ตอนที่ 8 He is the first customer

LOVE SHOP ร้านลับซอนสเน่หา

บทที่ ๘

HE IS THE FIRST CUSTOMER

สี่โมงเย็น

"พร้อมไหมนังหนู ว่าแต่เราชื่ออะไรนะแม่ลืม" จินตาเดินเข้ามาถามดวงสวาทเมื่อเห็นนวลพรรณพานวลสวาทลงมาข้างล่างแล้ว

"ชื่อดวงจ้ะ" ดวงสวาทตอบ อาจจะเพราะเมื่อวานเธอลงมา เธอนั่งมองคนนั้นทีคนนี้ที เลยไม่ได้เดินไปทักทายจินตาอย่างที่ควรทำ เพราะเธอไม่กล้าลุกไปไหน ในเมื่อนวลพรรณบอกให้เธอนั่งตรงนี้น เธอก็นั่งอยู่ที่เดิมขนร้านปิด

"อ้อ ชื่อดวง แล้ววันนี้เอ็งพร้อมหรือยัง" จินตามพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน หล่อนสังเกตเห็นความตั้งใจของดวงสวาทตั้งแต่เมื่อวานที่หญิงสาวนั่งโต๊ะมุมด้านในแล้ว ดวงสวาทดูใฝ่รู้ ช่างสังเกตุ แม้บางทีเธอจะทำหน้าประหลาดไปบ้างเป็นครั้งครา ก็คงเป็นเพราะได้เห็นอะไรที่มันแปลกตา และไม่คุ้นเคย

"เอ็งพร้อมรับแขกหรือยังล่ะ" จินตาถามด้วยเสรยงเป็นกังวล

"พร้อมแล้วจ้ะ" ดวงสวาทยังยืนยันเสียงขันแข็ง อะไรจะเกิดก็ต้องปล่อยให้มันเกิดจามวิถีทางของมัน ในเมื่อเธอตัดสินใจเลืกที่จะทำงานแบบนี้แล้วเธอจะไม่ยอมถอยหลังให้ความขี้ขลาดทำงานเด็ดขาด

"แม่หมายถึง พร้อมไปนอนกับแขกหรือยัง ไอ้รับแขกที่เอ็งเข้าใจไม่ได้หมายถึงแค่ดูแลข้างล่างแต่ต้องไปดูแลข้างบน บนเตียงด้วยนะ เข้าใจใช่ไหม?" ดวงสวาทพยักหน้า จินตาจะไม่เป็นกังวลมากนักหากนวลพรรณไม่มาบอกกับตนว่าดวงสวาทยังไม่เคยผ่านมือชายมาก่อน

"ในเมื่อเอ็งแน่ใจแล้ว แม่จะให้อีนวลมันคอยประกบสอนงาน ถ้าขึ้นคู่กันได้ก็ขึ้นคู่ แต่ถ้าไม่ได้เอ็งก็ขึ้นคนเดียว ถ้าเปลี่ยนใจยังไงก็มาบอกแม่นะ" จินตาบอกให้ดวงสวาทรับรู้ หากเธอไม่พร้อมรับแขกแบบคนอื่น จินตาก็พร้อมจะให้เธอปฏิเสธลูกค้าได้

"อีนวล มานี่หน่อยสิ"

"จ๋าแม่" นวลพรรณเดินนวยนาดมาในชุดสีแดงเพลิงสั้นเพียงคืบที่ถูกผ้าดันหลังจนถึงขอบกระโปรง และเสื้อเกาะอกสีเดียวกันที่แทบจะปิดทั้งสองเต้าไม่อยู่ ดวงสวาทเองก็อยู่ในสภาพที่ไม่ต่างกัน จะต่างก็เพียงแพนตี้ตัวน้อยของนวลพรรณปิดเพียงสามเหลี่ยมด้านหน้าอย่างหมิ่นเหม่ ส่วนด้านหลังเป็นเพียงสายเล็กๆ ที่พาดผ่านจมร่องก้นหายไปเท่านั้น ส่วนดวงสวาทเป็นกางเกงในเต็มตัวสีดำ ปิดสามเหลี่ยมจนมิดชิดรวมถึงก้นกลมสวยของหญิงสาวด้วย

