ตอนที่ 5 รับน้อง[2]

“หมดหน้าที่พี่แล้ว ต่อไปฟังเรื่องกิจกรรมที่ต้องทำตลอดทั้งเทอมจากพี่เอิร์นนะคะ”

“พี่ครับ”

จังหวะที่พรฟ้ากำลังจะส่งหน้าที่ต่อให้เพื่อนอีกคน รุ่นน้องปีหนึ่งผู้ชายก็ยกมือขึ้นคล้ายมีคำถาม

“คะ?”

“พี่ชื่ออะไรครับ?”

คำถามเรียกเสียงฮือฮาจากทุกคนได้ดีโดยเฉพาะเพื่อนร่วมรุ่นของพรฟ้า

“ใจมันได้เว้ยไอ้เด็กนี่” เตวิชชื่นชมในความกล้าของหนุ่มรุ่นน้อง ซึ่งภาคินไม่ได้ออกความเห็นอะไร เรียกว่าเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่เกิดขึ้นประจำ

“พี่ชื่อฟ้าค่ะ” เธอส่งยิ้มให้รุ่นน้องทุกคนก่อนจะทิ้งท้ายด้วยประโยคขบขัน “ถ้าสงสัยอะไรเกี่ยวกับเรื่องเรียนก็ไม่ต้องมาถามพี่นะคะ ไปถามคนอื่น”

จากนั้นเพื่อนร่วมรุ่นที่ชื่อเอิร์นก็มารับช่วงต่อ “กิจกรรมแรกที่จะให้น้อง ๆ ทำคือการล่ารายชื่อรุ่นพี่ค่ะ จะปีสอง สาม หรือสี่ก็ได้ แต่ไม่ค่อยอยากให้ไปกวนพี่ปีสี่มากนะคะ เพราะปีสุดท้ายเขาก็เรียนหนักกันเนอะ ดังนั้นเน้นพี่ปีสองกับปีสามนะคะ”

“น้อง ๆ จะขอรายชื่อพี่ในสาขาคนไหนก็ได้แต่ต้องมีทั้งหมดยี่สิบชื่อ” ถือเป็นกิจกรรมที่ไม่ยากหรือง่ายจนเกินไป และช่วยให้รุ่นพี่และรุ่นน้องได้คุ้นเคยพูดคุยกันมากขึ้นอีกด้วย

“อ๊ะ ๆ ไม่จบแค่นั้นนะคะเพราะชีวิตต้องมีสีสัน รุ่นพี่แต่ละคนจะมีคะแนนไม่เหมือนกัน แต่พี่ไม่บอกหรอกค่ะว่าชื่อใครคะแนนเท่าไหร่ อันนี้น้อง ๆ ไปเสี่ยงเอาตามดวงของตัวเองนะคะ” เอิร์นยิ้มหวานให้รุ่นน้อง

“มีเวลาให้ล่ารายชื่อทั้งหมดสิบสี่วัน ใครได้คะแนนมากสุดสามคนแรกจะมีรางวัลพิเศษจากพี่ ๆ ใครได้คะแนนน้อยไม่เสียอะไร แต่ถ้าใครได้รายชื่อไม่ครบจะถูกลงโทษอย่างหนัก โอเคนะคะ?”

รอยยิ้มหวานหยดเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นเหี้ยมเกรียมในพริบตา ต่อให้ไม่โอเคก็ต้องทำตามอยู่ดี ถึงอย่างนั้นกิจกรรมของสาขาคณะเศรษฐศาสตร์ก็ยังมีอารยะ ไร้ซึ่งการนั่งหงอให้คนมาแหกปากแหกคอใส่

“อะ พวกพี่ ๆ พูดเยอะละ ต่อไปให้น้องแนะนำตัวเองบ้าง”

“แนะนำตัวจืด ๆ ไม่เอานะครับน้อง ขอแบบมีสีสันให้สมกับเฟรชชีหน่อย”

เอิร์นเกริ่นก่อนเทมส์จะเดินมายืนด้านหน้าแล้วผสมโรงด้วย

“มีสีสันของคุณพรี่มันยังไงคะ” หญิงสาวถามด้วยความสงสัย เพราะเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือจากกิจกรรมหลัก

“ก็แบบนี้ไงครับ” เตวิชหันไปเรียกเพื่อนผู้ชายอีกคน “ไหน พี่เตอร์แซมเปิ้ลให้น้อง ๆ ดูซิครับ”

ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าเตอร์ผงกศีรษะแล้วเดินออกมายืนด้านหน้ารุ่นน้องด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “พี่ชื่อว่า…”

เขาเงียบไปอึดใจแล้วค่อยแนะนำตัวเป็นตัวอย่าง “เต๊อนางเต่อ เต๊อนางเต่อ เต๊อเต๊อนางเต่อ!”

ตึง ตึง ตึง ตึง!

มีเตวิชช่วยตบมือให้จังหวะแถมอีกต่างหาก

“อะไรวะเนี่ย ฮ่า ๆ” ภาคินที่ยืนใกล้พวกมันสุดหลุดขำออกมาอย่างหยุดไม่อยู่ แทนที่จะวางมาดให้น้องนับถือเสือกรั่วใส่น้องซะอย่างนั้น

“พรืด โอเคค่ะ” พรฟ้ากลับมารับช่วงต่อชั่วคราว เนื่องจากเอิร์นทรุดลงไปนั่งกับพื้นเพราะท้องแข็ง “น้อง ๆ จัดมาเลยค่ะ”

วันนั้นกิจกรรมรับน้องของคณะเศรษฐศาสตร์เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะยันนาทีสุดท้ายของการประชุม พร้อมภาพภาคินกำลังหัวเราะกระจายว่อนโซเชียลพร้อมแคปชันหลากหลาย

‘ความสดใสของโลกอยู่ที่เดือนมหาลัยฉันเอง’

‘งื้อ’

‘พี่หล่อแบบนี้ วัวควายตายหลายตัวนะคะ’

‘กูเป็นผู้ชายยังมองว่าหล่อเลย สาวจะไม่กรี๊ดยังไงไหววะ’