Chapter 2 : ทดลองงาน

มิลินกะพริบตาปริบๆ และมองดูเขากินข้าวคำโตอย่างเอร็ดอร่อยดูท่าจะไม่อิ่มง่ายๆ จนเธอถึงกับเลื่อนจานของตัวเองที่เหลือกว่าครึ่งให้เขา

"เธอกินเหอะ เดี๋ยวกินเสร็จจะได้ไปทำงานของตัวเองต่อ"

"แล้ว...งานดูแลนายล่ะ?"

"หมดแล้ว"

"ฮะ!!?"

"อ้อลืม... ยังเหลือมื้อเย็นอีก เตรียมมื้อเช้า กลางวัน เย็น คือหน้าที่เธอ"

"แค่นี้!?"

เขาพยักหน้าและกำลังพิมพ์ข้อความตอบเลขาของตน

"แล้วก็ความสะอาดนิดหน่อยอย่างล้างจาน เก็บห้องให้ฉัน... ครับบรู๊คเอง"

และเขาก็เดินออกไปรับสายด้วยใบหน้าเคร่งเครียด ทำให้เธอเก็บความสงสัยที่น่าอึดอัดใจไว้ก่อน ไม่กล้าไปรบกวนจิตใจและเวลาทำงานของเขาในตอนนี้

เมื่อเธอเก็บล้างจานใบสุดท้ายคว่ำบนชั้น ก็เดินทอดน่องกลับมาที่ห้องนอนและเปิดโน๊ตบุ๊คเครื่องเก่าของตนขึ้นมาดูเมลที่ได้รับมอบหมายจากบริษัท

"นำเสนอความรู้เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์แปรรูปจากปลา โดยวาดภาพประกอบพร้อมบทความที่น่าสนใจ..."

งานแรกไม่ได้ยากสำหรับเธอ และใช้เวลาเพียงไม่นาน แต่มันกลับมีบางสิ่งรบกวนจิตใจจนทำให้นอนไม่หลับ

'แปดหมื่นเลยนะเว้ย!!'

'บรู๊ค...'

'นายกำลังเล่นบ้าอะไรวะ?'

.

.

หลายวันต่อมาเกือบสองสัปดาห์ เธอยังคงทำหน้าที่ของตน ในขณะที่งานของเขาดูเหมือนจะเพิ่มพูนมากขึ้น แต่เธอในฐานะผู้ช่วย ดูจะเป็นตำแหน่งที่ไร้ประโยชน์สำหรับเงินเดือนที่สูงลิ่วของเขา

"ฉันอยากได้งานเพิ่ม"

"งานของมิลินเยอะพอแล้ว"

"เยอะอะไร ต้นฉบับนิยายเรื่องหลักก็ปิดไปแล้ว เหลือแค่เรื่องที่สองอีกไม่กี่ตอน"

.

.

"แถมคอนเทนต์ลงเพจของบริษัทนาย ก็สัปดาห์ละสองบทความเอง มันน้อยเกินไปสำหรับเงินเดือนแปดหมื่นนะเว้ย!"

บรู๊คในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวถอนหายใจออกมาเบาๆ ขณะใช้ผ้าขนหนูที่บาดบ่าเช็ดผมที่เปียกหมาดของตนไปด้วย

"งั้นก็..."

.

.

"มานอนด้วยกันไหมคืนนี้?"

"อะไรนะ!!!?"

มิลินแทบจะสำลักน้ำลาย ในขณะที่เขายังคงพูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด พร้อมกับยกมือขึ้นบีบนวดท้ายทอยของตน ด้วยใบหน้าที่อ่อนล้าเสียเต็มประดา

"อยากได้คนนวดตัวอ่ะ"

"แค่นั้นจริงๆ เหรอ?"

"อยากนวดอย่างอื่นด้วยก็ได้"

เขาเอ่ยพร้อมกับยักคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง ขณะยกขาขึ้นพาดไขว่ห้าง

"บรู๊ค!!!!"

"ตกลงแล้วใช่ป่ะ?!"

"ถ้าอยาก...นักก็ไปซื้อกินเถอะ ฉันเพื่อนนายนะแค่เล่นด้วยนิดหน่อย ก็มาพูดจะทะลึ่งแบบนี้มันเกินไปแล้ว!"

เขาไม่สนใจและยังคงนั่งเอนหลังสบาย อยู่บนโซฟาหนังตัวใหญ่ มองเธอที่เดือดพล่านราวกับแมวตัวเมียขี้หงุดหงิดในสายตาเขา

"ไม่รู้ล่ะฉันจะเอาแค่สองหมื่นแล้วก็จบกัน ฉันจะย้ายไปหาบ้านเช่าอยู่!!"

