Frist Lady.4 ไปอยู่กับพี่

"เอาอะไรเพิ่มมั้ย "

"ไม่ค่ะ แค่นี้ก็กินไม่หมดแล้ว "

"ไม่มีไอติมนะ ถ้าอยากกิน เย็นๆ ไปร้านเดิมกันมั้ย "

"อะไรของพี่เนี่ย จะจีบสิหรอ " สิตาเงยหน้าถามผมทีเล่นทีจริง

"อืม "

"เฮ้ยพี่ที มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะคะ " ผมพยักหน้าแล้วกินข้าวต่อ แล้วใครบอกว่าผมเล่นล่ะ ผมเคยทำอะไรเล่นๆ ซะที่ไหน ชีวิตผมจริงจังมาตลอดทั้งเรื่องงานเรื่องเรียน แล้วทำไมผมจะต้องจีบสิตาเล่นๆ ด้วย

"พี่ไม่เล่นอยู่แล้ว แต่งงานพรุ่งนี้ยังได้เลย "

"พี่ที พูดอะไรออกมาคะ "

"ก็เราถามพี่ไม่ใช่หรอ พี่ก็ตอบความจริง "

"สิไม่อยากเป็นเหมือนวันนั้นพี่ทีก็รู้ สิไม่ได้เหมารวมผู้ชายทุกคนว่าเป็นเหมือนกันหมด สิว่าสิควรตั้งใจเรียนมากกว่าฝักใฝ่เรื่องความรัก "

"แน่ใจ?? ว่าจะตั้งใจเรียน " ผมถามย้ำ อยู่ๆ คนตรงหน้าก็เริ่มหน้าแดง ผมแม่งไม่สนอะไรทั้งนั้น ในเมื่อไอ้วินมันไม่เห็นค่าสิตา ผมก็จะไม่รอ ผมให้โอกาสมันแล้วแต่มันกลับทำเรื่องฉิบหายจนทำให้ผมไม่คุยกับมัน หน้ามันผมยังไม่อยากจะมองเลย ปล่อยมันให้มีความสุขกับสิ่งที่มันเลือกไป ส่วนสิตาผมจะดูแลเอง

"แน่ใจค่ะ สิตาอยากเป็นหมอ พี่ทีล่ะคะ ตั้งใจจะเรียนอะไรต่อ อีกไม่กี่เดือนก็จบมอหกแล้วนี่ "

"พ่ออยากให้เรียนบริหารจะได้ช่วยงานที่บ้าน "

"ก็ดีนะคะ พี่ทีจะต้องเป็นผู้บริหารที่เก่งมากๆ อีกหน่อยสาวๆ ก็จะมารุมล้อม อย่ามาเสียเวลาจีบสิเลยค่ะ "

"ก็พี่จะจีบ แล้วพี่ก็ไม่คิดว่ามันเป็นการเสียเวลาด้วย " ผมวางช้อนส้อมชิดกันแล้วหยิบแก้วน้ำเปล่าขึ้นยกดื่ม ก็บอกแล้วไงว่าผมไม่เคยคิดทำอะไรเล่นๆ ทุกอย่างผมหวังผลระยะยาว ก็เหมือนการทำธุรกิจ ลงทุนอะไรแล้วก็อยากได้ผลตอบรับแบบยาวๆ แถมด้วยกำไรอีกหลายเท่าตัว การจีบหญิงก็เหมือนกันครับ จีบตอนนี้แถมฟรีอนาคต ถึงผมจะเป็นแค่เด็กมอหก แต่สมองผมไม่ได้อยู่แค่มอหกนะครับ

"สิมีอะไรน่าจีบ ทำไมพี่ทีถึงอยากจีบ " สิตาถามผมแบบจริงจัง สีหน้าและแววตาของเธอตั้งใจแบบสุดๆ

"ไม่รู้ ต้องลองจีบก่อน"

"แล้วถ้าสิไม่ให้จีบล่ะคะ พี่ทีจะทำยังไง " เธอกำลังหาเรื่องแกล้งผมงั้นหรอ ใครเขาขออนุญาติหญิงก่อนจีบกันล่ะครับ

