ตอนที่ 7 เริ่มงานวันแรก

LOVE SHOP ร้านลับซ่อนสเน่หา

บทที่ ๗

เริ่ทงานวันแรก

"ดวงยังไม่เคยหรอกหรอ"

หละงจากที่ดวงสวาทพยักหน้ารับแทนคำตอบนวลพรรณกลับต้องเป็นฝ่ายคิดหนักเสียเอง ครั้งแรกของผู้หญิงสำคัญเสมอ แต่ไม่รู้สำหรับดวงสวาทให้ความสำคัญแค่ไหน

"ดวงเปลี่ยนใจได้นะ หลับบ้านได้เดี๋ยวพี่ลางานไปส่ง" นวลพรรณเสนอขึ้นทันที

"ฉันทำได้จ้ะพี่นวล" น้ำเสียงจริงจังของดวงสวาททำให้นวลพรรณพอจะใจชื้นมาบ้าง แต่หญิงสาวก็อดสงสัยไม่ได้

"ครั้งแรกของผู้หญิงมันสำคัญมากนะดวง ใครๆ ก็อยากมอบครั้งแรกให้คนที่รัก แต่ดวงเอามาให้ใครก็ไม่รู้ ดวงจะไม่เสียใจหรอ"

"ถ้าจะให้ฉันเสียใจ เรื่องเดียวก็คือฉันทำให้พ่อแม่สุขสบายกว่าที่เป็นตอนนี้ไม่ได้จ้ะ สาวนไอ้ครั้งแรกหรือไม่ฉันไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่นัก คนเราเกิดมาก็ต้องใช้ จะใครใช้ก็เหมือนกัน อีกอย่างฉันโตมาจนป่านนี้ยังไม่เคยรักใครเลยจ้ะพี่นวล" ดวงสวาทตอบตาใสซื่อ

"เอาก็เอา งั้นก็รีบขึ้นไปพักผ่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะเอาอะไรที่ไม่เคยเห็นไปให้ดู เผื่อจะช่วยดวงได้บ้าง" เมื่อเห็นว่าเสียเวลาเปล่าที่จะเกลี้ยกล่อมให้ดวงสวาทเปลี่ยนใจ นวลพรรณก็ต้องจำยอมให้ดวงสงาททำงานอย่างที่ตั้งใจ เธอคงช่วยเท่าที่ช่วยได้จริงๆ นวลพรรณมองดวงสวาทอีกครั้ง เด็กหญิงตัวน้อยที่เธอเห็นมาตั้งแต่เล็กไม่คิดว่าจะดื้อรั้นและใจเด็ดถึงเพียงนี้

สิบโมงเช้า

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ดวงเอ้ย ตื่นหรือยัง" เสียงนวลพรรณดังที่หน้าประตู ดวงสวาทจึงรีบลุกไปเปิด เธอตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ ฟ้ายังไม่สว่างดีด้วยซ้ำ อาจจะเป็นเพราะความเคยชินในการตื่นเช้า ร่างกายเธอเลยตื่นขึ้นเองจนเป็นปกติ เธอคิดว่าจะไปเคาะประตูเรียกนวลพรรณตั้งแต่เช้าแล้ว แต่คิดได้ว่าเมื่อคืนนวลพรรณทำงานหนักน่าจะเหนื่อยล้าต้องการการพักผ่อน เธอจึงเปลี่ยนใจกลับมานั่งรอนวลพรรณในห้องแทน

"ตื่นแล้วจ้ะ พี่นวลเข้ามาก่อนสิ" ดวงสวาทเปิดประตูให้กว้างขึ้นก่อนจะหลีกให้นวลพรรณเข้ามาในห้องพัก

นวลพรรณหอบหนังสือและวิดีโอเทปจำนวนหนึ่งมาวางไว้บนเตียงนอนของดวงสวาท

"พวกนี้มันอะไรกันจ้ะพี่นวล" ดวงสวาทชะโงกหน้ามองกองหนังสือและเทปวิดีโอบนเตียงอย่างใคร่รู้

"พวกนี้เรียกหนังสือโป๊ ส่วนอันนี้มันคือวิดีโอเทปหนังโป๊ พี่เอาให้ดวงลองอ่านดู ดวงอ่านหนังสือออกใช่ไหม?"

"อ่านออกจ้ะ" หญิงสาวรับคำ แม้จะงงว่านวลพรรณเอาของพวกนี้มาให้เธอทำไมก็ตาม

"ในนี้มันจะมีวิธีทำอะไรหลายๆ อย่าง ดวงอ่านแล้วลองเอาไปทำตามดู พี่ก็ทำตามหนังสือพวกนี้บ้าง เพื่อให้ถูกใจลูกค้า ส่วนวิดีโอเทปนี่เดี๋ยวตอนบ่ายพี่ขนเครื่องเล่นมาเปิดให้ดูนะ ตอนนี้พี่ขอไปนอนต่อก่อน" นวลพรรณอ้าปากหาวหวอดหวอด ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

"พี่เกือบลืม ดวงจะทำงานวันนี้เลยไหม พี่จะได้บอกมาม่าซังให้" นวลพรรณเดินย้อนกลับมายืนหน้าประตูก่อนจะถามดวงสวาทอีกครั้ง

"พร้อมจ้ะ" ดวงสวาทยิ้มอย่างดีใจ เธออยากหาเงินแล้ว การมาอยู่ที่นี่ใช่ว่าเธอจะอยู่ฟรี กินฟรีเสียเมื่อไหร่ แต่เพราะนวลพรรณยังยื่นมือช่วยเหลือเธออยู่ เธอจึงไม่ลำบาก แต่ดวงสวาทก็ยังคงเกรงใจนวลพรรณอยู่ดีแม้นวลพรรณจะบอกว่าเต็มใจช่วยเหลือก็ตาม

นวลพรรณพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะหันหลังเดินกลับออกไป ตอนนี้เธอต้องการนอนพักมากว่าสิ่งอื่นได้ ดวงสวาทเดินออกมามองตามรุ่นพี่ในหมู่บ้านที่สาวเท้ากลับห้อง ก่อนจะปิดประตูห้องตัวเองลงบ้าง

เวลาบ่ายสอง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"จ้ะพี่นวล รอสักประเดี๋ยวนะ ฉันเพิ่งอาบน้ำเสร็จ" ดวงสวาทตะโกนบอกคนที่อยู่ด้านนอก คนที่จะมาเคาะห้องเธอคงมีแค่นวลพรรณเท่านั้น เพียงครู่เดียวหญิงสาวก็แต่งตัวเรียบร้อยก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้นวลพรรณเข้ามา

"พี่เอาชุดมาให้ แล้วก็จะมาแต่งหน้าทำผมให้ด้วย เดี๋ยวเราแต่งหน้ากันก่อนแล้วค่อยทำผม เสร็จแล้วดวงก็แต่งตัวเอง พี่จะได้ไปแต่งตัวเหมือนกัน" พูดจบนวลพรรณก็ทิ้งตัวลงบนที่รอนขนาดห้าฟุตของดวงสวาท กวาดตามองรอบห้องที่ดูสะอาดสะอ้านเป็นระเบียบเรียบร้อย ดวงสวาทหายเข้าไปแต่งชุดลำลองก่อนจะเดินมานั่งตรงหน้านวลพรรณ

"แต่งเองเป็นไหม?" นวลพรรณถาม เธอคงไม่มีเวลามาแต่งหน้าทำผมให้ดวงสวาทบ่อยนัก หากหญิงสาวแต่งเองเป็นก็คงจะดี พวกเครื่องสำอางค์ก็ยังพอให้หยิบยืมกันได้ แต่ดวงสวาทกลับส่ายหน้าปฏิเสธ เธอจะแต่งเป็นได้อย่างไร ปกติแล้วเธอแค่อาบน้ำให้สะอาด กลิ่นตัวเธอก็หอมอยู่แล้ว ของประเภทจำพวกครีมทาผิวตัวหรือผิวหน้าไม่เคยได้สัมผัสกับผิวหนังเธอสักนิด นวลพรรณพยักหน้าเข้าใจ เด็กบ้านนอกก็มีกจะเป็นแบบนี้แหละ แต่ที่เธอคิดว่าดวงสวาทน่าจะแต่งเป็น เพราะผิวพรรณของเธอดูกระจ่างใส แม้จะเป็นคนผิวคล้ำ แต่ก็ไม่ได้ดูคล้ำจนหน้าเกลียด ออกสีน้ำผึ้งเสียด้วยซ้ำ

"ไม่เป็นก็ต้องหัดนะดวง พี่อาจจะไม่ได้มาช่วยดวงแต่งหน้าทำผมทุกวัน ดวงต้องหัดทำเองให้เป็นนะ"

"จ้ะ" หญิงสาวรับคำอย่างเข้าใจ หากเธอได้เงินเธอจะไปซื้อแป้งฝุ่นสักกระป๋องมาไว้ผัดหน้าก็คงพอ

"ส่วนเครื่องสำอางค์มายืมของพี่ก่อน ทำงานแบบเราจะมาผัดหน้าแค่แป้งฝุ่นไม่ได้นะ ไว้ทำงานได้เงินพอสมควรค่อยไปหาซื้อเอา "ปากนวลพรรณก็ยังคงพูดเรื่อยเปื่อยตามวิสัยที่อยากแนะนำของตัวเอง

"ฉันเข้าใจแล้วจ้ะ" ดวงสวาทรับคำ

นวลพรรณเหมือนรู้เท่าทันความคิดของดวงสวาทอยู่เสมอ อาจจะเป็นเพราะเธอก็เคยเป็นแบบดวงสวาท ครอบครัวยากจน ต้องดิ้นรนหาเลี้ยงชีวิตให้อยู่รอดไปวันต่อวัน คิดเสมอว่าเงินทองที่หามาได้มันยากลำบาก ต้องรู้จักเก็บหอมรอมริบไว้ใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด แต่มันก็เป็นเพียงเมื่อก่อนเท่านั้น หลังจากที่นวลพรรณปลดหนี้สินของทางบ้านหมด สภาพความเป็นอยู่ที่บ้านดีขึ้น มีเงินเก็บจำนวนนึงที่พอเลี้ยงดูตัวเองยามแก่เฒ่า เธอก็ใช้เงินเป็นเศษกระดาษ ไม่เคยคิดเสียดาย คิดเสียว่าจ่ายวันนร้พรุ่งนี้ก็หาใหม่ได้แล้ว

"ดวงพร้อมทำงานจริงๆ แล้วใช่ไหม หนังสือที่พี่ให้อ่านได้อ่านหรือเปล่า"

ดวงสวาทพยักหน้า เธออ่านและทำความเข้าใจเสมือนบทเรียนบทหนึ่ง ถึงจะรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างก็เถอะ

"มันก็ไม่เหมือนในหนังสือไปเสียหมดหรอกนะ เดี๋ยวพอถึงเวลาลูกค้าก็จะช่วยเราเอง" นวลพรรณพยักหน้าเข้าใจ อย่างน้อยเห็นสีหน้าตั้งอกตั้งใจของดวงสวาทแล้ว เธอก็สบายใจไปเปราะหนึ่ง ดวงสวาทคงไม่วิ่งร้องไห้ออกจากห้องเป็นแน่