17 | ความรู้สึกแทรกซ้อน

30 นาทีต่อมา

ข้าวของทุกอย่างที่เขาสั่งให้คนจัดให้ณัฐริกาถูกขนขึ้นเรือในเวลาไม่กี่นาที ในอ้อมแขนของเขากำลังโอบอุ้มร่างบอบบางก้าวเท้าเหยียบพื้นเหล็กของตัวเรือ ชายหนุ่มวางร่างบางลงที่นั่งทอดยาวติดกับขอบเรือก่อนจะจับศีรษะทุยสวยไว้และนั่งลงวางศีรษะเจ้าหล่อนลงบนตักผมยาวสลวยที่ปกหน้าทำให้เจ้าหล่อนดูมีเสน่ห์อย่างธรรมชาติ เครื่องยนต์ที่สั่นสะเทือนบ่งบอกว่าเรือกำลังจะออกจากท่า

สายลมที่โกรกใบหน้าหล่อเหลาผมที่เข้าทรงรับกับรูปหน้ากำลังปลิวไสวตามแรงลม ในหัวขุ่นคิดเรื่องต่างๆ นาๆ ตาคมก้มลองมองหญิงสาวที่นอนหลับบนตักแกร่ง นิ้วเรียวสวยปัดปอยผมจะปกหน้าสวยออกกดจูบที่หน้าผากบาง ความรู้สึกหลากหลายที่เกิดขึ้นทำให้เขาเองยังสับสนและกำลังค้นหา

นานหลายชั่วโมงของการเดินทางสิ้นสุดลงเมื่อเรือจอดเทียบฝั่งเขาอุ้มร่างเล็กลงจากเรือไปยังบ้านพักตากอากาศที่มีอยู่หลังเดียวโดดๆ เพราะเขาเป็นคนชอบสถานที่ๆ มีแต่ความสงบ ส่วนตัว และก็ไม่อยากให้ใครหาเธอเจอ

ณัฐริกาตื่นได้สักครู่หนึ่งแล้ว...หญิงสาวเดินสังเกตสิ่งของภายในและคนที่พาเธอมาที่นี่ กับไม่พบเขาอย่างที่จะเป็น ปกติแล้วชายหนุ่มจะตัวติดกับเธอตลอดเวลา ดวงตากลมโตมองออกไปนอกระเบียงห้องที่เป็นสไตล์วินเทจแต่ดูสวยหรูดูสบายเพราะเป็นโทนสีที่เขาชอบน้ำตาลตัดขาว เฟอร์นิเจอร์ครบครัน กลิ่นไอทะเลและหลับตาลงเมื่อปลายเท้าแตะลงบนโต๊ะนั่งระเบียง กางแขนสองข้างออกนานแค่ไหนแล้วหลังจากที่พ่อเธอล้มละลายไม่เคยได้ท่องเที่ยวหรือออกนอกประเทศเลย

“ไปไหนของเขานะ”หญิงสาวบ่นอยู่คนเดียวด้วยความสงสัย แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไร จะไปไหนของเขาก็แล้วแต่เลย แล้วเธอจะสนใจเรื่องของเขาทำไมกัน เมื่อคิดได้อย่างนั้นก็เดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย

หลังจากออกมาจากห้องน้ำเธอก็อยู่ในชุดเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นที่คริปโตสจัดหาไว้ในตู้เสื้อผ้า

ร่างบางเลื่อนเปิดประตูกระจกออก เพื่อที่จะสูดอากาศตรงระเบียงด้านนอกอีกครั้ง แล้วสายตาของเธอก็สะดุดกับร่างสูงใหญ่ที่ออกมานอนตากอากาศข้างนอก

ถึงว่าหาไม่เห็น มานอนอยู่ตรงนี้นี่เอง

ณัฐริกาย่างสามขุมเข้าไปหาเขาช้าๆ เพื่อไม่ให้เกิดเสียงดังเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ตัวยาวที่สามารถใช้นั่งหรือนอนก็ได้ ก่อนจะสังเกตใบหน้าหล่อคมคายตามฉบับหนุ่มเลือดตะวันตก ‘ก็หล่อดีนะ แต่เสียอย่างเดียวหื่นไปหน่อย’ เธอค้านเขาในใจ

“มองฉันแบบนี้ ฉันคิดค่ามองนะคนสวย”คริปโตสลืมตาโพลงขึ้นมาพร้อมกับคว้าร่างบางมานั่งที่ตักเขา ชายหนุ่มได้ยินฝีเท้าของหญิงสาวตรงหน้านี้อยู่ก่อนแล้ว เพราะเขาต้องระวังตัวเองอยู่ตลอดเวลา แถมเมื่อกี้นี้เขาไม่ได้หลับจริงๆ หรอก แค่อยากพักสายตาเท่านั้น แล้วอยากจะรู้ด้วยว่าหญิงสาวจะทำอะไรกับเขาหรือเปล่าจึงหรี่สายตามอง และต้องยิ้มในใจด้วยความรู้สึกดีล้นอกเมื่อสาวเจ้าเอาแต่จ้องมองเขาด้วยสายตาหวานเยิ้ม ก่อนจะคว้าร่างงามเข้ามากอดไว้แน่น

“ว้าย~ นี่คุณปล่อยฉันนะ”ร่างบางอุทานอย่างตกใจ เมื่อวงแขนแกร่งตวัดเอวคอดจนลอยเขาไปอยู่ในอ้อมกอดเขา คริปโตสอุ้มร่างที่เบาอย่างกับปุยนุ่นเข้าไปในห้อง วางเธอลงบนเตียงอย่างเบามือ จากนั้นก็ปลดเสื้อผ้าตนเองออกอย่างช้าๆ จนเหลือเพียงอันเดอร์แวร์สีขาวสะอาดตาที่น้องชายของเขามันพองตัวออกมาให้เห็นอย่างชัดเจน

หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวราวกับกลองชุด ทำไมเขาช่างน่าหลงใหลอะไรอย่างนี้ ไม่ได้เธอและเขาจะถลำลึกไปกว่านี้ไม่ได้ เธอไม่อยากเสียใจเพราะเขาอีกแล้ว

“คุณคริปโตสคะ ฉันว่าเราควรพอแค่นี้เถอะนะคะ”

....เธอไม่อยากให้หัวใจของตัวเองไปอยู่กับเขา เพราะเขามองเธอเป็นแค่นางบำเรอเท่านั้น

...เธอไม่อยากรักเขา เพราะเขาให้เธอเป็นแค่บำเรอกามเท่านั้น