Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
3 เธอสวยจัง
“ไอ้เรย์ ทำไมแม่บ้านแกมาเปิดประตูช้าจังวะ”
“แกมาถึงแล้วหรอ”
“ก็เออดิ”
“เค เดี๋ยวฉันลงไป”
“แม่บ้านก็มี ก็ให้มาเปิดดิ”
“อืม …”
ในระหว่างที่รอโซโลมาเปิดประตู พลันสายตาของพีระดลก็หันไปเห็นแผ่นหลังของใครบางคนอยู่ไวๆ
“ใครกัน มองข้างหลังยังสวยขนาดนี้”
“หนูลิน มาทำอะไรตรงนี้คะ” เสียงโซโลที่กำลังจะเดินมาเปิดประตูเอ่ยถามหญิงสาวขึ้น
“ลินกำลังดูดอกไม้ค่ะป้าโซโล นี่ดอกอะไรคะ มันขึ้นกับพื้นทรายด้วยค่ะ สวยดี”
ปี้ม ๆ …
ยังไม่ทันที่โซโลจะตอบ แต่แตรรถของคนที่จอดรออยู่ด้านนอกเป็นนานสองนานกลับดังขึ้นเสียก่อน
“ตายจริง ป้าลืมไปเลยค่ะว่าต้องมาเปิดประตู”
“เดี๋ยวเอารีโมทมาให้ลินก็ได้ค่ะ เดี๋ยวลินเดินไปเปิดให้เอง” เพราะเห็นว่าเส้นทางมันไกลเธอจึงอาสาไปเปิดประตูให้
“มีรถกอล์ฟนะคะหนูลิน หนูลินขับไปไหมคะ?”
“ไม่ล่ะค่ะป้าโซโล ลินเดินแป๊บเดียวค่ะ”
โซโลได้แต่ตามใจหญิงสาว ปล่อยให้เธอทำหน้าที่แทนตัวเอง
ติ๊ด ….
ครื้ดดด ….
แต่เมื่อประตูถูกเปิด พีระดลก็บ่นขึ้นทันที
“ทำไมช้าจังล่ะโซโล เดี๋ยวผมให้เจ้าเรย์หักเงินเดือนซะหรอก”
ลิลินถึงกับตกใจน้อยๆ เธอคิดว่าเป็นเพราะตัวเองเลือกเดินมาจึงช้า ถ้าขับรถกอล์ฟมาคงจะถึงเร็วกว่านี้
“ขอโทษนะคะ ลิลินช้าเองค่ะ อย่าหักเงินเดือนป้าโซโลเลยนะคะ”
‘ใครกัน เสียงเพราะจริง ‘
ทันทีที่ลิลินหันมา พีระดลถึงกับต้องตกตะลึงตาค้างกับความสวยของหญิงสาว เธอมีใบหน้าเรียวสวย ปากอิ่มเอิบ จมูกเป็นสัน กับดวงตาคมคู่สวย อีกทั้งรูปร่างของเธอ แม้จะอยู่ภายใต้อาภรณ์เรียบง่าย แต่ก็ยังมองเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งเย้ายวนใจยิ่งนัก
“เธอสวยจัง”
พีระดลเอาแต่พึมพำในลำคอโดยลืมขยับรถ ทำเอาลิลินต้องขมวดคิ้วและมองไปยังรถสปอร์ตคันหรูที่ติดฟิล์มซะดำสนิทอย่างงวยงง
คนสวยเอาแต่เกาหัวแกรกๆ และก็หันหลังกลับเพื่อนำเอากุญแจรีโมทไปคืนให้โซโล จากนั้นหญิงสาวก็เห็นว่ารถยนต์คันหรูได้วิ่งเข้ามาในตัวบ้าน ทันทีที่ลงรถ ไอ้เจ้าสองเสือตัวสีขาวกับตัวสีทองก็แกว่งหางเชื่องอย่างกับหมา
“ว่าไงฮะ นัวก้า กานั่ว เจ้านายแกให้มารับฉันรึไง” พูดพลางเอามือลูบหัวตัวนั้นทีตัวนี้ที
“โฮก …”
เจ้ากานั่วร้องตอบ จากนั้นอนาเรย์ก็เดินออกมาต้อนรับแขกที่มาใหม่
“โทษที ติดประชุมนิดหน่อยเลยช้า”
แต่แทนที่พีระดลจะใส่ใจกับคำตอบของเพื่อน แต่เขากลับพูดเรื่องอื่น
” ผู้หญิงคนนั้น “พูดพลางทำหน้ายื่นไปทางด้านลิลินที่กำลังเดินงุ่มง่ามเหมือนช่วยโซโลหยิบจับอะไรสักอย่าง
“คนไหน? ” เสียงเข้มเอ่ยถาม
“ตัวเล็กๆ น่ารักๆ นั่นไง”
อนาเรย์จึงหันไปมองก็พบว่าคือลิลิน เด็กสาวที่เขาปฏิเสธเธอมาโดยตลอด
“นั่นมันคนของฉัน”
“อะไร? แม่บ้านคนใหม่ของนายรึไง”
“เปล่า!!”
