04 My dear คุณสามีฉันแสนซึน

04

( ว่าที่สามีคุณพ่อตาไม่ค่อยปลื้ม )

~✧✧✧~

ไอด้ามองแหวนเพชรทรงหยดน้ำบนมือด้านซ้ายของตัวเองด้วยสีหน้ามึนงง ขนาดของวงแหวนเข้ากับนิ้วนางเธอได้อย่างพอดิบพอดี

"ดะ..เดี๋ยว" ไอด้าไม่ทันได้พูดจบประโยค ก็ต้องเบิกตากลมโตกว้างอีกครั้ง

เขาผู้แสนหน้านิ่งที่สวมแหวนให้เธอ โดยไม่ยอมพูดจา จับข้อมือยกขึ้นให้ผู้ใหญ่ในโต๊ะได้ดู

"หวังว่าจะถูกใจคุณย่ากับท่านฐานภพ"

"...." ไอด้าเหลือบตามองราเชนทร์ แม้แต่มุมข้าง ๆ ก็ยังดูดี และเป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินน้ำเสียงของเขา ทว่าทำไมเธอถึงรู้สึกคุ้นหู เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก

"ถูกใจมากย่ามากเลย หนูไอด้าสวยสง่าเหมาะสมกับตำแหน่งสะใภ้เกียรติดำรงค์อนันต์"

ได้ยินรักษิณาแบบนี้ ไอด้าได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ไม่รู้ทำไมถึงไม่กล้าปฏิเสธ ทั้งที่เธอควรจะโวยวายเพราะถูกมัดมือชก

"หมั้นกันไว้ก่อน ส่วนเรื่องงานแต่ง ก็แล้วแต่ทั้งสองคนเลย" ฐานภพว่า แม้ตนอยากดองกับตระกูลของราเชนทร์มากแค่ไหน ก็อยากให้หลานสาวสุดที่รักได้ศึกษาดูใจไปด้วย ขืนจับแต่งงานเลย ฐานทัพไม่พอใจแน่

"แต่งเลยสิ ทวดอยากเห็นคุณไอสวมชุดเจ้าสาว" ช่อฟ้าเข้ามาจับไหล่คนทั้งสองยิ้ม ๆ เธอถูกชะตากับราเชนทร์มากเช่นกัน

"ทีอย่างนี้น่ะจำได้" ฐานภพบ่นมารดา สมกับเป็นคุณหญิงช่อฟ้า แม้สมองจะหลงลืมก็ไม่ล่ะทิ้งนิสัยแสบ ๆ

"ฉันจำได้สิ โดยเฉพาะคุณไอคนสวยของทวด" ช่อฟ้าว่า ยืนกอดหลานสาวจากทางด้านหลัง

"คุณหญิงช่อฟ้าพูดถูกค่ะ หนูไอด้าสวยมากเลยจริง ๆ" รัดษิณาเอ่ยปากชื่นชมความสวยของหญิงสาวนับครั้งไม่ถ้วน

"คุณไอได้ความสวยมาจากแม่ของเขาเต็ม ๆ" ช่อฟ้าเอ่ยถึงดาด้าหลานสะใภ้คนโปรด

ตอนนี้ผู้ใหญ่ในโต๊ะจะเอ่ยอะไร ไอด้าก็ไม่ได้สนใจ นอกจากจับจ้องไปที่ราเชนทร์ นอกจากไม่คัดค้านใด ๆ ยังทำตัวนิ่งเงียบอีก

ยิ่งเขาเป็นคนไม่ค่อยพูดแบบนี้ ส่วนเธอเป็นคนพูดมาก จะไปกันรอดได้ยังไง เอาเถอะ วันนี้เธอจะยอมรับแหวนหมั้นกับเขา เพราะเห็นแก่ผู้ใหญ่ ไว้เวลาผ่านไปนานเข้าค่อยหาทางถอนหมั้น

"นี่ผมพลาดอะไรไปหรือเปล่า?" เสียงนิ่งสขุมดังขึ้นจากทางด้านหลังของไอด้า

"คุณพ่อ คุณแม่" ไอด้าหันหน้ามอง ผู้เป็นพ่อของเธอเดินจับมือมากับภรรยาสุดรักซึ่งก็คือดาด้าผู้เป็นแม่ของเธอ

"พลาดสิ หลานพลาดตอนสวมแหวนหมั้น" ช่อฟ้าเป็นคนเอ่ยปากบอกฐานทัพที่ทำใบหน้านิ่ง ทว่าในแววตากำลังไม่ชอบใจ

"หมั้นอะไร นี่คุณพ่อให้คุณไอของผมหมั้นหรือ?"

ฐานภพมองหน้าลูกชายคิ้วขมวด กะไว้แล้วว่าคนหวงลูกสาวอย่างฐานทัพต้องแย้งเต็มที่ แต่คนเป็นปู่อย่างตนก็จะเอาราเชนทร์มาเป็นหลานเขยให้ได้เหมือนกัน งานนี้ได้เกิดศึกสายเลือดแน่นอน

"ตายแล้ว ใจเย็นกันก่อนนะคะ" รักษิณาเอ่ยขึ้นมายิ้ม ๆ เธอเข้าใจฐานทัพดี ลูกสาวสวยมากขนาดนี้ ต้องหวงมากเป็นธรรมดา

"...." ฐานทัพทำหน้านิ่งขรึม ประจวบเหมาะกับราเชนทร์ที่ลุกจากเก้าอี้ หันใบหน้านิ่งมาสบตา