"วันนี้มึงดูแลอีดวงด้วยนะ ถ้ามันได้งานมึงก็ลองขอขึ้นคู่ดู ถ้าขึ้นได้มันจะได้ไม่ตื่นเต้น อีกอย่างถ้าเกิดอะไรขึ้นมึงจะได้ดูแลลูกค้าต่อได้เลย จะได้ไม่มีปัญหา" จินตากำชับนวลพรรณ อย่างน้อยกันไว้ก็ย่อมดีกว่า หากเกิดปัญหาแล้วลูกค้าไม่เข้าใจมันจะวุ่นวายเสียเปล่า

"ได้จ้ะแม่" นวลพรรณรับคำ ก่อนจะจูงมือดวงสวาทเดินไปหน้าร้าน

ด้านหน้ามีผู้หญิงใส่ชุดแบบเดียวกับเธอประมาณเจ็ดถึงแปดคนไม่รวมเธอและนวลพรรณ มีสองคนกำลังถือขวดเบียร์ขนาดเล็ก หันหน้าเข้าร้าน ยกมือพนมบริกรรมคาถาอะไรสักอย่างก่อนจะสาดเบียร์เป็นวงกลม เมื่อเบียร์หมดทั้งสองจึงเดินเข้าร้าน

"เขาทำอะไรกันหรอจ้ะพี่นวล" เห็นแล้วก็อดสงสับไม่ได้ เบียร์ที่สาดทิ้งร่วมสี่ขวด ราคาไม่ใช่น้อย ทำไมถึงเอาไปเททิ้งแบบนั้นเสีย

"เขาเซ่นร้านนะ " นวลพรรณตอบพลางกวาดสายตาไปตามถนนในซอย หลายๆ ร้านในละแวกเดียวกันเริ่มคึกคัก และลูกค้าเริ่มหนาตามากแล้ว

"ก็เหมือนเซ่นผีแถวบ้านเรานั่นแหละดวง การเซ่นร้านก็เหมือนขอให้ร้านเราขายดี ไม่มีปัญหาหรืออุปสรรคอะไรเทือกนั้นนั่นล่ะ" ดวงสวาทพยักหน้าเข้าใจก่อนจะกวาดตามองตามถนนเหมือนที่นวลพรรณทำ เพียงไม่นานร้านก็เริ่มหนาตาด้วยลูกค้าที่แวะเวียนเข้ามาไม่ขาดสาย แต่ดวงสวาทกลับยังไม่ได้ลูกค้าเหมือนคนอื่นสักคน

"นี่แหละนะ เกิดมาตัวดำแถมยังไม่สวยอีก ดูสิคนอื่นเขาได้ลูกค้ากันหมดแล้ว" ดวงสวาทบ่นพึมพำก่อนจะเท้าคางมองไปตามถนนที่ยังคงมีผู้คนคับคั่งเหมือนช่วงเย็น

"hello (สวัสดี) " ชายหนุ่มหน้าตาคมสัน ผมสีทองเกินมาทักดวงสวาทที่กำลังนั่งหน้าเซ็งอยู่คนเดียว

"ฮาโหลจ้า" แม้จะเงอะงะ แต่หญิงสาวก็พอได้ภาษาอังกฤษอยู่บ้าง แม้สำเนียงจะไม่ได้ดีมากก็ตาม

"you free? (คุณว่างไหม?) "

"อ้าว มาถึงก็ถามหาของฟรีเลยเราะ" ดวงสวาทมุ่ยหน้า นวลพรรณที่นั่งอยู่กับแขกไม่ไกล เห็นสีหน้าของดวงสวาทก็รีบขอตัวจากลูกต้ามาช่วยหญิงสาวทันที

