ตอนที่3

อารยากับมุขรินทร์ยังไม่ทันจัดเตรียมเปิดกล่องเครื่องแต่งหน้าเสร็จเรียบร้อย ไก่หวานก็พาตัวปารวีกลับมาได้แล้ว

“เร็วเว่ออะ” มุขรินทร์ยืนมองไก่หวานที่หิ้วปีกปารวีเข้ามาในบ้านตาค้าง

“ฉันไม่อยากไปจริงๆ นะ” ปารวีเอ่ยเสียงอ่อนพลางส่งสายตาอ้อนวอนขอให้สองสาวช่วย

“ไปแค่แป๊ปเดียวก็ได้ลูกปลา” มุขรินทร์รีบเข้าไปดึงตัวปารวีมานั่ง หากปล่อยให้ไก่หวานได้หิ้วปีกอยู่แบบนั้นมีหวังแขนได้เป็นรอยช้ำแน่

“แน่นะ”

“อืม พวกฉันก็ไม่อยากอยู่นานเหมือนกัน แต่ที่ไปเพราะไม่อยากให้ยัยพิ้งค์กี้ว่าพวกเราไม่กล้ารับคำท้ามันไง”

และแล้วปารวีก็ไม่สามารถเลี่ยงที่จะไปงานแต่งของพันแพรวาอย่างที่ใจหวังได้ เธอต้องไปอาบน้ำแล้วก็มานั่งให้เพื่อนๆ ช่วยแต่งตัว กว่าจะเรียบร้อยก็ปาไปจนเวลาฟ้ามืดพอดี

“ค่อยดูมีสง่าราศีขึ้นมาหน่อย” ไก่หวานชมเอ่ยชมเปราะขณะลงบลัชออนสีหวานที่หน้าแก้มปารวี น้อยครั้งนักที่เพื่อนเธอจะแต่งหน้าทำผมสวมชุดที่ดูเป็นผู้หญิง แต่พอได้แต่งตัวแล้วก็สลัดคราบสาวชาวไร่กลายเป็นลูกคุณหนูผู้ดีมีชาติตระกูลในทันตา

“คอยดูนะ คนในงานมองแกตาเป็นมันแน่” ไก่หวานหน้าระรื่น รู้ว่าที่พันแพรวาคอยหาเรื่องปารวีเพราะสวยและเรียนเก่งสู้ปารวีไม่ได้ งานนี้เธอเลยงัดฝีมือการแต่งหน้าให้ปารวีเต็มที่ที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะอยากให้ปารวีเด่นกว่าเจ้าสาว คิดแล้วก็รอดูสายตาที่แสนอิจฉาของพันแพรวาไม่ไหว

“ไม่ได้อยากให้ใครมองทั้งนั้นแหละ เรารีบไปแล้วก็รีบกลับกันเถอะ” หญิงสาวในชุดเดรสสายเดี่ยวกระโปรงผ้าชีฟองสีเขียวอ่อนลุกออกจากเก่าอี้รับกระเป๋าคลัทช์ใบสีขาว เสร็จแล้วก็เดินไปสวมรองเท้าส้นเข็มสีเดียวกับกระเป๋าและเดินนำหน้าทุกคนออกจากบ้านไปด้วยสีหน้าห่อเหี่ยว

ไก่หวานขับรถเก๋งคู่ใจพาสามสาวมาถึงที่โรงแรมหรูในตัวเมืองของจังหงัดได้ก็รีบพากันรีบขึ้นลิฟท์เข้าไปในงานแต่งที่แสนใหญ่โตหรูหราที่ชั้นดาดฟ้าของโรงแรมทันที

พันแพรวาในชุดเจ้าสาวแสนเรียบหรูกำลังยืนต้อนรับแขกเหรื่อที่มีชื่อเสียงและมีหน้าตาทางสังคมพร้อมกับหมวดตะวัน พลันสายตาเหลือบไปเห็นสี่สาวแต่งตัวโดดเด่น ใบหน้าที่กำลังยิ้มแย้มก็แปรเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงไม่สบอารมณ์ในทันที

ยิ่งหันมามองเจ้าบ่าวของตัวเองก็เห็นเขามองปารวีตาเป็นมัน จนต้องกัดฟันกำมือแน่นข่มอารมณ์ไม่ให้แสดงอาการไม่พอใจมากไปกว่านี้

ทางด้านไก่หวานนั้นเห็นชัดว่าสายตาของหมวดตะวันจ้องมาทางใคร เธออมยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะดึงตัวปารวีมาเดินคู่กับตัวเอง จากนั้นก็เดินนำหน้าสองสาวเข้าไปทักทายเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่หน้างาน

“ยินดีด้วยนะพิ้งค์กี้”

