Good Boy คนนี้จองแล้ว

ผู้ชายคนที่เธอชอบมาตั้งอายุสิบปีจนในขณะที่เธอกำลังจะจบมัธยมศึกษาตอนปลายในอีกสองเดือน ความรู้สึกที่อัดแน่นในหัวใจมันเพิ่มพูนขึ้นเรื่อย ๆ และไม่มีท่าทีว่ามันจะลดลงแต่อย่างใด

ตัดสินใจลำบากว่าจะเลือกเดินตามความฝันของตัวเอง หรือเลือกเดินตามความฝันที่ไม่ใช่ของตัวเอง แต่ได้อยู่ใกล้เขาดี

ในระหว่างที่กำลังชั่งใจว่าควรจะเดินต่อหรือพอแค่นี้ ทุกอย่างมันก็ชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ ความสนิทสนมของเราเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นออกห่าง จากที่ไม่เคยมีช่องว่างก็เหมือนว่ายิ่งไกลกันออกไปเรื่อย ๆ

สุดท้ายเธอจึงถามเขาให้แน่ใจว่าไม่ได้คิดไปคนเดียวใช่ไหม ใช่หรือไม่ใช่ก็ขอแค่เขาบอกมา

เวณิกา หรือ หลิน ไม่ใช่คนไม่มีความคิดหรือตามืดบอด เธอแค่ชอบที่จะซื่อสัตย์กับตัวเอง

“หลินชอบพี่บาสชอบแบบผู้หญิงชอบผู้ชาย แล้วพี่บาสชอบหลินบ้างหรือเปล่า?”

วิษณุ หรือ บาส มองหญิงสาวราวกับไม่เคยเห็นกันมาก่อน เหมือนกับเวลาหยุดเคลื่อนไหว สายลมไม่พัดผ่าน มีเพียงดวงตาสองคู่ที่จ้องมองกันด้วยความรู้สึกหลากหลาย และสุดท้ายก็จบลงด้วยความเงียบของเขา

“ทำไมต้องคิดนานคะ…” แววตาผิดหวังฉายชัดออกมาทำเอาคนที่กำลังสบตาวูบไหวในอก

“พี่ไม่เข้าใจว่าหลินจะถามอะไรตอนนี้…” คนโดนถามรู้สึกอึดอัดและเขาจ้องมองเธออย่างไม่เข้าใจ

ตอนนี้เราอยู่ในสนามแบดมินตันที่มีคนมากกว่ายี่สิบคน เธอนั่งอยู่บนอัฒจันทร์ เขายืนอยู่เยื้องกันกับเธอ

ข้าง ๆ หลินมีเพื่อนสนิทเขาสองคนนั่งอยู่บนบันไดอัฒจันทร์เดียวกัน ไม่ว่าเราจะพูดอะไรไม่มีทางที่คนใกล้ตัวจะไม่ได้ยิน

หลินมองเขาอย่างรอคอยคำตอบ ชอบไม่ชอบ ตอบให้เธอเข้าใจหน่อยไม่ได้หรือไง ว่าไอ้ที่ตัวติดกันมาหลาย ๆ ปี มีกันอยู่ในทุกช่วงชีวิต นี่มันหมายความว่ายังไง 

นั่นแหละบาส…ถ้าเขาไม่อยากทำอะไรก็ไม่มีใครบังคับเขาได้

“ไม่…”

“บาส…เสร็จธุระหรือยังคะ ตั๋วหนังที่ให้จองได้แล้วนะ”

จังหวะที่บาสอ้าปากตอบหลินยังไม่จบประโยคดี พริ้มพราวเพื่อนร่วมมหาลัยฯ ก็เดินมาจากไหนไม่รู้ตะโกนบอกเขาว่าตั๋วหนังได้แล้ว

หลินได้ยินเธอก็ยิ้ม ก่อนจะมองไปรอบ ๆ โรงยิมและระบายลมหายใจที่คลายความอึดอัดออกมา

“อ้าวน้องหลินอยู่ที่นี่ด้วยเหรอคะ พี่นึกว่าบิวไม่ว่างหลินจะไม่ตามพี่บาสมาซะอีก” 

ผู้หญิงคนนี้ช่วงหลังเธอเจอบ่อยครั้ง พริ้มพราวเรียนที่เดียวกับพี่บาส เธอเป็นคนสวยหมดจดแบบที่ไม่ต้องแต่งหน้าแต่งตัวก็สวย แทบจะดูไม่ออกเลยจริง ๆ ว่ากำลังกระแนะกระแหนใครอยู่

“หลินเป็นคนจองคอร์ท พวกเรามาขอเล่น...” เพื่อนพี่บาสพูดขึ้นทันควัน 

หลินไม่คิดจะอยู่ฟังจนจบ เธอหยัดกายลุกขึ้นค้อมศีรษะให้ผู้ชายที่มอบคำตอบชัดเจนให้แก่เธอว่าที่ตรงนี้มีเจ้าของแล้ว