ตอนที่2

"งั้นพี่ก็ไปคุยกับผู้กำกับให้ผมหน่อย ไม่งั้นผมก็ไม่รับงานนี้"

"เดี๋ยว! ทำไมเอาแต่ใจแบบนี้ล่ะ แล้วฉันจะไปคุยกับเขาได้ยังไง"

"พี่ทำได้ ผมเชื่อมั่นในตัวพี่ เอาล่ะกลับไปได้แล้วผมจะพักผ่อน" ชายหนุ่มลุกขึ้นตบบ่าผู้จัดการส่วนตัว ก่อนจะเดินเข้าห้องปิดประตูล็อกกลอนเสร็จสรรพ ทิ้งให้อีกคนได้แต่ยืนอึ้งตะลึงงันราวกับถูกสาปให้เป็นหิน

"แล้วจะไปคุยยังไงวะเนี่ย งานใหญ่แล้วไอ้พลเอ้ย!" อำพลหรือพลผู้จัดการส่วนตัวของกรัณย์ นักแสดงหนุ่มแสนเอาแต่ใจ เขาทำงานกับกรัณย์มาเข้าปีที่สี่แล้ว นับตั้งแต่กรัณย์เข้าวงการครั้งแรก

บทละครเรื่องนี้ดัดแปลงมาจากนิยายของนักเขียนที่กำลังโด่งดังในโลกโซเชียลตอนนี้ ที่น่าแปลกคือไม่เคยมีใครรู้ตัวตนจริงของนักเขียนชื่อดังคนนี้เลย เจ้าตัวไม่เคยออกสื่อ ไม่เคยแสดงตัวตน มีเพียงแค่ผลงานให้แฟนคลับได้ติดตามเท่านั้น

เช้าวันต่อมากรัณย์ได้รับข่าวจากผู้จัดการส่วนตัวว่าไม่สามารถทำได้ตามข้อเสนอของตนได้ เพราะนักเขียนปฏิเสธที่จะพบเจอเขาเป็นการส่วนตัว เขาจึงต้องตื่นแต่เช้าเพื่อเข้ามาคุยกับผู้กำกับด้วยตัวเอง

"คะ..คุณกาย นัดผมออกมามีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ" ผู้กำกับหนุ่มหลบสายตานักแสดงหนุ่มตรงหน้าอย่างกลัวๆ เพราะทั้งคู่เคยมีปัญหากันทำให้เขาได้เห็นความน่ากลัวของกรัณย์

"มีครับ"

"ครับ?"

"ผมอยากเจอคนเขียนเรื่องที่ผมจะเล่น"

"ทำไมล่ะครับ"

"ก็แค่อยากคุยด้วยเฉยๆ น่ะครับ"

"แต่ทางคุณนักเขียนขอปฏิเสธนะครับ เธอไม่สะดวกเท่าไหร่"

"เธอ? งั้นแสดงว่าเป็นผู้หญิงสินะครับ" ชายหนุ่มจับสังเกตคนตรงหน้าได้ในทันที เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับนักเขียนคนนี้เลย แต่ผู้กำกับดันหลุดออกมาเอง

"ห๊ะ! เออ...คือ.."

"ผมต้องการเจอเธอครับ"

"เกรงว่าจะไม่ได้น่ะสิครับคุณกาย"

"งั้นผมก็ไม่เล่นเรื่องนี้" กรัณย์แสดงความเอาแต่ใจออกมา จนอีกคนไม่รู้จะทำอย่างไรเพราะทางเบื้องบนต้องการให้กรัณย์มาเล่นเรื่องนี้มาก

"ผมจะลองคุยกับนักเขียนให้นะครับ" ผู้กำกับจำต้องยอมกลับไปคุยกับนักเขียนให้อีกครั้ง ไม่เช่นนั้นปัญหาใหญ่ได้มาถึงตนเป็นแน่

คล้อยหลังนักแสดงแสนเอาแต่ใจ ผู้กำกับรีบต่อสายตรงหานักเขียนคนที่กรัณย์ต้องการเจอตัวเพื่อขอร้องให้เธออกมาพบเขาสักครั้ง

"พี่ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ช่วยพี่หน่อยนะ"

[ไม่ค่ะ ฉันเคยบอกแล้วไงว่าจะไม่เจอใครทั้งนั้น แค่ยอมให้เอาไปทำหนังก็มากพอแล้ว] อีกฝ่ายปฏิเสธกลับมาทันควันแบบไม่ต้องคิด

"แค่มาคุยส่วนตัว ไม่เจอคนอื่นจริงๆ นะ ถือว่าช่วยพี่สักครั้ง ไม่งั้นพี่ตกงานแน่ๆ"

[ทำไมเขาถึงอยากเจอนักล่ะคะ] น้ำเสียงปลายสายเริ่มอ่อนลง

"พี่ก็ไม่รู้เหมือน แต่มาเถอะนะ แค่ครั้งเดียวก็ได้แล้วพี่จะไม่รบกวนอะไรอีกแล้ว"

[เฮ้อ! ก็ได้ค่ะ แต่บอกให้เขาเก็บเรื่องที่เจอกันเป็นความลับด้วยนะคะ]

"ได้สิ ได้เลย เป็นอันว่าตกลงนะ"

[แล้วคนนั้นเขาเป็น....] ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะถามต่อ ผู้กำกับหนุ่มรีบกดวางสายด้วยความดีใจแล้วติดต่อไปหาผู้จัดการของกรัณย์ในทันที

นักเขียนสาวที่มียอดผู้ติดตามนับหมื่นคนและนิยายยังเป็นที่ชื่นชอบของใครอีกหลายคน ด้วยสำนวนการเขียน เรื่องราวที่ถูกร้อยเรียงออกมาราวกับเป็นเรื่องจริง แต่เธอกลับไม่เคยแสดงตัวตนออกหน้าสื่อแม้แต่ครั้งเดียว