ตอนที่ 8 กอดผมสิ

หลังจากฉันปฏิเสธมิคามิวันนั้นเขาก็ล้มป่วย...

เชื่อเขาเลย...

ฉันนั่งลงข้างเตียงของมิคามิในห้องนอนที่ฉันคุ้นเคยไม่ต่างจากห้องนอนตัวเอง ร่างสูงบนผ้าปูเตียงสีขาวดูเหมือนเจ้าชายที่นอนป่วย...ซึ่งนั่นก็แปลกจากทุกทีเพราะเขาแข็งแรงเสมอ

ร่างร้อนระอุ...ร่างที่ร้อนด้วยพิษไข้จนเสื้อถูกถอดออกเพื่อระบายความร้อน...

“ทำไมนายป่วยขนาดนี้ล่ะ...มิคามิ...” น้ำเสียงฉันขาดห้วงหาย “ฉันผิดเอง เพราะฉันนายถึงป่วยใช่ไหม ฉันจะดูแลให้นะ...”

แล้วฉันรีบจัดหาซุปอุ่นสไตล์ที่มิคามิชอบมาให้เขา คุณพ่อคุณแม่ก็ไม่ค่อยอยู่บ้านเสียด้วย เดินทางติดต่อธุรกิจตลอด ฉันเลยต้องรับหน้าที่เป็นทั้งแม่และพี่เลี้ยงของมิคามิแบบนี้...

ฉันหาผ้าชุบน้ำมาโปะเหนือหน้าผากเขาด้วย ยื่นปรอทให้เขาอมวัดไข้ ร่างสูงที่ดูราวกับรูปสลักและงดงามด้วยมัดกล้ามหายใจขึ้นลงเชื่องช้า

...ไม่ชอบเลยที่เห็นมิคามิเป็นแบบนี้...

“มิคามิ...ฉันควรทำอย่างไร...”

“กอดผมสิ”

“เอ่อ...” ฉันอึ้ง

กอดงั้นเหรอ...?

เมื่อก่อนก็กอดกันอยู่นี่นะ

“ได้สิ”

ฉันจึงนอนลงเคียงข้างร่างน้องชายตัวโตเพื่อกอดเขา แขนและร่างของฉันสัมผัสกับร่างที่ร้อนกว่ามาก ร้อนจริงๆ...

“จูบด้วยสิครับ”

“อะ...เอ๋...!?” ฉันผละอ้อมกอด สะดุ้งกระโดดออกจากเตียง “แต่...”

“งั้นก็ช่างเหอะครับ...อย่าใส่ใจเลย...” แล้วน้องชายตัวใหญ่ก็พลิกร่างตะแคง หันหลังให้ฉันเฉยเลย...

งอนเหรอ....?

“มิคามิ...?”

“ดึกแล้วยูกิไปนอนเถอะครับ ปล่อยผมไว้แบบนี้แหละ”

ฉันกำมือแน่น “ก็ได้...”

มิคามิลืมตาเมื่อร่างสัมผัสถึงน้ำหนักของฉันที่นั่งลงบนเตียงเคียงข้างร่างเขา ปลายนิ้วสะกิดให้เขาพลิกมาหา

และเมื่อเขาพลิกกลับมา...

ฟึ่บ...

ฉันจูบมิคามิ จูบที่ริมฝีปากร่างนั้นอย่างแผ่วเบาทว่าเนิ่นนาน ทำให้เขานิ่งอึ้งไป ก็ฉันรู้สึกผิดนี่ ช่วยไม่ได้...

“ถ้านายบอกว่าทำแล้วจะรู้สึกดีขึ้น ทำไมพี่จะไม่ทำให้ล่ะ...”

เพราะฉันทนไม่ได้ที่น้องชายงอนฉันแบบนี้...

-มิคามิ-

ผมนิ่งไป...

ยูกิจูบผมจริงๆ ...อย่างตั้งใจเสียด้วย...

แต่ในใจผมรู้ดี...เธอแค่อยากเชื่อฟังผมถึงจะถือตัวเองเป็นพี่สาวก็ตาม ก็เธอเห็นผมเป็นน้องเล็กนี่...ทั้งที่ผมร่างสูงใหญ่และแข็งแรงกว่ามากขนาดนี้ เพราะงั้นจูบนี้สำหรับเธออาจไม่มีความหมาย

ก็แค่เหมือนพี่ที่ตามใจและอยากให้ผมรู้สึกดี

แต่เสี้ยวลมหายใจนี้ที่เธอโน้มลงจูบ...ผมแอบเห็นร่องอกของเธอเสียด้วย อีกทั้งเนินเนื้อภายในนั้นที่แน่นจนบราแทบปริ ผมเผลอมองลึกเข้าไปในเสื้อของเธอ ก็เธอก้มลงมาเอง...

“อ๊ะ...!”

เธอสะดุ้งเมื่อมือแข็งแรงของผมกระชากเสื้อของร่างเธอที่ลอยคร่อมเหนือร่างของผมจนขาด และผมฝังจูบร้อนแนบเนินเนื้อที่ถูกกระชากเปิดเผย แนบแน่นเหนือตะเข็บบราจนทำให้หัวใจของเธอเหมือนถูกริมฝีปากของผมกลืนกิน

“อื้อ...!”

ผมรักยูกิ...

ผมยังจูบเนินเนื้อเปล่าของเธออย่างรุนแรง และมือของผมเคลื่อนกดแผ่นหลังของร่างที่อยู่เหนือขึ้นไปลงมาหาผม แทรกเข้าครอบครองแผ่นหลังเปล่าเปลือยใต้เสื้อที่ผมกระชากจนขาดแทบไม่เหลือชิ้นดี

แล้วผมพลิกร่างขึ้นคร่อมเธอ กดร่างที่แรงน้อยกว่าให้หงายราบเพื่อที่ผมจะจูบเธออีก ลิ้มรสริมฝีปากสีขมพูนุ่มนิ่มของเธอ

“อื้อ.....!”

-ยูกิ-

อะไรกัน...!? ทำไมมิคามิจูบฉันแบบนี้...!?

...หายใจไม่ออกเลย ทั้งถูกกดและถูกจูบจนแทบเสียสติ...!

“ปล่อยฉัน...ม...มิคามิ...!”

เอ๋...? อยู่ๆเขาหยุดตามคำสั่งพี่สาวเฉยเลย ร่างสูงลุกขึ้นนั่ง

แต่ที่ไหนได้ ที่เขาปล่อยฉันก็เพื่อลุกขึ้นกระชากเสื้อที่เหลือของฉันออกจากร่างเท่านั้น กระดุมหล่นกระจาย...!

ฉันเอามือปิดร่าง...! แต่มิคามิดึงออก ก่อนตรึงสองมือฉันไว้เหนือหัวและสอดร่างสูงเข้ามาระหว่างเรียวขาของฉัน ทำให้ฉันดิ้นไม่ได้...!?

“ท...ทำไมนายต้องฉีกเสื้อฉันด้วย...!? อื้อ...!” ฉันหลับตาแน่น ขาดอากาศเมื่อจูบของมิคามิพรากลมหายใจจากริมฝีปากของฉันไป

ริมฝีปากร่างสูงกดทับริมฝีปากฉันแนบแน่น แล้วเขาระดมจูบฉัน ...พรมจูบหนักหน่วงซ้ำแล้วซ้ำอีกราวกับกระหาย มิคามิจูบเรือนร่างของฉัน กดจูบแนบซอกคอ เนินอก ร่องอกอิ่ม

ก่อนจะเคลื่อนต่ำลงอีก...!