คนหลอกลวง

บรรกาศแห่งการร่วมโต๊ะอาหารในช่วงเช้าของวันนี้ยังคงเต็มไปด้วยความตึงเครียดและเงียบสงัด ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นเมื่อวานทุกคนในบ้านก็มีสีหน้าแววตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้นคิดหาทางล้างแค้นอยู่ทุกวินาที ทำให้ฝันหวานรู้เหมือนกับว่าตัวเองเป็นคนนอก อึดอัด ไม่สบายใจเอาเสียเลย

“คืนนี้หนูจะย้านไปอยู่คอนโดแล้วนะคะ ช่างโทรมาบอกว่ารีโนเวทเสร็จแล้ว”

“อะไรกัน แกเพิ่งย้ายมาอยู่บ้านได้สองวันจะย้ายกลับแล้วหรอ”

“ค่ะ”

“ปล่อยมันไปเถอะค่ะคุณพ่อ อยู่ที่นี่ก็ขัดหูขัดตาหนู” พลอยใสแทรกขึ้นพร้อมกับทำสีหน้าเกลียดชังน้องสาวเหมือนตัวอิจฉา

“แล้วตอนนี้แกยังไปมาหาสู่แม่แกอยู่ไหม” ฝันหวานถึงกับรวบช้อนและส้อมไว้บนจานดังเดิมเมื่อผู้เป็นพ่อเอ่ยถึงเรื่องมารดา ที่เวลาพูดถึงเรื่องนี้ทีไหร่ก็มักจะมีปากเสียงกันทุกที ไพศาลสั่งห้ามลูกทุกคนห้ามพบเจอผู้เป็นแม่ แต่คนอย่างฝันหวานไม่มีใครห้ามปรามเธอได้อยู่แล้ว

“ค่ะ”

“ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามไปหาผู้หญิงคนนั้นอีก”

“นั่นแม่หนูนะ ทำไมหนูจะไปหาแม่ไม่ได้”

“ผู้หญิงอ่อนแอคนนั้นไม่ควรเป็นแม่แก แกถึงได้เป็นแบบนี้ไงแม่แกคงสอนมาละสิ”

“หนูลานะคะ” เธอกล่าวออกมาเพียงเท่านั้นก็รับลุกขึ้นยืนทันที แต่ในขณะที่เธอกำลังจะก้าวขาเดินไปเอากระเป๋าเสื้อผ้า บอดี้การ์ดของไพศาลก็ลากร่างของชายคนนึงเข้ามาในบ้านแล้วทำการกดเขาให้นั่งคุกเข่าลง

พรึ่บ!

“คุณท่านครับ ผมเห็นไอ้นี่มาทำตัวลับๆล่อที่หน้าบ้าน ผมสงสัยว่ามันเป็นคนของตระกูลอื่นครับ”

“พี่!” ฝันหวานอุทานออกมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นใบหน้าของชายปริศนาผู้นี้ เพราะเมื่อคืนเธอเพิ่งเจอเขามา แต่ก็ไม่คิดว่าจะได้เจอเขาอีกและก็มาถึงที่ด้วย

“แกรู้จักไอ้เนี่ยหรอฝันหวาน” พลอยใสเอ่ยถามน้องสาวโดยเร็วด้วยความอยากรู้ว่าไปสนิทสนมกับคนแปลกหน้าคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

“ใช่ ฉันรู้จักพี่เขาที่ร้านเหล้าเมื่อวันก่อนน่ะ”

“ผัวอีกคนของแกว่างั้นเถอะ”

“เรียกว่าคู่นอนดีกว่า”

จากนั้นไพศาลก็เดินไปหามังกรที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่ตรงนั้น พร้อมกับใช้นิ้วเสยคางชายหนุ่มขึ้นมาดูหน้าชัดๆ

“มึงเป็นคนของใคร”

“ตอนนี้ผมไม่ได้เป็นคนของใคร เมื่อก่อนผมเคยเป็นหัวหน้าบอดี้การ์ดของตระกูลxxxที่ฮ่องกง ตอนนี้ตระกูลนั้นถูกกวาดล้างไปหมดแล้ว เลยมีคนแนะนำผมให้มาที่นี่”

