ตอนที่15

พอมองไปด้านซ้ายก็เห็นว่ามีกำแพงเหล็กตีปิดจนถึงเพดาน ด้านขวาเป็นมุมวางโซฟาสีเทาตัวใหญ่ ในห้องนี้สิ่งที่ทำให้เธอสนใจมากที่สุดก็เห็นว่าจะเป็นกำแพงเหล็กที่ตีสูงจนติดเพดาน ทำไมถึงมีกำแพงนี้อยู่แทบจะกึ่งกลางห้องกัน หรือว่ามันสามารถเปิดเข้าไปข้างในได้อีก

“สนใจเหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยถามคนที่กำลังจับจ้องไปยังกำแพงสูงด้วยท่าทางฉงนหนัก

“เอ่อ...”

ไม่ทันที่ปารวีจะได้ตอบปฏิเสธจบ เธอก็ยืนเบิกตาโพลงอ้าปากค้าง เพียงแค่ราเดนทาบฝ่ามือไปที่กลางกำแพงเหล็กสูง กำแพงเหล็กก็เริ่มเคลื่อนออกจากกึ่งกลาง เผยให้เห็นว่าด้านในมีอาวุธมากมายหลายขนาดวางเรียงรายอยู่เต็มแผง ราวกับให้ลูกค้าที่อยากได้อาวุธมาเลือกจิ้มได้ตามสบาย

“เห็นแล้วใช่ไหม”

ปารวีพยักหน้าหงึกๆ จากนั้นไม่กี่วีนาทีกำแพงเหล็กก็ปิดสนิทมิดชิดเช่นเดิม

“เอ่อ...วันนี้คุณต้องทำงานรึเปล่าคะ ฉันไม่รบกวนคุณแล้วก็ได้” หญิงสาวละล่ำละลัก อาวุธพวกนั้นทำให้เธอมีความรู้สึกกลัวเข้ามาในใจพิกล เหมือนตัวเองอยู่ท่ามกลางยุคสงครามยังไงก็ไม่รู้

ราเดนรีบเข้าไปรวบอุ้มช้อนก้นคนตัวเล็กที่กำลังเดินหลังให้มาวางเอาไว้บนโต๊ะทำงาน ก่อนจะโน้มตัวให้ใบหน้าของตัวเองเข้าไปใกล้กับใบหน้าของหญิงสาว “วันนี้ผมไม่ได้ทำงาน ผมตั้งใจจะทำความรู้จักกับเมียคนนี้ของผมมากกว่า” เขาเอ่ยเสียงแหบพร่าพร้อมยกมือหนาค่อยๆ ลูบไล้พวงแก้มนวลเบามือ

ปารวีเริ่มรู้สึกประหม่าไม่น้อย เธอเขินอายพฤติกรรมของราเดนจนไม่กล้าที่จะสบตากับเขา หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นรัวดั่งกองเพล พวงแก้มนวลที่มีลักยิ้มจากการขบเม้มริมฝีปากเต็มไปด้วยเสน่ห์เริ่มเห่อแดงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อถูกราเดนค่อยๆ ไล่สัมผัสด้วยปลายนิ้ว

เขากำลังจะทำอะไรกับเธอกันแน่ แค่คำว่าอยากทำความรู้จักกับเมีย เธอก็เขินจนนั่งตัวเกร็งปั้นหน้าไม่ถูก หากเขาจะทำอะไรกับเธอในฐานะเมีย เธอจะประหม่าไปมากกว่านี้แค่ไหนกัน เมื่อจินตนาการกำลังเตลิดตอนนี้สาวเจ้าก็เริ่มหายใจไม่เป็นส่ำ ทั้งยังรู้สึกว่าใบหน้ากำลังร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ อย่างควบคุมไม่อยู่

“ทำไมคุณถึงรักผม” ราเดนค่อยๆ ก่ายกระซิบข้างใบหูขาว แม้ไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวของเธอแล้ว ทว่าเรือนผมหยิกยาวของเขาสัมผัสกับลำคอระหงส์ของเธอ คลอเคลียอยู่เช่นนั้นไม่ยอมห่าง หวังว่าจะทำให้หญิงสาวลดอาการประหม่าลง แต่มันกลับเสมือนเป็นสิ่งที่หยอกล้ออารมณ์และความรู้สึกให้ปารวีได้เป็นอย่างดี เธอรู้สึกจั๊กจี้ ทว่าในเวลาเดียวกันก็รู้สึกมวนท้องเหมือนผีเสื้อนับพันบินอยู่ในนั้นอย่างที่ไม่เคยเป็นไปด้วย

