Chapter 3 : รับน้อง

"เคยมีแฟนจริงเหรอเนี่ย?"

"จ...จริงสิทำไม!?"

"ทำไมฟิตจัง"

เสียงเข้มต่ำเอ่ยด้วยใบหน้าที่กำลังอดกลั้น จนต้องเม้มกัดริมฝีปากของตน ขณะชักนิ้วเข้าออกร่องสวาทของเธอ ไม่อยากจะนึกว่าถ้าเปลี่ยนจากนิ้วเป็นดุ้นของเขา มันจะฟินขนาดไหน

"อะ...อ๊าาา~"

"นี่แค่นิ้วเดียวนะ ให้ตายเถอะ"

"บรู๊ค อย่าทำแบบนี้~"

"แน่นจนตอดนิ้วเราเลย"

"อ้าาา~ บรู๊ค..."

.

.

"เราขอล่ะ!"

เสียงหวานวิงวอนด้วยความสับสน  เมื่อความรู้สึกผิดชอบตีขึ้นแสกหน้า  ตรงกันข้ามกับความปรารถนาในกายที่ถูกเขาปลุกขึ้นมาอย่างสิ้นเชิง

"มิลิน... บรู๊คไม่ไหวแล้ว"

"อื้ออ~"

เธอครางด้วยใบแดงก่ำจนแทบแทรกแผ่นดินหนี ท่าทีที่ดูเหมือนต้องการเขาเช่นกัน ทำให้บรู๊คยื่นหน้าไปหอมแก้มใสฟอดใหญ่ และคลี่ยิ้มออกมาด้วยใบหน้าพึงพอใจ

'ในที่สุด'

'ก็ยอมเปิดช่องแล้วสินะ'

เขายิ้มลำพองใจก่อนจะขยับนิ้วกลางเข้าออกช้าๆ และใช้นิ้วหัวแม่มือช่วยเคล้นคลึงกระตุ้นไปด้วย

"ซี๊ดด~"

'ให้ตายเถอะ....'

.

.

'เขาโคตรเก่งเลย'

'ไม่ได้เสร็จแบบนี้มานานแล้ว~'

.

.

'ด...เดี๋ยวสิ!?'

'ฉันเผลอเคลิ้มไปได้ยังไงเนี่ย!!!!?'

"ซี๊ดด อ๊าาา!~"

เสียงซี๊ดนั้นดังออกมาจากเรียวปากอิ่มของเธอ เมื่อเขาสอดนิ้วชี้เข้าไปเพิ่มเป็นสองนิ้ว  และเสร็จสมจนเผลอแอ่นสะโพกขึ้นสูง  รับกับจังหวะของปลายนิ้วเขาด้วยความเสร็จสม

"อร๊างงง~"

.

.

"บรู๊ค หยุดนะ"

นี่คือเสียงหวานครางที่เขาได้ยินครั้งแรกจากเธอ นอกเหนือจากเสียงพูดคุยในคลาสเรียน และฮัมเพลงตอนที่ไปส่งเธอกลับบ้านยามดึก มันช่างหวานกระเส่าจนทำให้ใจเขาละลาย

จนอยากได้ยินเสียงของเธอมากขึ้น...

และมากขึ้นกว่านี้

"วันนี้  ขอให้เราได้กอดมิลินแน่นๆ"

"..."

"แบบไม่ใช่เพื่อนกอดกันอย่างที่ผ่านมาได้ไหม?"

คำขอซึ่งๆหน้าขณะที่ยังคงเล้าโลมร่างบอบบางไม่หยุด  ทำให้เธอยากที่จะปฏิเสธ  และเขินอายเกินกว่าจะตอบตกลงได้

แต่การตอบสนองของร่างกายที่เริ่มกอดเขา และตอบรับจูบก็เป็นมากกว่าคำตอบจากเธอแล้ว

แควก!