“มึงเช็คประวัติมัน” ไพศาลออกคำสั่งไปยังบอดี้การ์ดอีกคน แล้วบอดี้การ์ดคนดังกล่าวก็ทำตามผู้เป็นนายสั่งด้วยการแสกนหน้าเพื่อตรวจสอบว่าเขาเป็นใคร เคยทำงานที่ไหน

“ข้อมูลจริงครับนาย เป็นบอดี้การ์ดฝีมือดี ภายในหนึ่งปีก็สามารถขึ้นไปเป็นหัวหน้าบอดี้การ์ดได้ครับ” ซึ่งข้อมูลที่พวกเขาได้ไปล้วนแต่เป็นข้อมูลอันเป็นเท็จที่มังกรสร้างขึ้นมาทั้งนั้น เพราะเขาไม่เคยมีข้อมูลการเป็นบอดี้การ์ดมาก่อน เลยทำการสร้างมันขึ้นมาด้วยโปรแกรมพิเศษ

“น่าสนใจ...แต่กูไม่รับ มึงกลับบ้านมึงไปซะ กูไม่ต้องการคนเพิ่มเว้ย”

“หนูขอผู้ชายคนนี้!” ฝันหวานโพล่งออกไปแบบดื้อๆ จนเรียกความสนใจให้คนในที่อยู่ ณ ที่นี้ เนื่องจากเธอไม่เคยเอ่ยปากขออะไรจากพ่อของเธอเลยตั้งแต่จำความได้ แต่ครั้งนี้เธอกลับต้องการมังกรไปเป็นคนของเธอ

“เพราะ? ”

“หนูอยากให้เขามาเป็นบอดี้การ์ดและคอยขับรถให้หนู คนที่แล้วเพิ่งลาออกไปอะ หนูขอนะ”

“ไม่ได้”

“หนูจะเอา”

“พี่มังกรไปลากกระเป๋าเสื้อผ้าตรงนั้น แล้วตามฉันมา”

“ปล่อยคนของฉันสิพวกนี้นี่ อยากตายหรอ!” คนตัวเล็กขู่บอดี้การ์ดทั้งสองนายของผู้เป็นพ่อที่กำลังกดร่างชายหนุ่มไว้จนในที่สุดพวกเขาก็ยอมปล่อยมังกรเป็นอิสระ

“มาเร็ว”

บรืนนนนนนนนนนนน

รถสปอร์ตคันหรูแล่นไปตามทางด่วนด้วยอัตราเร็วคงที่ไม่เร็วจนล้อลุกเป็นไฟและไม่ช้าจนเป็นเต่า ฝันหวานจ้องหน้าบอดี้การ์ดประจำตัวคนใหม่ตาไม่กระพริบ ยิ่งไล่ระดับสายตามองใบหน้ารูปงามของคนข้างๆยิ่งน่าหลงไหลจนอยากครอบครอง มังกรรู้สึกอึดอัดเพราะเขาไม่ชอบให้คนมาจ้องจับผิดแบบนี้

“มองหน้าฉันทำไม”

“พูดดีๆหน่อย ฉันเป็นเจ้านายพี่แล้วนะ”

“คนหลอกลวง”

“ว่าใคร”

“ควายแถวนี้แหละ”

“นี่ทางด่วนนะจะมีควายได้ไง”

“นั่นน่ะสิ ควายจริงๆเลย”เขาเอ่ยออกมาเสียงห้วนๆเหมือนกับพูดลอยๆไม่ได้พูดกับเธอ แต่เธอรู้ว่ามังกรตั้งใจพูดใส่เธอตรงๆ คงโกรธเรื่องเมื่อคืนที่หญิงสาวหลอกเขาว่าเป็นผีพนันแต่แท้จริงแล้วเธอคือลูกคนเล็กของเจ้าของบ่อน แต่มันจะไม่หวาดระแวงขนาดนี้เลยถ้าเธอไม่รู้ว่าเขาเป็นคนของศัตรู ถ้าเกิดเธอเอาเรื่องนี้บอกผู้เป็นพ่อของเธอเมื่อไหร่ แผนทุกอย่างก็จบ

“ซืด! เจ็บทุกดอก”

