9. ผมอยากแต่งงานกับปรีชญา

ตอนที่ 9.ผมอยากแต่งงานกับปรีชญา

“สวัสดีครับคุณอา”

เมื่อเดินเข้ามาถึงภายในบ้าน อาชาก็ไม่รอช้าที่จะยกมือไหว้ชายสูงวัยตรงหน้าตามขนบธรรมเนียมของไทยอย่างรู้งาน ซึ่งเปรมชัยก็พยักหน้ารับ

“มาถึงแล้วเหรอ เข้ามานั่งก่อนสิ” เปรมชัยตอบรับอย่างใจดี แม้จะไม่รู้อย่างแน่ชัดว่าทำไมวันนี้หลานชายนัดเขาอย่างกระทันหันแต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไร

“ขอโทษนะครับที่นัดเจอคุณอาแบบกะทันหัน”

“ไม่เป็นไรหรอก เราไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันเสียหน่อย”

ทันทีที่เปรมชัยพูดจบ ร่างเล็กในชุดจั๊มเกาะอกขาสั้นสีครีมก็เดินเข้ามาภายในห้องนั่งเล่นด้วยสีหน้าท่าทางอารมณ์ดี แวบแรกที่อาชาเหลือบมาเห็นเจ้าของใบหน้าสวย เขาเผลอชะงักไปกับรอยยิ้มมีเสน่ห์นั่น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะประทับใจอะไรในตัวของอีกคนเลยแม้แต่น้อย โดยเฉพาะช่วงเวลาที่เขารู้จักว่าอีกคนมีนิสัยยังไง

เขายังไม่หายโกรธง่ายๆที่อีกคนวางยาจนเข้าเกือบได้เข้าโรงพยาบาลแบบนั้น

“สวัสดีค่ะคุณอาชา วันนี้มาแต่เช้าเลยนะคะ^^”

เปรมชัยที่เห็นลูกสาวแลดูมีความสุขที่ได้เจอกน้าอีกคนก็ยิ่งเข้าใจผิดคิดไปว่าปนรีชญาอาจจะชอบอาชาไปแล้วจริงๆ นั่นทำให้เจ้าสัวยิ่งรู้สึกดีใจ แต่อาชากลับรู้ว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น เขารู้ว่าอีกคนกำลังดีใจออกนอกหน้าที่คิดว่าเขากำลังจะขอยกเลิกงานหมั้น

ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่เขาอยากเห็นจากเธออยู่พอดี ไอ้อาการดีใจออกนอกหน้า หลงคิดว่าตัวเองจะชนะในเกมส์นี้.....

“ไหนๆเราก็อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว ผมมีเรื่องอยากจะบอกคุณอาครับ“

ปากหนาเอียงตัวหันไปมองใบหน้าของผู้เป็นอาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยประโยคนั้นออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

”เรื่องอะไร“

”ผมเปลี่ยนใจแล้วครับ ผมจะไม่หมั้นกับปรีชญา“

เจ้าสัวใหญ่มีสีหน้าตื่นตกใจขึ้นมาอย่างอัตโนมัติเมื่อได้ยินแบบนั้น ผิดกับลูกสาวคนสวยที่เอาแต่นั่งยกยิ้มอย่างรู้สึกพึงพอใจกับสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมจู่ๆถึง.....” เจ้าสัวเปรมใจยังพูดสวนถามออกไปไม่ทันจบ อาชาก็ตัดสินใจพูดแทรกขึ้นมาต่อจากนั้น

“ผมจะไม่หมั้นกับปรีชญาเพราะผมจะแต่งงานกับเธอแทนครับ”

“!!!!”

“ว่าไงนะ!?” เจ้าสัวเปรมชัยยังคงงงเป็นไก่ตาแตกอย่างต่อเนื่อง

เช่นเดียวกับปรีชญาที่บัดนี้รอยยิ้มมีความสุขได้เลือนหายไปจากใบหน้า เหลือแต่เพียงสีหน้าตื่นตกใจแทรกเข้ามาแทนที่

เธอไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม?

เขาบอกว่าจะแต่งงานกับเธองั้นเหรอ!?

“คุณรู้ตัวหรือเปล่าว่าตัวเองพูดอะไรออกมา!?”

เมื่อได้สติปากเล็กสีชมพูสดก็ไม่รอช้าที่จะหันไปถามด้วยสีหน้าคิ้วขมวดอย่างไม่เข้าใจว่าอีกคนกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่

ก็เขาตกลงกับเธอไปแล้วนี่ว่าจะยกเลิกงานหมั้น!!

“หลังจากที่ผมได้รูัจักกับปรีชญาผมก็รู้ตัวแล้วครับว่าผมชอบเธอ” อาชายังคงไม่หยุด เขาหันไปพูดกับผู้เป็นอาด้วยสีหน้าเรียบเฉย

ภายในใจนั้นแฝงไปด้วยความรู้สึกชนะที่สามารถเอาคืนคนตรงหน้าได้สำเร็จ เเค่เห็นหน้าของหญิงสาวเมื่อกี้ เขาก็รู้สึกได้ถึงความผิดหวังของเธอ

“ชอบฉัน?“ หญิงสาวที่ได้ยินทุกอย่างเริ่มทวนคำตอบ เธอขมวดคิ้วเข้าหากับพร้อมกับขบคิดไปถึงอดีตที่ผ่านมา

แม้อาชาจะพูดออกมาหน้าตายแบบนั้น แต่เธอก็สามารถรับรู้ได้ทันทีว่าเขาไม่ได้ชอบเธอ! เขาไม่มีทางชอบผู้หญิงที่วางยาถ่ายตัวเองแน่ๆ ปรีชญามั่นใจ!!

