26 | ลอบทำร้าย

Lasvegas

คริปโตสนั่งเหม่อลอยมองออกไปนอกกระจกห้องนอนของตนนับสองสัปดาห์ที่เขาไม่กะจิตกะใจจะทำอะไรเลย คิดถึง~ คำๆ นี้ยังดังกึกก้องตอกย้ำในหัวใจของเขาเสมอ รักงั้นหรือ? ใช่เขารักณัฐริกา ถึงแม้เจ้าหล่อนจะไม่รับรู้หรือได้ยินก็ตาม

ฟิลิปยังยืนอยู่หน้าห้องของมาเฟียใหญ่ตลอดหนึ่งอาทิตย์เต็ม ที่เจ้านายของเขาดื่มแต่เหล้าไม่เข้าบริษัท ข้าวปลาไม่ยอมกิน เขาไม่อยากเห็นผู้เป็นนายเป็นแบบนี้เลยจึงตัดสินใจเคาะประตู

ก๊อก ก๊อก

“นายครับ”จนแล้วจนเล่าฟิลิปตัดสินใจเคาะประตูสองครั้งแต่ไร้เสียงตอบรับจากคนที่อยู่ในห้อง จึงเคาะอีกครั้งและแล้วประตูก็เปิดออกกว้าง

ลูกน้องมือขวาสังเกตเห็นเจ้านายของเขาในสภาพที่ต่างจากเคราเดิมของมาเฟียหนุ่มจากคนที่ดูหล่อเนียบ ตอนนี้ขอบตาที่บอบช้ำเหมือนร้องไห้และอดหลับอดนอนอย่างหนัก หนวดเคราที่ไม่ได้โกน ช่างดูผิดไปต่างจากเดิมมากโข

มาเฟียแห่งลาสเวกัสที่เคยหล่อ ร้าย ลึก เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวมีชั้นเชิงในการติดต่อหรือเซ็นสัญญาทางธุรกิจ ตอนนี้กลับดูไม่ได้เลย ความรักนี่น่าเหมือนฆ่าคนๆ หนึ่งให้ตายทั้งเป็น

“นายกินอะไรบ้างเถอะครับ”ยื่นถาดอาหารที่อยู่ในมือให้ แต่เจ้านายของเขาปัดมันทิ้งอย่างไม่ใยดี ทำให้ถาดอาหารที่มีอยู่หลายอย่างแตกกระจายกระทบกับพื้นกระเบื้องจนทำให้เกิดเสียงขึ้นไปทั่วห้องทำงานในคฤหาสน์ของตน หลายวันที่เขาเก็บตัวเงียบไม่ทำงานทำการมีเพียงเครื่องดื่มมึนเมาที่เป็นเพื่อนคลายเครียดได้ดี

เพล้ง!!

“เก็บเศษจานไปทิ้งให้หมดด้วย!!”คริปโตสตะคอกเสียงเข้มใส่หน้าลูกน้องคนสนิทอย่างคนอารมณ์ไม่ดี

“แต่นายควรกินข้าวบ้างนะครับ”

“นี่แกกล้าสั่งฉันเหรอฟิลิป”

ขมับ!!

คริปโตสย่างสามขุมเดินตรงไปกระชากคอเสื้อของลูกน้องมือขวาด้วยความเกรี้ยวกราดจนทำให้ฟิลิปนั้นลอยไปตามแรงดึงของเจ้านายหนุ่มแต่ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด

“เปล่าครับ ผมแค่เป็นห่วง ตั้งแต่คุณณัฐริกากลับเมืองไทยไป เจ้านายไม่ยอมทานอะไรเข้าไปเลย นอกจากเหล้า ฟิลิปบอกตามตรงกับอาการที่เจ้านานของตนเป็น

“ไอ้ฟิลิป!! แกอย่าพูดถึงเธออีก!!”ตะโกนแสกหน้ามือหนาด้านที่ว่างกำแน่นราวกับว่าอีกไม่นานหากได้ยินอะไรไม่เข้าหู คงได้ระบายกับร่างกายของร่างสูงตรงหน้าเป็นแน่

“นายรักคุณณัฐริกาใช่ไหมครับ”

ผัวะ!!

แต่โดนหมัดหนักๆ ซัดเข้าใบหน้าซีกซ้ายอย่างแรงจนใบหน้าหล่อเหล่าแต่สู้เจ้านายไม่ได้ หันตามแรงมือของเจ้านาย

“แกอย่าทำเป็นรู้ดีไอ้ฟิลิป เพราะแกนั้นแหละณัฐริกาถึงทิ้งฉันไป!!!”โยนให้ลูกน้องถ้าวันนั้นฟิลิปไม่ให้ณัฐริกาออกจากห้องทำงาน ตอนนี้เธอคงจะนอนอยู่ในอ้อมกอดเขาแล้ว ไม่ใช่เป็นคนงมงายขี้เหล้าเมายาอย่างนี้หรอก

“ผมไม่รู้…”

ผัวะ!! ผัวะ!! ผัวะ!!

