ปากหมา

ขณะนี้ฝันหวานได้ลากร่างสูงมุดออกมายังพุ่มไม้ขนาดใหญ่ซึ่งเป็นประตูทางออกของช่องทางลัดที่เธอพามังกรนั้นหนีออกมาจากบ่อน ด้วยเหตุนี้มังกรจึงเริ่มระแวงเธอเพราะเขาเองก็ไม่รู้ว่าฝันหวานสามารถไว้ใจได้หรือเปล่า ไม่แน่เธออาจจะเป็นคนของศัตรูและกำลังหลอกเขาไปทรมานเค้นหาความจริงแบบที่บอดี้การ์ดคนก่อนๆเจอ

แก่ก!

“เฮ้ย!” ในขณะที่ฝันหวานกำลังเผลออยู่นั้นมังกรก็รีบแย่งปืนสั้นจากมือเธอพร้อมกับจ่อเข้าไปตรงกลางหน้าผากของหญิงสาวโดยเร็ว ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจก่อนที่จะรีบยกมือขึ้นทั้งสองข้าง

“เธอเป็นใคร จะพาฉันไปไหน”

“อะไรของพี่เนี่ย ฉันอุตส่าห์ช่วยพี่ออกมานะ ทำไมถึงเอาปืนจ่อหัวกันแบบนี้ล่ะ!”

“สารภาพมา ว่าเธอเป็นคนของใคร” มังกรขึงตาแข็งใส่เธอไม่คิดแม้แต่จะซึ่งในน้ำใจของคนตรงหน้าที่อุตส่าห์หาทางออกเพื่อให้เขารอด

“คนของใครอะไร บ้าหรือเปล่าเนี่ย”

“...” มังกรไม่ได้เอ่ยอะไรออกมานอกจากจับปืนที่อยู่ในมือแน่นยิ่งขึ้น เขาไม่เชื่อใจคนตรงหน้าเลยสักนิดเพราะคนธรรมดาที่ไหนจะรู้จักทางลับสำคัญแบบนี้ได้ นอกเสียจากเธอเป็นคนของตระกูลภิรมย์พักษ์ดี

“พี่ถูกยิงนี่ ไปนั่งตรงนั้นก่อนเดี๋ยวฉันวิ่งไปซื้ออุปกรณ์ทำแผลแป๊บเดียว”

“ห้ามหนีนะ!” และแล้วคนตัวเล็กก็วิ่งหายเข้าร้านขายของชำไปหลังจากออกคำสั่งให้เขานั่งรอเธอที่ป้ายรถโดยสาร และตรงนั้นก็ตรงข้ามกับร้านขายของชำพอดี

“เอาวะ ทำแผลก่อนละกันเดี๋ยวเลือดหมดตัว” มังกรค่อยๆหย่อนสะโพกนั่งลงพร้อมกับมองถอดชุดสูทออกเพื่อดูแผลที่มีของเหลวสีแดงไหลออกมาไม่หยุด

“มาแล้วๆ” ไม่นานเกินรอฝันหวานก็ได้ชุดปฐมพยาบาลครบเซ็ทมาครบเสร็จ หลังจากนั้นหญิงสาวก็เริ่มจากการใช้กรรไกรตัดแขนเสื้อเชิ๊ตเปื้อนเลือดนั้นออกจนเผยให้เห็นแผลสด

มังกร กิเลนารินทร์ เป็นบุตรบุญธรรมของ คัมภีร์ กิเลนารินท์ เขามีรูปร่างสูงยาว ร่างกายกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้าม ผิวขาวผ่อง ดวงตาสีดำสนิท มีจมูกที่เรียวยาวพุ่งปลาย รูปหน้าเห็นกรอบที่ชัดเจน ภายนอกเหมือนคนที่เข้าถึงง่าย แต่เขากลับเป็นคนที่เย็นชา ปากแข็ง โลกส่วนตัวสูงมากๆ

“เจ็บมากไหมอะ เลือดออกเยอะเลย”

“ลองดูไหมล่ะจะได้รู้”