ปารวีเอียงคอหลบเรือนผมของชายหนุ่ม จากนั้นก็เริ่มเอ่ยตอบคำถามของเขา “คุณเป็นเหมือนอัศวินที่เข้ามาช่วยฉันในตอนที่ฉันกำลังจะตกเป็นของคนที่ไม่ได้รัก คุณทำให้พ่อกับแม่ฉันลืมตาอ้าปากได้ รู้ไหมคะว่าพวกท่านชื่นชมคุณมากๆ เลยนะคะ”

“ผมมันก็ไม่ได้ดีไปกว่าคนอื่นหรอก” ราเดนกับมาจ้องหน้าปารวีอีกครั้ง โชคดีของชีวิตหนึ่งอย่างของเขาก็คือเกิดมาในครอบครัวที่มีเงินพร้อมในการที่เขาจะได้ทพำอะไรหลายๆ อย่าง แล้วก็มีเส้นสายทำให้มีหน้าที่การงานที่ทำให้ได้เงินมหาศาลเท่านั้น

“ฉันไม่คิดแบบนั้นนะคะ” เธอรีบเงยหน้าสบตากับดวงตาคมทรงเสน่ห์ก่อนจะส่ายหัวพัลวัน หากเขาไม่ใช่คนดีแล้วจะช่วยเธอในวันนั้นทำไม

ราเดนไม่ได้คิดจะตอบอะไรหญิงสาวที่เพิ่งเผชิญโลกกว้าง อธิบายอะไรไปคนที่ไร้ประสบการณ์ในการใช้ชีวิตของคนอายุยี่สิบต้นๆ แถมยังดูเป็นคนโลกสวยให้เข้าใจไม่ใช่เรื่องง่าย

เขาค่อยๆ เชยคางของเธอขึ้นจากนั้นก็ก้มลงไปประทับจูบ ยิ่งรู้ว่าเธอตัวเกร็งกะทันหันทั้งยังไม่ยอมหายใจ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเธออ่อนประสบการณ์แค่ไหน เขาประคองต้นคอของเธอเอาไว้และเริ่มบดย้ำริมฝากบางจนริมฝีปากนั้นเริ่มเผยอรับสัมผัส เสียงหายใจของเขาถี่ขึ้นไปพร้อมกับการย้ำจูบ

คิ้วเรียวสวยเริ่มขมวดเข้าหากันสับสนไปกับความรู้สึกแปลกใหม่ ทว่าก็ต้องยอมหันหน้าหนีต้านแรงชายหนุ่มเพื่อที่จะสูดออกซิเจนเข้าปอด

“คือ ฉัน” ปารวีเอ่ยไม่ค่อยชัดถ้อยชัดคำในขณะเก็บตุนอากาศเข้าปอด

“อื้อ...” ทว่ายังไม่ทันได้เก็บอากาศจนเต็มที่เธอก็ถูกรั้งไปบดจูบอีกรอบ คราวนี้ปากของเธอถูกเขาลุกล้ำด้วยลิ้นอุ่นนุ่ม ราเดนตวัดฉกชิมไปทั่วโพรงปากสลับกับดูดดึงริมฝีปากของเธอแรงขึ้น จังหวะที่เขาทำเช่นนั้นเหมือนเขากำลังดูดวิญญาณของเธอให้ออกจากร่างเสียให้ได้

ไรขนตามเนื้อตัวลุกตั้งชัน ความมวนท้องเริ่มเพิ่มขึ้นเท่าทวีในทุกขณะ อีกทั้งเธอยังกลั้นหายใจโดยที่ไม่รู้ตัว มือทั้งสองกำจิกกันแน่นวางยันอยู่กับพื้นโต๊ะทำงาน ห้องที่มีเพียงความเงียบทำให้เสียงหัวใจของเธอดังขึ้นมาชัดเจนในโสตประสาท และแล้วอาการตื่นเต้นสุดขีดของสัมผัสแปลกใหม่จากชายหนุ่มก็ทำให้สติของเธอดับวูบลงไป

สองแขนแกร่งต้องรีบรวบกอดคนตัวเล็กที่อ่อนปวกเปียกเอาไว้ในอ้อมอกในขณะที่อารมณ์ความเป็นชายกำลังเริ่มพลุ่งพล่าน “คุณนี่มัน” เขากัดฟันพูดอย่างเสียอารมณ์ จากนั้นก็รวบอุ้มเธอไปนอนที่โซฟา รีบปฐมพยาบาลคนที่สลบไสลไปในทันที

ปารวีเริ่มได้สติในอีกไม่กี่นาทีต่อมาหลังจากราเดนทำการปฐมพยาบาลเธอด้วยตัวเอง เปลือกตาคู่สวยที่เพิ่งเปิดได้เต็มที่มองเพดาน จากนั้นเธอก็ค่อยๆ ไล่สายตาลงมาจนมาบรรจบอยู่บนหน้าชายหนุ่มที่นั่งอยู่ปลายเท้า