5 Party!

ค่ำของวันต่อมาพวกเรามีเรื่องสนุกเป็นพิเศษที่จะทำร่วงกัน นิกิต้าจะจัดปาร์ตี้ที่บ้าน ทว่าหากจะถามว่านิคจัดปาร์ตี้เนื่องในโอกาสอะไร ฉันก็คงจะตอบได้ง่ายๆ ว่าไม่ได้มีโอกาสอะไรพิเศษเลย ชาวคาเนเดียนอย่างเราชอบปาร์ตี้ทุกที่ทุกเวลาอยู่แล้ว พวกเราปาร์ตี้โดยที่ไม่ต้องมีโอกาสพิเศษอะไร เหมือนที่พระเจ้าบอกไว้ว่าให้เราหาความสุขและความสนุกสนาน เพราะไม่มีสิ่งใดจะดีไปกว่านี้อีกแล้วภายใต้ดวงอาทิตย์

บ้านของนิคอยู่เลยดาวน์ทาวน์ไปอีกไม่ไกล ถ้าเดินเร็วๆ จากบ้านฉันไปก็ไม่ถึงสิบนาที ถึงอย่างนั้นเพื่อนแสนดีอย่างเคนตันและแซคก็ยังอาสาจะมารับฉัน ฉันก็เลยบอกปัดว่าไม่เป็นไร เอาไว้รบกวนพวกเขาเรื่องที่ยากกว่านี้ดีกว่า

ที่สำคัญเคนตันต้องพาหมาไซบีเรียนฮัสกี้ของเขาไปวิ่งเช้ารอบเย็นรอบ ฉันก็เลยคิดว่าไม่สะดวกที่เขาต้องมารับฉัน ส่วนแซคจะทำงานซ่อมสารพัดอย่างให้วิทยาลัยและเพื่อนบ้านทั้งที่เขารวยอยู่แล้ว เขาบอกว่าการซ่อมทุกอย่างในโลกเป็นงานอดิเรกในฝันของเขา ฉันก็เลยว่าจะลองขอเขามาซ่อมไฟในห้องน้ำที่บ้านให้อยู่เหมือนกัน

ฉันมาถึงบ้านของนิคเป็นคนแรกเมื่อตรงเวลานัดพอดี ท้องฟ้ากว้างใหญ่เหนือขึ้นไปยังสว่างไปด้วยแสงแดดสดใส นาฬิกาในมือถือของฉันบอกเวลาห้าโมงเย็น

บ้านของนิคมีประตูเหล็กดัดสูงใหญ่ราวกับพระราชวัง ด้านข้างมีประตูเล็กที่ไม่ได้ลงกลอนไว้ เมื่อเย็นเขาบอกว่าให้ฉันเปิดประตูนี้เข้าไปได้เลยเมื่อมาถึง

ทันทีที่เดินพ้นประตูเข้ามาฉันก็เจอแนวต้นเมเปิ้ลที่จัดวางสวยราวกับป่าโปร่ง ใบของทุกต้นมีสีเขียวสดใส ขับให้ฤดูร้อนของเมืองอาร์เธอร์ดูสดชื่นและมีชีวิตชีวาไม่เสื่อมคลาย

ต้นเมเปิ้ลถูกแบ่งเป็นสองฟากด้วยไดรฟ์เวย์ยาวเหยียดที่ทอดไปถึงโรงจอดรถขนาดใหญ่ ภายในโรงจอดมีรถหรูสองสามคันจอดไว้ ทุกคันดูแสนแพงและวาววับราวกับกำลังจอดอวดอยู่ในงานมอเตอร์โชว์ ฉันอดคิดไม่ได้ว่าพ่อแม่ของนิกิต้าอาจจะเป็นเจ้าของบ่อน้ำมันในรัสเซียก็ได้

ประตูบ้านเปิดอยู่

“ไฮ” ฉันร้องทักเข้าไปก่อน

“เข้ามาเลย เดี๋ยวฉันออกไป” นิคตะโกนออกมาแต่เสียง

ฉันเดินตามคำเชิญเข้าไปในคฤหาสน์ที่เรียบ มีสไตล์ และหรูหราอย่างไม่น่าเชื่อของนิกิต้า การตกแต่งภายในโปร่งโล่งในแบบลอฟท์ที่แสนสบายตา และทั้งที่โดดเด่นด้วยกระจกและผนังปูนเปลือยดิบด้านทว่ากลับดูอ่อนหวานอย่างไม่น่าเชื่อด้วยแกรนด์เปียโนสีดำสนิทที่ตั้งอยู่ตรงกลางห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ ประตูกระจกสูงตระหง่านซึ่งเป็นฉากหลังของเปียโนเผยให้เห็นวิวงดงามของสระว่ายน้ำขนาดกำลังดี และสระน้ำนั้นล้อมด้วยต้นเมเปิ้ลซึ่งบางกิ่งแขวนบ้านนกและขวดน้ำหวานสำหรับนกฮัมมิ่งเบิร์ดเอาไว้

