05 My dear คุณสามีฉันแสนซึน

05

( ผู้พิพากษาจอมดุ )

~✧✧✧~

"คุณพ่อขา ทำหน้ามึนตึงมานานแล้วนะคะ" ไอด้าเข้ามาสวมกอดคอบิดาอ้อน ๆ ตั้งแต่กลับบ้านมาฐานทัพก็เอาแต่นั่งเงียบ ไม่พูดจา

"นั่นสิคะ พี่ทัพจะโกรธอะไรนัก คุณราเชนทร์คนนั้นน่ะ ด้าว่าเขาเป็นคนใช้ได้เลยนะคะ" ดาด้าที่นั่งอยู่เคียงข้างสามีก็ว่าขึ้นบ้าง

"ใช้ได้กับผีล่ะสิ" ฐานทัพพึมพำ เหลือบดวงตาเหนื่อยใจมองลูกสาวกับภรรยา รู้ว่าระดับอย่างราเชนทร์ไม่ธรรมดามานานแล้ว

"ไอด้าว่าเขาเป็นคนนิ่งขรึม ตอนเจอกัน เขาไม่พูดกับไอด้าสักคำเลยค่ะ ดูเขาซึน ๆ แต่บางมุมก็ดูดุ" เมื่อนึกถึงใบหน้าหล่อฟ้าประทานของราเชนทร์ ไอด้าก็คิ้วขมวดมุ่น ความหล่อของเขาถูกใจเธออยู่ แต่ไม่ถูกใจก็ตรงความนิ่งขรึมของเขานี่แหละ

"เขาเป็นคู่หมั้นของหนูแล้ว ก็ค่อยศึกษาดูใจไปสิคะ คนนี้คุณแม่เชียร์" ดาด้าบอกลูกสาวยิ้ม ๆ เธอว่าบางมุมราเชนทร์ดูเหมือนฐานทัพ

"ด้า แต่พี่ไม่ชอบ" ฐานทัพค้านภรรยารักเสียงเข้ม คนแผนสูง เหลี่ยมเยอะแบบราเชนทร์ ไม่คู่ควรกับลูกสาวของเขาสักนิด

"แต่ดาด้าชอบค่ะ เขาดูปกป้องคุณไอของเราได้" ดาด้าเชียร์ราเชนทร์สุดใจ ฐานทัพจะไม่ชอบก็เป็นเรื่องของฐานทัพไปสิ

"ดาด้า" ฐานทัพเริ่มเสียงดุ มองภรรยาอย่างคาดโทษ

"พี่ทัพ อย่ามาดุด้าต่อหน้าลูกนะ" ดาด้าทำหน้าดุกลับใส่สามีของเธอ

"...." ฐานทัพเป่าลมหายใจเบา ๆ หันหน้ามามองลูกสาวคนสวยของตน

"พ่ออยากให้คุณไอตัดสินใจเรื่องนี้ดี ๆ เอาเป็นว่าพ่อจะไม่บังคับคุณไอ" ฐานทัพบอกลูกสาวจบ ก็ลุกจากโซฟาออกไปในสีหน้าบึ้งตึง

"ทำไมคุณพ่อ ดูไม่ชอบคุณราเชนทร์เลยคะ แต่ทำไมคุณปู่ถึงเชียร์เขาให้ไอด้า?" ไอด้าทำใบหน้ามึนงงถามมารดา

ดาด้าฉีกรอยยิ้มใจดี ยกมือลูบศีรษะลูกสาวพร้อมกล่าวน้ำเสียงอ่อนโยน

"เพราะเขาเป็นคนดีไงคะ คุณปู่ถึงเชียร์ ส่วนคุณพ่อของหนูก็เป็นตาแก่จอมหวงลูกสาวนั่นแหละ"

"แล้วเรื่องที่เขาว่าล่ะคะ ครอบครัวเราติดค้างอะไรเขาหรือคะ?" ไอด้าถามสิ่งที่ติดค้างในใจกับมารดา นึกถึงใบหน้าราเชนทร์ตอนเอ่ยกับฐานทัพดูเขานิ่งมาก ปกติผู้ชายที่เข้าหาเธอ จะกลัวบิดามาก แต่กับราเชนทร์เขาดูไม่มีความกลัวเลย