แล้วเขาทำแบบนี้ไปทำไมกัน!?

”จริงเหรออาชา อาชาอยากแต่งงานกับน้องจริงๆนะ“

เจ้าสัวเปรมชัยที่นิ่งอึ้งไปนานถามกลับ นี่มันเหนือความคาดหมายของเขามากจริงๆ เพราะถ้าให้พูดตามความเป็นจริง เขานั้นประทับใจในตัวของอาชามาตั้งแต่ไหนแต่ไร การได้อีกคนมาเป็นลูกเขยนั้นช่างเป็นฝันที่เกินฝันเสียจริง

“ครับคุณอา ถ้าคุณอาไม่รังเกียจ ผมก็อยากจะเป็นลูกเขยของคุณอานะครับ” ใบหน้าหล่อตีหน้าซื่อ

เขาเหลือบสายตามองคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอยู่เป็นระยะ พอได้เห็นว่าตอนนี้ปรีชญากำลังนั่งกำมือแน่น ร่างสูงก็อดไม่ได้ที่จะแสยะยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจกับการได้เห็นอีกคนมีท่าทีโมโหแบบนั้น

แม้เธอพยายามจะเก็บอาการ ไม่ระเบิดอารมณ์ออกมา แต่อาชาก็รู้....ว่าเธอกำลังหัวเสียที่เขากำลังทำลายแผนของเธอจนย่อยยับป่นปี้

แบบนี้แหละ...:ที่มาเฟียหนุ่มต้องการ

“อาจะรังเกียจอะไรล่ะ ดีเสียอีก อาอยากมีลูกชายมานานแล้ว” เจ้าสัวเปรมชัยตอบรับอย่างเต็มใจ

“แล้วเราล่ะยัยปริม อยากแต่งงานกับพี่เขาไหม“ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงถามถึงความสมัครใจของลูกสาว

เพราะการแต่งงานนั้นไม่ใช่เรื่องเล่นๆ มันคือการใช้ชีวิตคู่ของคนสองคนที่จะมีปัญหามากมายอยู่ในนั้น

”......มันจะไม่เร็วไปหน่อยเหรอคะ“ แม้จะอยากปฎิเสธและอาละวาดออกไปแค่ไหน แต่ปรีชญาก็ทำไม่ได้

เพราะตอนนี้บอกตามตรงว่าอาชา....ไม่ใช่คนอย่างที่เธอคิด หากเธอทำอะไรแบบสิ้นคิดลงไปและพ่อของเธอรู้เกี่ยวกับการวางยาถ่ายในวันนั้น เธอกับบิดาอาจจะมีปัญหากันได้ แต่ทุกอย่างอาจจะเลวร้ายไปกว่าเดิม

”แต่เมื่อวานคุณโทรหาผม......“

ตึกตึก ตึกตัก

ดวงตาคมเฉี่ยวหันไปมองเจ้าของเสียงทุ้มด้วยดวงตาที่แอบสั่นไหวอยู่พอสมควร เธอลุ้นระทึกและกลัวว่าอาชาจะพูดถึงเรื่องอาหารที่เธอทำให้เขากินในวันนั้น ถ้าบิดาของเธอรู้เรื่องนี้เข้านอกจากเธอจะโดนว่าแล้ว หนำซ้ำเธออาจจะได้เห็นหน้าคู่หมั้นคนใหม่เร็วๆนี้ก็เป็นได้ แม้อาชาจะขอยกเลิกงานหมั้นก็เถอะ แต่ผู้เป็นพ่อก็จะไม่ยอมหยุดใฝ่หาคู่หมั้นมาให้เธอจนกว่าเธอจะเลิกทำตัวเเบบนี้

“......คุณบอกว่าคุณเองก็ชอบผมมากๆไม่ใช่เหรอ”

อาชายิ้มส่งไปให้หญิงสาวบางๆ แม้จะรู้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังถูกใส่ความ แต่ปรีชญาก็ไม่กล้าแม้แต่จะต่อกรณ์ใดๆกับเขา อย่างน้อยๆก็ไม่ใช่ตอนนี้!

“จริงเหรอปริม? ไม่เห็นบอกพ่อเลยว่าปริมชอบพี่เขา แบบนี้ก็ดีน่ะสิ พ่อดีใจนะที่เห็นปริมเปิดใจ” เปรมชัยตอบกลับลูกสาวอย่างรู้สึกดีใจมากที่สุดในชีวิต ที่ได้เห็นปรีชญาเปิดใจให้กับอาชา

“ฮ่าๆ คุณพ่อก็....เรื่องแบบนี้จะให้บอกไปทำไมละคะ น่าอายออก” ปรีชญากัดฟันพูดพร้อมกับยิ้มตาหยี

“ปริมขอตัวคุยกับคุณอาชาสักครู่ได้ไหมคะ” สุดท้ายหญิงสาวก็จำต้องเอ่ยแบบนั้นออกไป ก่อนที่เธอจะโดนมัดมือชกไปมากกว่านี้

เธออยากเคลียร์กับมาเฟียหนุ่มให้มันจบๆกันไปเสียมากกว่า

“อ้อ ได้สิ คงจะเขินพ่อสินะ ฮ่าๆ ตามสบายกันเลยนะ” เปรมชัยผุดลุกออกไปอย่างว่องไว เขาไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอลูกสาวกับหลานชายเช่นกัน

ทั้งสองคนคงมีอะไรอยากคุยกันตามประสาหนุ่มๆสาวๆนั่นแหละนะ