อย่ากับผัว

"หนูหลินทางนี้!" เจ้าของเสียงแสนแสบแก้วหูคนนั้นก็คือ มิว เพื่อนสาวคนสนิทเพียงคนเดียวที่หนูหลินมีอยู่ แหกปากร้องเรียกเธอมาแต่ไกลในขณะที่ตนนั้นกำลังต่อคิวซื้อชานมไข่มุกอยู่ หนูหลินพยักหน้าให้มิวหนึ่งทีก่อนที่จะยืนรอเธอห่างออกจากหน้าร้านประมาณหกเมตร พอเวลาผ่านไปไม่นานมิวก็เดินมาหาเธอพร้อมกับถือชานมไข่มุกไซส์แอลสองแก้วก่อนที่จะยื่นให้หนูหลินแก้วนึง

"ขอบใจเว้ย" มิวพยักหน้าหงึกๆพลางดูดเจ้าก้อนกลมๆสีดำเข้าปากไป ดวงตาคู่สวยวาววับราวกับดวงดาวแพรวพราวอยู่บนท้องฟ้า หลงไหลไปกับรสชาติอันหอมหวานของชานมไต้หวันหอมมันและมีความหวานจากไข่มุกด้วย

"ปิดเทอมที่แล้วไปหาผัวมา ผัวจัดหนักให้กี่ดอกจ๊ะเพื่อนรัก" มิวเริ่มพูดแซวเพื่อสาวด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาทเมื่อเห็นสีหน้าอันนิ่งเงียบของสาวน้อยที่อยู่ในลุคเสื้อยืดกางเกงยีนส์ ผมสีดำยาวถูกรวบแบบลวกๆใบหน้าถูกปกปิดไปด้วยแว่นถนอมสายตาจากแสง ทั้งหน้าถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างเบาบางแทบจะไม่ได้แต่งเลยด้วยซ้ำ แต่เธอก็ยังคงความสวยหมวยตามฉบับลูกครึ่งจีน

"อืม?...ก็เยอะอยู่นะ" หนูหลินตอบหน้าตายก่อนที่จะกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อมิวเบิกตากว้างตาค้างอย่างตะลึงไปในคำตอบที่ได้มา จากนั้นคนโสดอย่างมิวก็ทำได้แค่คว่ำปากลงด้วยความอิจฉาเมื่อถูกหนูหลินขับรถบรรทุกขิงวิ่งมาเหยียบ

"หูย อิจฉาอ่า ตอนไหนผัวมึงจะกลับไทยน๊าอยากเจอหน้าสักครั้งเพื่อเป็นบุญตา"

"พี่เฟียเขางานยุ่งๆน่ะ กูก็ไม่รู้ว่าพี่เขาจะกลับมาตอนไหน" หนูหลินมีใบหน้าที่สลดลงอย่างเห็ได้ชัดเมื่อมิวพูดถึงสามีของเธออย่างมาเฟีย ที่ไม่ได้เจอกันแบบประจันหน้ามาแล้วถึงสี่ปี แต่ที่ผ่านมาหนูหลินก็บอกกับมิวมาตลอดว่าเธอและมาเฟียเป็นสามีภรรยาที่คลั่งรักกันมาก เธออวดอย่างนั้นอย่างนี้เกี่ยวกับเขาให้เพื่อนสนิทฟัง ทว่าความจริงนั้นมันไม่ใช่อย่างนั้นเลยมันตรงข้ามทุกอย่าง...