“แฟน? ”
“ก็เปล่า”
“งั้นฉันจีบได้”
“ไม่ได้!!”
“เอ๊า!! ไอ้นั่นก็ไม่ดี ไอ้นี่ก็ไม่ได้ สรุปเธอสำคัญกับนายยังไง?”
“ก็เด็กในปกครอง”
“?? ”
“คนโปรดของแม่ฉัน เขาส่งเธอมาดูแลฉันและมาเรียนต่อโทที่นี่”
“โล่งอกไปหน่อย งั้นถ้าเธอไม่ใช่แฟนนาย ฉันจีบ”
“ไอ้แม็กซ์!!”
“แล้วแกจะเสียงดังเพื่อ!! แฟนก็ไม่ใช่ น้องสาวก็ไม่เชิง รึแกหวงเธอไว้!!”
“เปล่า … ก็แค่ยัยขี้มูกโป่ง ..!!”
“อ้อ … น้องสาวคนที่แกเคยช่วยจนมีแผลเป็นที่หลังนี่เอง งั้น …” “คนนี้ฉันจีบนะ”
“แกมันเสือผู้หญิงไอ้แม็กซ์ แกหยุดความคิดบ้าๆ เดี๋ยวนี้เลย”
“แต่คนนี้กูจริงจัง”
“มึงเอาอะไรมาจริงจัง”
“ไอ้เรย์ แกพูดมึงกับกู”
“เอ้า ทีแกยังพูดกูกับกูเลย”
สักพัก อนาเรย์ดันเห็นคนหน้าสวยยืนนิ่งอึ้งมองพวกเขากำลังทะเลาะกันอยู่
แคว้ก!! (เสียงเหยียบใบไม้แห้ง)
“ใครวะ!!” เสียงของพีระดลเอ่ยขึ้น
“ก็คนที่แกบอกว่าสวยไง … ออกมา เดี๋ยวเสือก็ได้คาบไปกิน”
“พี่เรย์!! อย่านะคะ”
“เฮ้ย!! เสียงก็น่ารักซะด้วย ว่าแต่ พี่อะไรนะ พี่เรย์ ฮ่าๆ ” เสียงของพีระดลหัวเราะชอบใจ เพราะตั้งแต่รู้จักอนาเรย์มา ไม่เคยมีใครสักคนเรียกเจ้านี่ว่าพี่
“แกจะเลิกล้อฉันได้รึยัง”
“โทษทีๆ ลืมตัวไปหน่อย ก็มันไม่คุ้นชินนี่หว่า …. ว่าแต่น้องชื่อว่าอะไรนะครับ” ว่าพลางหันมามองหญิงสาว
“ลิ …” เธอแอบชำเลืองมองอนาเรย์อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันเบนสายตาไปทางพีระดล
“ลิลินค่ะ”
“ชื่อน่ารักซะด้วย อืม … เหมือนไอ้ธีร์มันบอกฉันว่าแอบชอบผู้หญิงคนนึงว่ะ ชื่อลิอะไรสักอย่าง ภาวนาว่าอย่าให้เป็นลิลินเลยว่ะ เดี๋ยวมาแย่งกันกับฉันอีกคน”
“ใครบอกว่าเธอเป็นคนของนาย เธอคือผู้หญิงของฉัน ไม่เชื่อถามนัวก้า กับกานั่วดูสิ”
หญิงสาวเอาแต่มองหน้าพะวงหลัง จนสองหนุ่มกลั้นหัวเราะกับท่าทางน่ารักๆ ของเธอ อนาเรย์รู้สึกไม่ชอบใจเท่าไหร่ที่ไอ้เพื่อนแม็กซ์ตัวแสบมันพูดเล่นแบบนี้ เพราะพีระดลคือเสือผู้หญิงดีๆ นี่เอง แต่ใครต่อใครต่างมองว่าพวกเขาไม่ชอบผู้หญิง