"วันนี้จะทำอะไรบ้าง "

"พี่ทีคะ สิถามพี่ทียังไม่ตอบสิเลยนะ "

"มีเหตุผลอะไรทำไมถึงไม่อยากให้พี่จีบ ฟันพี่เหยินงั้นสิ " มันเป็นตราบาปอย่างหนึ่งของชีวิตผมเลยล่ะ ชาติที่แล้วผมใช้ฟันงัดบ้านขโมยของมาหรือไงวะ? ชาตินี้ถึงได้ฟันเหยินนำหน้าซะขนาดนี้ แต่ตอนนี้ผมว่ามันเริ่มยุบลงเยอะแล้ว อีกไม่นานคงเข้าที่ปกติ

"ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่แบบนั้นเลย " สิตาพยายามกลั้นขำ เอาเถอะ ถ้าเรื่องฟันเหยินๆ ของผมทำให้เธอยิ้มมีความสุขผมยอมก็ได้

" แล้วยังไง?? "

"เฮ้อ... วันนี้สิติวหนังสือกัยยัยหนิมที่คอนโดทั้งวันค่ะ แล้วคิดว่าจะนอนค้างที่ห้องยัยหนิมด้วย " ต้องแบบนี้สิครับ

"ติวหนักหรอ ถึงต้องนอนค้าง" ใกล้สอบแล้วด้วย ส่วนผมก็หนักเหมือนกัน

"ไม่อยากกลับบ้าน " ผมได้ยินสิตาบ่นเรื่องบ้านครั้งนี้เป็นครั้งที่สองแล้ว ทำไมถึงไม่อยากลับบ้าน สีหน้าของเธอดูเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด นี่คืออีกหนึ่งปัญหาของสิตาที่ผมต้องรู้ให้ได้

"ถ้าอย่างนั้นคืนนี้พี่ค้างที่ห้องไอ้พายอีกคืนดีกว่า ติววิชาอะไร เดี๋ยวพี่ช่วย "

"พี่ทีเนี่ยนะคะ " ทำไมวะ หน้าผมมันดูไม่เก่งอะไรเลยนอกจากฟันเหยินไปวันๆ หรอวะ

________________________

21.30 น

" โห ไรเนี่ย ทำไมไม่ช่วยพี่วะ เห็นมั้ยโดนยิงเลย "

"ก็สิบอกว่าให้พี่ทีตามมานะ ทำไมไม่ตามอ่ะ "

"เราวิ่งหนีพี่ "

"ป่าววิ่ง "

"วิ่ง "

"ป่าว " ผมวางโทรศัพท์ลงแล้วหันหน้าไปทางอื่น

"งอนอะไรอ่ะ เล่นใหม่ก็ได้ "

"ไม่เอาไม่เล่นแล้ว พี่จะกลับห้องไอ้พายแล้ว " ผมอาสาเข้ามาติวหนังสือให้สนิมแล้วก็สิตา สองสาวน่ารักมากๆ ไอ้พายคันยิกๆ จะตามผมเข้ามาด้วย แต่ผมห้ามมันเอาไว้ เพราะมันเป็นตัวก่อกวน มาดครูของผมแตกแน่ๆ ถ้าหิ้วมันเข้ามาด้วย

"เดี๋ยวสิคะ "

ก๊อก ก๊อก

"สนิมมาแล้วแน่ๆ เลย อยู่กินซาลาเปาหมูแดงด้วยกันก่อนนะ " ผมยอมนั่งลง รอให้สิตาเดินไปเปิดประตู สนิมลงไปซื้อของกินข้างล่าง ปล่อยให้ผมอยู่กับสิตาสองต่อสอง สิตาชวนผมเล่นเกมส์ สุดท้ายก็ทะเลาะกัน ผมก็เลยแกล้งงอนไปแบบนั้นอยากรู้ว่าสิตาจะทำยังไง

" มาแล้วๆ พ่อ! "

เพี๊ย!!!!