“ปากหมาจัง ฉันอุตส่าห์ช่วยพี่ออกมานะ ถ้าไม่มีฉันพี่คงตายไปแล้ว” ฝันหวานค่อยๆบรรจงทำแผลให้ชายหนุ่มแปลกหน้าอย่างละเมียดลัยมัยเบามือที่สุดจนมังกรแทบจะไม่รู้สึกถึงความเจ็บแสบจากการทำแผลของเธอเลย

ฝันหวาน ภิรมย์พักษ์ดี ลูกสาวคนเล็กของ ไพศาล ภิรมย์พักษ์ดี รูปร่างดีไม่ค่อยสูงมาก จัดเป็นหญิงสาวตัวเล็ก ริมฝีปากสีแดงสดจิ้มลิ้ม ดวงตากลมโตเหมือนเด็กแถมดวงตายังดำสนิท จมูกเรียวเล็กมีสันพุ่งปลาย และสิ่งที่เป็นเอกลักษณ์ที่สุดใบหน้าของเธอก็คงจะไม่พ้นพวงแก้มป่องๆอันล่อตาล่อใจนั่นที่ใครเห็นก็อดเอ็นดูไม่ได้ เธอเป็นคนร่าเริงแจ่มใส รักอิสระ แต่น้อยคนนักที่จะเข้าใจเธอจริงๆในเวลาที่ต้องการคนปลอบใจ

“ตกลงเธอเป็นใครกันแน่ ทำไมรู้จักทางลับนั่น”

“ฉันหรอ? ก็ผีพนันประจำบ่อนเนี่ยแหละ ฉันเป็นลูกค้าประจำของที่นี่ ครั้งนึงถูกตำรวจบุกเลยเจอทางลับแบบงงๆ หลังจากนั้นฉันก็แอบหนีออกมาทางนี้บ่อยๆ”

“แล้วพี่ล่ะ เป็นลูกน้องของคนที่มาบุกบ่อนวันนี้ใช่ป้ะ”

“...” เขาไม่ตอบรับอีกทั้งยังไม่ปฏิเสธด้วยนอกจากนั่งจ้องใบหน้าขาวเนียนพวงแก้มสีแดงอ่อนเท่านั้น

“ไม่ตอบแสดงว่าใช่ ฉันละไม่เข้าใจพวกมีอิทธิพลแบบพวกพี่เลย จะฆ่าแกงกันทำไมก็ไม่รู้” เธอทำท่าเป็นบ่นใส่เขา ถึงแม้ว่าคนนั้นจะเป็นพ่อของเธอเองก็ตาม เธอไม่เคยอยู่พวกเดียวกันกับบิดาและพี่สาวเธอไม่อยากเอาชีวิตไปเฉียดใกล้ความตายเหมือนวันนี้ และเธอก็รู้ด้วยว่าสักวันคนชั่วก็ต้องไม่ตายดี เธอจึงทำใจยอมรับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นในวันข้างหน้าแล้ว

“ฉันชื่อฝันหวานนะ พี่ชื่ออะไรหรอ”

“ฉันไม่จำเป็นต้องบอกชื่อฉันให้เธอรู้”

“พี่ชื่อมังกรใช่ป้ะ พอดีฉันได้ยินคนที่ชื่อภาสเรียกตอนพี่โดนยิงน่ะ ฉันก็หลบลูกปืนใกล้ๆพวกพี่นั่นแหละ” มังกรฉายความเกรี้ยวกราดผ่านม่านตาออกมาอีกครั้งเมื่อตอนนี้หญิงสาวรู้จักทั้งชื่อเขาและชื่อเจ้านาย ช่างเป็นคนที่จับผิดคนเก่งหูตาไวเกินไปกว่าเขาจะรับได้ อีกทั้งเธอคนนี้ยังมีสกิลการหล่อกล่อถามคำถามเกี่ยวกับคนอื่นได้อย่างราบรื่นเป็นธรรมชาติ ถ้าขืนใครไม่ทันตั้งตัวคงหลุดปากพูดเรื่องที่เธอถามออกไปจนหมด

“เสร็จแล้วใช่ไหม ฉันต้องกลับแล้วไม่มีเวลามาสนทนากับเธอหรอก”

“ด..เดี๋ยว!” ทันทีที่เขาพูดจบ คนร่างสูงก็เดินสาวเท้าก้าวยาวๆเดินออกมาจากตรงนั้นโดยปล่อยให้หญิงสาวนั่งตรงนั้นตามลำพัง

