10 | ความสนิทสนม

หลังจากที่ทานอาหารเช้าเสร็จณัฐริกาจัดการเก็บจานข้าวและเอาจานไปล้างในครัว โดยที่ไม่ยอมเรียกคนรับใช้ที่ทำความสะอาดอยู่ใกล้ๆ ให้เข้ามาช่วย

“ถ้าฉันทำดีกับคุณมากๆ สักวันคุณต้องปล่อยเธอกลับเมืองไทยแน่ๆ”ณัฐริกาพูดกับตัวเองอย่างมีหวังคนเดียวโดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคริปโตสยืนอยู่ด้านหลัง

“อย่าฝันเฟื่องณัฐริกา”คริปโตสพูดออกมาด้วยความเกรี้ยวกราดหลังจากเธอเก็บจานเข้าไปในครัว ชายหนุ่มกำลังขึ้นไปที่ห้องทำงาน แต่กลับเปลี่ยนทิศเพื่อเข้ามาดูหญิงสาว แต่ได้ยินร่างบางพูดประโยคนั้นออกมาโดยที่คิดว่าตัวเองอยู่คนเดียว ทำให้ไม่ทันระวังคำพูดที่จะเป็นภัยให้กับตัวเอง

“คุณคริปโตส คือฉัน...”น้ำเสียงสั่นเครืออุทานออกมาอย่างตกใจที่อยู่ๆ เขาก็ผ่านมาได้ยินสิ่งที่เธอพูด หญิงสาวพยายามรวบรวมความกล้าเพื่อจะบอกเขาในสิ่งที่เธอกำลังคิดอยู่ในใจ

“ฉันอยากกลับบ้าน!”เธอพูดด้วยเสียงสั่นอย่างกล้าๆ กลัว

“ฉันไม่ให้เธอกลับ!”คริปโตสตะคอกหญิงสาวด้วยความโกรธ นี่เขาอุตส่าห์ทำดีกับเธอเพื่อให้เธออยู่กับเขาโดยไม่ต้องกลัวเขา แต่ถ้าความดีรั้งเธอไว้ไม่อยู่ เขาจะกักขังเธอด้วยร่างกายของเขาเอง!

“คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะ”เธอสะอื้นร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ ที่เขาไม่ยอมทำตามคำร้องขอของเธอ

“ฉันมีคนที่ฉันรักอยู่เมืองไทยนะ”

“ฉันจะฆ่ามัน!”น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมพูดพร้อมกับกำหมัดตัวเองแน่น ด้วยคิดว่าณัฐริกามีคนรักรออยู่ที่ไทยอย่างนั้นเหรอ ทำไมเขาถึงไม่รู้ หรือนักสืบสืบมาไม่ละเอียดกันแน่

“คุณอย่าแตะต้องเขานะ!”เขาบอกว่าฆ่าคนที่เธอรักอย่างนั้นเหรอ ไม่! เธอไม่ยอม! คุณพ่อไม่ผิด...ถ้าจะผิดต้องผิดที่คุณน้ามุกดา

“รักมันมากสินะ!”

“ใช่! ฉันรักท่านมาก ท่านเลี้ยงฉันมานะคุณ!”อ้าว! นี่เธอหมายถึงคุณพิพัฒน์พ่อของเธอหรอกเหรอ เพราะคำว่าท่านทำให้คริปโตสเข้าใจกระจ่างแจ้ง

“ฉันไม่ยอมปล่อยเธอไปจากฉันหรอกนะ!! ณัฐริกา!”ชายหนุ่มพูดจบก็ลากร่างบางขึ้นไปบนห้องนอนทันทีและเหวี่ยงเธอไว้ข้างเตียงและหยิบโซ่ในลิ้นชักข้างเตียงมาพร้อมกับดึงเรียวขางามของเธอขึ้นพร้อมล่ามข้อเท้าเล็กเอาไว้

“คุณขังฉันไว้แบบนี้ไม่ได้นะคุณคริปโตส”ณัฐริกาตะโกนบอกชายหนุ่มอย่างไม่ยอมแพ้

“โซ่นี่ไปไกลได้แค่ห้องน้ำเท่านั้นแหละ”ชายหนุ่มยกยิ้มที่มุมปาก ล่ามไว้อย่างนี้หนีไปจากเขาได้ เขาจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระทันที

