5 ตกใจอะไรก่อนดี

ก่อนหน้าที่สองหนุ่มทะเลาะกันก็ทำเอาลิลินถึงกับปวดหัว และในที่สุดทุกคนก็ต่างแยกย้าย แต่คนที่เริ่มทนอาการบ้าๆ ไม่ได้ก็คือลิลินเอง เธอร้อนรุ่มกระสับกระส่าย มีความต้องการเรื่องอย่างว่าแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ด้านล่างของหญิงสาวเริ่มปวดหนึบ มันชื้นแฉะและตอดตุบๆ ถี่

…………

.. อื้มม …

เสียงร้องครางเล็กน้อยเมื่อนิ้วเรียวสวยของตนเองเริ่มเกี่ยวตรงจุดกระสัน

.. อ๊าา …

เธอเด้งสะโพก ร้องคราง หลับตาปี๋ ทำเอาคนที่แอบเข้ามาด้านในก่อนหน้าถึงกับจับเจ้าน้องชายไซซ์ยักษ์งัดขึ้นมาชักต่อหน้าใครอีกคน เขาหารู้ไม่ว่าพีระดลก็แอบเข้ามาห้องนี้หลังจากเขาไม่ต่างกัน หัวหยักบานแดงก่ำเริ่มมีน้ำสีใสอยู่ตรงปลายแฉก ทำเอาพีระดลถึงกับลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เขาเมามาก และเคยมีซัมติงกับเพื่อนรักมาแล้วครั้งหนึ่ง พอครั้งนี้เห็นแบบนี้ อาการหิว อยากจะกลืนกินเจ้าแท่งไซซ์ใหญ่ก็ผุดขึ้นมาในหัวอีกรอบ

… หมวบ …

… ซี้ดด …

“ไอ้แม็กซ์ … อื้มม …”

ยังไม่ทันที่อนาเรย์จะได้เอ่ยอะไร เขาก็ได้แต่สูดปากร้องครางอย่างอดกลั้นไว้ไม่อยู่ เทื่อจู่ๆ ไอ้เจ้าเพื่อนร้ายก็ดันมากินน้องชายของเขาอีกครั้ง ความคุ้นเคย ความโหยหา ความอยากมันพุ่งพล่านสุดขีด

พีระดลตวัดปลายลิ้นปาดหัวหยักแฉกอย่างคนหื่นกระหาย

“แกไปช่วยน้อง ส่วนฉันจะช่วยแก”

ทันทีที่ปากเป็นอิสระ พีระดลก็เอ่ยสั่งกับอนาเรย์ ตอนนี้พวกเขาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น พวกเขาไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วพวกเขาชอบอะไรแบบไหน แต่การที่พีระดลได้ทำอะไรห่ามๆ กับเพื่อน มันช่างท้าทายและแปลกใหม่ทุกครั้ง

แต่แล้วคนที่ต้องตะลึงอึ้งค้างต่างเป็นหญิงสาว แน่นอนว่าเป็นใครก็คงตกใจไม่แพ้กัน ก็จู่ๆ พี่แม็กซ์เล่นกำลังกลืนกินเจ้าแท่งยักษ์ของพี่ชายของเธอ คนที่หญิงสาวหลงรักเขามาช้านาน หญิงสาวยังคงตาค้างในท่าเกี่ยวเบ็ด

“พะ … พี่ …” แต่ไม่ทันที่เธอจะได้พูดต่อ

“อ่ะ … อ๊ะ!!”

อนาเรย์ดันโน้มตัวลงก่อนจะยกเรียวขาของเจ้าหล่อนขึ้นพาดบ่า เขาปัดมือน้อยๆ ของหญิงสาวออก พร้อมยังจ้วงปลายลิ้นลงมาดูดดื่มติ่งเสียวอย่างหื่นกระหาย ในขณะที่ด้านล่างยังคงถูกเพื่อนรักอย่างพีระดลครอบงำแท่งความเป็นชายไซซ์ 62 ของเขา ด้วยฤทธิ์ยามันทำให้คนทั้งสามต่างมีความต้องการอย่างสุดขีด ลิลินเริ่มดิ้นไปมาเอามือปัดป่ายจิกทึ้งผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ สมองน้อยๆ ครุ่นคิด แต่ก็ยับยั้งความต้องการที่พลุ่งพล่านตอนนี้ไม่ได้

มือหนาของอนาเรย์เริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิตของหญิงสาวออก ทันทีที่เห็นร่างน้อยในชุดชั้นในลูกไม้สีครีม ครั้งแรกที่เห็นจุดสงวนของหญิงสาว ร่างกายข้างลากกลับยิ่งตอดหงึกหงักสู้อุ้งปากของอีกคน อนาเรย์ก้มลงจ้วงตวัดกับอกอูมคู่สวยอย่างไม่รอช้า ในขณะที่อีกคนก็ละฝีปากจากเจ้าแท่งเอ็นไซซ์ใหญ่ หันมาจ้วงเกลียวลิ้นลงยังจุดสงวนของหญิงสาวแทน พีระดลเป็นไบ เขาได้ทั้งสอง ในขณะที่อน่เรย์ต่างไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ แต่พอเมาทีไรก็มักจะถูกพีระดลจับดูดอยู่บ่อยๆ ถึงอย่างนั้นสถานะของทั้งคู่ก็แค่คำว่าเพื่อน

“อื้มมม ….”