"สวัสดีครับ" ราเชนทร์เข้ามายกมือไหว้ฐานทัพกับดาด้า

ดาด้ารีบยกมือรับไหว้ราเชนทร์ด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ถ้าเป็นผู้ชายแสนสุขุมคนนี้ ก็พร้อมเชียร์ให้ลูกสาวคนสวยของเธอ

ส่วนฐานทัพไม่ได้ยกมือรับไหว้ราเชนทร์ รู้สึกทำใจไม่ได้ ที่กำลังกลายเป็นพ่อตา

ไอด้าเดินมาหยุดยืนข้างฐานทัพ เธอรู้ว่าผู้เป็นพ่อกำลังโกรธมาก แม้จะไม่แสดงสีหน้าออกมาก็ตาม

"ใครอนุญาต ให้คุณหมั้นกับลูกสาวของผม" ฐานทัพเอ่ยประโยคแรกกับราเชนทร์

"พี่ทัพใจเย็น ๆ ด้วยนะคะ ผู้ใหญ่มองมากันอยู่" ดาด้าบีบแขนสามีเบา ๆ เห็นฐานทัพดูนิ่งแบบนี้ แต่อย่าให้เอาเรื่องเอาราว อันตรายถึงชีวิต

"ฉันเนี่ยแหละอนุญาตให้ท่านราเชนทร์หมั้นกับไอด้า" ฐานภพเดินเข้ามาบอกลูกชาย

"แต่ผมไม่อนุญาต ลูกสาวผมยังเด็ก" รอบนี้ฐานทัพเสียงเข้มใส่บิดา

"หึ" ราเชนทร์กระตุกยิ้ม เดาไว้ไม่มีผิดว่าฐานทัพต้องไม่ยอม

"กับแค่ให้ท่านราเชนทร์เขาหมั้นกับลูกสาวแก มันจะอะไรนักหนา ทีแกยังได้เมียเด็กเลย" ฐานภพพูดถึงเรื่องราวความรักในอดีตของลูกชาย ตอนนั้นดาด้าอายุห่างกับฐานทัพต้องรอบนึง

"พ่ออย่ามาพูดถึงเรื่องผม" ฐานทัพเริ่มไม่สบอารมณ์เข้าไปทุกที

ไอด้ากลัวคุณพ่อกับคุณปู่จะทะเลาะกัน จึงรีบพูดขึ้นมา "ก็แค่หมั้นไว้ก่อนเองค่ะ ถ้าไอด้าคิดว่าคุณราเชนทร์ไม่ใช่ผู้ชายในอุดมคติ ก็แค่ถอนหมั้นค่ะ"

"...." ราเชนทร์มองนิ่งไปที่ไอด้าทันที ไม่รู้เธอพูดเก่งได้ใครมา

"ใช่ แกจะโวยวายทำไม ไอด้าหลานฉันหมั้นกับท่านราเชนทร์ด้วยความเต็มใจ"

ไอด้าถึงกับขมวดคิ้วมุ่นกับคำพูดผู้เป็นปู่ เธอเนี่ยนะเต็มใจหมั้น โดนมัดมือชกล่ะสิไม่ว่า

"...." ฐานทัพจ้องหน้าราเชนทร์ ต่อให้ทางตระกูลราเชนทร์จะมากไปด้วยเกียรติ อำนาจแค่ไหน ตัวเขาก็ไม่พอใจอยู่ดี

"อย่างที่ผมเคยบอกท่านเมื่อสองปีก่อนไง ว่าผมต้องการสิ่งตอบแทนเป็นอะไร หวังว่าท่านจะจำได้" ราเชนทร์บอกฐานทัพ

"เอาแล้วไง เวรกรรมมาในรูปแบบว่าที่ลูกเขย" ดาด้าว่าแล้วยกมือป้องปากหัวเราะชอบใจ เมื่อก่อนฐานทัพก็เคยทำแสบ แถมยังเป็นจอมวางแผนอีกต่างหาก

"ด้า" ฐานทัพหันไปดุดาด้าแล้วหันกลับมาจ้องหน้าราเชนทร์

"ติดค้างอะไรหรือคะ?" ไอด้าได้ยินคำพูดเมื่อครู่ของราเชนทร์จึงเอ่ยถามฐานทัพ

ราเชนทร์เห็นไอด้าทำหน้ามุ่น ขมวดคิ้วสงสัยจึงก้าวเข้าไปหยุดยืนข้างไอด้า ส่งเสียงทุ้มกระซิบข้างใบหูเธอ

"ไว้ถึงเวลาผมจะบอก ว่าติดค้างอะไรแล้วกัน"

"...." ไอด้าตวัดใบหน้ามองเจ้าของใบหน้านิ่งเดียว สักพักเขาก็เดินมุ่งหน้าตรงออกไป

"พี่ทัพ ด้าชอบว่าที่ลูกเขยคนนี้จังเลยค่ะ" ไอด้าว่ากับสามีพร้อมยกมือป้องปากหัวเราะอย่างสะใจ

"ดาด้า" ฐานทัพเรียกชื่อเมียรักสีหน้ายุ่ง พลางเหลือบตามองลูกสาวที่ยืนมองตามหลังราเชนทร์

"คุณไอ" ฐานทัพคว้ามือลูกสาวเดินออกมาด้วยกัน คนเป็นพ่ออย่างเขาอกจะแตกตาย แค่เห็นหน้าราเชนทร์ก็รู้แล้วว่าเจ้าแผนการ เหลี่ยมจัด แล้วลูกสาวแสนซื่อผู้น่ารักของเขาจะตามทันได้ยังไง

~✧✧✧~