“นี่คุณคริปโตสคุณล่ามโซ่ฉันแบบนี้ไม่ได้นะ!! ฉันไม่ใช่นักโทษของคุณนะ! คริปโตสกลับมากลับมานะ คริปโตส!!!”ตะโกนเรียกชื่อชายหนุ่มอยู่อย่างนั้น โดยที่เขาไม่หันหลังกลับมามองเลยด้วยซ้ำ ไม่มีแม้แต่จะปรายตามามองที่เธอเลย ทำไมเขาถึงใจร้ายกับเธออย่างนี้ อย่าให้ฉันหนีออกไปได้นะ

“เดี๋ยวฉันจะกลับมา เตรียมรับศึกหนักได้เลยสาวน้อย”กล่าวปิดท้ายไว้เพียงเท่านั้น ชายหนุ่มกลับหันมาบอกหญิงสาว ด้วยความใจดำทว่าไม่ทันได้จากไปไหนได้ไกลเสียงหวานก็แผดคำว่า เกลียด! ใส่เขา

“คริปโตสฉันเกลียดคุณ!!”เธอตะโกนออกมาอย่างเหลืออด

“ฉันก็ไม่ได้ให้เธอมารักฉัน ฉันก็ เกลียด-เธอ”แล้วเขาก็เดินจากไป ปล่อยให้เธอนั่งร้องไห้อยู่ที่พื้นทั้งอย่างนั้น ไม่แม้จะสนใจลุกขึ้นไปนั่งบนเตียงนอนอย่างดีที่เธอใช้นอนตั้งแต่ที่มาถึงที่นี่แม้แต่น้อย

คริปโตสกลับมาถึงคฤหาสน์ในเวลาเที่ยงคืนกว่าๆ เขาออกไปทำงานตั้งแต่เช้ากับฟิลิป หลังจากมีปัญหาเกิดขึ้นเมื่อลูกค้ารายใหญ่ไม่ยอมง่ายชิปเพราะเสียมากเกินไปจนตอนนี้ ตลอดเวลาที่ชายหนุ่มออกไปเคลียร์ปัญหาที่คาสิโนนั้น เขาคิดถึงณัฐริกาใจจะขาด เป็นห่วงว่าเธอจะเป็นยังไงบ้าง? เพราะตั้งแต่เขาล่ามเธอเอาไว้หญิงสาวจะทานอะไรหรือยัง?

ชายหนุ่มเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องนอนของตนที่มีร่างบางอยู่ในนั้น คริปโตสเปิดประตูอย่างเบามือที่สุด เพราะกลัวเธอตื่น หลังจากทราบจากแม่บ้านที่คอยเปิดประตูให้เขาอยู่นั้นว่าเจ้าหล่อนนอนหลับไปแล้ว เขาสังเกตอาหารที่วางข้างร่างบาง เพราะว่าเขาสั่งให้มิเชลเอาขึ้นมาให้เธอ แต่อาหารยังจัดวางเป็นระเบียบไม่มีรอยของการกินหรือแตะมันเลย

สายตาคมมองเจ้าของร่างสะโอกสะองที่นอนอยู่บนพื้นพรหมหนานุ่ม ร่างสั่นเทาด้วยความหนาวเพราะอุณหภูมิที่ลดลงและเธอใส่เพียงเสื้อเชิร์ตเพียงตัวเดียวเท่านั้นทำไมไม่ขึ้นไปนอนบนเตียงดีๆ นะ ทำไมชอบทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อยเลยนะณัฐ คิดพร้อมกับอุ้มร่างบางขึ้นไปนอนบนเตียงอย่างเบามือ ก่อนจะเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายที่เต็มไปด้วยเหงื่อ

หลังจากที่คริปโตสอาบน้ำเสร็จ เขาเดินไปที่เตียงพร้อมกับสอดตัวลงนอนข้างร่างบางดึงเธอมากอดอย่างมีความสุข ที่ไม่เคยเกิดขึ้นในหัวใจอันด้านชาดวงนี้เลย แต่ทำไมตั้งแต่ที่เขาพบกับเธอนั้น ใจดวงนี้ถึงเต้นแรงขนาดนี้นะ เธอเข้ามาเปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆ อย่างในชีวิตจนตอนนี้เขายังงงกับความรู้สึกของตนเอง จากที่คฤหาสน์ที่เจ้าตัวไม่เคยอยากจะขับรถกลับมาถึงแม้จะมีการ์ดขับรถให้นั่งก็เถอะ เพราะการงานที่ทำจนเหนื่อยล้าทำให้เขานอนคอนโดหรือไม่ก็คาสิโน ความคิดหลายๆ อย่างที่คริปโตสกำลังสับสนค้นหาคำตอบอยู่นานทำให้เขาเผลอหลับไป