"มึงมีผัวมาแล้วสี่ปี รูปคู่สักรูปก็ไม่มีเลยหรอวะ"

"ก็พี่เฟียเขาไม่ชอบถ่ายรูปนี่นา เอาไว้คราวหน้ากูจะแอบถ่ายมาให้ดูนะ"

"คราวหน้าอีกละ คราวหน้ามาสี่ปีแล้วเนี่ย" มิวทำหน้ามุ่ยด้วยความไม่พอใจอีกครั้งเมื่อหนูหลินเอ่ยคำนี้ออกมาเพราะมันคือคำที่เธอได้ยินมาตลอดสี่ปีเช่นกัน เมื่อเธอถามถึงมาเฟีย

"เอาน่า รอหน่อยนะ" หนูหลินพูดพลางคล้องคอเพื่อนสาวแล้วฉีกยิ้มกว้างๆให้มิวเพื่อเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าต่อไปนี้เธอจะไม่โกหก ซึ่งในใจตอนนี้เธอก็ไม่อยากโกหกอะไรอีกต่อไปแล้ว เธออยากจะเล่าความจริงให้มิวฟังเพราะถ้าชายหนุ่มแต่งงานใหม่เมื่อไหร่เรื่องของเธอก็จบ ดีเสียอีกถ้ามิวรู้ว่าเธอไม่เคยอยู่ในสายตาของสามีอย่างมาเฟียเลย มิวจะได้หาคนรู้ใจคนใหม่ให้เธอ เธอจะได้ move on จากเขาเสียที...

"เราไปยิงปืนเล่นกันปะไม่ได้ยิงมาหลายเดือนแล้วอะ"

"ยิงปืนอีกแล้วหรอมึง~" มิวพูดด้วยน้ำเสียงอ้อยอิ่งเมื่อหนูหลินชวนเธอไปทำเรื่องที่ผู้หญิงส่วนมากเขาไม่ทำกัน มิวรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันทีเพราะเธอไม่ชอบเสียงดังและก็กลัวเสียงปืนด้วย แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถขัดคำสั่งของหนูหลินได้เพราะสาวน้อยแสนซนดันลากเธอไปแบบไม่คิดเลย...

ปัง!

ปัง!

ปัง!

หนูหลินจับปืนสั้นด้วยมือเดียวอย่างชำนาญเข้าเป้าทุกนัดราวกับว่าเธอเกิดมาพร้อมกับปืนเลยทีเดียว ก็ไม่แปลกที่เธอจะเชี่ยวชาญเรื่องนี้เนื่องจากพ่อของเธอเคยเป็นบอดี้การ์ดของมาเฟียฮ่องกงมาก่อน ตอนนั้นเธอมีอายุได้แค่สิบห้าปีอีกทั้งยังเป็นลูกสาวคนเดียวอีกด้วย พ่อของเธอจึงให้เธอเรียนการยิงปืนตั้งแต่นั้นมาจนถึงทุกวันนี้ แต่เธอก็เคยทิ้งช่วงไปบ้างตอนที่เธอพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อมาเฟีย จากสาวเท่กลายเป็นสาวหวาน แต่สุดท้ายเธอก็ไม่สามารถทิ้งความเป็นตัวเองได้

"โห้ ตรงกลางเป้าทุกดอกเลยอะ ตอนยิงคิดถึงหน้าผัวป้ะเนี่ย"

"หึ นึกถึงหน้ามึงไงเพื่อนรัก"

ปัง!

"กรี๊ดดด ตกใจหมดเลย!"

"หึ" หนูหลินหัวเราะในลำคอตลกขำขันเมื่อมิวสะดุ้งตื่นเสียงปืนจนรีบยกมือขึ้นมาปิดหู ทั้งๆที่ครั้งนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอชวนมิวมา แต่เพื่อนสาวก็ไม่ชินสักทีอีกทั้งยังมีท่าทีตื่นกลัวเข้าทุกวัน

"มิว เรียนจบเทอมนี้มึงจะไปทำอะไรต่อวะ" หนูหลินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจังมือบางพลางถอดอุปกรณ์ป้องกันต่างๆในตัวออก

"ก็คงจะทำงานหาเงินช่วยที่บ้านแหละ นี่ก็พยายามเล็งที่ทำงานไว้อยู่"

"ดีจัง มีสิ่งที่อยากทำด้วย"

