28 | จัดการศัตรูในเงามืด

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!!

“ณัฐลูก!! หนูเป็นอะไรหรือเปล่า”วันรุ่งขึ้นพิพัฒน์เคาะประตูเรียกลูกสาวด้วยความเป็นห่วง เพราะเมื่อคืนมีคนมาเคาะประตูห้อง พอเขาเปิดออกกว้างให้ก็มีชายคลุมไอ้โหม่งสองคนปิดปากเขาด้วยผู้เช็ดหน้าแล้วสติก็ดับวูบลงทันที พอรู้สึกตัวตื่นเลยลุกขึ้นวิ่งมาที่ห้องของบุตรสาวระคนเป็นห่วง

“ณัฐ!! ณัฐอยู่หรือเปล่าลูก”พิพัฒน์เคาะประตูห้องอีกครั้งแต่ไร้คนเปิด จึงเดินหยิบกุญแจสำรองมาไข แต่ต้องตกใจเมื่อมีคนนอนกอดลูกสาวเขาอยู่ ถ้าจำไม่ผิด...คนคนนั้นเป็น คริปโตส คิงส์ วูล์ฟ

“คริปโตสคุณเข้ามาในห้องลูกสาวผมได้ยังไง”ชายสูงวัยตรงไปกระชากลำแขนแกร่งที่โอบกอดลูกสาวเขาอย่างมีความสุขให้ออกไปให้พ้น

คริปโตสลืมตาขึ้นเพราะแรงกระชากแขนที่เป็นแผลจึงร้องมาเสียงหลงด้วยความเจ็บ

“โอ๊ย!! คุณพ่อครับเบาๆ”

“ใครเป็นพ่อคุณ”คนที่ถูกชายหนุ่มเรียกว่าพ่อมองหน้าเจ้าพ่อมาเฟียอย่างเอาเรื่อง เขาไม่ใช่พ่อมันสักหน่อย...มันน่านัก!!

ณัฐริกาค่อยขยับๆ ตัวเมื่อมีเสียงรบกวนการนอน จึงไขว่คว้าหาร่างหนาที่นอนกอดมาตลอดทั้งคืนแต่ไร้ร่างสูงจึงลืมตาโพล่งด้วยความเป็นห่วง แต่มาต้องตกใจเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อจ้องมองคริปโตสอย่างกับจะฆ่าแกงกันอย่างไงอย่างงั้น แต่คริปโตสยังทำหน้ายียวนกวนประสาทท่านอยู่ได้ จะตายอยู่แล้วไม่เจี้ยมเลยนะคริปโตส!!!

“แก!!! ฉันจะฆ่าแก!!”

ผัวะ!!

พิพัฒน์ซัดหมัดหนักๆ ใส่ใบหน้าหล่อเหลาของมาเฟียใหญ่แห่งลาสเวกัสสองครั้งติด แต่คริปโตสยังหันหน้ามายิ้มมุมปากให้อีก จึงซัดหมัดที่ใส่คริปโตส เป็นผลให้ณัฐริกาที่ยังคงรู้สึกงงงวยอยู่ต้องมาแยกพ่อและเขาให้แยกออกจากกัน

“คุณพ่อคะ!! เดี๋ยวก่อนค่ะ”ณัฐริกาจับแขนผู้เป็นพ่อเอาไว้แน่น เพราะใบหน้าของคริปโตสบวมช้ำจนน่ากลัว

“ห้ามพ่อทำไมณัฐ!! เขาสั่งให้คนของเขาเข้ามาในบ้านเราเมื่อคืนนี้”บิดาเอ่ยถามลูกสาวด้วยความคิดของตน ถ้าไม่ใช่คริปโตสแล้วจะเป็นใคร เขาไม่เคยสร้างศัตรูไว้ที่ไหน

“คุณพ่อครับ อย่ากล่าวหาผมสิครับ”คนที่กำลังจะโดนประทุร้ายของผู้เป็นพ่อ ณัฐริกานอนนิ่งไม่สะทกสะท้านใดๆ ยังกวนประสาทไม่เลิกด้วยการเรียกชื่อ ‘คุณพ่อ‘ ให้คุณพิพัฒน์เจ็บใจเล่น

“นี่แก!!”มือหนาที่เริ่มเหี่ยวย่นง้างและกำหมัดเตรียมจะซัดใส่ใบหน้าคริปโตสอีกครั้ง แต่ลูกสาวห้ามไว้ก่อน ขัดใจคุณสูงวัยอย่างเขาจริงๆ!!