“นัวก้ากับกานั่วมันไม่กล้าทำอะไรน้องลินหรอกฮะ พี่ดูแล้วเจ้าของมันคงสั่งมาเป็นอย่างดี” พูดจบพ่อหนุ่มผมเทาก็ยกยิ้มที่มุมปาก มีเพียงอีกคนเท่านั้นที่เอาแต่ทำหน้าบึ้ง
“พี่ชื่อแม็กซ์นะครับ หล่อกว่าไอ้เรย์นิดหน่อย และเตี้ยกว่ามันนิดนึง แต่เรื่องเอาใจใส่พี่เทคแคร์ดีที่สุด”
“มึงพอเลยไอ้แมกซ์ นี่คนของกู”
“กูกับกูอีกแล้วนะมึง”
ทีนี้คนที่หัวเราะชอบใจกลับเป็นลิลิน เธออดขำจนลืมไปว่าเจ้าเสือสองตัวกำลังมองเธออยู่
“งั้นไหนๆ ก็ไหนๆ ล่ะ คืนนี้ฉันขอกินข้าวที่นี่ล่ะกันนะ อยากกินข้าวกับลิลิน”
“ใครอนุญาต!!”
“แกไม่อนุญาต ฉันก็อนุญาตตัวเองเอง”
“นะครับน้องลิลิน ช่วยพูดให้พี่หน่อยสิ”
“เอ่อ … เรียกลินเฉยๆ ก็ได้ค่ะ”
“ครับ … งั้นน้องลินช่วยพูดกับมันหน่อยสิ”
หญิงสาวเอาแต่ทำตาปริบๆ มองคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม
“เออ งั้นคืนนี้ก็ทานด้วยกันมันทั้งหมดนี่”
“มันต้องอย่างงี้สิไอ้เพื่อนรัก”
“ทีงี้มาเรียกเพื่อนรัก”
จนกระทั่งมื้อค่ำมาถึง คืนนี้สองหนุ่มกับหนึ่งสาวเลือกทานปิ้งย่าง เมนู bbq มีเนื้ออูฐ เนื้อวัว และเนื้อแกะ ลิลินไม่เคยทานเนื้ออูฐและเนื้อแกะ
ลิลินมองเนื้ออูฐและเนื้อแกะที่วางอยู่ตรงหน้าอย่างลังเล เธอไม่เคยกินมาก่อน และไม่แน่ใจว่ารสชาติจะเป็นอย่างไร พีระดลที่จับจ้องเธอมาตลอดเหมือนจะรู้ทัน
“ทำหน้าแบบนั้น… ยังไม่เคยกินล่ะสิ?” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเจือรอยขบขัน
“ค่ะ…” ลิลินตอบเสียงเบา ก่อนจะชำเลืองมองอนาเรย์เพื่อขอความช่วยเหลือ
“ลองดูสิ ไม่ลองไม่รู้” อนาเรย์พูดเรียบๆ พลางคีบเนื้ออูฐย่างบนเตาวางลงในจานของเธอ
“ใช่เลยน้องลิน” พีระดลเสริมขึ้น “เนื้ออูฐนี่โคตรนุ่ม เนื้อแกะก็หอมเครื่องเทศมาก กินกับซอสโยเกิร์ตนี่อร่อยสุดๆ”
ลิลินลังเล ก่อนจะคีบเนื้ออูฐขึ้นมาลองกัดคำเล็กๆ แววตาของเธอฉายชัดถึงความแปลกใหม่
“เป็นไง?” อนาเรย์ถามขึ้น
“อืม… นุ่มดีค่ะ หอมเครื่องเทศด้วย” เธอตอบตามความจริง ก่อนจะลองเนื้อแกะที่พีระดลแนะนำ ซึ่งก็อร่อยกว่าที่คิด
“เห็นมั้ย บอกแล้ว” พีระดลยิ้มกว้าง “งั้นพรุ่งนี้ไปกินของแปลกๆ ที่ข้างนอกกันไหม?”