ห่อถุงยางที่เหมือนจะอยู่เกลื่อนไปทุกที่ ตามสไตล์บ้านของหนุ่มโสดที่ใช้จัดปาร์ตี้บ่อยๆ ถูกเขาฉีกออกและสวมมันอย่างคล่องแคล่ว

"ของจริงแล้วนะ..."

กางเกงขาสั้นที่ถูกรูดออกพร้อมกับกางเกงใน ถูกมือหยาบที่ยังเปรอะไปด้วยน้ำรักของเธอ ค่อยๆจับหัวเข่าเพื่อแยกเรียวขาออกจากกันช้าๆ

ท่อนกายใหญ่ค่อยๆ แทรกเข้าไปในกายของหญิงสาวอย่างยากลำบาก จนเขาต้องใช้นิ้วป้ายน้ำลาย เพื่อละเลงกลีบของมิลินจนเปียกชุ่ม

"อืม"

"บรู๊ค... เรา...เจ็บ"

ความแสบขณะที่ท่อนกายของเขาพยายามถลำลึกเข้ามา  และดันกายเบียดเสียดโพรงแคบที่คับแน่นเข้ามาจนสุด 

ทำให้หญิงสาวถึงกับน้ำตาคลอเบ้า จนชายหนุ่มต้องหยุดเคลื่อนไหวและกอดเธอไว้แนบอก  ด้วยใบหน้าซีดเผือดและทำตัวไม่ถูก

"ถ้างั้นบรู๊คจะไม่ขยับนะ"

.

.

"...จะรอให้มิลินหายเจ็บก่อน"

คำพูดที่แสนดีของเขาและอ้อมกอดอุ่นๆ ก็ทำให้ความเจ็บปวดของเธอเบาบางลง แต่ตอนนี้ในใจของเธอชักอย่าเลิกลงกลางคันเสียแล้ว

น้ำตาของเธอทำให้เอ็นอุ่นอ่อนตัวลงเล็กน้อย จนเขาสามารถขยับเข้าออกได้บ้าง

"ยังเจ็บอยู่ไหม.."

"อืม"

"แล้วถ้าเรา... ขยับแบบนี้?"

เขาคอยกระซิบถามด้วยความใส่ใจตลอดเวลา  จนในที่สุดร่างกายของเธอก็เริ่มเคยชิน  จนสามารถรับท่อนกายที่ขยายตัวใหญ่ของเขาได้

"บรู๊ค... เรา...จะเสร็จ...อีกแล้ว~"

"มิลิน นี่เรายังไม่ได้เอาจริงเลยนะ?"

แต่การเคลื่อนไหวเพียงนิดของเขา และนิ้วหัวแม่มือที่คลึงต่อมเสียวของเธออย่างจัง ก็ทำให้ร่างเล็กร้อนวาบและกระตุกเกร็งด้วยความเสร็จสมนำไปก่อนเสียแล้ว

เพียงครั้งแรกเขาก็จดจำวิธีที่จะทำให้เธอถึงสวรรค์ได้ แต่เป้าหมายของเขาคือทำให้เธอเสร็จครั้งที่ 3 บรู๊คโชว์ลีลาเต็มที่ทั้งหนักเบา และเร็วแรงสลับกันไปเคล้าคลอกับเสียงครางแว่วหวานของเธอ และเสียงหอบหายใจของเขา

ราวกับเขาและเธอสลับหน้าที่...

และมิลินได้กลายเป็นผู้คุมสัมภาษณ์ครั้งนี้ไปเสียแล้ว

"ก... เก่งแบบนี้"

.

.

"ฉันให้ผ่านสัมภาษณ์เริ่มงานได้เลยนะ อ๊ะ!!!"

เสียงหวานหวีดร้องเมื่อถูกเขาจับพลิกคว่ำหน้าโก้งโค้ง และถูกเขาตามมาควบต่อจนกายเล็กโยกไหวอย่างแรง

"อ๊าาา~"

"จะจ้างผมคนนี้ แค่เงินมันไม่พอหรอกนะ"

"ข...ขนาด...นั้นเลยเหรอ? อ้าา~"

เขาโน้มกายลงมาจนอกกว้างทาบบนแผ่นหลังบอบบาง และกระซิบเสียงต่ำขณะพรมจูบบนท้ายทอยของเธอ พร้อมกับฝากรอยสีเข้มเอาไว้

"ยังใช้แชมพูกลิ่นนี้อยู่เหรอ?"

