08 My dear คุณสามีฉันแสนซึน

08

( อย่าแตะของสูง )

~✧✧✧~

"เอะอะก็ว่าเราเป็นเด็กดื้อ" ไอด้าเดินบ่นราเชนทร์เข้ามาภายในบ้าน ใบหน้าเรียวสวยบูดบึ้ง เพราะขัดใจกับคำพูดของเขา

"ชิ ถือว่าแก่กว่า เลยว่าเราเป็นเด็ก"

"อะไรกันคะคุณไอ หน้าบึ้งมาเชียวลูก"

"คุณแม่" ไอด้ามองมารดาที่กำลังนั่งดูนิตยสารเล่มที่เธอขึ้นปก เรียกได้ว่าทุกปกหนังสือ นิตยสารที่เธอได้ขึ้น มารดาของเธอมีเก็บสะสมทั้งหมด

"ว้าว สูทที่หนูใส่มาตัวใหญ่จังค่ะ เหมือนจะไม่ใช่ของหนูเลย" ดาด้าชี้สูทตัวสีเทาที่คลุมกายลูกสาวยิ้ม ๆ

"เอ่อคือว่า..." ไอด้ากำลังเอ่ย ทว่าในขณะนั้นก็มีเสียงโทนนิ่งพูดแทรกขึ้นมา

"สูทของใคร" ฐานทัพในชุดเครื่องแบบตำรวจ เพิ่งกลับเข้าบ้านมา สะดุดตาเสื้อสูทบนกายลูกสาว ดวงตาผู้เป็นพ่อถึงกับเขม็ง

"ของคุณราเชนทร์ค่ะ" ไอด้าตอบบิดากับมารดาตามตรง เพราะไม่ได้ตั้งใจจะปกปิดอะไร ทว่าทำไมในความรู้สึกมันหวิว ๆ เขินอายอย่างบอกไม่ถูก เธอสวมใส่เสื้อเขาจนลืมถอดคืน พอลงจากรถได้ก็ลืมรีบเดินจ้ำอ้าวเข้ามาในบ้านทันที

"นัดเจอกันเหรอคะ คุณราเชนทร์นี่เขาเป็นสุภาพบุรุษจริง ๆ เลย" ดาด้าชื่นชมคู่หมั้นคู่หมายของลูกสาวด้วยรอยยิ้มถูกใจ

"แล้วทำไมต้องใส่สูทด้วยล่ะ ชุดคุณไอโป๊หรือ" ฐานทัพถามลูกสาวหน้านิ่ง แต่ในใจคนเป็นพ่อแทบร้อนรนเพราะความหวงลูก

"ไม่ได้โป๊หรอกค่ะ" ไอด้ารีบถอดสูทของราเชนทร์ออก เผยให้เห็นชุดเดรสตัวยาวแขนกุดของเธอ

"...." ฐานทัพหน้าถอดสีทันที ความเป็นผู้ชายเหมือนกัน ดูออก รู้ว่าว่าทำไมราเชนทร์ถึงนำสูทมาสวมให้ลูกสาวของตน

"พอดีวันนี้ ไอด้าไปศาลมาค่ะ บังเอิญเจอคุณราเชนทร์เขาที่นั่นด้วย ไอด้าไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นถึงผู้พิพากษา" น้ำเสียงใสบอกมารดากับบิดา

"เหมาะมากเลยที่จะมาเป็นลูกเขยของพี่ทัพ พ่อตาเป็นตำรวจ ลูกเขยเป็นผู้พิพากษา" ดาด้าได้ทีก็แหย่สามีจอมขี้หวง

"ไม่เหมาะเลยสักนิด" ฐานทัพตวัดใบหน้ามาส่งเสียงดุใส่ภรรยาตัวแสบ ไม่รู้จะเชียร์อะไรราเชนทร์นัก

"ถ้าทางเขาจะเป็นคนตงฉินนะคะ พวกนักการเมืองดูกลัวเขากันมากเลยค่ะ" ไอด้าว่ากับมารดา เท่าที่เธอดูเขาน่าจะเป็นคนเด็ดขาดมาก ไม่นั้นคงไม่เป็นผู้พิพากษา

"ตงฉินงั้นเหรอ" ฐานทัพพึมพำ ดวงตาคมกริบของนายตำรวจใหญ่อคติกับว่าที่ลูกเขยขั้นสุด ตระกูลสายตรงของราเชนทร์เป็นระดับทายาทมาเฟีย ตำแหน่งผู้พิพากษาคงเป็นแค่งานอดิเรกบังหน้าเสียมากกว่า

:

ภายในงานเลี้ยงปิด จัดในคฤหาสน์หรูระดับรัฐมนตรีของประเทศ แขกรับเชิญมีตั้งแต่ตำแหน่งใหญ่โตไปจนถึงข้าราชการชั้นระดับกลาง

