บทที่ 7 โลกแห่งความฝัน

แสงไฟหรี่ลง เงาละมุนสีชมพูขาวคลุมฟลอร์เต้นรำ เสียงไวโอลินเปลี่ยนเป็นวอลซ์ช้าๆ จังหวะนุ่มนวล คิณห์จับมือของลินน์แน่นขึ้นเล็กน้อย ร่างสูงเดินก้าวเข้าหาเธออย่างมั่นใจและสง่างาม

“ผมรู้ว่าคุณเป็นเจ้าของบริษัทจัดงานแต่งงานชื่อดัง” เขาเริ่มบทสนทนาด้วยน้ำเสียงจริงจังปนอ่อนโยน “และดูเหมือนคืนนี้จะเป็นคืนที่เราต้องผสมผสานสองโลกเข้าด้วยกันได้ครับ” เขาพูดจบ ลินน์เงยหน้าขึ้นมองเขาภายใต้หน้ากากทอง

“โลกแห่งความฝัน หรือโลกแห่งข้อมูลคะ?” เธอถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง คิณห์หัวเราะเบา ๆ

“โลกแห่งข้อมูล…แต่ผมหวังว่าจะสร้างความฝันได้ด้วยตัวเลข” เขาแกล้งทำเสียงเป็นนักคณิตศาสตร์ “เรามีอัลกอริธึมที่จับคู่ได้แม่นยำกว่าแม่สื่อแม่ช้อยสักร้อยเท่า แต่ผมเชื่อว่าธุรกิจนี้จะประสบความสำเร็จ ก็ต่อเมื่อ ‘หัวใจ’ ยังเป็นส่วนสำคัญ” เขาเอ่ยบอกอย่างแน่วแน่ ลินน์เลิกคิ้วอย่างท้าทาย

“หัวใจ…เรื่องที่คุณบอกว่าไม่เชื่อ?” เธอพูดเยาะไม่เชื่อในคำพูดของเขาเท่าที่ควร

“ผมพูดแบบนั้นเพื่อเรียกความสนใจน่ะครับ” เขาแอบยิ้ม “จริง ๆ แล้ว…ผมรู้ดีว่าใจคนไม่มีใครอ่านได้ง่าย ๆ” เขาก้มลงกระซิบ “และนี่คือเหตุผลที่ผมอยากจับมือคุณคืนนี้” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม ลินน์อมยิ้มจนมุมปาก

“จับมือในที่สาธารณะแบบนี้ จะมีคนเข้าใจผิดไหมคะ?” เธอถามกลับ คิณห์โน้มตัวเข้าใกล้ขึ้นอีกนิด

“ก็อย่าบอกใครสิครับ…แค่เราสองคนก็พอ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม ดวงตาภายใต้หน้ากากดำเปล่งประกายเป็นประกายราวกับท้าทาย

“ถ้างั้น…ขอถามจริง ๆ หน่อยนะ” ลินน์เอียงคอ “ถ้าธุรกิจนี้มันต้องอาศัย ‘ความรัก’ และ ‘ข้อมูล’ คุณคิดว่าทั้งสองจะอยู่ร่วมกันได้ไหม?”

“ผมคิดว่านี่คือจุดเริ่มต้นของ ‘รักที่แม่นยำ’ ” คิณห์ตอบเสียงนุ่ม “และคืนนี้…ผมอยากให้เราสร้าง ‘สัญญาณ’ ที่ดีด้วยกัน” เพลงเปลี่ยนเป็นจังหวะวอลซ์ที่ลื่นไหลกว่าเดิม เขาโน้มตัวมองตาลินน์อย่างตั้งใจ “ผมว่าถ้าเราเต้นรำเก่งขนาดนี้ งานแต่งงานของเราคงจะสวยมากเลยนะครับ” เขาพูดจบ ลินน์หัวเราะเสียงเงียบ ๆ

“ถ้าอย่างนั้น…ก็ต้องพิสูจน์ก่อนว่าเราจะเดินทางนี้ด้วยกันได้จริงหรือเปล่า”

เมื่อเพลงวอลซ์จบลงพร้อมเสียงปรบมือเบา ๆ จากรอบห้อง คิณห์และลินน์ชะลอจังหวะการเต้นรำ มือของเขายังประคองหลังเธออย่างสุภาพ ก่อนจะปล่อยอย่างนุ่มนวลเมื่อเพลงสิ้นสุด

“ขอบคุณสำหรับเพลงนี้” เขากระซิบ “ผมคงลืมมันไม่ได้ง่ายๆ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เธอยิ้มบางๆ แล้วเอ่ยกลับ

“ฉันหวังว่าคุณจะไม่ได้ใช้คำนี้กับผู้หญิงทุกคนที่เต้นรำด้วยนะคะ” เธอพูด เขากลับหัวเราะในลำคอ

“ผมไม่เต้นรำกับใคร…ถ้าไม่รู้สึกว่าคุ้มที่จะจำ”

ทันใดนั้น แสงไฟเปลี่ยนเป็นจุดโฟกัสที่เวที เสียงจากไมโครโฟนของพิธีกรสาวดังขึ้นอย่างชัดเจน

“และในค่ำคืนพิเศษคืนนี้…เราขอเชิญชายผู้เป็นหัวใจของ MatchOn ผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของแพลตฟอร์มจับคู่ที่แม่นยำที่สุดในเอเชีย กรุณาต้อนรับ…คุณ คิณห์ วรเศรษฐ์นภาลัย CEO และผู้ก่อตั้ง MatchOn!”

เมื่อพิธีกรกล่าวจบ เสียงปรบมือดังขึ้นรอบห้องทันที แขกหลายคนเบนสายตามองไปรอบๆ เพื่อค้นหาชายผู้นั้น ลินน์หันกลับมามองเขาอย่างนิ่งงัน เขายิ้มบาง และกระซิบใกล้หูเธออีกครั้ง

“ผมคิดว่าถึงเวลาเปิดหน้ากากแล้วล่ะครับ…ไม่ใช่แค่ของผม แต่อาจรวมถึงของคุณด้วย” เขาพูดจบ เขาจึงเดินขึ้นเวทีด้วยท่วงท่าสงบนิ่งและมั่นคง ทุกฝีก้าวของเขาเหมือนมีจังหวะของตัวเอง

ทุกสายตาในห้องเฝ้าจับจ้องอย่างสงสัยปนชื่นชม