"มีอะไรหรอดวง ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ"

"ก็คนนี้นะสิพี่นวล อยู่ๆ ก็มาถามว่ายูฟรีไหม?" ดวงสวาทตอบนวลพรรณหน้ามุ่ย เมื่อได้ยินดังนั้นถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความเอ็นดูในความไม่เข้าใจในคำแสลงที่คนแถวนี้ชอบใช้กัน

"เขาไม่ได้หมายความแบบนั้นหรอกดวง เขาหมายถึงตอนนี้ดวงว่างไหม" ทันทีที่นวลพรรณบอก หญิงสาวก็หันไปฉีกยิ้มให้กับชายตรงหน้าก่อนจะตอบทันที

"เยส ไอฟรี" ดวงสวาทยิ้มจนตาหยี จนคนตรงหน้าอดยิ้มตามไม่ได้ นี่สินะยิ้มสยามที่ใครต่างพูดถึงกัน

นวลพรรณช่วยพูดคุยกับชายหนุ่มตรงหน้าชั่วครู่ ก่อนจะเดินไปสั่งเครื่องดื่มให้เขา รวมถึงของดวงสวาทและตัวเธอเองด้วย

"เดี๋ยวพี่มานะ ไม่ต้องกลัวนั่งเป็นเพื่อนเขาเฉยๆ ก็พอ พี่บอกเขาแล้วว่าดวงเพิ่งทำงานวันแรก อาจจะไม่ประสีประสาบ้าง อย่าถือสา เดี๋ยวพี่ไปหาลูกค้าพี่ก่อน เดี๋ยวกลับมา" นวลพรรณรีบอธิบายก่อนจะแยกตัวไปเมื่อเห็นลูกค้าของเธอเริ่มมองหาเธอแล้ว แม้จะอยากให้นวลพรรณอยู่ต่อแต่ก็ทำไม่ได้ ดวงสวาทจึงจำใจต้องนั่งอยู่กับชายหนุ่มสองต่อสอง

"What your name? (คุณชื่ออะไร?) " ชายหนุ่มเลือกที่จะสนทนาภาษาง่ายๆ เผื่อดวงสวาทจะเข้าใจบ้าง

"ไอ แอม ดวงสวาท" และเป็นจริงอย่างที่เขาคิด ดวงสวาทเข้าใจและพอจะสื่อสารกับเขาได้บ้าง

"Nice to meet you ดวงสว๊าท (ยินดีที่ได้รู้จักดวงสวาท)

ดวงสวาทได้เพียงยิ้มแหยเพราะไม่รู้จะชวนชายหนุ่มคุยอะไรต่อ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเธอยังไม่รู้จักชื่อเขานี่นา ทำไมไม่ลองถามชื่อเขาบ้างล่ะ

"ว้อท ยัว เนม?" แม้สำเนียงจะดูแปล่งไปบ้าง แต่ชายตรงหน้าก็เข้าใจสิ่งที่ดวงสวาทพูดได้ไม่ยากนัก อาจเพราะเป็นประโยคสนทนาง่ายๆ

"My name is Thomas (ผมชื่อโทมัส) เขาตอบยิ้มยิ้มอย่างเอ็นดูดวงสวาท

"ฮาโหลโทมัส" เหมือนได้ปลดล็อกความกลัวออก ดวงสวาทกล้าที่จะพูดกับโทมัสมากขึ้น ทั้งสองคุยกันพักใหญ่ระหว่างรอนวลพรรณขึ้นไปด้านบนกับลูกค้าที่เธอนั่งด้วย แม้จะเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง แต่ทั้งสองก็พยายามสื่อสารกันอย่างที่สุด ท่ามกลางเสียงหัวเราะของทั้งสอง และเครื่องดื่มที่ถูกนำมาเสริฟไม่ขาดสาย