"เราไม่รับคืน"

"!?"

"แปดหมื่นก็คือแปดหมื่น มิลินจะทำหรือไม่ทำก็แล้วแต่"

เขาหยิบรีโมทมาเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ อย่างไม่ทุกข์ร้อน ต่างจากเธอที่ตอนนี้รู้สึกหนักอึ้งไปทั้งกาย ราวกับหมาจนตรอกที่ถูกเขาหยิบยื่นอาหารให้ แต่ต้องแลกกับการต้องสวมปลอกคอ และเป็นของเล่นสนุกอยู่กับเขาที่นี่

บ้านก็ไม่มีให้กลับไปแล้ว

และเงินมันก็ก้อนใหญ่มาก... มากเกินกว่าค่าเช่าบ้านที่เธอต้องไปมัดจำเสียอีก

.

.

'แต่จะให้เอาเงินเขาไปหน้าด้านๆ '

'ฉันก็คงตายตาไม่หลับแน่ๆ'

"แล้ว... ให้ฉันทำอะไรบ้าง"

"อะไรก็ได้"

จะบีบนวดจับเส้น กดจุดหรืออะไรก็ได้ทั้งนั้น เขาตบที่นั่งข้างกายและมองร่างเล็กที่กำลังทิ้งกายลงจนโซฟายุบยวบ ก่อนจะเริ่มบีบแขนของเขาด้วยใบหน้าง้ำงอ

ปลายนิ้วเล็กเริ่มสั่นเทาเมื่อแตะลงบนบ่ากว้าง หลังจากที่ชายหนุ่มก็ดึงเสื้อคลุมของตนออก จนมันไหลลงมากองอยู่บนสะโพกสอบ โดยมีเพียงเชือกที่เอวผูกรั้งชุดนี้ไว้เท่านั้น

"เอ่อ..."

"รออะไร นวดต่อสิ"

ร่างกายกำยำที่เกือบเปลือยเปล่าของเขาตอนนี้ ช่างต่างจากสมัยก่อนที่เป็นเจ้าก้างคนก่อนอย่างสิ้นเชิง

'8 ปีที่ผ่านมา...'

'มันทำให้นายเปลี่ยนไปขนาดนี้เลยเหรอ!?'

เมื่อคิดได้ดังนั้น จู่ๆ หัวใจของเธอก็พลันเต้นแรง และหยุดการบีบนวดลงดื้อๆ จนชายหนุ่มถึงกับหันมามอง

"หยุดทำไม เมื่อยแล้วเหรอ?"

"บรู๊ค..."

"ว่า?"

"นายช่วยใส่ชุดให้เรียบร้อยก่อนได้ไหม?"

เขามองใบหน้าหวานที่แดงก่ำจนถึงใบหู ด้วยความเอ็นดูและพึงพอใจ ท่าทีเหล่านั้นทำให้เขาอดใจไม่ไหว โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้จนปลายจมูกสัมผัสกันเบาๆ

และในที่สุด...

เรียวปากอิ่มที่แสนนุ่มนวลก็ตกเป็นของเขาจนได้

"อื้อ!?"

เสียงหวานร้องอู้อี้ในลำคอ และใช้กำปั้นทุบตีอกเขาแรงๆจนขึ้นรอย สร้างความเจ็บแสบให้กับบรู๊คไม่น้อย แต่เขาก็ยังประคองใบหน้าเธอไม่ยอมให้เบือนหนีไปไหน พร้อมกับมอบจูบที่ทำให้มิลินร้อนวูบวาบไปทั้งกาย

'หมอนี่จูบฉัน!!'

'จูบแบบแลกลิ้นด้วย"

.

.

'ม่ายยยย!!!!'

ร่างเล็กถูกอุ้มขึ้นมานั่งคร่อมบนตักเขา และกำลังต้านจูบที่เร่าร้อนของเขาไปด้วย

มิลินหอบหายใจหนักหน่วง เพราะถูกปลายจมูกโด่งช่วงชิงลมหายใจไปจนหมด และพยายามเบือนหน้าหนีเพื่อสูดหายใจเข้าจนเต็มปอด

"ม...ไม่"

"ลองคบกันไหม?"

"หือ!!!!?"

คำสารภาพที่ราวกับเรื่องจ้อจี้ ทำให้หญิงสาวตกใจไม่รู้สึกซาบซึ้งหรือเซอร์ไพรส์อะไรสักนิด

"ถ้าจะล้อเล่นกันแบบ-"

"หน้าเราเหมือนคนล้อเล่นเหรอ?"

