15 | ความหวัง

ประเทศไทย

“คุณมุกดานี่มันก็จะหนึ่งเดือนแล้วนะ ทำไมณัฐริกาไม่ติดต่อกลับมา”พิพัฒน์กระวนกระวายใจที่ลูกสาวหายไปเกือบเดือนแล้วนะ ทำไมยังไม่ติดต่อกลับมาหาเขาอีก

“คงจะสนอง เอ๊ย เสนองานจนไม่มีเวลาล่ะมั้งคะ”มุกดาตอบอย่างบ่ายเบี่ยงกลัวคุณพิพัฒน์จับได้ว่าเธอเอาลูกสาวสุดที่รักของเขาไปขัดดอก เพื่อใช้หนี้ที่ตัวเองเป็นคนก่อ

“นี่คุณมุกดา ผมขอเบอร์หัวหน้าลูกณัฐหน่อย”

“เอ่อ คือว่า…”ฉันไม่มียอมให้คุณติดต่อมันได้หรอก!!

“ผมบอกให้เอามา”พิพัฒน์เริ่มขึ้นเสียงใส่ภรรยาอย่างโมโหที่ไม่ยอมให้เบอร์ของหัวหน้าบุตรสาว แถมยังเลี่ยงไปคุยเรื่องอื่นหรือบางครั้งเหวี่ยง วีน โมโห กลบเกลื่อนเพื่อไม่ให้เขาได้เบอร์ติดของลูกสาว จนตอนนี้ผ่านมาเกือบเดือนเขา เขาจะไม่ยอมอยู่เฉยอีกต่อไปแน่ วันนี้เขาต้องได้คุยกับลูกสาวให้ได้

“เอ่อ มันอยู่ในโทรศัพท์ที่อยู่บนห้อง งั้นเดี๋ยวฉันเอามาให้”เมื่อคุณหญิงมุกดาพูดจบก็เดินก้าวขึ้นไปชั้นบนของบ้านเพื่อติดต่อกับคริปโตส

LASVEGAS

คริปโตสกกกอดร่างบางเอาไว้ไม่ห่างกาย แถมเธอเพิ่งจะได้นอนตอนรุ่งสางนี้ เพราะเขายังไม่อิ่มท้องเลยตักตวงความสุขจากร่างกายของคนตรงหน้าอย่างหนักหน่วง

“ตื้ด ตื้ด”เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นรบกวนสมาธิคนที่กำลังหลับให้ตื่นจากนิทรา คริปโตสควานหาโทรศัพท์เครื่องบางอย่างหนวกหูใครมันกล้าโทรมากวนเขาแต่เช้าแบบนี้

“ฮัลโหล โทรมาหาพระแสงอะไรแต่เช้าห๊ะ! คุณหญิง”รับสายได้ก็ตะคอกเสียงใส่เมื่อรู้ว่าเป็นแม่เลี้ยงของร่างบางที่เขานอนกอดอยู่โทรเข้ามา

“คุณคริปโตสฉันขอคุยกับณัฐริกาหน่อย”เสียงเธอดูร้อนรนผิดไปจากปกติ ที่ติดจะหยิ่งเมื่อเอ่ยชื่อลูกเลี้ยงสาว

“มีอะไร เธอหลับอยู่”เขาก็สงสัยว่าคุณหญิงมุกดาโทรมาทำไมเหมือนกัน

“พ่อของมันอยากคุยกับคุณ”เธอกรอกเสียงมาตามสาย

“คุยเรื่อง?”เขาถามขึ้น

“ก็ฉันบอกคุณพิพัฒน์ว่าคุณอยากได้ณัฐริกาเป็นเลขาของคุณที่ลาสเวกัสน่ะสิ”เธออธิบายให้เขาฟังจนละเอียด เมื่อเขาทำเป็นไม่เข้าใจ

“ก็ได้”คริปโตสตอบตกลง แล้วยิ้มที่มุมปากอย่างมีเลศนัย

มุกดาเมื่อคุยกับชายหนุ่มเข้าใจแล้ว ก็นำโทรศัพท์ที่ต่อสายถึงคริปโตสมาให้พิพัฒน์ที่นั่งรออยู่ที่โซฟาห้องรับแขก

“สวัสดีครับ ผมพ่อณัฐริกาครับ”พิพัฒน์กล่าวทักทาย

“สวัสดีครับ ผมคริปโตส ‘ผัว’ ณัฐริกาครับ”คริปโตสเน้นคำว่า ‘ผัว’ อย่างหนักแน่น

“เอ่อ ขอโทษนะครับคุณพูดว่าอะไรนะครับ”ไม่ใช่ไม่ได้ยินแต่สับสนใช่คำเดียวกับที่เขาได้ยินเมื่อครู่หรือเปล่า เลยถามให้แน่ใจอีกครั้ง

“ผมเป็นผัวณัฐริกาครับ”คริปโตสย้ำอีกครั้ง

“หมายความว่าไง ลูกฉันอยู่ที่ไหน”เขาเริ่มขึ้นเสียงเมื่อได้ยินสิ่งที่ถามย้ำอย่างชัดเจน

