EP 4

Mind Games

(เดิมพันรัก เกมหัวใจ)

บทที่ 4

สายตาของเธอ

..................................

U UNIVERSITY

(ร้านกาแฟ)

ร่างเล็กที่กำลังนั่งจิบเครื่องดื่มที่เพิ่งสั่งมาได้ไม่นาน สอดส่ายสายตาไปมาเพื่อมองหาใครบางคน ที่บังเอิญเจอกันบ่อยครั้ง ถึงแม้จะดูเหมือนหวังลมๆ แล้งๆ แต่มันก็อดไม่ได้จริงๆ การที่อยากจะเจอกับใครบางคน บางครั้งมันก็ห้ามสายตาไม่ให้มองหาเขาไม่ได้ แต่ทว่าความหวังลมๆ แล้งๆ ของเธอ ก็ดันสัมฤทธิผลขึ้นมา เพราะคนที่เธอมักจะมองหาอยู่บ่อยครั้ง เขากำลังเดินเข้ามาในร้านกาแฟ

ตุ้บๆๆๆๆๆๆๆ

หัวใจเล็กเต้นระรัวราวกับเสียงกลอง ริมฝีปากบางเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย แต่ต้องพยายามกลั้นเอาไว้ นอกจากชีต้าห์แล้ว ก็มีกลุ่มเพื่อนๆ เขาอีกหลายคนเดินมาด้วยกัน สายตาของแรบบิทเผลอไปสบเข้ากับใครบางคน รอยยิ้มที่เจืออยู่บนหน้าพลันหุบลงทันที ที่ประสานสายตาเข้ากับ ไลอ้อน คนที่เธอไม่ถูกชะตาที่สุด เธอจึงทำทีเป็นดื่มเครื่องดื่มของตัวเองต่อไป โดยไม่สนใจสายตานิ่งเรียบของบางคนที่มองกลับมา

"เอาโกโก้เย็นไม่หวานแก้วหนึ่งครับ" ชีต้าห์เอ่ยกับพนักงานสาวด้วยรอยยิ้ม พนักงานสาวยิ้มตอบด้วยรอยยิ้มเขินอาย เมื่อได้ยินเมนูของชีต้าห์ แรบบิทก็เผลอยิ้มออกมาอีกครั้ง ที่เขาสั่งเครื่องดื่มเหมือนกับเธอ หัวใจก็พลันเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง ทุกคนก็คงจะเคยเป็น ว่าการที่เรามีสิ่งที่คล้ายกับคนที่ชอบ มันมักจะทำให้หัวใจรู้สึกชุ่มชื่นขึ้นมา ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยก็ตาม

"แล้วท่านอื่นๆ รับอะไรดีคะ" พนักงานสาวเอ่ยถามหนุ่มๆที่เหลือ

"อเมริกาโน่ร้อน" เสียงเรียบเอ่ย และก็เป็นอีกครั้ง ที่รอยยิ้มบนใบหน้าหวานหุบลงอย่างอัตโนมัติ ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะฝั่งตรงข้ามกับร่างเล็ก แต่แรบบิทนั้นเลือกที่จะไม่สนใจสายตานิ่งเรียบของเขา แต่ทว่าความรู้สึกกดดันบางอย่างที่ถูกแผ่ออกมานั้นทำให้เธอรู้สึกอึดอัด จนต้องเก็บของใส่กระเป๋า ถึงแม้ว่ายังอย่างจะนั่งอยู่ตรงนี้ เพื่อได้ยินเสียงของใครบางคนอีกสักนิดพอให้ชุ่มชื่นหัวใจ

ทว่า ในขณะที่กำลังจะเดินออกจากร้าน ความบังเอิญก็ทำให้เธอประจันหน้ากับชีต้าห์โดยตรง เพราะเขากำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ถึงแม้ว่าจะตื่นเต้นแค่ไหน แต่ก็ต้องพยายามสะกดกลั้นเอาไว้ ร่างเล็กเบี่ยงตัวไปทางซ้าย แต่ทว่าชายหนุ่มก็เช่นกัน

"..............."

"..............."

เมื่อเป็นดังนั้น เธอก็เลยเบี่ยงตัวไปทางขวา แต่ทว่าก็ราวกับฟ้ากลั่นแกล้ง เพราะเขาก็เบี่ยงขวาเช่นกัน ตอนนี้ก็เลยกับทั้งสองเราก็ราวกับกำลังเล่นดักหน้ากันไปมาก็ไม่ปาน

"ฮ่าๆๆๆ ไอ้ต้าห์มึงเล่นอะไรอ่ะ"

"ดักหน้าสาวหรอ" เหล่าเพื่อนๆคนอื่นๆ ยกเว้นไลอ้อน ตะโกนเอ่ยแซว

"ขะ ขอโทษค่ะ" แรบบิทเอ่ยด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ก้มหน้างุด เพื่อซ่อนใบหน้าที่กำลังแดงซ่าน

"เดี๋ยวผมไปทางขวานะ" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงใจดี ก้มมองคนตัวเล็กตรงหน้าที่เอาแต่ก้มหน้าไม่หยุด ได้ฟังดังนั้นคนตัวเล็กก็เอาแต่พยักหน้าตอบรับ และเมื่อชายหนุ่มเปิดทางให้ คนตัวเล็กก็รีบวิ่งออกไปจากร้านทันที เหล่าชายหนุ่มต่างมองตามไปด้วยรอยยิ้มขบขัน