"ติดค้างสิ ติดค้างไว้มากเลยล่ะ" ดาด้าว่าแล้วดึงร่างลูกสาวมาโอบกอดไว้

"ติดค้างเรื่องอะไรคะ?" ไอด้าทำสีหน้ามึนงง เธออยากรู้ใจแทบขาด

"ไว้วันนึงไอด้าก็จะรู้เองล่ะลูก แต่คุณแม่มั่นใจว่าเขาคนนี้จะคุ้มครองลูกสาวแม่ได้"

"...." ไอด้าขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม สุดท้ายก็ไม่รู้อยู่ดีว่าครอบครัวเธอติดค้างอะไรราเชนทร์

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา

"นี่เราต้องมาขอบคุณอัยการเจษถึงที่ศาลเลยหรือคะ?" น้ำเสียงหวานถามเอมมี่ผู้จัดการส่วนตัวของเธอ

"ใช่ค่ะ ไหน ๆ วันนี้น้องไอด้าก็ชนะฟ้องเหล่าแอนตี้ที่หมิ่นประมาทแล้ว เราจะได้คุยกับอัยการต่อเรื่องฟ้องร้องนังแบรนด์อาหารเสริมตัวดี ที่เอาชื่อกับรูปน้องไอด้าไปแอบอ้างเลยทีเดียว"

"ค่ะ" ไอด้าพยักหน้าด้วยรอยยิ้มนิด ๆ เอมมี่นี่แหละคือผู้รักษาผลประโยชน์ตัวยงให้เธอ ปกป้องเธอได้ทุกสถานการณ์

"แล้วทำไมเราไม่ส่งเรื่องให้ทนายบริษัทล่ะคะ ไอด้าไม่ชอบสายตาเจ้าชู้ของอัยการเจษเลยค่ะ"

"ทนายความบริษัทช้าไม่ได้ดั่งใจ ใช้ทีมของอัยการเจษรวดเร็วกว่าค่ะ" เอมมี่อธิบาย ส่วนเรื่องความเจ้าชู้ของอัยการเจษก็ไม่ได้อันตรายต่อหญิงสาวมากนัก อย่างมากก็ชอบพูดจาหวานจนเลียน เล่นหูเล่นตาใส่ก็เท่านั้น

"นั้นก็รีบ ๆเลยนะคะ วันนี้ไอด้าเห็นพวกนักข่าวเยอะมากเลยค่ะ"

"อ่อ เห็นว่าตัดสินคดีนายพลดังนะคะ เห็นว่าทำผิดหลายกระทง ตอนนี้สังคมกำลังจับตามองเป็นพิเศษ"

"อ่อ อย่างนี้นี่เอง" ไอด้าพยักหน้าอย่างเข้าใจ

"พี่ว่าเรานั่งรอ อัยการเจษตรงนี้ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวเขาน่าจะออกมาแล้ว"

"ค่ะ" ไอด้าไม่รอช้ารีบทิ้งร่างนั่งลงทันที วันนี้เธอใส่ส้นสูงประมาณ 6 นิ้ว รู้สึกเมื่อยเท้ามาก

"เดี๋ยวพี่ไปซื้อน้ำมาให้ดีกว่า นั่งรอตรงนี้นะคะลูกสาว" เอมมี่ว่าจบก็ลุกออกไป

ไอด้านั่งอยู่เพียงลำพัง ไม่มีอะไรทำจึงคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นฆ่าเวลา

ในระหว่างนั้นก็มีเสียงผู้คนกำลังเดินคุยกันผ่านมาให้เธอได้ยินอย่างไม่ตั้งใจ

"คดีนี้ ท่านราเชนทร์ลงมาตัดสินเอง นายพลไชยยศคงไม่รอดแน่"

"ท่านราเชนทร์" ไอด้าสะกิดตรงชื่อนี้เต็ม ๆ เธอเงยมอง จำได้ว่าเป็นนักการเมืองดัง หลายครั้งเธอเห็นคนเหล่านี้มาเยี่ยมบิดาบ่อย ๆ