ไม่...ไม่เหมือนเลยสักนิด

แววตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความจริง  และรั้งกายเธอไว้เพื่อรอคอยคำตอบอย่างใจจดจ่อ

'บ้าไปแล้ว!!'

.

.

'ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน'

'ที่เขาคิดกับเรามากว่าเพื่อน!?'

แม้ว่าบ่อยครั้งแก๊งของเราทั้งชายและหญิง จะชอบเรียกผัวเมียกัน รวมไปถึงคนนิ่งๆแบบเขาก็ยังเล่นด้วย และมิลินจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเราสองคนเรียกผัวเมียกันมากี่ครั้งแล้ว ไม่นึกเลยว่าเรื่องจริงจะเกิดขึ้นกับตัวเองเข้าสักวัน

"ไม่เอาแล้วบรู๊ค!"

"ยังไม่ได้เอาเลย"

"เงียบไปเลย  ฉันจะนวดต่ออย่าทำแบบนี้อีก!!"

"ไม่อยากนวดแล้วอ่ะมิลิน"

"อย่ามาพูดบ้าๆ ฉันมีงานอื่นต้องรีบไปทำ...มะ... ไม่มีเวลามาล้อเล่นกับนายนะ!"

การต่อปากที่แสนยืดเยื้อ และร่างเล็กที่ขยับยุกยิกพยายามจะลงไปจากตัก ก็เหมือนไปกระตุ้นทำให้เขาทนไม่ไหว จนท่อนกายแข็งผงาดขึ้นมาโดนสะโพกกลมของเธอ

"กรี๊ดดด!!?"

เสียงหวีดร้องด้วยความตื่นตระหนก เมื่อชายหนุ่มจับมิลินกดราบลงบนโซฟา  เธอทั้งตื่นตระหนกและหวาดหวั่น  ไม่ได้เตรียมใจเพื่อมารับกับสถานการณ์นี้มาก่อน

"บรู๊คเอามือออกไปนะ!!?"

"ถ้าเธอเสร็จ...เราถึงจะเอาออก"

"ไม่เอานะ!!"

ริมฝีปากของเขาประทับลงบนเรียวปากอิ่มอีกครั้ง พร้อมกับใช้มือใหญ่สอดเข้ามาในกางเกงขาสั้นของเธอ เพื่อละเลงนิ้วลงบนกลีบอ่อนนุ่มที่มีน้ำฉ่ำเยิ้มออกมา

"อร๊างงงง~"

"น้ำเยอะดีนะ"

"อ๊ะ!?"

"แบบนี้...ฉันชอบ"

"บรู๊ค..."

.

.

"ทำแบบนี้กับเราได้ไง!?"

ดวงตาคู่สวยเริ่มแดงก่ำและฉ่ำวาวไปด้วยน้ำตา เพราะความกลัวและตื่นตระหนก

'นี่มัน...'

'ไม่ต่างอะไรกับถูกข่มขืนเลยไม่ใช่เหรอ?'

แต่ทำไม...

ร่างกายของเธอถึงไม่ยอมขัดขืนเขา ทั้งที่ตอนนี้สามารถเตะผ่าหมากเขายังได้ด้วยซ้ำ

'แต่ทำไมล่ะ...?'

.

.

'หรือเพราะคนนั้นเป็นบรู๊ค'

"อ๊า!~"

ความคิดในหัวของมิลินแตกกระเจิง เมื่อปลายนิ้วเรียวใหญ่หยาบกร้านทั้งนิ้วชี้และนิ้วกลาง  ค่อยๆสอดเข้ามาในส่วนล่างที่คับแน่น

แต่ไม่สำเร็จ...

จนเขาต้องเก็บนิ้วชี้  และสอดนิ้วกลางเข้าไปได้เพียงนิ้วเดียว

"เอามันออกไปนะ!!"

บรู๊คทำหูทวนลมไม่สนใจเสียงหวานนั่น  และซุกไซร้ไปบนใบหูและลำคอระหง ด้วยอาการมัวเมาไปกับกลิ่นกายหอมละมุน  จากโคโลญอ่อนๆและโลชั่นที่ไม่มีน้ำหอมกลิ่นฉุนเจือปน

แรงดิ้นทำให้สองเต้าอิ่มของเธอบดเบียดกับอกกำยำ ก่อนที่มันถูกฝ่ามือใหญ่ของเขาบีบเคล้นจนหนำใจ