"น่ารักนะนั่น" แมงมุมเอ่ย

"น่าหงุดหงิดสิไม่ว่า" ไลอ้อนเอ่ยขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

"เฮ้ย มึงอย่างมาว่าน้องหมอของกูนะ" ฉลามเอ่ย

"มึงรู้จัก?" วาฬถามด้วยความสงสัย

"รู้จักสิ จะไม่รู้จักได้ไง คนดังตัวท็อปของคณะสัตวแพทย์เลยนะ"

"ตัวเล็ก น่ารัก ปากนิด จมูกหน่อย รักสัตว์ แถมยังเรียบร้อยอีกต่างหาก" ฉลามเอ่ย บรรยายเสร็จสรรพ

"ไม่เห็นสวย หน้าตาก็งั้นๆ" ไลอ้อนเอ่ยเสียงเรียบ

"อย่าเห็นมึงตามจีบน้องก็แล้วกัน" ฉลามเอ่ย

"ไม่มีวัน" ไลอ้อนพูดอย่างมั่นใจ

".................." ในขณะที่เพื่อนๆกำลังคุยกันอย่างออกรส ชีต้าห์แค่รับฟังแบบเงียบๆ โดยไม่พูดอะไร

"ไอ้ต้าห์ เย็นนี้ไปสนามแข่งปะ" ไลอ้อนหันมาถามชีต้าห์

"เอาดิ" ชีต้าห์เอ่ย ก่อนที่ทั้งสองจะยิ้มให้กันเล็กน้อย

สนามแข่งรถ

เป็นสถานที่ ที่ไลอ้อนชื่นชอบที่สุด สถานที่ ที่มักจะได้พบไลอ้อนก็คงหนีไม่พ้นไม่สนามแข่งรถ กับ สถานบันเทิง เพราะมันเหมาะกับคนขี้เบื่ออย่างเขาที่สุดแล้ว

บรื้น!

เสียงเครื่องยนต์กระหึ่มลั่นสนาม เสียงยางบดกับถนนจนแสบแก้วหู รถสองคันกำลังบดเบียด และ ไล่บี้กันไปมา พยายามจะแทรง เพื่อเข้าเส้นชัยก่อน แต่ทว่า ผลก็ออกมาเสมอกัน

"เสมออีกแล้ว?" ฉลามเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย

"อืม" วาฬเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนจะเดินมานั่งที่โซฟา

"อะไรวะไอ้สิงโต กับ ไอ้ต้าห์แข่งกันทีไรเสมอทุกที" ฉลามพึมพำ ก่อนจะมองไปที่เพื่อนทั้งสองคนที่เดินมาพร้อมกัน โดยที่ยังไม่ได้ถอดชุดแข่งออก

"พวกมึงจะแข่งกันทำไมวะ แข่งทีไรเสมอตลอด"

"มึงเคยคิดจะเอาชนะกันจริงจังบ้างป่าววะเนี่ย"

"หรือว่าไม่มีแรงจูงใจ?" ฉลามเอ่ยถาม

"เออ นั่นดิ เขาว่ากันว่า ถ้ามีแรงจูงใจที่เหมาะสม คนก็จะมีแรงจูงใจในการเอาชนะ"

"พวกมึงมีปะ อะไรแบบนั้นอ่ะ?" แมงมุมสมทบ ทั้งชีต้าห์ และ ไลอ้อนมองหน้ากันเล็กน้อย ก่อนจะไหวไหล่เป็นเชิงว่าไม่มี

"โถ่ ไม่สนุกเลย"

ตื๊ดๆๆๆ

เสียงโทรศัพท์ ของชีต้าห์ดังขึ้น ชายหนุ่มหยิบขึ้นมาดูเมื่อพบว่าใครโทรมา ใบหน้าหล่อก็คลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย

"ครับ แม่"

"ครับ อยู่กับพวกเพื่อนครับ ไม่ต้องห่วงครับ ต้าห์ใส่อุปกรณ์เซฟตี้ ปลอดภัยแน่นอนครับ"

"................." ไลอ้อนมองเพื่อนคุยกับแม่เงียบๆ จนเพื่อนวางสายไป

"พ่อลูกกตัญญู คุณแม่โทรมาหรือครับ" ฉลามเอ่ยแซว เพราะแม่ของชีต้าห์ มักจะโทรหาเขาเป็นประจำ และพวกเขาก็รู้จัก และ สนิทรกับแม่เพื่อนเป็นอย่างดี เพราะแม่ของเพื่อนนั้น เป็นคนอบอุ่น และจิตใจดี จึงทำให้เข้ากันได้ดี เป็นแม่ที่เข้าใจลูก และ อบอุ่นจนน่าอิจฉา

"แล้วมึงอ่ะ ไอ้สิงโต ว่าที่คู่หมั้นสุดที่รักของมึงไม่โทรมาหรอวันนี้" ฉลามหันมาแซวไลอ้อน ชีต้าห์ได้ฟังดังนั้น ก็มีสีหน้าเรียบลง

"เวย์เป็นเพื่อน กูไม่มีทางหมั้นกับเพื่อนตัวเอง" ไลอ้อนตอบเสียงเรียบ ก่อนจะยกเครื่องดื่มขึ้นดื่มอย่างไม่สนใจ

"แต่ดูก็รู้ว่าเขาชอบมึง" ฉลามแย้ง

"แต่กูไม่ได้คิดแบบนั้น"