III : เพื่อนใหม่ (1)

III

เพื่อนใหม่

วันนี้ในที่สุด!! ก็ถึงวันที่เปิดเรียนจริง ๆ เสียที...

พาเลตื่นเต้นมาก ตื่นมาอาบน้ำเตรียมตัวเสร็จตั้งแต่ยังไม่ 7 โมงเช้าเสียด้วยซ้ำ วันนี้ต้องไปแต่เช้าหน่อย ไม่รู้ว่าคนจะเยอะเท่าไหร่ เพราะวันก่อน ๆ นั้นมีแค่ปี 1 แล้วก็รุ่นพี่ที่มาเป็นอาสามารับน้องเท่านั้น แต่วันเปิดเทอมจริงคนต้องเยอะมากแน่

พาเลยังอุดหนุนร้านข้าวแถวหอพักก่อนที่จะเดินไปเรียน ใช้เวลาเดินแบบไม่รีบ 20 นาทีก็ถึงแล้ว

คณะวิทยาศาสตร์ ในเวลา 8 โมงเช้านิด ๆ เริ่มมีนักศึกษาเริ่มมาถึงแล้วจำนวนหนึ่ง

พาเลจดจำภาพนี้ไว้ในใจ หน้าคณะที่มีป้ายทำจากหินแกะสลักขนาดใหญ่ มีนักศึกษาเดินเข้าไปและนั่งกินข้าวอยู่ตามม้านั่งอยู่ประปราย การจะแยกนักศึกษาใหม่กับเก่าไม่อยากเลย ใครที่แต่งตัวถูกระเบียบตั้งแต่หัวจรดเท้านั่นเองคือ ปี 1

อีกอย่างอารมณ์เหมือนวันนี้ วันที่เขาเข้าเรียนวันแรกมันจะไม่มีอีกแล้ว เขาต้องรีบเก็บเกี่ยวภาพนี้เอาไว้ให้ดี!!

“วิชาแรกเรียนเคมีที่ตึก 3 สินะ ตึก 3 ต้องไปทาง...” ต้องขอบคุณกิจกรรมรับน้องของคณะที่ทำให้เขารู้จักกับสถานที่แล้วก็ตึก รวมถึงห้องเรียนต่าง ๆ ในคณะได้เป็นอย่างดี แก้ปัญหาหาห้องเรียนไม่เจอในวันแรกได้มากเลย พอมาถึงก็ยืนอยู่หน้าคณะไม่กี่นาที ก่อนจะเบี่ยงทิศทางไปยังตึกที่เขาต้องการจะไปแทน

วิชาแรกเป็น ‘เคมีทั่วไป 1’ เรียนและฟังบรรยายไปเลยยาว ๆ ชั่วโมงครึ่ง จากนั้นก็จะต่อด้วยวิชา ‘ชีววิทยาสำหรับวิทยาศาสตร์กายภาพ’ อีกชั่วโมงครึ่ง

ในเวลานี้นักศึกษาทั้งจากคณะวิทยาศาสตร์บางสาขา แล้วก็นักศึกษาต่างคณะบางสาขาเช่นกันก็เริ่มทยอยกันเข้ามาจับจ้องที่นั่งแล้ว

ปกติแล้วแต่ละเซค จะเปิดให้นักศึกษาได้ลงทะเบียนแบบกึ่ง ๆ บังคับ เพราะจะมีข้อกำหนดว่าเซคนี้สำหรับนักศึกษาสาขาไหนบ้าง ปีไหนบ้างที่ลงได้ เช่นนั้นเลยทำให้นักศึกษาปี 1 ที่เรียนสาขาเดียวกันนั้นจะมีตารางเรียนที่เหมือนกันมาก

ห้องเรียนแบบสโลป มีโต๊ะเรียนรองรับนักศึกษาได้กว่า 300 คน ตอนนี้ถูกจับจองที่นั่งไปมากกว่าครึ่งแล้ว