"ทำไมรู้ว่าเราใช้ยี่ห้อเดิม?"

"ก็เคยแอบดม... ตอนอยู่ในลิฟต์"

กลิ่นหอมอ่อนๆ ชวนให้นึกถึงพื้นที่แคบๆ ที่เด็กกว่า 9 คนอัดแน่นอยู่ในนั้น ขณะเดินทางเพื่อเปลี่ยนคาบเรียน นั่นทำให้เขาได้ใกล้ชิดเธอมากยิ่งกว่าครั้งไหนๆ

และถ้าไม่ติดว่ามีคนอื่นอยู่ด้วย เขาก็คงดึงเธอเข้ามากอดและอ้อน  เผลอๆ คงได้คบกันมากกว่าเพื่อนไปตั้งนานแล้ว

"โรคจิต"

"ก็มันหอมนี่... แบบกลิ่นวานิลลานิดๆ เหมือนขนมดี"

หญิงสาวหน้าแดงซ่าน  เมื่อเขาสามารถวิเคราะห์กลิ่นของแชมพูยี่ห้องโปรดของเธอได้

"อืม เราก็ชอบกลิ่นนี้~"

"ไม่ต้องเปลี่ยนนะ"

"ไม่เปลี่ยนหรอก นายก็รู้ว่าเราชอบบ่นว่าผมร่วง อันนี้แหละใช้ดีที่สุดแล้ว"

"อืม~"

.

.

"ดีจริงๆด้วย~"

เขาครางต่ำพร้อมกับเคลื่อนแกนกายเข้าออกลึกมาก  จนเธอถึงกับตาลอยเสร็จสมไปพร้อมๆกับเขา

ร่างเล็กหมอบซบหน้าลงบนหมอนอิง และหอบหายใจรวยริน  แต่ก็ถูกเขาพลิกกายให้หันกลับมาเผชิญหน้ากันอีกครั้ง

"มิลิน"

"หืม~"

"เธอทำให้เรามีความสุขมากเลยรู้ไหม"

"จ... จริงเหรอ~"

เธอแสร้งเอ่ยเสียงเหลือเชื่อ และหลับตาลงแทบจะสลบเหมือดเสียตรงนั้น

"แล้วมิลินล่ะ"

"หืม?"

"มีความสุขแบบเราหรือเปล่า?"

ดวงตาคู่เรียวจ้องมองเธอเพื่อมองหาคำตอบ จากใบหน้าแดงระเรื่อที่กำลังส่งสายตาหวานเชื่อม ด้วยอารมณ์เสียวซ่านที่ยังคุกรุ่น

"หมดแรง... เลย~"

เธอไม่กล้าตอบเขาไปตรงๆ ว่ามีความสุขจนล้นอกมากขนาดไหน

"งั้นเย็นนี้มิลินไม่ต้องทำอะไร"

"แล้วหน้าที่เราล่ะ?

"ช่างมันเถอะ ไว้เราสั่งข้าวมากินด้วยกัน... โอเคไหม?"

เธอพยักหน้าขณะที่เขาล้มตัวลงนอนบนโซฟา และดึงร่างของเธอที่ยังส่งเสียงหอบกระเส่ามากอดไว้แนบอก พร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างหนักหน่วง

'น่าเสียดายชะมัด'

.

.

'ถ้ารู้ว่าตอนโดนเอาจะน่ารัก ขี้อ้อนขนาดนี้'

'คงตามไปเรียนที่เดียวกัน และตามจีบหลังจากที่เธอเลิกกับแฟนคนนั้นไปแล้ว'

.

.

'ป่านนี้...'

'อาจจะมีหลานตัวเล็กๆ ให้อากงอุ้มแล้วด้วยซ้ำ'