“ตามสบายนะ” เสียงนิคร้องออกมาอีกจากห้องหนึ่งที่อยู่ไกลออกไป

“อื้อ”

ติ๊งๆๆ

ได้ไล้นิ้วไปบนคีย์เปียโนแบบนี้ทำให้ฉันนึกถึงแกรนด์เปียโนที่บ้านในโตรอนโตของตัวเอง กว่าฉันจะได้เจอพวกเขาและเปียโนหลังนั้นก็คงปิดเทอมหน้า ตอนนั้นแหละที่พ่อแม่ของฉันจะกลับมาจากทริปยาวฉลองชีวิตหลังเกษียณที่เอเชีย พวกท่านชอบไปเที่ยวกันสองต่อสองจนลืมทั้งลูกทั้งเวลา อย่างไรก็ตามพวกเขาเป็นพ่อแม่ที่ดีที่สุดในโลก และเป็นคู่รักี่น่าเอาเยี่ยงอย่าง

เริ่มเล่นเปียโนไปแล้วถึงค่อยร้องถาม “ขอเล่นเปียโนหน่อยได้หรือเปล่า

“ได้สิ” นิคร้องบอกจากไกลๆ

ฉันกดนิ้วลงบนคีย์เปียโนแล้วเล่นเพลงสุดท้ายที่ได้เรียนก่อนจะหนีครูเปียโนวัยเด็กไปเฉยๆ การได้กลับมาปล่อยปลายนิ้วโลดแล่นบนคีย์สีขาวดำอีกครั้งทำให้ฉันนึกถึงการเรียนเปียโนอย่างจริงจังเมื่อหลายปีก่อนขึ้นมา ถึงฉันจะไม่ค่อยมีพรสวรรค์แต่ก็ขยันเป็นบ้าเป็นหลังและไม่เคยโดดเรียนเลย ฉันมักจะพยายามและทุ่มเทมากจนทำให้คุณพ่อคุณแม่เป็นห่วงหลายครั้ง เพราะบางทีเมื่อใกล้คอนเสิร์ตหรือสอบแข่งขันฉันจะซ้อมจนไม่ยอมนอน

ด้วยความทุ่มเททำให้ฉันเล่นเปียโนได้ดี ฉันสอบผ่านเปียโนเกรด 7 แล้วด้วย ก่อนที่จะเลิกเล่นเปียโนไปเพราะว่า...

“อยากได้โน้ตรึเปล่า? ” เสียงนุ่มของนิคทักมาจากเหนือไหล่ของฉัน นั่นเป็นตอนที่ฉันหยุดเล่นเพราะลืมโน๊ตตัวต่อไป ฉันไม่รู้เลยว่าเขามายืนอยู่ข้างๆ ฉันตั้งแต่เมื่อไหร่

“น็อคเทิร์นในบันไดเสียงอีไมเนอร์ของโชแปง ฉันมีโน๊ตนะ” เขาบอกพร้อมรอยยิ้ม

นิกิต้าอยู่ในเสื้อเชิ้ตสีขาวแบบลำลอง ไม่ติดกระดุมสองเม็ดบน เผยให้เห็นแผงอกขาวจัดนิดๆ เขาดูเซ็กซี่ทีเดียว เส้นผมสีบลอนด์สว่างยังเปียกน้ำราวกับเพิ่งสระผมมา จากเส้นผมสีซิลเวอร์บลอนด์จึงเปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้น ขับให้ดวงตาสีเทาอ่อนงดงมของเขาดูคมเด่นกว่าทุกครั้ง

ฉันเผลอมองนิกิต้าอย่างลืมตัวไปชั่วขณะ คิดเอาเองว่าเขาน่าจะมีแฟนคลับบ้าง เพราะเขาทั้งหล่อและใจดีแบบนี้ หรือถ้ายังไม่มีใครตั้งแฟนคลับให้เขาฉันคนนี้อาจจะอาสาเองเสียเลย จะได้เอาไว้หารายได้เล็กๆ น้อย ๆ ให้เด็กยากจนในแอฟริกาที่พ่อแม่ฉันไปอาสาสมัครคลุกคลีช่วยเหลืออยู่บ่อยๆ

“นายเล่นเปียโนเหรอ? ”

“ใช่”

เขาทำท่าบอกให้ฉันลุกจากเก้าอี้เปียโน ก่อนจะเปิดฝาเก้าอี้แล้วดึงโน้ตเพลงที่เพิ่งพูดถึงออกมากางให้ฉัน

“มาตรงเวลาจังนะวิค” หลังๆ มานี้เพื่อนในแก๊งชอบเรียกชื่อเล่นของฉัน

“วันหลังจะมาสายๆ ก็แล้วกัน”

“อย่าน่า เธอไม่ต้องทำตัวเหลวไหลเหมือนพวกนั้นหรอก” เขาหัวเราะในลำคอ น่าฟังเหมือนเสียงเปียโนที่ทุ้มนุ่มหู ก่อนที่ร่างสูงจะนั่งลงที่เก้าอี้อีกตัวข้างๆ ยกมือเท้าคางแล้วจ้องมองมา “เล่นสิ”