แต่ไม่ทันที่มือขวาจะพูดจบคริปโตสก็กระหน่ำหมัดลงบนใบหน้าคมคายอย่างนับไม่ยั้ง จนบวมช้ำเห็นโลหิตสีแดงที่ไหลอาบแก้ม จนการ์ดที่ยืนเฝ้าคฤหาสน์ต้องวิ่งขึ้นมาดึงเจ้านายที่กำลังบ้าคลั่งจนฟิลิปล้มลงไปกองที่พื้นอย่างหมดท่า

“ปล่อยฉันนะ!!!! ฉันจะฆ่ามัน!!!!”การ์ดที่ได้ยินถึงกลับต้องดึงร่างฟิลิปออกจากตรงนั้นทันที เพราะไม่อยากให้ยักษ์ประทับร่างเป็นอวตารอีก จึงพากันรีบปลีกตัวออกจากรัศมีความน่ากลัวนั้นความด้วยเร็วแสง

“ออกไปให้หมด!!! อย่าให้กูเห็นพวกมึงอีก!!!”เสียงกร้าวตวาดรั้นราวกับคนคุ้มคลั่ง ตอนนี้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้เลยสักนิด มีเพียงคนเดียวที่สามารถหยุดยั้งเขาได้ในขณะนี้ก็คงจะมีเพียง...ณัฐริกาคนเดียวเท่านั้น

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ทำให้คริปโตสทบทวนเหตุการณ์ที่เขาบ้าคลั่งใส่ลูกน้องจนเกินไป เขาอาจจะยังอารมณ์ไม่ดีจึงปลดปล่อยด้วยการซัดเข้าที่หน้าลูกน้องอย่างนั้น แต่ทว่าฟิลิปกลับไม่สะทกสะท้านกับการทำร้ายร่างกายตนสักนิด มิหนำซ้ำยังบอกว่าเข้าใจ ‘ความคิดถึงฆ่าคนได้เสมอครับนาย’ แถมยังได้รับคำสั่งให้ตามสืบเรื่องของณัฐริกาทันที

ฟิลิปเดินทางมาถึงเมืองไทยแล้ว เมื่อจองตั๋วไฟล์สุดท้ายที่จะบินมาที่นี่ โดยให้ลูกน้องอีกบางส่วนตามมาด้วย หลังจากได้รับมอบหมายให้คอยดูแลมาดามอย่างไม่ให้คาดสายตา ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา มาดามของเขาไม่ได้ไปไหน แต่วันนี้กับเดินออกจากบ้านหลังขนาดกลางและเดินไปทางท้องถนน ฟิลิปสะกดรอยตามณัฐริกาจนมาถึงร้านขายยาหน้าปากซอยเข้าหมู่บ้านไม่ไกลจากบ้านของเธอนัก

ตลอดเวลาในการสะกดรอยตามผู้หญิงที่เขารักนั้น ทำให้เขารู้ว่ามีใครบางคนสะกดรอยตามหญิงสาวเช่นกัน และเท่าที่รู้มาตามรายงานของฟิลิป มีคนหมายชีวิตของณัฐริกาเอาไว้เช่นกัน แต่เจ้าหล่อนไม่เคยมีศัตรูที่ไหนหากจะปองร้ายเธอก็มีแต่คนที่เกลียดเขาเท่านั้น

ทันทีที่รู้ข่าวการสะกดรอยตามของร่างบางครปโตสก็มาเยือนประเทศไทยในทันที โดยใช้ระยะเวลาการเดินทางเพียงสิบสิงชั่วโมงเท่านั้น ทันทีที่ลงจากเครื่องปืนที่เหน็บเอวของเขาก็ลั่นใส่ชายฉกรรจ์สามคนที่เขามองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นสายของศัตรูแน่นอน

ปัง!! ปัง!!!

“กรี๊ด!!!! / ว๊าย!!!!”เสียงปืนที่คริปโตสกราดใส่คนที่จ้องมองเขาอยู่จากทางด้านหลังดังสนั่นทั่วสนามบินจนทำให้คนแตกตื่น เขารู้ว่าทุกการเคลื่อนไหวของเขาจะต้องมีคนจับตามองและพร้อมจะสังหารเขาเสมอ แต่มันไม่ใช่เวลานี้เพราะเขากำลังจะพาดวงใจเขากลับมาและใครก็ยังฆ่าเขาไม่ได้ เขายังไม่ได้บอกรักณัฐริกาเลย

รถสปอร์ตคันหรูจำนวนสี่คัน ถูกจอดที่หน้าบ้านณัฐริกาในเวลาตีสองครึ่ง คริปโตสมองขึ้นไปยังห้องณัฐริกาที่ดูออกว่ายังไงก็ต้องเป็นห้องของเธอ เพราะหัวใจเขามันเต้นแรงเหมือนกับว่าหัวใจนั้นเรียกร้องหาอีกเสี้ยวหนึ่งของชีวิตที่ขาดหายไป เขามองหน้าต่างบ้านเธออยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะเห็นชายฉกรรจ์ใส่โหม่งคลุมหัวกำลังงัดเข้าไปในบ้านมาณีกุล คริปโตสไม่รอช้าลงจากรถพร้อมกับลูกน้องคนสนิทอีกสองคนตามเข้าไปในบ้าน...และแล้ว