“แล้วเจอกันใหม่นะพี่มังกร” ฝันหวานตะโกนไล่หลังออกไปเสียงดัง แต่สุดท้ายร่างสูงก็หายเข้าไปในความมืดไม่ยอมหันมาแลเลยสักนิด

“คนอะไรขี้เก็กชะมัด”

“หึ...แต่ก็น่ารักดี”

คฤหาสน์กิเลนารินทร์

แอดดดดดดดดดด

“คุณภาสเป็นไงบ้าง” มังกรเอ่ยถามณิชาทันทีที่เปิดประตูห้องเข้าไป เพราะสุดท้ายก่อนแยกกันเขาจำได้ว่าวิชญ์ภาสนั้นถูกยิงจนหมดสติ

“ดีขึ้นแล้วค่ะ ฉันเพิ่งเช็ดตัวให้คุณภาสเสร็จ”

“แล้วมึงหายไปไหนมา นึกว่าตายไปแล้วซะอีก” คนที่นอนเจ็บอยู่โพล่งขึ้นมาด้วยความเกรี้ยวกราดทันทีเมื่อบอดี้การ์ดที่สู้เคียงบ่าเคียงไหล่เพิ่งกลับมาให้เห็นหน้า ในใจของผู้เป็นนายก็เป็นห่วงเขาไม่ต่างอะไรกับน้องชายแท้ๆกลัวว่าเขาจะไม่กลับมา

“ผมก็คิดว่าจะตายไปแล้วเหมือนกันครับ แต่มีคนช่วยไว้ก่อน”

“ใคร”

“เธอบอกว่า เป็นผีพนันประจำบ่อน”

“แน่ใจ? ”

“ช่างเรื่องของผมเถอะครับ ว่าแต่คุณภาสจะให้ทำยังไงต่อไปครับเรื่องไพศาลกับพลอยใส”

“สภาพแบบนี้กูก็คงต้องถอยก่อน แต่กูมีงานให้มึงทำเพื่อตระกูลของเรา มึงจะทำหรือเปล่าเพราะงานนี้มันเสี่ยงถึงชีวิต” แววตาของวิชญ์ภาสแปรเปลี่ยนเป็นจริงจังทันทีมื่อพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เขาทั้งโกรธทั้งแค้น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะร่างกายของเขายังไม่พร้อม

“ถ้ามันเป็นสิ่งเดียวที่จะรักษาทุกอย่างได้ผมก็จะทำเพื่อตอบแทนพระคุณของคุณภีร์และคุณภาสผมก็ยอมสละชีวิตตัวเองครับ” เขาสัญญากับคัมภีร์ผู้เป็นพ่อของวิชญ์ภาสเอาไว้ก่อนจากไปว่าจะสละชีวิตเพื่อช่วยให้ตระกูลลิเลนารินทร์ยังคงเป็นใหญ่ เพื่อตอบแทนพระคุณที่คัมภีร์รับเขามาเลี้ยงเป็นลูกบุญทำและทิ้งทรัพย์สมบัติไว้ให้มากมายก่อนจากไป

“คุณจะให้คุณมังกรทำอะไรคะ อย่าบอกนะว่าคุณจะ!”

“ใช่ กูจะให้มึงแฝงตัวเข้าไปในตระกูลของมัน มึงต้องเข้าไปหาข้อมูลการค้ายาเสพติดและการค้ามนุษย์กับต่างประเทศมาให้ได้”

“คุณภาส นี่มันเสี่ยงมากๆเลยนะคุณไม่!”

“ครับ ผมรับหน้าที่นี้เอง” มังกรตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ถึงแม้ว่าเขานั้นมั่นใจว่าเปอร์เซ็นการรอดชีวิตน้อยกว่าเปอร์เซ็นการเสียชีวิตเขาก็จะทำมัน

“กลับมาหากูให้ได้นะไอ้น้องชาย”

______________________________

ลูกแม่ช่างสอดรู้ข้อมูลอิพี่จริงจริ๊ง

กดไลค์ เม้น เพื่อเป็นกำลังใจให้เค้าด้วยนะคะ คริๆ