16 | หวั่นเกรง

ประเทศไทย

เพี๊ยะ!!!

“นี่สำหรับที่เธอเอาลูกฉันไปขัดดอก!!”พิพัฒน์ลงน้ำหนักมืออย่างหนักมือบนใบหน้าของมุกดา หลังจากที่สายถูกตัดไปทั้งที่ยังคุยกับฝ่ายตรงข้ามไม่รู้เรื่อง

“นี่แกตบฉันหรอไอ้พิพัฒน์!!”เธอถามออกมาด้วยความเสียงเกรี้ยวโกรธ เมื่อถูกมือหนาของคนเป็นสามีตบใบหน้าอย่างไม่ยั้งมือ

เพี๊ยะ!!!

“นี่สำหรับทุกเรื่องที่เธอทำเอาไว้”พิพัฒน์ลงน้ำหนักมือลงไปบนหน้าอีกซีกหนึ่งครั้งแรงๆ ความโกรธเข้าครอบงำเป็นอย่างขีดสุดเมื่อนางกากีแพศยาเอาลูกสาวเขาไปขัดดอกใช้หนี้ในลาสเวกัส

“ไอ้หน้าตัวเมีย นี่ฉันเป็นเพศแม่แกนะ”มุกดาลุกขึ้นเผชิญหน้ากับสามีที่ตนเชื่อว่ารักเธอหมดหัวใจ

“คุณไม่ใช่แม่ผม ที่ผ่านมายังเอาไปไม่พออีกเหรอ ห๊ะ!!”ถามเสียงเข้มอย่างเหลืออดที่ผ่านมาเขายอมทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆ เมื่อเธออยากได้ เขาก็ให้ไปหมดทุกอย่าง จนตอนนี้ไม่เหลืออะไรเลยยังไงล่ะ แถมบริษัทยังล้มละลายอีก

“กรี๊ด!!!! แกๆ”มุกดาชี้หน้าพิพัฒน์อย่างท้าทาย ที่เขาพูดความจริงออกมา จนตัวเองรับไม่ได้

“อะไร? ฉันทำไม? เธอติดหนี้ไอ้มาเฟียนั่นเท่าไหร่”พอกันทีหลังจกนี้ สิ่งที่เคยเสียไปให้กับผู้หญิงสารเลวแบบนี้เขาจะไม่ขออะไรคืนสักอย่าง แต่ณัฐริกาคือแก้วตาดวงใจสุดท้ายที่อยากจะเก็บรักษาเอาไว้

“ทำไม? หรืออยากได้นางณัฐริกากลับมา ตัวแกเองยังเอาไม่รอดเลย ไอ้ที่มีๆ อยู่ ก็เจอฉันผลาญไปหมดแล้ว”ยิ้มเย้ยที่มุมปากอย่างผู้มีชัย นี่น่ะหรือคนที่เคยบอกว่ารักเธอจนยอมแลกทุกอย่าง

“ออกไปจากบ้านฉัน!!! ออกไป!!! นางกาลกิณี!!!”

“ฉันไปแน่ ฉันรอวันนี้มานานแล้ว วันที่ออกไปจากคนที่ไม่มีอะไรเลยอย่างแก!!”หมดสิ้นเยื่อใยต่อกันแล้วจากกันไปด้วยความเครียดแค้นชิงชัง สายตาอาฆาตของมุกดาจ้องมองมายังเขาราวกับเขาทำชีวิตเธอพังอย่างนั้นแหละ

06:23 PM

คริปโตสยังกกกอดร่างบางเอาไว้ไม่ให้ห่างกาย อุณหภูมิในห้องเย็นสบายจากการทำงานของเครื่องปรับอากาศ แต่ในใจกำลังร้อนเป็นไฟ ชายหนุ่มยังคงกอดร่างบางที่หลับสนิทหลังจากที่เขาวางสายจากบิดาของเธอ เขาไม่กล้าที่จะหลับตาลงเพื่อที่นอน

กลัวเหลือเกินกลัวตื่นขึ้นมาแล้วเจ้าหล่อนจะเลือนหายไป ไม่ได้การหากพ่อเธอมา ณัฐริกาต้องจากเขาไปด้วยความเกลียดชังในสิ่งที่เขาเคยกระทำเอาไว้...

