค่ค็อกเทลผลไม้ แกดื่มได้หลายแก้วแน่นอน" ใบพลูยื่นแก้วค็อกเทลสีชมพูพีชให้ไอด้า

"ส่วนฉันเมาได้ วันนี้มีผู้ปกครองมาด้วย" ของขวัญคว้าแก้วค็อกเทลมายกดื่มรวดเดียว

"แล้วผู้ปกครองแกอะไอด้า เขารู้ไหม?" ใบพลูถามเพื่อนรักยิ้ม ๆ

"เขาไม่ใช่ผู้ปกครองฉัน" ไอด้าพูดจบก็ยกแก้วค็อกเทลดื่ม เขาคงไม่ได้ให้ความสนใจเธอนักหรอก หลังจากที่เจอกันครั้งนั้นที่ศาล ผ่านมาห้าวันก็ไม่ได้เจอเขาอีกเลย

"หึ" เรย์เหยียดยิ้มมุมปากใส่ไอด้า นั่งฟังบรรดาสาว ๆ เม้าท์กันเริ่มรู้สึกเบื่อ จึงลุกขึ้นจากที่นั่ง

"ไปสูบบุหรี่เดี๋ยวมา" มาเฟียหนุ่มบอกแฟนเด็กของตน แล้วหันหลังเดินออกไป

"มาดื่มกันอีกแก้วนึง" ใบพลูส่งค็อกเทลแก้วใหม่ให้ไอด้า

"ใบพลูเห็นว่าเป็นวันเกิดแกหรอกนะ" ไอด้าจำใจรับแก้วค็อกเทลจากใบพลูมา เมื่อกี้แค่ยกดื่มไปแก้วเดียวเธอก็รู้สึกมึนหัวแล้ว

"แล้วนี่ขับรถกลับไหวไหม ถ้าไม่ไหว เดี๋ยวฉันไปส่งดีกว่า" ของขวัญเอ่ย เพราะรู้ดีว่าไอด้าดื่มแอลกอฮอล์ไม่ค่อยได้ กลัวว่าเพื่อนรักจะรถคว่ำรอบสอง

"ยังพอไหว" เจ้าของเสียงยานว่า แก้มทั้งสองข้างของไอด้าเริ่มแดงเล็กน้อย เธอกะว่าดื่มหมดแก้วนี้จะกลับทันที คงอยู่ถึงเป่าเค้กไม่ไหว

"มาชนกันอีกรอบเร็ว" เสียงเริงร่าของใบพลูยกแก้วขึ้นชนแก้วไอด้ากับแก้วของขวัญอีกรอบ

ของขวัญไม่มีปัญหาเรื่องการดื่มแอลกอฮอล์ ส่วนไอด้าพอดื่มแก้วนี้เข้าไปเล่นเอาตัวเอียงเซ ยังดีที่ได้ใบพลูประคองไว้

"แกนั่งสักหน่อยเถอะ เดี๋ยวให้พนักงานเสิร์ฟเอาผ้าเย็นมาให้" ใบพลูว่าก่อนจะเดินออกไป

"ฉันว่า แกกลับกับฉันเถอะ สภาพนี้ขับรถไม่ไหวหรอก" ของขวัญกล่าวเสียงห่วงใย

"อือ ไม่เป็นไร" ไอด้าส่ายใบหน้าไปมา ไม่อยากรบกวนเพื่อน อีกอย่างเธอมั่นใจว่ายังไหวอยู่ จึงเหยียดร่างลุกจากที่นั่ง

"อ้าว แล้วนั่นแกจะไปไหนน่ะ" ของขวัญถามสีหน้ายุ่ง ไอด้าพอเมาแล้วชอบดื้อตลอด

"จะไปเข้าห้องน้ำ"

"นั้นฉันไปเป็นเพื่อนนะ" ของขวัญทำท่าจะลุกตาม

"ไม่ต้องเลย แกอยู่รอแฟนแกเถอะ" ไอด้าพูดจบก็เดินตัวเซออกไป

เธอรู้ว่าตัวเองเมาแล้ว ทว่าก็ยังครองสติไว้ได้ รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ไม่อยากเป็นภาระของใคร พยายามพึ่งพาตัวเองให้มากสุด

ไอด้าเข้ามาใช้ห้องน้ำในตัวตึกของโรงแรมชั้นล่าง หลังทำธุระส่วนตัวเสร็จ เจ้าของร่างอรชรของดาราสาวออกมาล้างมือตรงอ่างหน้ากระจก