“ใจเย็นๆ สิครับคุณพ่อ ณัฐริกาหลับอยู่ครับ”ชายหนุ่มตอบอย่างใจเย็นพร้อมกับใช้ปลายนิ้วไล้ไปตามโครงหน้าสวยของร่างบาง

“ฉันไม่ใช่พ่อแก เรียกณัฐริกามาคุยกับฉันเดี๋ยวนี้!!”พิพัฒน์ตะคอกอย่างเหลืออด

“ผมไม่อยากปลุกเธอครับ เพราะเธอเพิ่งจะได้นอนยังไม่ถึงสองชั่วโมงเลย”ในขณะที่เขาคุยโทรศัพท์อยู่ ร่างบางก็เริ่มขยับตัวอย่างช้าๆ เมื่อได้ยินเสียงของเขาคุยกับใครสักคนอยู่ใกล้ๆ หู

“นี่คุณจะคุยอะไรกับใครก็ออกไปคุยข้างนอกฉันจะนอน”ณัฐริกาพูดอย่างงัวเงีย หลังจากชายหนุ่มรบกวนการนอนของเธอ ก็คนจะนอนไม่เกรงใจกันบ้างเลยหรือไง

“พ่อเธอโทรมา”บอกร่างบางและคิดไว้ไม่มีผิดที่เห็นร่างบางรีบลุกขึ้นนั่ง แล้วแย่งมือถือไปจากมือหนา

“คุณพ่อ คุณพ่อคะ”ณัฐริกาเรียกชื่อของคุณพิพัฒน์หลังจากที่แย่งโทรศัพท์มาถือเองไว้

“ณัฐลูก หนูอยู่ที่ไหน แล้วผู้ชายที่ชื่อคริปโตสเขาคือใคร”พิพัฒน์ถามลูกสาวอย่างรวดเร็ว หลังจากได้ยินเสียงลูกสาวที่กำลังสะอื้นไห้อย่างน่าสงสร

“เอ่อ...คุณพ่อคะ คุณคริปโตสเขาเป็นมาเฟียค่ะ คือเขาบอกว่าคุณน้ามุกดายืมเงินเขามาเป็นจำนวนเงินหนึ่งร้อยล้าน แล้วคุณน้าทำสัญญาเอาหนูมาขัดดอกค่ะคุณพ่อ”

เธอบอกความจริงกับผู้เป็นพ่อ เพื่อให้พ่อได้รู้ในสิ่งที่คุณหญิงมุกดาทำกับเธออย่างคนเห็นแก่ตัว

“มุกดางั้นเหรอ?”กดเสียงลงต่ำมองหน้าภรรยาตนเองอย่างโกรธจัด เมื่อได้รู้ความจริงจากปากของบุตรสาวคนเดียวของเขาที่เกิดจากภรรยาคนแรก

“แต่ณัฐไม่เป็นอะไรค่ะคุณพ่อ ณัฐแค่อยากกลับบ้าน”เธอพูดทั้งกั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา เพื่อไม่ให้บิดาเป็นห่วง กลัวว่าท่านจะไม่สบายอีก คริปโตสได้ยินร่างบางพูดถึงเรื่องกลับบ้าน เขาจึงคว้าโทรศัพท์มาพูดแทน

“แค่นี้ก่อนนะครับ ผมจะนอน สวัสดีครับ”คริปโตสพูดแล้วตัดสายทิ้งทันที

“นิ ฉันยังคุยกับคุณพ่อไม่เสร็จเลยนะ”โวยวายอย่างไม่พอใจในการกระทำของเขา

“ถ้าเธอคุยกับพ่อเธอนานๆ เธอก็ยิ่งอยากกลับบ้านน่ะสิ”สียงเข้มตอกกลับอย่างเห็นแก่ตัวไม่มีวันที่เธอจะได้ไปเหยียบบ้านหลังเดิมของเธอหรอก ณัฐริกา!

“ฉันจะให้ท่านขายบ้านมาไถ่ฉัน แล้วพาฉันออกไปจากที่นี่”เธอรู้ว่าบ้านหลังนั้นมูลค่ามันสูงพอจะพาเธอไปจากเขาได้แน่ๆ

“ไม่มีวันนั้นหรอก ฉันไม่มีวันให้เธอไปจากฉันหรอกณัฐริกา!”คว้าร่างบางให้นอนลงไปกับเขาแต่เจ้าตัวยังดิ้นรนหนีการรุกราน ชายหนุ่มจึงกำลังโดยการตรึงร่างบางให้แน่นิ่ง

“ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะไปจากคุณ”พูดจบประโยคก็นอนหันหลังให้ร่างสูงทันทีลัร้องไห้อยู่อย่างนั้น

‘ใครที่พรากเธอไปจากฉัน ฉันจะฆ่ามัน’

คริปโตสไม่ได้เอือนเอ่ยคำนั้นออกไปแต่กลับคว้าร่างบางมากอดแนบแน่นด้วยความรู้สึกหวงแหน