พาเลที่เดินเข้ามาคนเดียวแบบไม่ค่อยมั่นใจ เพราะตึกนี้เป็นตึกกลมชั้นเดียวแบ่งเป็นสี่ห้อง ประตูทางเข้าห้องเรียนจะอยู่ตรงกลางตึกหรือด้านหน้าของฝั่งผู้นั่งสอน (หากอิงจากในห้องเรียน) ใครเดินเข้าเดินออกย่อมเห็นได้อย่างชัดเจน เพียงเขาเปิดประตูเข้ามา คนที่นั่งอยู่ก่อนแล้วเกือบครึ่งที่ไม่ได้ก้มเล่นแต่มือถือเป็นต้องมองมาที่เขาอย่างแน่นอน

เขามีอาการเขินอยู่นิด ๆ แต่ก็ต้องทำเป็นนิ่งรีบเดินไปหาที่นั่งทันที ที่นั่งแบ่งเป็นฝั่งซ้าย ขวา แล้วก็กลาง เขาเข้ามาประตูทางขวางั้นก็นั่งฝั่งนี้เลยก็แล้วกัน ที่นั่งไม่สูงหรือล่างจนใกล้อาจารย์เกินไป ไม่น่าจะสะดุดตา

“ตรงนั้นก็แล้วกัน” เลือกได้แล้วก็เดินตรงไปนั่งลงในทันที ที่นั่งไม่ติดกับใครทั้งสิ้น ไว้รอทำความรู้จักกับเพื่อนที่มาทีหลังก็แล้วกัน

เขาไม่ได้หยิ่งหรอกนะ แต่ว่าเริ่มทำความรู้จักกับใครไม่เก่งก็เท่านั้นเอง

ขอเวลาฝึกวิยายุทธอีกสักหน่อย เขาต้องเป็นคน Friendly ให้จงได้!!

พาเลนั่งนิ่ง พร้อมกับหยิบเอาแท็บเล็ตยี่ห้อดังมาเตรียมพร้อมสำหรับการเริ่มเรียน เขารู้มาว่าถึงแม้จะเป็นคาบแรก อาจารย์ก็จะเริ่มสอนเลย ไม่ใช่มัธยมที่จะใช้เวลาคาบแรกเพียงแค่แนะนำรายวิชาเรียนแล้วก็จะให้เด็กคัดลอกคำอธิบายรายวิชาส่ง

“ขอโทษนะ ที่ตรงนี้มีคนนั่งหรือยังครับ” หลังจากพาเลนั่งรอไปได้ไม่กี่นาที ผู้ชายของคน หนึ่งตัวสูงหนึ่งตัวเล็กก็เดินเข้ามาถามเขา โดยคนที่ถามก็คือตนที่ตัวเล็กกว่า ไม่ใช่แค่ตัวเล็กกว่าเพื่อนของตนเท่านั้น คาดจากสายตาของพาเลแล้ว เพื่อนที่เข้ามาทักเขาคนนี้ เป็นชายหนุ่มที่ตัวเล็ก (เตี้ย) กว่าเขานิดนึงเลยล่ะ

“ยัง ๆ เราเพิ่งมานั่งไม่นานเองยังไม่มีใครจองหรอก” เขาจะมีเพื่อนแล้วรีบตอบออกไปอย่างตื่นเต้นทันที จะใช่เพื่อนสาขาเดียวกันไหมนะ ตอนรับน้องก็ได้รู้จักอยู่หลายคน แต่เวลาแค่ไม่กี่วัน เขายังจำใครไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

“งั้นเหรอ งั้นพวกเราขอนั่งด้วยนะ” เพื่อนร่างเด็กถามกลับเสียงสดใสและเริงร่า แค่เรื่องเล็ก ๆ อย่างหาที่นั่งได้แล้ว ทำไมดูดีใจขนาดนั้นนะ ทำไมเป็นคนสดใสขนาดนี้ได้ เก่งจัง

“อือ”

“ว่าแต่นายชื่ออะไรเหรอ เราชื่อณินนะ” เพื่อนตัวเล็กแนะตัว “ส่วนเพื่อนเรามาจากโรงเรียนเดียวกันเลย ชื่อว่าเกลเลี่ยนล่ะ” ชี้ไปยังเพื่อนของตนเองที่นั่งถัดออกไป