คอนโด

ประตูคอนโดถูกเปิดกว้างออก ฝันหวานยิ้มบางๆเมื่อเห็นโฉมใหม่ของห้องนอนที่เพิ่งสั่งรีโนเวท มันสวยงามตามแบบที่เธอวาดไว้เป๊ะๆ รอยยิ้มแห่งความสุขนั่นช่างต่างกับสีหน้าของมังกรในตอนนี้มาก เพราะมันเหมือนสีหน้าของคนที่กำลังตกนรกทั้งเป็นจากการแบกกระเป๋าสัมภาระหนักๆของเธอ

“จะให้ฉันวางไว้ตรงไหน”

“วางอะไร”

“กระเป๋าเสื้อผ้าเธอไง”

“พี่ก็จัดใส่ตู้เสื้อผ้าให้ฉันสิ คนก่อนเขาก็ทำแบบนี้”

“...” ชายหนุ่มมองพุ่งไปยังตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ด้วยสีหน้าเจื่อนๆเพราะเขาไม่เคยที่จะต้องทำอะไรแบบนี้ ที่คฤหาสน์กิเลนารินทร์มีแม่บ้านพร้อมทำงานพวกนี้ให้ ไม่ต้องเสียเวลามาทำเรื่องจุกจิก

แต่วันนี้เขาก้าวขาออกมาจากที่นั่นแล้วแถมยังได้เจ้านายคนใหม่ที่ปั่นประสาทเป็นว่าเล่นอีกด้วย มังกรค่อยๆจัดเสื้อผ้าของฝันหวานใส่ตู้ทีละตัวทีละตัว แต่ชุดชั้นในสีหวานแหววเหล่านั้นเขาไม่คิดจะแตะต้องมันเลย

ฝันหวานนั่งกอดอกมองดูบอดี้การ์ดคนใหม่ทำงานแรกอยู่ที่ปลายเตียงใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มอันชั่วร้าย สะใจที่ได้แกล้งเขา เพราะแท้จริงแล้วเธอไม่เคยมีคนที่ต้องมาดูแลรับใช้เลยสักคน แต่ก็ไม่รู้ทำไมหัวใจของเธอถึงสั่งให้เธอทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขามาไว้ใกล้ๆตัว

“เก็บชุดชั้นในไว้ในลิ้นชักให้ด้วยนะ” มังกรชักสีหน้าไม่พอใจครั้งแล้วครั้งเล่า และกำลังจะปริปากออกไปเท่านั้นแหละ ฝันหวานก็รีบแทรกขึ้นมาก่อน

“ทำไม? ” ตอนนี้หญิงสาวอยู่เหนือเขาทุกอย่าง เพราะเธอกุมความลับของเขาไว้อยู่ ถ้าขืนทำอะไรให้เธอไม่พอใจขึ้นมา เธออาจจะทำแผนทุกอย่างพัง มังกรจึงจำใจทำตามคำสั่งเธอ

“ห้องพี่ห้องห้าหนึ่งหกใกล้ๆห้องฉันนะ คีย์การ์ดวางอยู่บนโต๊ะ ระหว่างที่รอฉันอาบน้ำแต่งตัวพี่ก็ไปดูห้องก่อนก็ได้ ถ้าฉันเสร็จแล้วจะไปเคาะประตู จากนั้นพี่ก็ไปส่งฉันที่มอนะ” ว่าจบยิงสาวก็ทำการถอดเสื้อของตนออกโดยไม่เขินอาย

“ทำบ้าอะไรของเธอฮะ!” คนตัวสูงรีบหันหลังให้เธอทันทีเมื่อเธอทยอยถอดเสื้อผ้าออก

“ก็ถอดเสื้อผ้าไง คนจะอาบน้ำ”

“ทำไมต้องถอดตรงนี้ อุจาดตา!”

“แรงนะ แต่ก็ไม่เป็นไร หน้าตาดีให้อภัยได้เสมอ” จากนั้นฝันหวานก็หอบร่างอันเปลือยเปล่าของตนเองเดินเข้าห้องน้ำไปแล้วปล่อยให้มังกรนั่งเอามือทาบหน้าอกด้วยความหวาดผวา

ตึกตึก ตึกตึก ตึกตึก

“อีเด็กบ้าเอ้ย!”

____________________________ทำไมลูกแม่มันแสบขนาดนี้คะ! ก้านมะยมในมือสั่นแล้วนะ!! XoX

กดไลค์ เม้น เพื่อเป็นกำลังใจให้เค้าด้วยนะคะ คริๆ