18 | ความต้องการ Nc25

“อย่าต่อรองกับฉันให้มากนักนะณัฐริกา ที่ฉันใจดีกับเธอมันก็มากเกินไปสำหรับนางบำเรออย่างเธอแล้ว”กล่าวออกมาโดยไม่ถนอมความรู้สึกคนฟังอย่างควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ เพราะผู้หญิงตรงหน้าชอบทำให้เขาหงุดหงิดอยู่เรื่อย

“ฉันมันก็เป็นแค่นางบำเรอของคุณจริงๆ ใช่ไหมคุณคริปโตส”เธอพูดออกมาทั้งน้ำตา ทำไมมันเจ็บอย่างนี้เธอไม่มีสิทธิ์อย่างอื่นไปได้หรอกเหรอ นอกจากนางบำเรอของเขา เป็นผู้หญิงที่มีตราบาปประทับตราของผู้ชายคนนี้เอาไว้ ใช่สิ!! เธอเป็นได้แค่นางบำเรอ ที่เขาไม่รัก แค่คิดก็ปวดที่หัวใจดวงน้อยๆ แล้ว เมื่อไหร่เธอจะหลุดพ้นจากขุมนรกขุมนี้สักที

“ใช่!! รู้หน้าที่ตัวเองแล้วก็บำเรอฉันซะสิ”ดวงตากลมโตวาวโรจน์เมื่ออีกฝ่ายลากเธอลงจากเตียงแล้วบังคับให้เธอคุกเข่าต่อหน้าเขา แล้วเจ้ามังกรยักษ์ใหญ่ก็จ่ออยู่ที่ปากเธอพอดิบพอดี

“ทำสิ!"

“ไม่ค่ะ!"คนที่ไม่เคยยอมใครไม่ยอมแพ้ จับปากบางอ้าออกแล้วพาแก่นกายยัดเข้าไปในปากเธอทันที ด้วยความยาวของมันทำให้มันลงไปอยู่ในคอเล็กอย่างลึกจนอีกฝ่ายครอบครองมันได้แค่เศษสามส่วนสี่เท่านั้น

“ทำสิ เร็วๆ"ไม่มีทางเลือกจึงจำต้องทำตามคำบงการของร่างสูง ด้วยขนาดที่มันขดตัวคับอยู่ในปาก ทำให้เธอเคลื่อนไหวอย่างลำบาก เมื่อค่อยๆ ใช้ปากบางขยับเคลื่อนตัวรูดแก่นกายรักที่มันเป็นเจ้าของเธอเพียงคนเดียว เข้าออกอย่างเป็นจังหวะเพื่อให้เขาประจำใจในตัวเอง

“อืม~ ระ...เร็วขึ้นอีก โอ้ว~ อืม!!!"สะโพกสอบเร่งในจังหวะสุดท้ายก่อนมือหนาจะประคองหน้าหวานขึ้น ปลดปล่อยน้ำรักทุกหยาดหยดสู่ช่องปากของณัฐริกาจนเอ่อล้นออกมาไหลลงมาสู่ลำคอระหง

“แค่กๆ แค่กๆ" ณัฐริกาสำลักไม่หยุดเมื่อต้องดื่มกินอะไรแบบนี้

“ห้ามคาย"ออกคำสั่งร่างบางเสียงเข้มเมื่อหญิงสาวทำท่าจะคายน้ำรักของเขาออกมา

ณัฐริกาจำใจต้องกลืนเข้าไปจนหมด ก่อนจะสำลักออกมาอีกครั้งลุกขึ้นหยิบทิชชูเช็ดหน้าเช็ดปากแล้วเดินเข้าห้องน้ำ แต่ไม่ทันก้าวไปไหนได้ไกลร่างทั้งร่างเธอก็ปลิวว่อนไปอยู่ที่เตียงดั่งเดิม

“ใครอนุญาตให้ไป ฉันยังสอดใส่กับเธอเลย"

“ปล่อย!! อื้อ~"เสียงหวานๆ ถูกกลืนหายไปกับจูบที่ทั้งหอมหวานและดุดันในเวลาเดียวกัน คริปโตสละจากปากหวานปลดเปลื้องเสื้อผ้าร่างบางจนเปลือยกายล่อนจ้อนใต้ร่างเขา ชายหนุ่มชิมความหอมที่เต้าคู่งามอย่างอดไม่ไหวในความสวยงามของดอกไม้ชุดโตทั้งสองข้าง

“อ๊ะ...อืม~"เสียงหวานเล็ดรอดออกมา ชอบเหลือเกินกับสิ่งที่เขามอบบทสวาทเช่นนี้ให้แก่เธอ ไม่มีซักครั้งเลยที่เธอคิดจะหยุดยั้งความปรารถนาของเขาหลังจะได้ถูกดำเนินไปแล้ว

“ต้องการอะไร...หืม?"

“อืม!! ยะ...อย่าแกล้ง"ร่างเล็กบิดเร่าด้วยความทรมาน ก็เขาเล่นเอาแก่นกายมาวนอยู่รอบเนินดอกไม้โดยไม่ยอมเข้าไปในตัวเธอสักที จึงสร้างความทรมานในตัณหาของหญิงสาวจนแทบแดดิ้นตายเสียตอนนี้

“ตอบก่อนสิ ว่าต้องการใคร"เร่งเร้าเอาคำตอบทั้งที่เขาเองก็ต้องการกระทุ้งแทงความปวดร้าวเข้าไปในโพรงอ่อนนุ่มใจจะขาด

“ฉัน...ฉันต้องการคุณ"

“ดีมาก”เมื่อได้คำตอบที่พอใจ คริปโตสก็ดันพรวดเข้าไปในครั้งเดียว แม้ว่าแรกๆ ร่างบางจะเจ็บบ้าง ทว่าน้ำหวานที่ขับออกมาช่วยบรรเทาการเสียดสีลงไม่ให้เธอเจ็บมากไปกว่านี้

ความสุขที่คริปโตสได้รับจากร่างมันเต็มอิ่มจนอธิบายไม่ถูก มันรู้สึกถึงความสุขในชีวิตที่แท้จริง ทำให้เขาเลือกที่จะกักขังเธอไว้ให้อยู่กับเขาไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม

“โอ้ว~ อืม...อ่า~"เสียงครางหวานและทุ้มถูกเปล่งออกมาอย่างไม่ขาดสาย ช่วยขับกล่อมให้มีเสียงอื่นออกมาด้วย คริปโตสกระตุกสองสามทีในช่วงโค้งสุดท้ายก่อนระเบิดลาวาเหลวเข้าหาร่างบางอย่างล้นทะลักออกมา

“ไหวไหม"

“ไม่ค่ะ! ง่วง!!"ณัฐริกาหันหน้าหนีเขาทันที เมื่อพูดจบ เพราะไม่อยากให้เขารบกวนการนอนของเธอ

“งั้นก็พักผ่อนไป เดี๋ยวฉันมาไปทำธุระก่อน แล้วจะรีบกลับเข้ามานอนด้วย"คริปโตสกระซิบที่ข้างกกหูของร่างบางอย่างอ่อนโยน ก่อนจะใส่เสื้อผ้าเดินออกไปนอกห้องทันที

“เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ตามอารมณ์ไม่ทันเลยจริงๆ”ตัดพ้อเขาอย่างเหลืออด