EP 6

Mind Games

(เดิมพันรัก เกมหัวใจ)

บทที่ 6

ไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้!

..................................

เหตุการณ์ก่อนหน้านี้

(คณะบริหารธุรกิจ)

ที่โต๊ะหินหน้าคณะ อันเป็นที่สิงสถิตประจำของกลุ่มสัตว์ร้าย สมาชิกตอนนี้รวมตัวอยู่กันครบทั้งกลุ่ม เพราะคลาสตอนบ่ายถูกยกเลิกกะทันหัน จึงนั่งเปื่อยกันเพราะไม่รู้จะทำอะไร เป็นธรรมดาของสัตว์ร้ายที่จะรู้สึกอ่อนแรงในตอนกลางวัน แต่ทว่ากลับรู้สึกมีชีวิตชีวาในยามกลางคืน

"เบื่อว่ะ" ฉลามบ่นพึมพำด้วยท่าทางหมดอาลัยตายอยาก ตั้งแต่บ่ายมาเขายังคงบ่นพึมพำไม่หยุด

"กูเบื่อออออ!" เมื่อเพื่อนๆ ไม่สนใจ ฉลามก็ยิ่งเรียกร้องความสนใจมากขึ้น

"ไอ้หลาม กูรำคาญ" แมงมุงเอ่ย ก่อนจะหยิบขนมที่กำลังกินอยู่ใส่เพื่อน แต่ทว่าฉลามกลับอ้าปากรับทัน

"ก็กูเบื่อ อยากแดกเหล้า" ปากเคี้ยวขนมไปบ่นไป

"แดกเหี้ยไรตอนนี้ เป็นแอลกอฮอล์ลิซึ่มหรือไง ทุกวันนี้แทบจะแดกเหล้าแทนน้ำอยู่แล้วนะมึงอ่ะ" แมงมุมบ่น

"แหม มึงต่างกับกูมากมั้ง อย่านึกว่ากูไม่รู้ ว่าเมื่อคืนมึงไปผับมา" ฉลามยอกย้อน

"สัส นั่นธุรกิจบ้านกู กูไปทำงาน" แมงมุมเอ่ย

"ไปทำงาน หรือไปล่าสาว"

"อย่านึกว่ากูไม่รู้ เรื่องที่ว่าห้องน้ำของร้านไม่เคยว่าง เวลามึงไป ยังลอยเข้าหูกูตลอดๆ" ฉลามยกยิ้มมุมปาก

"ใครบอกมึง?"

"อย่าบอก ว่ามึงแดกเด็กที่ผับกูอีกแล้ว?" แมงมุมหรี่ตามองฉลาม แต่ทว่าเขากลับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

"พอๆ พวกมึง เลิกทะเลาะกันได้ละ กูรำคาญ" วาฬเอ่ย หลังจากที่ฟังทั้งสองคนเถียงกันมาสักพัก เพราะเขากำลังทำรายงานที่ต้องส่งอาทิตย์หน้าอยู่ จึงไม่ค่อยมีสมาธินัก

"ขยันเหลือเกินนะมึง"

"อย่าให้กูรู้ ว่ามึงแอบดูคริปโป๊นะ"

"สัส กูไม่ได้หมกมุ่นเหมือนมึงนะ"

"วันๆ คิดแต่เรื่องเย็บสาว ไอ้ชาติชั่ว" วาฬยกยิ้มมุมปากหลังจากด่าฉลามเสร็จ ก่อนจะทำรายงานต่อ

"เดี๋ยวเถอะมึง เดี๋ยวเจอน้องมิยามิกู มึงได้เข้าไปเล่นว่าวในห้องน้ำแน่" ฉลามเอ่ย ก่อนจะกดเข้าเว็บยอดนิยมสำหรับชายหนุ่ม กดดูวิดีโอที่น่าสนใจ เพื่อจะส่งไปแกล้งเพื่อน แต่ทว่าคิ้วทั้งสองข้างก็ต้องขมวดมุ่นเมื่อเจอคริปหนึ่งเข้า เพราะคนในคริปช่างคุ้นตาเหลือเกิน

"!"

