ตอนที่16
เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาสมองก็เริ่มมีภาพภาพเหตุกาณ์ก่อนหน้าที่จะหมดสติไปไหลเข้ามา เธอจำได้ว่ากำลังถูกราเดนจูบ แล้วหลังจากนั้นราเดนได้ทำอะไรกับตัวของเธอต่อหรือไม่ ริมฝีปากบางขบเม้มกันแน่น ทว่าก็ยังไม่กล้าถามอะไรออกไป
“ดีขึ้นหรือยัง”
“ค่ะ” เธอเอ่ยตอบเสียงแหบพร่าให้กับคนที่เข้ามาพยุงช่วยเธอให้ลุกขึ้นนั่ง เมื่อมองเห็นว่าเสื้อผ้าของเธอยังอยู่ดีก็โล่งใจไปหนึ่งเปราะ จากนั้นจึงเงยมองหน้าชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ อีกครั้ง เธอทำให้เขาเสียอารมณ์หรือเปล่า แล้วเขาจะทำอะไรต่อไปกับร่างกายของเธออีกไหม
“มองหน้าผมแบบนั้นทำไม” ดวงตาคู่สวยฉายแววฉงนขนาดนั้น เขาจึงอดที่จะตั้งคำถามกับเธอไม่ได้
“เปล่าค่ะ” ปารวีรีบก้มหน้าหลบสายตาของเขาเพราะกำลังรู้สึกเขินกับความคิดของตัวเอง
“ผมไม่คิดว่าผมจะทำให้คุณตกใจจนเป็นลม เอาไว้ผมจะมาสอนคุณให้เข้าใจเรื่องการจูบอีกครั้ง วันนี้ผมจะให้คุณพักผ่อน”
“ค่ะ” พยักหน้ารับคำ จะว่าไปเธอก็รู้สึกดีกับสัมผัสของเขาไม่น้อย ทว่าไอ้ความตื่นเต้นจนเกินเหตุก็ทำให้ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาไม่คืบหน้าไปเสียได้
“เอ่อ” เป็นอีกครั้งที่ต้องตกใจเมื่อเขามาจู่โจมอุ้มเธอขึ้นด้วยท่าเจ้าสาวโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว
“ผมจะไปส่งที่ห้อง คุณจะได้พักผ่อน”
“แล้วคุณจะไปไหนคะ”
“ผมมีธุระด่วนที่ต้องจัดการ เจอกันตอนเย็นแล้วกัน”
“ค่ะ” ในขณะที่เขาอุ้มเธอเดินขึ้นไปบนชั้นสองของบ้าน ปารวียังคงแอบมองใบหน้าอันหล่อเหลาที่ยังคงมีสีหน้าราบเรียบตลอดเวลา เธอจะถามเขาดีหรือไม่ว่าเขากำลังจะไปทำธุระด่วนที่ไหน หากเขาให้สถานะภรรยากับเธอ เธอก็มีสิทธิ์ที่จะถาม ทว่าคิดไปคิดว่าก็รู้สึกเกรงใจและกลัวว่าเขาจะมองว่าเธอเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการ จึงได้แต่ปิดปากเงียบเอาไว้ ทั้งที่ในใจก็อยากรู้ไม่น้อย
ร่างสูงใหญ่ทิ้งหลังพิงพนักเก้าอี้ราคาแพงด้วยท่าทางเคร่งเครียด ดวงตาคมดุดันจ้องหน้าจอโน๊ตบุ๊คตาไม่กระพริบ เขาพินิจพิจารณารูปภาพผู้ชายกับผู้หญิงบนหน้าจออย่างละเอียดเงียบๆ เพราะกำลังวิเคราะห์จุดอ่อนจุดแข็งของคนที่เธอจะต้องพบเจอ
“เธอมาถึงสนามบินแล้วครับนาย”
ราเดนเงยหน้าน้อยๆ มองคนสนิทที่เดินเข้ามารายงานความคืบหน้าถึงเรื่องที่เขาสั่งให้ไปทำ “ฉันจะไปรับเธอด้วยตัวเอง ส่วนนายเตรียมทุกอย่างเอาไว้ให้พร้อม”
“ครับ”
ราเดนเดินออกจากห้องทำงานไปยังลานจอดรถด้วยตัวเอง เขามองรถหรูหลายคันที่จอดเรียงรายอยู่ในโรงจอดรถ จนสายตาไปหยุดอยู่ที่รถสปอร์ตราคาหลายร้านเหรียญสีแดงสด ไม่กี่วินทีหลังจากนั้นรถสปอร์ตที่จอดแช่อยู่ในโรงจอดมาแสนนานก็เริ่มมีเสียงเครื่องยนต์กระหึ่ม จากนั้นก็เคลื่อนตัวออกจากลานจอดรถโดยมีราเดนเป็นคนขับ