"มึนหัวจังเลย" มือเรียวยกมือกุมศีรษะ ในระหว่างนั้นมีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา ทว่าเป็นฝีเท้าหนักจนคนตัวเล็กนั้นสะดุ้งตกใจ

ดวงตากลมโตมองร่างผู้มาใหม่ผ่านทางกระจก ไอด้าตกใจกว่าเดิม ชายร่างกายใหญ่โตยืนซ้อนหลังเธออยู่

"คุณเป็นใครน่ะ นี่ห้องน้ำหญิงนะคะ!" ไอด้าตั้งใจตะโกนสุดเสียงให้คนด้านนอกที่ผ่านไปมาได้ยิน

"เก่งนัก ตัวแค่นี้" สิ้นเสียงดุดัน ไอด้าไม่ทันได้ร้องขอความช่วยเหลือ ร่างเธอถูกกำลังมหาศาลของเจ้าของร่างกำยำเหวี่ยงกระเด็นไปกระแทกกับกำแพงปูน

"อึก...ช่วย.." รอบนี้ก็ไม่ทันได้ร้องขอความช่วยเหลือ ไอด้าถูกมือหยาบกร้านบีบลำคอระหงของเธอ

"ฮึก!" ไอด้าดิ้นสู้พยายามออกแรงสุดกำลังเพื่อช่วยเหลือตัวเอง เธอตั้งสติได้จึงยกเท้าเตะไปตรงกลางผ่าหมากของชายร่างกำยำ แล้วรีบวิ่งด้วยความเร็วสุดชีวิตออกมาจากห้อง

"อั้ก อีบ้า!"

เสียงร้องเจ็บปวดดังขึ้น ไอด้าไม่คิดหันกลับไปมองด้านหลัง ทั้งตกใจ ทั้งขวัญเสีย เธอเมาก็เมา ไม่สติแตกก็ดีเท่าไหร่แล้ว

ปึก! ไอด้าไม่ทันได้มองด้านหน้า ทำให้ชนกับร่างสูงของใครบางคน จนตัวเองเกือบล้มลงพื้น ดีที่เขาช่วยประคองเธอขึ้นมา

"ไอด้า"

น้ำเสียงนิ่งคุ้นหู ไอด้ารีบเงยใบหน้ามอง พอเห็นว่าเป็นใครก็ฉีกรอยยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ ดวงตาของเธอแดงก่ำเล็กน้อย แต่ไม่มีหยดน้ำสีใสออกมา

"คุณราเชนทร์ ชะ...ช่วยไอด้าด้วย" เธอทิ้งประโยคจบแค่ตรงนี้ แล้วก็ล้มพับไปในอ้อมกอดของเขา

"ไอด้า" ราเชนทร์รับคนตัวเล็กมากอดเธอไว้แน่น แล้วตวัดใบหน้าหันมามองเรย์

"เจอเจ้าหญิงของมึงแล้วก็ดี กูจะไปดูเมียกูบ้าง" เรย์พูดจบก็ล้วงกระเป๋ากางเกงออกไปกับบอดี้การ์ดของตน

ราเชนทร์ตวัดอุ้มคนตัวเล็กมาไว้ในอ้อมแขนแข็งแรงของตนเอง ดวงตาคมกริบไล่มองหน้าเรียวสวย แก้มของเธอแดงทั้งสองข้างจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ ทว่าดวงตาคมจากเรียบนิ่งกลับแปรเปลี่ยนเป็นดุดัน ร่องรอยมือใหญ่บนคอลำคอระหงขึ้นรอยแดงชัดเจน

"ไอด้าถูกทำร้าย ไปหาตัวคนทำมา" ราเชนทร์ตวัดใบหน้าดุดันมาสั่งคิงลูกน้องมือขวาคนสนิท

"ครับนาย" คิงรับคำสั่งจากเจ้านาย จากนั้นจึงหลังกลับเข้ามาในโรงแรมกับลูกน้องอีกจำนวนนึง เพื่อล่าหาตัวคนทำร้ายผู้หญิงของเจ้านาย

ราเชนทร์ก้มมองคนในอ้อมแขน ดวงตาที่ใช้มองเธออ่อนลง ไม่มีความดุดันแม้แต่น้อย

"ใครมันกล้าทำร้ายคุณ ผมจะตัดมือมัน"

~✧✧✧~