"เชี้ย!"

"ไอ้เชี้ยสิงโต!" ฉลามอุทานออกมาดังลั่น ก่อนจะกวักมือเรียกไลอ้อนยิกๆ ไลอ้อนขมวดคิ้วมุ่นด้วยความสงสัย ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นและเดินไปหาเพื่อน

"มีเชี้ยไร" น้ำเสียงเรียบติดหงุดหงิดเอ่ยขึ้น

"มึง! มึงดูเองเลย" ฉลามเอ่ยเสร็จก็ส่งสมาร์ตโฟนราคาแพงให้เพื่อน ไลอ้อนรับเอามาถืออย่างงงๆ แต่ทว่าในเวลาต่อมา ดวงตาคมทั้งสองข้างก็ต้องวาวโรจน์ขึ้น

'อื้อ! อ๊ะ ไลอ้อน อย่าฉีกเสื้อวีวี่สิคะ'

'อย่าพูดมาก อยู่เฉยๆ'

จุ๊บ!ๆๆ

จ๊วบ!ๆๆ

'ใจร้อนจังเลยนะคะ อ๊า!'

คริปในสมาร์ตโฟนยังคงถูกเล่นต่อไป ก่อนที่มือหนาจะกดปิดมันลง

กึด!

มือหนาบีบสมาร์ตโฟนในมือราวกับจะให้มันแหลกคามือ

"ไอ้สิงโต โทรศัพท์กู" ฉลามแย่งโทรศัพท์ตัวเองคืนจากมือเพื่อน

"ไปทำท่าไหนถึงถูกถ่ายคริปได้"

"กูจะรู้มั้ย" ไลอ้อนเอ่ยเสียงเรียบ ใบหน้าบ่งบอกว่ากำลังโมโหเต็มที่

"แต่ในคริปก็ไม่ค่อยเห็นหน้ามึงนะ" แมงมุมเอ่ย เพราะในคริปมันค่อนข้างเบลอ เห็นไม่ค่อยชัดเท่าไหร่นัก ถ้าเป็นคนอื่นดูก็คงไม่รู้ว่าคนในคริปคือไลอ้อน

"แต่ใครทำวะ ยัยวีวี่คู่ขามึงเปล่า รายนั้นเห็นอยากเปิดตัวกับมึงจะแย่" แมงมุมสมทบ

ไลอ้อนที่กำลังหงุดหงิดเต็มที่ ก็ยกโทรศัพท์กดโทรออก หาวีวี่ทันที แต่ทว่าหลังจากที่เค้นถามหญิงสาวอยู่พักใหญ่ ก็ไม่ได้คำตอบอะไร เพราะเธอเอาแต่ปฏิเสธยกใหญ่ แถมเอาแต่ร้องไห้อีกต่างหาก

"ถ้าวีวี่ไม่ได้ทำ แล้วใครเป็นคนทำ" วาฬเอ่ยอย่างครุ่นคิด ชีต้าห์นั่งฟังเพื่อนเงียบๆ โดยไม่ได้ออกความเห็นอะไร เพราะเขาไม่ใช่คนพูดมาก

"ไอ้เชี่ยสิงโต"

"กูถามจริงๆ ช่วงนี้มึงไปทำอะไรใครไว้หรือเปล่า" ฉลามเอ่ยถามเพื่อนจริงๆ หลังจากเงยหน้าขึ้นมาจากสมาร์ตโฟนในมือ