คนที่ร้องครางเสียงหลงคงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากหญิงสาวเพียงคนเดียวที่ถูกสองหนุ่มรุมกระทำ

“น้ำเยิ้มจังเลยนะครับน้องลิน พี่กลืนน้ำของหนูแทบสำลัก”

สิ้นเสียงของพีระดล ทำเอาอีกคนกระชากเพื่อนให้สลับตำแหน่ง

“ขอกินมั่ง”

“อ๊ะ …!! อื้มมม … ลินเสียว … พี่เรย์ …”

อนาเรย์ไม่แม้แต่จะตอบ เขากลับยิ่งใช้ปลายลิ้นตวัดรัวๆ พร้อมยังเริ่มเอานิ้วชี้เกี่ยวช่วยหญิงสาว

“ลิน … ชักให้พี่หน่อย” พีระดลเอ่ยบอกพร้อมกับจับมือของหญิงสาวมาจับที่เจ้าแท่งหนา กระบอกไซซ์ 60 เขาจับมือเจ้าหล่อนให้ชักรูดมันขึ้นลง

“เคยกินมั้ย? ”

หญิงสาวเอาแต่ส่ายหน้า แต่ด้วยฤทธิ์ยา มันทำให้เธอกล้าบ้าบิ่นแบบสุดๆ ลิลินค่อยๆ ยื่นหน้าไปใกล้ๆ ในขณะที่พีระดลก็ขยับสะโพกเข้ามาใกล้ใบหน้าของหญิงสาว ทำเอาอนาเรย์แอบเคืองยกใหญ่ เขาจับแท่งกายไซซ์ยักษ์ยัดจ้วงเข้าในร่างกายของหญิงสาว

กึก …!!

“อ๊ะ!! พี่เรย์ อะ อื้อ ..”

ปากอู้อี้ที่พยายามจะเรียกชื่อของอีกคน ทว่าเจ้าหล่อนถูกพีระดลกดหัวเอาไว้อยู่

“ซี้ดดด …”

คนที่ร้องเสียวถึงกับยิ้มกลุ้มกริ่ม นี่เขาเป็นคนแรกที่ได้เปิดซิงเธอหรอกหรือนี่ อนาเรย์กดแช่เจ้าจงอางยักษ์ที่ยัดเข้าได้แค่ปลายหัว เขายังคงแช่มันค้างเอาไว้ ตอนนี้กลิ่นคละคลุ้งคาวเลือด ทำเอาสองหนุ่มหันมามองหน้ากัน ในหัวต่างเต็มไปด้วยคำถามอีกมากมาย แต่แล้วคนตัวเล็กกับทำลายบรรยากาศนั้นลง

“หนูเจ็บค่ะพี่เรย์”

“น้องเจ็บว่ะมึง งั้นมึงมาจัดก้นกูก่อนมั้ย”

กลับเป็นเสียงพีระดลที่เอ่ยถามขึ้น ซึ่งอนาเรย์ก็ไม่รอช้า เพราะความเมาบวกกับยาปลุกเซ็กส์ มันทำให้ขาดการยั้งคิดและการยับยั้งอารมณ์บกพร่องไป คืนนั้นลิลินมองดูสองหนุ่มที่อีลุงตุงนังกันจนเสร็จ ภาพนั้นมันยังคงติดตาของเธอไม่หาย ภาพที่ชายหนุ่มสองคงกำลังร่วมรักกันต่อหน้าต่อตาของเธอ จะว่าเสียใจไหม ก็เสียใจอยู่หน่อยๆ เพราะเธอไม่คิดเลยว่าเรื่องจะตาละปัดเป็นแบบนี้ ก็พี่เรย์คือรักแรกของเธอเชียวนะ ส่วนพี่แม็กซ์ก็ดูน่ารัก ขี้เล่นดี ถ้าไม่ติดว่าเธอเจ็บ วันนั้นคงเป็นสองรุมหนึ่งอย่างสมบูรณ์

…..