“อือ” พันแพรวายืนเชิดหน้าไม่ได้คิดจะยิ้มหรือทักทายแขกทั้งสี่แม้แต่น้อย แม้จะเคยเป็นเพื่อนก็ตาม ตอนที่เธอชวนก็ไม่คิดว่าคนพวกนี้จะมาจริงๆ แต่ก็ดี เธอจะได้เย้ยให้ปารวีเห็นว่าหมวดตะวันมีเธอเป็นเจ้าของเต็มตัวแล้ว

“ฉันคิดว่าชุดเจ้าสาวปกจะดูอลังการกว่านี้ซะอีก ทำไมมันเรียบจังเลย ไม่เหมาะกับคนสวยอย่างแกเลยนะ” ไก่หวานเริ่มทักทายพันแพรวาด้วยการวิจารณ์ชุดของเจ้าสาว

“ฉันชอบอะไรเรียบๆ แล้วชุดนี้ก็สั่งตัดจากแบรนด์ดัง ราคาสูงมากเพราะใช้ผ้านำเข้า ฉันเป็นคนมีเทศ ไม่ค่อยเลือกใช้สีฉูดฉาดเท่าไรน่ะ”

คนถูกตอกกลับหน้าถอดสี ทว่าอารยาและมุขรินทร์ยืนอมยิ้ม รู้สึกขบขันอยู่ทางด้านหลัง บางทีการที่ไก่หวานถูกพันแพรวาตอกกลับมาเช่นนี้ก็สมควรแล้ว เพราะเริ่มที่จะไปวิจารณ์คนอื่นก่อนเอง

“ฉันรู้ว่าแกมีผัวมานานแล้ว งานนี้ทำไมไม่เอาผัวมาด้วยล่ะ หรือว่าเค้าทิ้งแกไปแล้ว” พันแพรวาหันไปเอ่ยทักปารวีที่เอาแต่ยืนนิ่งก้มหน้าก้มตา เพราะอยากจะย้ำกับสามีที่กำลังมองปารวีตาเป็นมันให้จำได้ว่าปารวีมีสามีแล้ว

“จริงเหรอ?”

พันแพรวาหันไปถลึงตาให้หมวดตะวันที่เหมือนจะดีใจที่จะได้ยินว่าปารวีเลิกกับสามีแล้ว

“ใครว่ายัยลูกปลาเลิกกับผัว สองคนนี้รักกันมาก” ไก่หวานเอ่ยตอบแทนปารวีที่เอาแต่ยืนก้มหน้าไม่ยอมต่อกลอนกับพันแพรวา

“รักมาก แต่ยังปล่อยให้เมียลำบากลำบนเป็นชาวไร่ ไม่เหมือนกับพี่หมวด หลังแต่งงานเค้าจะไปซื้อบ้านที่กรุงเทพให้ฉัน แล้วก็ให้ฉันอยู่เป็นแม่บ้านไม่ต้องทำอะไร แถมยังจะซื้อรถหรูให้ฉันขับด้วยนะ”

“เหรอ ดีใจด้วยนะ แต่แกคงจะเข้าใจอะไรผิด ผัวยัยลูกปลาส่งเงินให้ยัยลูกปลาทุกเดือน แล้วก็ไม่ใช่น้อยๆ ด้วย แต่เพื่อนฉันชอบใช้ชีวิตเรียบง่าย ไม่ใช่คน ขี้ อวด อ่อ...อีกไม่นานนี้ผัวเพื่อนฉันก็จะสร้างรีสอร์ทที่ไร่ด้วยนะ ท่าจะรับนักท่องเที่ยวได้เยอะ ถ้าไร่องุ่นของยัยลูกปลามีรีสอร์ทให้พัก นักท่องเที่ยวน่าจะไม่ได้ไปเที่ยวไร่องุ่นของพ่อแกหรอกมั้ง แต่ถ้าอยากให้มีคนไปเที่ยวแกก็ลองให้หมวดตะวันสร้างรีสอร์ทให้แกสิ” ไก่หวานทิ้งระเบิดลูกใหญ่จนพันแพรวาหน้าเสีย อีกคนที่หน้าเสียไม่แพ้กันก็คือปารวี เพราะเรื่องที่ไก่หวานพูดไม่ใช่เรื่องจริงสักนิด

พันแพรวาชาวาบไปทั้งหน้า แล้วลูกกำนันอย่างเธอหรือจะยอมลูกชาวไร่อย่างปารวี “เรื่องนั้นฉันคิดเอาไว้แล้ว กำลังจะสร้างเร็วๆ นี้ด้วย คอยดูก็แล้วกันว่ารีสอร์ทของใครจะเสร็จก่อนกัน”

“อืม ก็คอยดู ฉันว่าบรรยากาศที่นี่น่าอึดอัดจังเลย เราไปหาอะไรกินแล้วก็กลับดีกว่าสาวๆ” หันมาบอกกับเพื่อนๆ ก่อนจะหันกลับมายิ้มให้พันแพรวาอีกครั้ง