“พอเลยไอ้แม็กซ์” อนาเรย์ขัดขึ้น “แค่นี้เธอก็เกร็งจะแย่แล้ว อย่ามาลากไปไหนมั่วซั่ว”
“โหย แค่ถามดูป่ะล่ะ ทำเป็นหวง”
“กูไม่ได้หวง”
“เออๆ ไม่หวงก็ไม่หวง” พีระดลยกมือยอมแพ้ แต่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ยังคงอยู่ “แต่ถ้าพรุ่งนี้ว่างจริงๆ ฉันจะพาน้องลินไปเที่ยวเอง”
“มึงไม่ต้อง” อนาเรย์พูดเสียงแข็ง ทำเอาลิลินที่นั่งอยู่ระหว่างทั้งสองได้แต่ก้มหน้าก้มตากินเงียบๆ
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยความตึงเครียดแปลกๆ ระหว่างเพื่อนชายสองคน โดยมีหญิงสาวตัวเล็กเป็นศูนย์กลางของการแข่งขันที่เธอไม่ได้อยากมีส่วนร่วมเลยสักนิด… แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้
และแล้วอนาเรย์ก็เริ่มเทบรั่นดีลงแก้ว ทั้งสองหนุ่มหารู้ไม่ว่าลิลินไม่เคยดื่มเหล้าเลยสักครั้ง พอพี่ชายที่ตนเองรักเทเหล้าให้ หญิงสาวก็ได้แต่ทำหน้าเหยเกและลองยกมันขึ้นมาดื่ม
“อ่ะแค่กๆ ”
“ไม่เคย? ” อนาเรย์ถามพลางผายมือเป็นเชิงคำถาม ซึ่งพีระดลต่างใจจดใจจ่อตั้งหน้าตั้งตารอฟังคำตอบไม่ต่างกัน
“ไม่ค่ะ ไม่เคย”
“เอาแล้วไงมึง เดี๋ยวน้องลินฉันดูแลเอง”
“ไอ้แม็กซ์!! นี่มันผู้หญิงของกู”
“มึงว่าไงนะเรย์!! ผู้หญิงของมึง?? ”
“อะ อึก!!”
แต่ไม่ทันที่ทั้งคู่จะได้ทะเลาะกันต่อ ลิลินกลับมีสีหน้าอย่างคนพะอืดพะอมเหมือนจะอาเจียนอยู่รอมร่อ
“ดะ .. เดี๋ยว .. น้องลิน”
อ๊วก!! …
“เป็นไงล่ะมึง แก้วเดียวจอด”
“เดี๋ยวกูพาน้องกลับห้องเอง”
“แต่กูคือพี่ชายเธอ ลิลินเป็นผู้หญิงของกู ส่งเธอมานี่”
สรุปแล้วคนทั้งคู่ก็ทำได้แค่หิ้วปีกซ้ายขวา พาเธอกลับห้องไป แต่ระหว่างทาง จมูกน้อยๆ ของเจ้าหล่อนก็ดันไปชนซอกคอคนนั้นที ไปชนซอกคอคนนี้ที ทำเอาสองหนุ่มถึงกับขนลุกซู่ กลืนน้ำลายอึกใหญ่
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