เสียงเครื่องยนต์ที่ดังสนั่นหวั่นไหวทำเอาหญิงสาวที่กำลังนั่งอ่านหนังสือในห้องมุมสุดของบ้านต้องแหวกม่านยืนมองไปยังรถสปอร์ตสีแดงต้นเสียง คิ้วเรียวสวยเริ่มขมวดมุ่นขึ้นเรื่อยๆ เพราะหลังคารถหรูที่กำลังค่อยๆ เปิดประทุนเผยให้เห็นว่าราเดนกำลังขับรถออกไปคนเดียว
คิ้วบางได้รูปเริ่มขมวดมุ่นเข้าหากัน มาเฟียอย่างเขามีธุระส่วนตัวอะไรที่ต้องออกไปคนเดียวกันนะ
ปารวีที่เห็นเช่นนั้นก็เดินกอดอกครุ่นคิดวนไปวนมาในห้องอยู่ครู่ใหญ่ จากนั้นจึงตัดสินใจลงไปยังชั้นล่าง คิดว่าอย่างน้อยก็ต้องมีใครคนไหนสักคนรู้ว่าราเดนไปไหน
หญิงสาวเดินมาถึงโซนห้องนั่งเล่นก็เห็นเมเลอร์กำลังง่วนอยู่กับการจัดอะไรบางอย่างที่ข้างแจกันดอกไม้บนโต๊ะกลางโซฟาห้องนั่งเล่น ดวงตาคู่สวยเริ่มจับจ้องมองไปยังชายหนุ่ม เขานี่แหละที่น่าจะให้คำตอบกับเธอได้ว่าเจ้านายของเขาออกไปไหน
“คุณราเดนไปไหนเหรอคะคุณเมเลอร์”
“ออกไปทำธุระส่วนตัวครับ”
“แล้วธุระส่วนตัวที่ว่า คืออะไรเหรอคะ”
เมเลอร์ได้แต่ยืนกุมมือยิ้มเงียบๆ เป็นคำตอบ เพราะเขาก็ไม่สามารถที่จะบอกความลับของเจ้านายตนได้
บรู๊น บรู๊น ไม่กี่วินาทีจากนั้นเสียงเครื่องยนต์ของรถสปอร์ตสีแดงสดก็ดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ปารวีจึงรู้ได้ทันทีว่าราเดนกลับมาแล้ว
“เค้ากลับมาแล้วใช่ไหมคะ”
รอยยิ้มบนใบหน้าของเมเลอร์เริ่มเลือนหายกลายเป็นสีหน้าราบเรียบ ทั้งแววตาเริ่มดูเป็นกังวล เป็นอีกครั้งที่เขาไม่ได้ให้คำตอบอะไรปารวี ทว่าหญิงสาวก็วิ่งโล่ออกไปที่หน้าบ้านแล้ว
ปารวีหยุดชะงักฝีเท้าที่หน้าประตูบ้าน คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่นมองภาพตรงหน้าด้วยแววตาฉงนปนไม่สบอารมณ์ เพราะตอนนี้คนที่กลับมากับราเดนเป็นหญิงสาวใบหน้าสวยโฉบเฉี่ยว ดวงตามีเสน่ห์ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหนาทาด้วยลิปสติกสีแดงสด ผิวขาวเนียนละเอียดไร้จุดด่างพร้อย หุ่นสูงเพรียวแสนเซ็กซี่ในชุดเดรสสายเดี่ยวรัดรูปสีขาวคลุมทับด้วยเสื้อขนเฟอร์สีชมพู ทั้งราเดนยังเป็นคนเปิดประตูให้เธอได้ลงจากรถแล้วก็ยังให้ผู้หญิงคนนั้นควงแขนของเขาอีก
“เธอเป็นใครคะ” หญิงสาวหน้าสวยมองไล่ปารวีตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยหางตาก่อนจะหันไปถามชายหนุ่มที่เธอกำลังควงแขนเป็นภาษาอังกฤษ
ปารวียืนอ้าปากค้าง เธอมากกว่าที่ควรจะถามคำถามนั้น ดวงตาคู่สวยเริ่มจับจ้องไปยังราเดน อยากจะรู้ใจจะขาดว่าเขาจะพูดกับผู้หญิงที่เขาไปรับกลับมาว่ายังไง
