05 | ทางหนีทีไล่

“เธอเป็นแค่นางบำเรอ ไม่มีสิทธิ์มาต่อรองกับฉัน”ปลายคางเรียวถูกบีบจนแน่นปากบางที่บวมเจ่อแดงระเรื่อจนน่าจุมพิต

“คอยสนองอารมณ์กามของฉันก็พอ”

“คุณเห็นชีวิตฉันเป็นอะไร คุณมันบ้าอำนาจ เลว ทราม คุณมันใจร้าย คุณไม่ใช่คน คุณคือซาตาน!!”ปากบางจิ้มลิ้มพูดออกมาอย่างเหลืออด เมื่อเป็นอิสระจากมือหนา

“ซาตานคนนี้แหละผัวเธอจำใส่สมองอันเปราะบางไว้ด้วย!!”คริปโตสกัดฟันกรอดจนแก้มสองข้างขึ้นเป็นสันกราม

“คุณมัน...”

“ไปอาบน้ำทำอาหารเช้าให้ฉันกินได้แล้ว ฉันหิว อย่าให้ฉันรอนานล่ะ ไม่อย่างนั้นฉันจะกินเธอแทนอาหาร”ไม่รอให้ปากสวยๆ ของเธอพูดต่อ ชายหนุ่มก็ดึงแขนเรียวเล็กลงจากเตียง ในขณะที่เธอกับเขายังเปลือยกายทั้งคู่

“โอ๊ย ฉันเจ็บตรงนั้น”แขนเรียวสวยนำมือที่ว่างปิดของสงวนข้างบนเอาไว้และล้มลงกับพื้น เพราะความเจ็บกลางร่างสาว

เขาลืมไปว่าเมื่อวานเขาจัดหนักจัดเต็ม ทั้งที่รู้ว่าเป็นครั้งแรกของเธอด้วย คงจะเจ็บมากสินะ คริปโตสจึงหันมามองร่างบางที่นั่งเอามือปิดของสงวนส่วนบนเอาไว้ แล้วนึกขันในใจว่า แม่คุณเอ่ยมือเล็กนิดเดียวแล้วดูหน้าอกหน้าใจเธอสิใหญ่เกินตัวขนาดนั้น มือใหญ่ของเขายังจับไม่หมดเลย

คริปโตสจับทั้งร่างแน่งน้อยขึ้นจนณัฐริกาลอยเคว้งในอากาศก่อนที่สาวน้อยจะเข้าสู่อ้อมกอดซาตาน ขาแข็งแรงก้าวอย่างมั่นคงไปยังห้องน้ำ แต่ร่างบางไม่ลดราวาศอกลงเลยสักนิด

“คุณจะทำอะไร”ถามขึ้นเมื่อจู่ๆ คริปโตสคว้าตัวเธออุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาวไม่สนใจร่างที่ดิ้นเร้าๆ ในอ้อมแขนแกร่งแม้แต่น้อย

“พาเธอไปอาบน้ำไง เจ็บอย่างนี้ยังจะปากเก่งอีกนะ”คริปโตสพูดขึ้น

“ไม่ต้องฉันเดินเองได้ นี่ปล่อยนะ!”กำปั้นน้อยๆ ทุบอกชายหนุ่มอย่างสุดแรง แต่เขาหาได้สะดุ้งไม่ คนอะไรอึดอย่างกับอิฐกับปูน

“หยุดดิ้นฉันไม่เอากับคนสกปรก”เมื่อเธอหยุดดิ้น ทำให้เขายิ้มอย่างผู้มีชัย ใครว่ากันละแบบนี้แหละกำลังดีกลิ่นคาวสวาทเมื่อคืนยังคงตราตรึงทำให้คึกเหิมพร้อมรบตลอดเลา

“ไม่ต้อง! ฉันอาบเองได้!”ชายหนุ่มไม่สนใจเสียงร้องค้านของหญิงสาว ยังคงพาร่างบอบบางอ้อนแอ่นเข้าไปอาบน้ำพร้อมกับถูสบู่ให้ แต่กว่าจะอาบเสร็จก็ทำกิจกรรมอันเข้าจังหวะรับแสงอรุณยามเช้าจนเกือบบ่าย คริปโตสพาณัฐริกาลงมาชั้นล่างของตัวคฤหาสน์เพื่อพาร่างบางไปที่ห้องครัว แต่หญิงสาวเอาแต่มองไปรอบๆ ในตัวคฤหาสน์จนไม่สนใจเขา

“มองหาทางหนีเหรอ"ปากหยักสวยเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัยจะมองอะไรหนักหนายังไงก็ไม่มีวันหนีพ้นหรอก