" หนีมาอยู่กับผู้ชาย โกหกพ่อว่าจะมาติวหนังสือ " ผมรีบปรี่เข้าไปหาสิตาทันที พ่องั้นหรอ พ่ออะไรวะถึงได้ตบลูกทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ถามเหตุผล แบบนี้หรือเปล่าที่ทำให้สิตาไม่อยากกลับบ้าน

"ฮึก พ่อ ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่แบบนั้นนะ "

"เจ็บมั้ย " ผมถามอาการคนตัวเล็กที่กำลังใช้มือกุมแก้มเอาไว้แน่น

"แก หักหน้าฉันแถมยังหนีมาอยู่กับผู้ชาย! "

"พ่อฟังสิบ้างสิ พ่อไม่เคยฟังสิเลย พ่อทำแต่งาน ในหัวของพ่อมีแต่งานไม่เคยมีสิเลย "

"ถ้าฉันไม่ทำงาน ฉันจะเอาเงินที่ไหนให้แกใช้ ทุกอย่างมันต้องใช้เงิน บ้านที่แกอยู่ เงินค่าเทอมที่แกเรียน ข้าวที่แกกิน มันมาจากงานของฉันทั้งนั้น แล้วแกก็ทำให้ฉันเสียลูกค้าไปแล้วอีกราย กลับบ้านกับฉันเดี๋ยวนี้ จากวันนี้เป็นต้นไปฉันจะกักบริเวณแก "

"ไม่! ไม่สิไม่ไปพ่อ ฮื่ออ พี่ทีช่วยสิด้วย " ผมจะช่วยสิตายังไง พวกเรายังเด็กทั้งคู่ สิ่งที่ผมคิดได้ตอนนี้คือกระชากคอเสื้อพ่อเธอแรงๆ เพื่อเรียกสติ แต่ยังไงก็ทำไม่ได้ นั่นมันว่าที่พ่อตาผมนะเว้ย

"คุณลุงครับ "

"หุบปาก!! ฉันไม่เอาเรื่องแกก็บุญแล้ว อย่ามายุ่งกับลูกสาวฉันอีก"

"ไป!! กลับบ้าน " ผมถูกชี้หน้าพร้อมกับคำสั่งห้ามยุ่งกับสิตา

พรึ่บ

อยู่ๆ สิตาก็วิ่งหนีออกไปจากห้อง สร้างความตกใจให้คนเป็นพ่ออย่างมาก

"ไปตามสิวะ " ท่านสั่งให้คนของท่านรีบวิ่งตามทันที ส่วนตัวผมจะอยู่ทำไมวะ

_______________

ฉันวิ่งหนีออกมาจากคอนโดด้วยเท้าเปล่า รู้แค่ว่าฉันไม่อยากกลับไปที่บ้านอีกแล้ว พ่อเป็นอะไร ฉันโตแล้วนะจะสั่งกักบริเวณฉันไม่ได้ คนของพ่อไล่ตามฉันให้ไขว่ ฉันกิ่งวิ่งกึ่งเดินไปตามถนน ลัดเลาะไปเรื่อย จนกระทั่ง

"ขึ้นรถสิ ไปอยู่กับพี่ รับรอง ไม่มีใครหาเจอ "

"พี่ที " ฉันลังเล มองซ้ายมองขวา ไปอยู่กับพี่ทีงั้นหรอ ฉันต้องตัดสินใจ เดี๋ยวนี้!!

" พาสิไปอยู่ที่ไหนก็ได้ สิไม่อยากกลับบ้าน อย่าโกหกนะ"

"ไม่ต้องกลัวนะ พี่ไม่โกหกเราอยู่แล้ว " ฉันเชื่อใจพี่ทีมากกว่าพ่อ เพราะตอนนี้พ่อไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว พ่อมีคนอื่นเข้ามาอยู่ข้างๆ ฉันพูดอะไรไปพ่อก็ไม่เคยฟัง แล้วทำไมฉันจะต้องทำตามคำสั่งของพ่อด้วย

______________________-