ตอนที่1

ชายหนุ่มใบหน้าหล่อคมคาย สันจมูกเด่นชัดรวมถึงสันกรามที่เข้ากับรูปหน้าอย่างไม่มีที่ติ บุคคลิกของเขาคือหนุ่มขี้เล่น ยิ้มเก่ง คอยแจกความสดใสให้กับคนรอบข้าง แต่ความจริงแล้วเขานั้นร้ายยิ่งกว่าซาตาน

"โอ๊ย! บอกว่าไม่รับงานแล้วไง" น้ำเสียงไม่สบอารมณ์กระชากอย่างไม่พอใจก่อนจะโยนเอกสารในมือทิ้งลงพื้น

"แต่นายไม่ได้รับงานละครหรือซีรีส์มานานแล้วนะกาย"

"แล้วไง? ต่อให้ไม่รับผมก็มีเงินใช้ ผมจ่ายเงินเดือนผู้จัดการได้แน่นอนไม่ต้องห่วง" ชายหนุ่มตอบอย่างไม่ยี่หระ ฐานะของเขาไม่ได้ย่ำแย่ถึงขนาดขัดสนจนต้องโหมรับงานจนไม่ได้พักผ่อน

"ฉันไม่ได้ห่วงเรื่องนั้น แต่ตอนนี้กระแสของนายเริ่มไม่เป็นที่พูดถึงแล้วนะ ต้องรับงานบ้างสิ สักเรื่องก็ยังดี" ผู้จัดการหนุ่มก้มเก็บเอกสารส่งให้คนตรงหน้าอีกครั้ง แต่อีกฝ่ายกลับเมินหน้าหนี

"ผมยังไม่อยากรับงานตอนนี้" กรัณย์นั่งกอดอกไม่สนใจกระดาษที่ผู้จัดการส่งให้ เอกสารปึกนั้นคือบทละครที่ผู้กำกับแย่งกันส่งมาให้เขารับงาน แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเพราะเจ้าตัวไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ

"ยังไม่ต้องตัดสินใจตอนนี้ก็ได้ ลองอ่านบทดูก่อนเผื่อมีเรื่องที่ถูกใจนาย" ผู้จัดการหนุ่มค่อยๆ วางเอกสารปึกหนาลงบนโต๊ะก่อนจะเดินหันหลังออกจากห้องไป

ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน เขาไม่คิดเลยว่าชีวิตตนเองจะลงเอยด้วยการเป็นนักแสดงเช่นนี้ เขาเพียงแค่ต้องการประชดผู้หญิงคนหนึ่งที่ทิ้งเขาไปอย่างไม่ไยดี เขาทำตัวให้มีชื่อเสียงเพื่อให้เธอคนนั้นเสียดาย แต่จนหลายปีผ่านไปก็ไม่เห็นวี่แววของเธอผู้นั้นเลย

กรัณย์นั่งอัดบุหรี่ลงปอดระบายความอัดอั้น แต่แล้วสายตาก็พลันเหลือบไปเห็นบทละครเรื่องหนึ่งที่ชื่อดูไม่คุ้นตาเสียเท่าไหร่ มือหนาคีบบุหรี่ไว้ข้างหนึ่งแล้วเอื้อมหยิบบทละครเรื่องนั้นขึ้นมาอ่าน

"รักไม่ถูกลืม ชื่อแปลกดีแฮะ ลองอ่านดูสักหน่อยก็ได้มั้ง" ว่าแล้วก็ดับบุหรี่ลงแล้วเริ่มเปิดอ่านด้วยความไม่ได้ใส่ใจมากนัก

จากที่กรัณย์ไม่ได้ตั้งใจอ่าน รู้ตัวอีกทีเขาก็เปิดอ่านไปเกินครึ่งเรื่องเสียแล้ว เนื้อเรื่องด้านในของตัวละครหลักตรงกับชีวิตเขาช่วงที่ผ่านมาเหลือเกิน นั่นยิ่งทำให้เขาสนใจเรื่องนี้มากขึ้นจนตัดสินใจอ่านมันจนจบ

"ฮัลโหล พี่พลเข้ามาหาผมหน่อย ผมเลือกเรื่องที่จะเล่นได้แล้ว" เพียงแค่อ่านจบเขาก็รีบติดต่อหาผู้จัดการส่วนตัวทันที

ผู้จัดการหนุ่มรีบขับรถกลับมาอย่างไม่รีรอ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะทำให้กรัณย์ยอมตกลงรับงาน ทุกครั้งเขาจะต้องเกลี้ยกล่อมจนแทบก้มกราบกว่าจะยอมรับงาน แต่ครั้งนี้เจ้าตัวกลับเป็นคนเลือกด้วยตนเอง

"ไหนๆ เรื่องไหนที่นายอยากเล่น"

"นี่" ชายหนุ่มชูบทเรื่องรักไม่ถูกลืมขึ้นมาให้ผู้จัดการดู

"เอ๊ะ? ทำไมเลือกเรื่องนั้น ผู้กำกับคนนี้นายเคยบอกว่าไม่ชอบหน้าเขานี่นา"

"ก็ไม่ชอบผู้กำกับ แต่ชอบเนื้อเรื่อง" คำตอบเพียงสั้นๆ ทำให้ผู้จัดการงงเป็นไก่ตาแตก

"นี่นายอ่านจบแล้วเหรอ"

"ใช่ ทำไม"

"ปะ...เปล่า ก็ปกตินายจะอ่านแค่เรื่องย่อแล้วก็ปฏิเสธนี่นา แล้วทำไมเรื่องนี้ถึงสนใจล่ะ"

"แค่เนื้อเรื่องทำให้ผมคิดถึงใครคนหนึ่งขึ้นมามั้ง" ใบหน้าหล่อคมเงยขึ้นราวกับกำลังนึกถึงใครบางคนที่ทิ้งให้เขากลายเป็นคนไม่เชื่อเรื่องความรักอีก ผู้หญิงใจร้ายที่เอาหัวใจเขาไปหมด

"ตกลงรับเรื่องนี้ใช่ไหม ฉันจะได้โทรไปคอนเฟิร์ม"

"อืม แต่มีข้อแม้..."

"อะไรเหรอ"

"ผมอยากคุยกับคนที่เขียนเรื่องนี้" กรัณย์ขอต่อรองกับผู้จัดการ คำขอของเขาทำเอาผู้จัดการหนุ่มถึงกับคิดหนัก

"ฉันไม่รู้ว่านักเขียนเป็นใคร แต่ได้ยินเขาพูดกันว่าไม่เคยมีใครเห็นหน้านักเขียนคนนี้เลย แม้แต่พูดคุยก็ยังไม่เคย นี่ได้นิยายมาทำหนังก็ถือว่ามีแต้มบุญมากๆ แล้ว"