“มีอะไรโทรมาแต่เช้า”

เสียงของหมอหนุ่มเอ็ดน้อยๆ เมื่อได้ยินปลายสายโทรมาแต่เช้าตรู่

“ช่วยมาดูน้องสาวให้หน่อย”

“น้องสาว? ”

ธีรากรถึงกับเลิกคิ้วสูงเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“อือ … พอดีเธอพึ่งมาจากไทย มีไข้ น่าจะไม่ชินอากาศ”

“ไม่ชินอากาศ? แกจะบ้าหรอวะเรย์ ที่นี่กับเมืองไทยอากาศมันแทบจะไม่ต่างกันเลยนะเว้ย” หมอหนุ่มถึงกับเอ่ยถามออกไปอีกครั้ง

“เออหน่า พอดีฉันกับเจ้าแม็กซ์ต้องบินไปดูงานที่สิงคโปร์ ฉันไว้ใจแกได้นิ่ อีกอย่างแกก็เป็นหมอนะเว้ย”

“บ้านแกอยู่ดูไบ บ้านฉันอยู่อาบูดาบีนะเว้ย ไปๆ กลับๆ ตั้งเกือบ 500 กิโล”

“แล้วใครบอกจะให้แกกลับว่ะ ฉันจะให้แกค้างที่นี่ ในไหนก็มาแล้วดูแลน้องซักอาทิตย์ก่อนแล้วกัน ไว้พวกฉันกลับมาเราค่อยไปหาอะไรกินกัน โอเคนะ แกรีบขนของมาวันนี้เลย เดี๋ยวฉันกับเจ้าแม็กซ์ต้องเดินทางแล้ว”

ไม่ทันที่ธีรากรจะได้เอ่ยตอบแต่อนาเรย์กลับวางสายและมัดมือชกไปเสียดื้อๆ

“น้องลินครับ พี่กับเจ้าแมกซ์มีงานด่วน เดี๋ยวเพื่อนพี่จะมาตรวจดูอาการหนูนะครับ คนนี้มันเป็นหมอ เนี๊ยบมาก อย่าดื้อล่ะ”

เสียงของอนาเรย์เอ่ยบอกกับหญิงสาว ตามมาด้วยเสียงของพีระดลที่เอ่ยอย่างขี้เล่นตามเคย

“เรายังรู้จักกันได้ไม่ดีเท่าไหร่เลยนะครับน้องลิน ไว้พี่จะมาทำความรู้จักใหม่นะครับรอให้น้องหายดีก่อน”

“ไอ้แม็กซ์ มึงเบาๆ เลย เดี๋ยวน้องก็ตกใจอีกหรอก … เป็นเด็กดีนะครับ เดี๋ยวเย็นๆ เพื่อนพี่คงมาถึง แล้วพี่จะรีบกลับนะ”

ลิลินได้แค่ทำพยักหน้าหงึกหงัก กับอาการมึนๆ เบลอๆ เพราะฤทธิ์ไข้

ระหว่างทางที่ธีรากรขับรถมาเรื่อยๆ เขาก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงใบหน้าของหญิงสาวที่อยู่บนเครื่อง เขาจำทั้งชื่อและนามสกุลของเจ้าหล่อนได้ดี ถึงกระนั้นแม้เขาจะค้นหาใน Facebook ,TikTok, IG หรือช่องทางอื่นๆ เขากลับไม่พบชื่อนี้ในโซเชียลมีเดียเลย มัน ก็ไม่น่าแปลกเพราะเขาเองก็ไม่เล่นสื่อโซเชียลเช่นกัน

คฤหาสน์เวชวานิช

….

ขว้ากก …

….

ทันที่รถยนต์คันหรูขับเข้ามาจอด โซโลก็รีบตรงดิ่งออกมาต้อนรับด้วยความดีใจ

“คุณธีร์ ไม่เจอเสียนานเลยค่ะ”

“สบายดีมั้ยครับโซโล”

“สบายดีค่ะ”

“ว่าแต่น้องสาวของเจ้าเรย์อยู่ไหนกันล่ะครับ”

ทั้งๆ ที่ธีรากรก็รู้อยู่แล้วว่าอนาเรย์ไม่มีน้องสาวหรอกแต่เขาก็พูดแหย่ป้าแม่บ้านไปอย่างนั้น

“ทางนี้เลยค่ะคุณธีร์”

คนตัวสูงจอดรถเสร็จก็เดินตามหลังป้าแม่บ้านไปอย่างว่าง่ายพร้อมกันนั้นในมือยังถืออุปกรณ์การแพทย์แบบฉบับคุณหมอ จนกระทั่งโซโลพาไปหยุดที่หน้าห้อง ห้องหนึ่ง

เอี้ยดดด ….

“ทางนี้เลยค่ะคุณธีร์”