“อย่าค่ะพ่อ!! เขาไม่ได้เป็นคนสั่งค่ะ เขามาช่วยณัฐไว้เมื่อคืน”หญิงสาวอธิบายอย่ารวดเร็ว เพราะกลัวว่าร่างสูงตรงหน้าจะโดนหมัดหนักๆ ของผู้เป็นพ่ออีก

“แล้วณัฐเป็นไงบ้างลูก พวกมันทำอะไรณัฐหรือเปล่า”ชายสูงวัยพลิกแขนเรียวและหมุนตัวของลูกสาวอย่างตรวจร่างกายเพื่อหารอยฟกช้ำ แต่ไร้ซึ่งร่องรอย

“ไม่เป็นอะไรค่ะ คริปโตสเขาช่วยหนูได้ทัน”ใบหน้าที่ดูสดใสขึ้นยิ้มออกมาเล็กน้อยบอกผู้เป็นพ่อ เพราะไม่อยากให้ท่านเป็นห่วงมาก

“แล้วที่รักรู้ไหมว่าใครเป็นคนทำร้ายคุณ”สรรพนามที่คริปโตสเรียกสาวเจ้าอย่างสนิทชิดเชื้อทันที ซึ่งทำให้ร่างบางตรงหน้าหน้าแดงก่ำอย่างสุดมะเขือเทศสุก

“อย่าเรียกลูกฉันอย่างนั้น!!”พิพัฒน์เริ่มเดือดปุดขึ้นอีกครั้ง ปกติเขาจะฟังเหตุผลเสมอแต่มาเจอแบบนี้มันจับโยนลงไปข้างล่างนัก!! ชายสูงสูงได้แค่ถอนหายใจอย่างคนทำอะไรไม่ได้

“คุณพ่อคะ!! ฉันไม่รู้แต่ได้ยินมันบอกว่าคุณหญิงไม่ให้ฆ่า”มือเล็กพยายามจับแขนผู้เป็นบิดาเอาไว้ เพราะรู้ว่าท่านคงโกรธมาก แล้วถึงหันไปตอบคนที่นั่งอยู่บนเตียง

“ผมเข้าใจล่ะที่รัก เดี๋ยวผมจัดการให้”หึ! คุณหญิงอย่างงั้นเหรอ เจอดีแน่คุณหญิงมุกดา

“คุณพ่อครับ ภรรยาของคุณพ่อล่ะครับ”

“นี่แก!! ฉันหย่ากันแล้ว!!”นิ้วเรียวยาวของพิพัฒน์ชี้หน้าคริปโตสอย่างต้องการระงบอารมณ์ แต่ต้องแยกแยะ เพราะเหมือนเขาจะเริ่มพิจารณาเหตุการณ์ร้ายๆ ได้บ้างแล้ว

“ผมเข้าใจแล้วครับ คุณพ่อตา!!”ชายหนุ่มยั่วแหย่พ่อของณัฐริกาอีกครั้งพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาฟิลิปและเดินออกมานอกห้องณัฐริกาเพื่อสั่งให้ตามหาคนที่สั่งคนมาทำร้ายณัฐริกาเมื่อคืน แน่นอนละว่าเขาไม่มีทางให้อภัยคนที่ทำแบบนี้กับเมียได้เด็ดขาด

“มันเกิดอะไรขึ้นลองบอกพ่อมาสิทั้งหมดเลยรวมทั้งเรื่องเมื่อคืนนี้ด้วย”เมื่อคริปโตสเดินออกไปจากห้องนอนของเธอ ผู้เป็นพ่อก็ยิงคำถามมาที่เธอปนสงสัยว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น

“เมื่อคืนมีคนร้ายเข้ามาในบ้านเราและมันจะทำร้ายณัฐแต่จู่ๆ คริปโตสเขาก็โผล่มาพอดี

“คุณพ่อไม่ต้องห่วงนะคะณัฐไม่ให้อภัยเขาง่ายๆ หรอกค่ะ”หญิงสาวพาผู้เป็นพ่อนั่งลงที่เตียงสีชมพูน่ารักของเธอ

“แล้วณัฐจะเอายังไงต่อไป แล้วเขารู้หรือยังว่าณัฐท้อง”

“ยังค่ะ ณัฐกลัวว่าเขาจะเอาลูกณัฐไป”ณัฐริกาโอบกอดผู้เป็นพ่อเพื่อต้องการที่พักพิง เธอเองก็ไม่รู้จะทำยังไง จะให้อภัยง่ายๆ หรือก็ใช้ที่ เพราะเขาทำเธอเจ็บเหลือเกิน

“ถ้าณัฐรักเขา ณัฐอย่าทำอย่างนี้เลยลูก”

“ณัฐขอจัดการเรื่องนี้เองนะคะ”บอกบิดาให้คลายความกังวลลง เพราะถึงอย่างไรซะเธอก็ต้องสอนบทเรียนบางอย่างให้เขารู้เสียบ้างว่าความเจ็บปวดเป็นไร

“วันนี้หมอนัดตรวจครรภ์ไม่ใช่เหรอลูก”พิพัฒน์จำได้ว่าลูกสาวต้องเข้าไปตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาล

“จริงสิคะ!! ณัฐลืมเลย ถ้างั้นณัฐอาน้ำก่อนนะคะ”ณัฐริกาบอกพลางเดินไปหยิบผ้าขนหนู ผู้เป็นพ่อจึงออกจากห้องไป แต่พบกับคริปโตสที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่หน้าห้อง เขาเดินเลยไปอย่างไม่ได้สนใจอะไร