"มีไรอีก" ไลอ้อนคิ้วขมวดจนแทบจะผูกโบได้แล้ว

"อ่ะ เอาไปดู มันถูกแชร์อยู่ในเพจมหาลัย อันนี้อ่ะ เห็นหน้ามึงเต็มๆ" ฉลามเอ่ย

โดยในคริปคือวันที่วีวี่ชวนไลอ้อนไปที่ศูนย์วิจัยสัตว์ ของคณะสัตวแพทย์ โดยคริปเป็นภาพจากกล้องวงจรปิด ภาพที่ถูกบันทึกเอาไว้ ก็คือตอนที่วีวี่พยายามทั้งฉุดทั้งดึงกระต่ายออกมาจากกรงเพื่อจะถ่ายรูป แต่เมื่อดูจากในคริปแล้ว ก็เหมือนกับกำลังพยายามรังแกสัตว์อยู่ ถึงแม้ว่าไลอ้อนจะนั่งดูอยู่เฉยๆ ไม่ได้มีส่วนร่วม แต่ก็ถูกเหมาร่วมไปแล้ว ดังคำกล่าวที่ว่าปลาเน่าตัวเดียวเหม็นทั้งข้อง เพราะถึงจะไม่ได้ทำ แต่เขาก็ไม่ได้ห้าม และยิ่งการที่เขาเป็นคนดัง นั่นก็ยิ่งทำให้เขาเป็นที่สนใจมากขึ้นไปอีก

"เชี้ย! สองพันแชร์แล้ว" แมงมุมอุทาน เพราะเวลาเพียงไม่กี่นาทีทั้งยอดแชร์ และ คอมเมนต์ ก็ขึ้นรวดเร็วจนน่ากลัว

"ถ้าเรื่องนี้รู้ถึงแม่มึงนะ กูไม่อยากคิดเลย"

แมงมุมพูดจบไม่ทันขาดคำ เสียงโทรศัพท์ของไลอ้อนก็ดังขึ้น โดยไม่ต้องเดาเลย ว่าเป็นสายจากใคร

:ยัยปีศาจ is calling you

มือหนาหยิบขึ้นมาดูก่อนจะถือค้างเอาไว้ครู่หนึ่ง

ติ๊ด!

:แกจะไม่สร้างเรื่องให้ฉันสักวันได้มั้ย

ทันทีที่กดรับสาย สิ่งแรกที่คนเป็นแม่เอ่ย กลับเป็นคำเป็นถ้อยคำที่เต็มไปด้วยความเอือมระอา และน้ำเสียงเบื่อหน่าย

"แล้วคุณนายคิดว่ายังไงล่ะครับ"

"ปกติผมก็เป็นตัวปัญหาอยู่แล้วนี่ เรื่องแค่นี้เอง ยังไงก็รบกวนคุณนายจัดการให้ด้วยนะครับ" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เต็มไปด้วยความประชดประชัน ก่อนจะตัดสายไป เพื่อนๆ ทุกคนต่างเงียบ ได้แต่ดูท่าทีของเพื่อนเงียบๆ และหลังจากวางสายจากคนเป็นแม่ไป แววตาของเขาก็เข้มขึ้นอีกครั้ง เมื่อเรียบเรียงเหตุการณ์ต่างๆ และบุคคลที่อยู่ในเหตุการณ์นั้น

"!" ไลอ้อนกำมือแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน ใบหน้าแดงก่ำ แววตาคมดูแข็งกร้าวราวกับจะฆ่าคนได้

"กูรู้แล้ว ว่าใครเป็นคนทำ" พูดจบร่างสูงก็สาวเท้าไปที่บิ๊กไบค์คู่ใจ ก่อนจะขึ้นคร่อมและขับออกไปอย่างรวดเร็ว

บริ้นน!

"ไอ้เชี้ย! อะไรของมันวะ"

"ไปๆ รีบตามมันไปเร็ว!" เหล่าเพื่อนๆ ถึงแม้จะยังงุนงงอยู่ แต่ทว่าก็รีบรุดตามไปทันที เพราะเกรงว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น เพราะรู้จักนิสัยเพื่อนดี