บทที่ 2 “หวานดีนะ จูบของเธอ” (2)

- 2 -

“หวานดีนะ จูบของเธอ” (2)

“อื้อออ” อลันหันหลังไปคว้าหมับกับเอวบางก่อนที่เขาจะดันเธอไปในซอกบันไดหนีไฟพร้อมกับยกมือขึ้นปิดปากเล็กเอาไว้

“คิดว่าตัวเองเป็นสายลับรึไง” เสียงเข้มเอ่ยแนบชิดกับใบหน้าหวานทำให้คนตัวเล็กขยับตัวหนีแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะร่างของเธอถูกล็อกเอาไว้แล้ว

“อื้อ ไอ้บ้า! เป็นโรคจิตรึไง!”

“คำนี้ฉันต้องพูดกับเธอรึเปล่า เธอน่ะเป็นโรคจิตเหรอ!”

“ไอ้บ้า ประสาทรึไง!”

“แล้วเดินตามฉันมาทำไม”

“นายคิดจะทำอะไรน้องสาวฉัน!” คาเธียร์เอ่ยอย่างเอาเรื่อง

“หึ! รู้ด้วยเหรอ” อลันเค้นเสียงพลางยกยิ้มออกมา เขากำลังจะเริ่มแผนการปั่นหัวคนตรงหน้าให้คลั่ง

“นี่นาย!”

“ฉันจะทำอะไรน้องเธอดีละ อยากให้ทำแบบนี้ไหนดีครับคนสวย”

“ไอ้สารเลว!”

“ชู่ววว!” อลันขยับหน้าเข้าไปใกล้คาเธียร์ทำให้เธอหลับตาแน่นและตัวสั่นเทา กลิ่นกายหอมหวานจากเธอทำให้เขานึกอยากแกล้งคนตัวเล็กนี้ขึ้นมา

“อะ...ออกไปนะ!” คาเธียร์เอ่ยพลางปรับเสียงให้เป็นปกติ แม้ว่าเธอจะเกรงกลัวคนตรงหน้าอยู่ไม่น้อยแต่เธอก็ไม่อยากจะแสดงความอ่อนแอออกมาให้ใครเห็น

“น้องสาวเธอน่ารักดีนะ”

“นายคิดจะทำอะไร!”

“เด็กสาววัยแรกรุ่น หน้าตาดี เพิ่งเรียนจบมาหมาดๆ น้องเธอนี่น่าสนใจอยู่ไม่น้อย” อลันเอ่ยด้วยรอยยิ้มร้ายซึ่งประโยคที่เขาเอ่ยทำให้คาเธียร์เดือดขึ้นมาทันที

“อย่ายุ่งกับน้องสาวฉัน!!”

“แล้วทำไมฉันต้องฟังเธอด้วย”

“นายคิดจะทำอะไรกันแน่! ถ้าอยากมากก็ไปเอาคนอื่น อย่ามายุ่งกับน้องสาวฉัน!!”

พลั่ก!

มือเล็กผลักอกแกร่งออกด้วยแรงทั้งหมดที่มีจนร่างสูงของอลันผละออกไปอีกทาง รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นอีกครั้งเมื่อคนตัวเล็กเริ่มพยศกับเขา

“เธอคิดว่าคืนนี้ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันในห้องสองคนมันจะเกิดอะไรขึ้นล่ะ”

“ไอ้...!!!”

“น้องเธอหลอกง่ายชะมัด!”

“สารเลว!”

“หึ! ฉันไม่เคยบอกว่าฉันเป็นคนดี แต่การที่เธอมาด่าฉันแบบนี้มันก็ไม่ถูกนะ” อลันเอ่ยพร้อมกับเดินเข้ามาหาคาเธียร์ช้าๆ

คนตัวเล็กสั่นเทาและก้าวเท้าถอยหลังทีละก้าวเมื่อคนตัวโตเดินเข้ามาหาเธอเรื่อยๆ

“นะ...นาย! ออกไปนะ!”

“เธอด่าฉันฟรีๆ ไม่ได้นะ”

“นี่! บอกให้ออกไปไง!!”

หมับ!

“อื้อออ!!!” มือหนาจับคนตัวเล็กเข้าประชิดตัวก่อนที่เขาจะกดริมฝีปากลงอย่างหนักหน่วงกับคนตัวเล็ก

มือเล็กทุบตีและผลักไสร่างแกร่งออกสุดแรงแต่ก็ไม่เป็นผลเนื่องจากอลันมีแรงมากกว่าเธอหลายเท่า อีกทั้งริมฝีปากยังรุกล้ำเข้ามากวาดชิมความหอมหวานจากโพรงปากนุ่มจนทำให้สติของเธอเลือนราง

“อึก! อื้อ!” คนตัวเล็กร้องประท้วงเมื่ออากาศใกล้จะหมดมือเล็กเกาะที่ไหล่แกร่งเอาไว้เนื่องจากเรี่ยวแรงที่เธอมีนั้นอ่อนยวบ สัมผัสกระชากวิญญาณทำให้สติและอากาศของเธอล่องลอยอยู่เหนือความคิด

ไม่ว่าเธอจะผลักไสเขาแค่ไหนก็ไม่ทำให้เขาหยุดการกระทำบ้าๆ นี้ได้เลย

ริมฝีปากหนายังคงดูดกลืนความหอมหวานจากหญิงสาวอยู่ไม่ห่าง เขาพึงพอใจในรสจูบครั้งนี้อย่างมาก เธอทั้งหอมหวานและน่าค้นหาในเวลาเดียวกัน สายตาที่หนักแน่นแต่ภายในกลับอ่อนไหว มันช่างน่าดึงดูเหลือเกิน...

“อึก...”

พลั่ก!

คาเธียร์รวบรวมแรงทั้งหมดออกแรงพลั่กคนตัวโตออกไปสุดแรงก่อนที่ร่างของเธอจะล้มลงกับพื้น คนตัวเล็กรีบหอบหายใจเข้าปอดอย่างหนักหน่วงจากรสจูบที่คนตัวโตไปมอบแทบจะดูดกระชากสติของเธอไปหมดแล้ว

“อะ ไอ้...! อึก...”

“หึ! จูบของฉันทำให้เธอหมดแรงเลยเหรอ” อลันเหยียดยิ้มเมื่อคนตัวเล็กเงยหน้ามองเขาด้วยความโกรธเคือง

“สารเลว!”

“หวานดีนะ จูบของเธอ อืม...ตัวน้องเธอจะหวานแบบนี้ไหมนะ”

“อะ...ไอ้! สารเลว! อย่าทำอะไรน้องฉันนะ!”

“ฉันทำแน่ เตรียมดูผลงานของฉันได้เลยคนสวย”

“อย่ามายุ่งกับน้องฉัน ได้ยินไหม นี่นาย...ไอ้บ้า!”

“ฉันสัญญาว่าฉันจะทำน้องเธอให้หมดแรงเลย :) “ อลันเอ่ยทิ้งท้ายด้วยรอยยิ้มก่อนที่เขาจะเดินออกไปทิ้งให้คาเธียร์ที่ล้มลงกับพื้นมองเขาด้วยความโกรธแค้น

เกมกำลังเริ่มขึ้น และเขาก็จะเป็นคนดำเนินการมันเอง!