"เรียนจบเทอมนี้มึงก็จะกลับไปหาผัวที่จีนใช่ไหมล่ะ ผัวมึงคงรวยมากเลยเนอะอยากเจอตัวจริงจัง"

หนูหลินถึงขั้นชะงักไปพูดไม่ออกมันจุกอยู่ในอกไปหมด ดวงตากลมโตแฝงความรู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลาเมื่อมีคนพูดถึงเขาอีกทั้งเธอยังมีความหึงหวงเพิ่มขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัวอีกด้วย เพราะวันนั้นไคโรเพิ่งบอกกับเธอว่ามาเฟียจะแต่งงานกับคนใหม่ ภรรยาคนไหนจะทำใจได้ถ้าสามีกำลัวจะแต่งงานกับคนใหม่เธอเองก็ทำใจไม่ได้เช่นกัน แต่จะให้ทำไงได้เพราะยังไงเรื่องของเธอกับเขามันก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นเธอต้องหย่าเท่านั้น...

"ไม่หรอก กูก็อยู่นี่แหละ"เธอตอบนิ่งเรียบแถมยังเย็นชาจนมิวสัมผัสได้ มิวขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความสงสัย เธอดูอาการของหนูหลินออก ว่ายังไงตอนนี้หนูหลินก็ต้องมีอะไรในใจอย่างแน่นอน

"แบบนี้...ผัวมึงจะไม่มีเมียใหม่หรอวะเพื่อน"

"มีก็มีสิ ยังไงก็จะหย่ากันอยู่แล้ว"

"ว่าไงนะ! มึงกำลังจะหย่ากับผัวหรอ"

"อืม"

ยิ่งหนูหลินตอบรับหน้าตายแบบนี้มันยิ่งทำให้มิวมึนงงเข้าไปใหญ่ตอนนี้เธอแทบจะเรียบเรียงอะไรที่เกี่ยวกับความรักของเพื่อนไม่ได้เลย หน้าสามีตัวเป็นๆก็ไม่เคยเจอ เจอแต่ในอินสตาแกรม โทรมาค้างสายกับหนูหลินตอนที่หนูหลินชวนเธอไปค้างเป็นเพื่อนที่บ้านก็ไม่เคยเลย แม้แต่หนูหลินตอบแชทสามีต่อหน้าเธอสักครั้งเธอยังไม่เคยเห็น จนบางทีมิวก็รู้สึกว่าคนที่ชื่อมาเฟียและเป็นสามีของหนูหลินไม่มีอยู่จริง

"ท..ทำไมล่ะ กูก็นึกว่ามึงกับผัวคลั่งรักกันเสียอีก มันเกิดอะไรขึ้นวะ"

"เขากำลังจะแต่งงานใหม่น่ะ ก็เลยจะหย่ากับเขา"

"อะไรวะ มีเมียอยู่แล้วนี่นะจะแต่งงานใหม่"

"ก็เขาไม่เคยรักกูเลยนี่หว่า มึงว่ากูจะยื้อเขาไว้ทำไม"

"แล้วมึงทำใจได้หรอวะหนูหลิน"

"ได้สิวะ ถึงกูจะเป็นสาวเนิร์ดสวมแว่นก็ใช่ว่าจะเรียบร้อยหาผัวใหม่ไม่เป็นนะเว้ย"

"มันต้องอย่างงี้ดิวะเพื่อนรัก!!"

มิวถึงขั้นอดไม่ได้ที่จะดึงเพื่อนสนิทอย่างหนูหลินเข้ามาโอบกอดพร้อมกับเอาหน้าของหนูหลินซบบนอกตัวเองก่อนที่จะทำการหอมศีรษะฟอดใหญ่แบบสูดลึกจนเข้าไปในลำคอให้หายมันเขี้ยว

ฟอดดดดดดด

"สระผมบ้างนะกลิ่นใช้ได้เลย"

"หึๆๆ"