“ฟิลิป เตรียมเรือให้ฉันด่วน”ต่อสายหาลูกน้องคนสนิทของตนทันที

“นายจะไปไหนครับ”ปลายสายถามกลับ

“ฉันจะไปเกาะฮาวาย”บางครั้งการที่ปล่อยตัวไปกับสายลม และปล่อยหัวใจกับธรรมชาติ อาจทำให้อะไรหลายๆ อย่างแม้กระทั่งความรู้สึกที่มีต่อณัฐริกาเปลี่ยนไป

“ครับ...ผมตจะจัดการให้เรียบร้อยภายในหนึ่งชั่วโมง”

“บอกให้ลุกขึ้นมาอาบน้ำ...”คริปโตสเร่งเร้าให้หญิงสาวตื่นขึ้นมาอาบน้ำในทันทีหลังจากเขาวางสายจากลูกน้องคนสนิท ทว่าคนตัวเล็กยังคงขี้เซาบิดกายไปมาขับไล่ความเดียดค้าน

“อืม...ที่นอนมันดูด!!”ปากยื่นปากยาวบอกด้วยความงัวเงีย นานครั้งที่เธอจะได้นอนเต็มที่ถึงแม้พลังงานในร่างกายจะไม่เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์

“จะตื่นหรือไม่ตื่น...”

“...”

“ถ้าไม่ตื่นฉันจะดูดเธอแทนที่นอน!”ชายหนุ่มกัดฟันข่มขู่คนตัวเล็กที่นอนหลับอย่างสบาย อุตส่าห์เร่งเร้าห้าฟิลิปตระเตรียมการเดินทางข้ามไปยังเกาะฮาวายให้แต่เจ้าหล่อนดันชักช้าเสียอย่างนั้น

“จะไปไหน จะพาไปไหน?”ร้อยวันพันปีไม่ยักจะให้เธอย่างกายออกจากคฤหาสน์อันสวยงามนี้นัก แต่อันที่จริงแล้วใครจะรู้ว่าความงดงามที่คนภายนอกมองนั่นคือนรกของเธอ

“ไปฮาวาย!”

“ฮะ...ฮาวายปะ...ไปทำไม”น้ำเสียงกระตุกกระตักถาม จากที่งัวเงียตอนนี้เริ่มสร่างขึ้นมาทันที ร่างบางยันกายนั่งพิงหัวเตียงเพื่อให้สายตาโฟกัสกับแสงแดดที่กระทบเข้าม่านตาที่ยังไม่เบิกกว้าง

“ไปพักผ่อน”

“ไม่จริง! คุณจะพาฉันหนีคุณพ่อใช่ไหม? คุณรู้ว่าพ่อฉันกำลังมาที่นี่ใช่ไหม?”

“อย่าเข้าข้างตัวเองหน่อยเลย ฉันก็แค่...อยากไปพักผ่อน!!”

“ก็ไปสิ! ล่ามโซ่ฉันไว้ที่นี่แหละ!!”ประชดประชันระคนเหน็บแนมคนที่กำลังจ้องมองคนที่ทำหน้าบูดบึ้ง มือหนาวางแหมะลงบนหน้าอกสะกิดปลายยอดถันอย่างหยอกเย้า

“ถ้าภายในสามวินาทีเธอไม่ลุกไปอาบน้ำ ฉันจะจับเธอกดเดี๋ยวนี้แหละ”

“อิ...อีตาบ้า!!!”

“หนึ่ง! สอง!! สะ...”ไม่สนใจคำด่าทอของณัฐริกา ถึงแม้ว่าเจ้าหล่อนจะถลึงตาใส่ก็ตาม ยังไงเสียเธอก็ไม่สามารถขัดใจเจ้าพ่อจอมบงการอย่างคริปโตสได้หรอก

“ก็ได้!! ฉะ...ฉันจะไปอาบน้ำก็ได้”ก่อนจะสามวินาทีร่างบางดีดจากเตียงนอนิ่งพรวดเข้าห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว สายตาคมมองตามอย่างขบขัน ณัฐริกากลัวเขาถึงเพียงนี้เชียวหรือ

ความหมายในคำว่าปล่อยก็ไม่พ้นเชื้อรักของเขานั้นแหละ!

ผ่านไปนานนับชั่วโมงกว่าจะพากันออกจากห้องน้ำเพื่อแต่งตัวและออกเดินทางก็ถกเถียงกันไปมาว่าที่ทำให้เสียเวลานั้นเป็นเพราะใคร

“คุณมันคนหื่นกามที่สุด!”

“มันไม่ใช่ความผิดของฉัน! เธอมันดันน่ารักน่าฟัดทำไมล่ะ?”นั่นไงเธอไม่มีทางชนะเขาได้ ไม่มีวัน...แม้กระทั่งหัวใจดวงน้อยยังยอมศิโรราบ~