เจษฎาเป็นหนึ่งในผู้ได้รับเชิญด้วย อัยการหนุ่มก้าวเข้ามาทำความเคารพผู้อาวุโสกว่า

"อัยการเจษ คดีที่แล้วทำได้ดีมาก" เสียงเคร่งขรึมของชายวัยกลางคน ตำแหน่งนักการเมืองดัง เข้ามาตบไหล่เจษฎา

"ด้วยความยินดีครับ หวังว่าครั้งหน้าท่านจะเลือกทีมผมให้ดูแลอีก" อัยการเจษกล่าวด้วยท่าทางนอมน้อม

"ต้องเลือกทีมอัยการอยู่แล้ว ไหน ๆ ก็เจอกันแล้ว ไปนั่งด้วยกันที่โต๊ะสิ อัยการยุทธเพื่อนรักคุณก็อยู่ในโต๊ะด้วย"

"ครับ" เจษฎาเข้ามานั่งร่วมในโต๊ะของนักการเมือง แน่นอนว่านักการเมืองที่นั่งอยู่ด้วยทั้งโต๊ะ ล้วนมีผลประโยชน์แก่ตัวเขา

ถัดไปอีกโต๊ะด้านหน้า เป็นโต๊ะของระดับรัฐมนตรี แขกคนสำคัญมากันครบ ร่วมถึงราเชนทร์ที่นั่งอยู่ด้วย

"คดีของนายพลไชยยศ ท่านราเชนทร์เด็ดขาดมาก ผมขอชื่นชม" เฉลิมวุฒิเจ้าของงานเลี้ยงเอ่ยปากชมราเชนทร์

"ผมตัดสินตามกติกา หวังว่าคดีนายพลไชยยศจะเป็นคดีตัวอย่าง ไม่ให้พวกข้าราชการของแผ่นดินทำผิดอีก" ราเชนทร์กล่าวเสียงเรียบ ใบหน้าของตุลาการหนุ่มนิ่ง แต่ทำให้รัฐมนตรีจากกระทรวงต่าง ๆ พากันรู้สึกหนาวไปตาม ๆ กัน

ไม่รู้เป็นความบังเอิญหรือคราวซวยของเจษฎาที่ได้โต๊ะติดกับราเชนทร์ และคำพูดของผู้พิพากษาหนุ่มเมื่อครู่ก็ได้ยินมาถึงโต๊ะเขาด้วย

"ผมขอตัวไปรับแขกก่อนนะครับ" รัฐมนตรีเฉลิมวุฒิกล่าว หลังจากในโต๊ะเงียบมาสักพักใหญ่ ความเย็นเยียบของราเชนทร์ทำให้ทุกคนที่นั่งร่วมอยู่ด้วยต่างพากันเกร็ง

"อัยการเจษ ได้ข่าวว่าตามจีบดาราดังระดับประเทศ จีบติดหรือยังล่ะ?" เสียงของสส.ท่านนึงพูดขึ้น ตั้งใจทำลายความเงียบ

"อะ..เอ่อ" อัยการเจษรีบหันมองไปทางโต๊ะราเชนทร์ ตุลาการหนุ่มนั่งหันหลังให้ แต่ต้องได้ยินคำพูดของสส.แน่นอน

"คนนี้จีบยาก เล่นตัวเก่งตามภาษาดาราดังแหละครับท่าน" ยุทธนาเพื่อนสนิทของเจษฎาเป็นคนพูดแทน

"พวกดาราก็แบบนี้แหละมารยาเก่ง ระดับพวกเธอคงมีหลายตัวเลือก" นักการเมืองอีกคนกล่าวอย่างขบขัน

"ดาราเขาคู่กับพวกไฮโซ ไม่เคยได้ยินเหรอครับ ส่วนใหญ่ก็ของเล่นไฮโซ สลับกันใช้ เบื่อแล้วก็ทิ้ง" ถ้อยคำดูถูกออกมาจากสส.อีกคนในโต๊ะ

"...." เจษฎาหน้าซีดเผือด มั่นใจเต็มร้อยว่าราเชนทร์ต้องได้ยินทุกคำพูดเหยียดหยามในโต๊ะ

"ว่าแต่ชื่ออะไรล่ะ ดาราที่อัยการเจษตามจีบ"

"คุณไอด้าครับ" ยุทธนาตอบแทนเจษฎา

"อ่อ เป็นลูกสาวท่านฐานทัพนี่เอง เล่นของสูงใช้ได้เลยนะอัยการเจษ"

"ผะ...ผมไม่ได้จีบเธอแล้วครับ" เสียงเอ่ยขาดห้วงของเจษฎาเอ่ย นั่งอยู่เฉย ๆ ก็งานเข้าเต็ม ๆ จึงหันไปเหลือบมองราเชนทร์ที่นั่งหันหลังให้อยู่ แต่ที่น่าขนหัวลุกคือบอดี้การ์ดของราเชนทร์ต่างจ้องมาที่โต๊ะของพวกเขา