"ถ้าอย่างนั้นก็เตรียมนอนคุกหลายสิบปีได้เลย ก็รู้กันอยู่ว่าท่านราเชนทร์เป็นยังไง เผลอ ๆ พวกเราจะซวยไปด้วยไหม?" นักการเมืองอีกคนพูดด้วยสีหน้าตึงเครียด

"คงไม่ใช่คนเดียวกันหรอกมั้ง" ไอด้าว่าอย่างไม่ค่อยใส่ใจอะไรนัก แต่รู้สึกว่าพวกนักการเมืองจะกลัวราเชนทร์คนนี้เหลือเกิน แสดงว่าต้องไม่ธรรมดา

"คุณไอด้าคนสวยครับ"

"...." ไอด้าเหลือบตามองชายสวมชุดครุย กำลังส่งสายตาพราวเสน่ห์ใส่เธอ

"รอนานไหมครับ?" อัยการเจษถามด้วยรอยยิ้ม ทำตาหยาดเยิ้มใส่ดาราสาวคนสวย

"ไม่นานค่ะ" ไอด้าตอบพร้อมขยับตัวออกห่างจากอัยการเจษที่ทิ้งตัวนั่งข้างเธอ ในใจตอนนี้นึกถึงเอมมี่ ไม่รู้ว่าไปซื้อน้ำถึงไหน ถึงยังไม่มาสักที ทิ้งให้เธออยู่กับผู้ชายแบบนี้ได้ยังไง

"แล้วพี่เอมมี่ล่ะครับ ทำไมถึงทิ้งคนสวยอย่างคุณไอด้ามานั่ง.." จู่ ๆ อัยการหนุ่มก็หยุดปากพูดกระทันหัน

ไอด้าหันมองสีหน้างง มองอัยการเจษที่กำลังมองออกไปตรงทางเดิน

"ทะ..ท่านราเชนทร์!" อัยการเจษรีบลนลานลุกยืนทันที เมื่อเห็นร่างสูงในชุดครุยกำลังเดินผ่านมา

"...!!" ไอด้าชะเง้อใบหน้ามองตามด้วยความสงสัย ทำไมอัยการเจษถึงดูลุกลี้ลุกลนนัก ทว่าตัวเธอที่เพ่งสายตามองอยู่นานก็ต้องชะงัก มองร่างสูงในชุดครุยผู้พิพากษากำลังก้าวเดินด้วยท่าทางที่ดูทรงอำนาจ ใบหน้าของเขาดูนิ่ง แต่ในแววตาดูดุ ด้านหลังของเขามีผู้ชายแต่งชุดครุยอีกสองคนตามประกบ

"นี่เขาเป็นผู้พิพากษาเหรอเนี่ย" ไอด้ารีบหลบดวงตาคมดุ ทำเป็นหันใบหน้ามองออกไปทางอื่น เธอไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เจอเขาที่นี่ แถมชื่อเสียงของเขายังเลื่องลือมาก

"สวัสดีครับท่านราเชนทร์" อัยการเจษยกมือไหว้ราเชนทร์ ปกติผู้พิพากษาที่แสนทะนงตัวจะไม่หยุดเดิน เมื่อมีคนทักทาย ราเชนทร์จะเดินผ่านไปทันที แต่ในวันนี้กลับหยุดเดิน จ้องหน้าเขานิ่ง นิ่งจนรู้สึกว่าน่ากลัว

ไอด้ายังคงหลบหน้ามองออกไปทางอื่น เธอทำเป็นไม่เห็น ไม่ทักทาย จนกระทั่ง

"น้องไอด้าขา พี่เอมมี่มาแล้วลูก"

"..!!" ไอด้ารีบตวัดหน้ามองตามต้นเสียงแหลมของเอมมี่ เธอยกยิ้มขบฟันเล็กน้อย จากนั้นก็เหลือบดวงตามองราเชนทร์ในชุดผู้พิพากษา พอได้เห็นเต็ม ๆ ตา เขาก็ดูเท่ห์ ดูมีอำนาจอย่างบรรยายไม่ถูก

"นี่ อัยการเจษ มานั่งหยอดคำหวาน จีบน้องไอด้านานหรือยังคะ?" เอมมี่พูดขึ้นมาอย่างขบขัน ไม่ทันได้มองหน้าราเชนทร์

"...!!"

~✧✧✧~