ตอนที่ 2 แก๊งเพื่อน[2]

“สุดจัดปลัดขิกมาก” หญิงสาวหัวเราะคิกคัก เพื่อนเธอแต่ละคนพักไม่ไกลจากละแวกนี้มากนักเพราะใกล้กับที่ตั้งของมหาวิทยาลัย แต่ไม่คิดว่าจะบังเอิญมาเดินตลาดวันและเวลาเดียวกันขนาดนี้

“พี่คะ หล่อจังเลยค่ะ” พรฟ้าเอามือป้องปากแกล้งแซวเป้าหมาย ช่วงปิดเทอมภายนอกของเพื่อนคนนี้ไม่ได้เปลี่ยนมากนัก ยกเว้นผมที่ถูกย้อมเป็นสีแดงเข้มช่วงกลางถึงปลาย

หน้าซุ้มขายน้ำปั่น เทมส์หรือเตวิช เป็นเพื่อนในกลุ่มอีกคนที่สนิทกันกำลังยืนเอามือล้วงกระเป๋า โพสท่าราวกับมีตากล้องกำลังถ่ายภาพไปลงนิตยสารอย่างไรอย่างนั้น

“อ้าว เฮ้ย!” เตวิชร้องทักพร้อมใบหน้าเปื้อนยิ้ม สายตาหลุบมองของในมือที่เพื่อนหอบหิ้ว “มาซื้อไร”

“เพื่อนมึงปอบลง” ภาคินยกเสบียงในมือที่มากเกินความจำเป็นให้อีกคนดู

“แม่ง!!..แดกได้ทั้งซอย” เขารับมุกภาคินพลางหัวเราะร่า

“กำลังจะโทรชวนพอดีว่ามากินข้าวด้วยกันมั้ย”

“ไปดิค้าบแบบนี้” เขาตอบภาคินพลางสแกนจ่ายค่าน้ำปั่น

จากนั้นทุกคนก็พากันโยกย้ายจากตลาดกลับไปคอนโดมิเนียม แต่รอบนี้พวกเขารวมตัวกันยังห้องของภาคินแทนห้องของหญิงสาวเพราะที่นี่มีเครื่องเกมส์รุ่นใหม่ล่าสุด

“มา มา เดี๋ยวช่วยถือ” อาวิณณ์หรือวิน เพื่อนอีกคนในกลุ่มที่ตามมาสมทบเอ่ยอาสา ก่อนจะช่วยหญิงสาวลำเลียงจานอาหารไปวางบนโต๊ะสีเข้ม

“ขอบใจ”

เพื่อนชายในกลุ่มของพรฟ้าทุกคนตัวสูงโปร่ง ผิวพรรณดี ฐานะร่ำรวยพอ ๆ กัน หากสิ่งที่ต่างชัดเจนคือหน้าตาและสไตล์ของพวกเขา

ภาคินเป็นคนหน้าตาหล่อเหลาโดดเด่น รูปลักษณ์ภายนอกและการแต่งกายไปทางสไตล์แบดบอย ไม่มีปัญหาในการเข้าสังคมเพราะเป็นมิตรกับคนอื่นพอสมควร จึงเป็นที่หมายตาจากสาว ๆ ทั้งในและนอกมหาวิทยาลัย

อาวิณณ์ก็หน้าตาคมคาย ภายใต้กรอบแว่นซ่อนไว้ด้วยความเย็นชาและจริงจัง ถึงภาพลักษณ์ของชายหนุ่มผู้นี้จะไปทางคงแก่เรียน แต่เพราะมีเซนส์ทางด้านแฟชัน เขาจึงแต่งกายออกมาเนี้ยบแต่ไม่เฉิ่มเชย

ส่วนคนสุดท้ายในกลุ่มคือเตวิช ถึงจะเป็นพวกชอบเรื่องสนุกสนานและช่างจ้อไปเสียหน่อย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเจ้าตัวหน้าตาดีและมีเสน่ห์ไม่เบา การแต่งกายจะจัดจ้านและตามเทรนด์แฟชันกว่าอีกสองหนุ่ม

พรฟ้าหญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวจึงถูกสาว ๆ ในมหาวิทยาลัยเพ่งเล็งและอิจฉาที่ได้อยู่ในวงล้อมหนุ่มหล่อ ซึ่งเธอก็เบื่อหน่ายกับผู้คนที่มีความคิดแบบนั้นไม่น้อย จะหน้าตาดีหรือขี้ริ้วขี้เหร่แล้วเกี่ยวอะไรกับมิตรภาพกัน เจ้าพวกนี้ก็เพื่อนเธอทั้งนั้น

“กระเพาะควายเหรอไอ้ฟ้า” อาวิณณ์ถามด้วยน้ำเสียงจริงจังเมื่อเห็นของกินบนโต๊ะเยอะแยะไปหมด ในขณะที่อีกสองหนุ่มหัวเราะชอบใจ

“อะไร เพิ่งจะกินไปสามคำ!” พรฟ้าโวย กินไปไม่กี่คำจะมากล่าวหาว่ากระเพาะอาหารเธอมีปัญหาได้อย่างไร

อยากรู้นักถ้าสาว ๆ รู้ว่าไอ้หนุ่มหล่อที่หมายตามีหมาอยู่ในปากทั้งฟาร์มแบบนี้จะยังอิจฉาเธออยู่หรือเปล่า