งานเลี้ยงดำเนินมาได้สักพักใหญ่ รัฐมนตรีตำแหน่งใหญ่โตเริ่มทยอยเดินทางกลับ รวมถึงราเชนทร์ที่ลุกออกไปจากโต๊ะแล้ว

เจษฎานึกโล่งใจ ทว่าก็ไม่วางใจ นั่งตบตาขวาที่กระตุกถี่ ๆ ไม่ยอมหยุด

ฟึบ! ไฟในงานดับ รวมถึงไฟในคฤหาสน์ดับทั้งหมด

"ทำไมไฟถึงดับทั้งงานเลยล่ะ" เจษฎาโพล่งเสียงดังตกใจ ตอนนี้เขาได้ยินเสียงฝีเท้าคนกำลังวิ่งเข้ามาที่โต๊ะ

"เฮ้ย ปล่อยผมนะ มาหิ้วแขนผมทำไม!" เสียงร้องของยุทธนาดังขึ้นเป็นคนแรก

"ฉิบหายจนได้" เจษฎายกมือขยี้หัวตัวเอง ไฟทั้งงานดับแบบนี้ แขกในงานทยอยกลับเร็ว ไม่ต้องเดาก็รู้ชะตากรรม

"เรื่องที่คุยในโต๊ะ สนุกมากไหม" โทนเสียงนิ่งเย็นสะท้านแบบนี้ดังข้างหูเจษฎา พร้อมกับไฟที่เปิดสว่างอีกครั้ง

"ท่านราเชนทร์" เจษฎาเบิกตาตกใจ หันมองเพื่อนร่วมโต๊ะของตัวเองที่ถูกผ้าปิดปาก จับมัดแขนขานั่งเรียงคนอยู่บนเก้าอี้

บอดี้การ์ดจำนวนหกคนยืนเรียงตรงจับคู่กับนักการเมืองและสส.บนเก้าอี้ ในมือข้างขวาใส่สนับเหล็กแหลมคมกันทุกคน

"ผะ..ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ แค่ผมเห็นท่านราเชนทร์ ก็ไม่กล้าพูดถึงคุณไอด้าแล้ว มีแต่พวกนี้ที่พูดหมิ่นเกียรติเธอ" เจษฎาหาทางเอาตัวรอดทันที

"อัยการเจษก็รู้ว่าผมเป็นคนมีคุณธรรมพอสมควร" ราเชนทร์เหยียดยิ้มเย็นแล้วดึงเก้าอี้มานั่งมองคนทั้งหก

"เป็นผู้ดูที่ดีเป็นเพื่อนผมสิ" ราเชนทร์เอ่ย ครั้งนี้ตนเห็นว่าเจษฎาไม่ได้พูดจาดูหมิ่นไอด้า ครั้งนี้เขาจะละเว้นให้อัยการหนุ่มสักรอบ

"...." เจษฎามองราเชนทร์ที่หยิบแก้วไวน์ขึ้นมานั่งจิบในท่าทางสบายอารมณ์

ราเชนทร์วางแก้วไวน์บนโต๊ะ ตวัดใบหน้ามามองเจษฎาพร้อมกล่าว "ตั้งใจดูให้ดีนะอัยการเจษ พวกไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง เหยียดหยามผู้หญิงของผมต้องเจอกับอะไร"

"ค่ะ..ครับ" เจษฎาตอบเสียงสั่น แค่เห็นสนับมือแหลมก็รู้แล้วว่าคนเหล่านี้ต้องเจอกับอะไร

"ทำให้ปากฉีก อัยการเจษว่าสมควรไหม?" ราเชนทร์ถามอัยการหนุ่มอีกครั้ง ถือว่านี่เป็นครั้งแรกที่ท่านตุลาการคุยกับอัยการอย่างเขามากสุด มากจนรู้สึกถึงความหวาดกลัว

"จัดการ ฉันไม่อยากรบกวนท่านเฉลิมวุฒินาน" ราเชนทร์สั่งลูกน้องของตน

เสียงร้องของเหล่านักการเมืองและสส.ร่วมถึงอัยการหนุ่มเพื่อนสนิทของเจษฎาเริ่มดังขึ้น

ภาพสนับมือแหลมคมกระแทกใส่ปากซ้ำ ๆ จนเห็นสีของเลือดแดงสด ตามด้วยเสียงร้องอันทรมานของคนทั้งหก

เจษฎาแทบไม่อยากมอง ภาพเนื้อบางของปากที่ฉีกแตกเป็นรอยหยัก บางคนถึงกับฟันหลุดกระเด็นออกมา เห็นเพียงแค่นี้เขาก็แทบจะอาเจียนแล้ว

ต่างกับราเชนทร์ที่นั่งมองภาพความสยดสยองนี้ ด้วยความนิ่งสงบ

"หวังว่าอัยการเจษจะจำให้ขึ้นใจนะ ไอด้าเป็นของที่ไม่สมควรแตะ"

~✧✧✧~