บท
ตั้งค่า

Frist Lady.3 หยอดมื้อเช้า

"สิ พี่จะปิดร้านแล้วนะ ไม่กลับบ้านหรอ " ฉันลืมดูเวลาไปเลย สามทุ่มกว่าแล้วหรอเนี่ย นั่งเพลินจนลืมกลับบ้าน ฉันรีบเก็บของลงกระเป๋าบอกลาพี่เจ้าของร้านแล้วเดินออกมาหาแท็กซี่กลับบ้าน เหลือเงินติดตัวอยู่ไม่กี่ร้อย จะโทรให้คนขับรถมารับก็กลัวว่าพ่อจะรู้ว่าฉันยังไม่ถึงบ้าน

ยืนรอไม่นานก็มีแท็กซี่จอด ทุกครั้งที่กลับดึกฉันจะนั่งแท็กซี่กลับบ้านประจำ ถ้าเป็นเวลาเลิกเรียนปกติจะมีคนขับรถของที่บ้านมารับ ลูกคุณหนูสุดๆ ไปเลย แต่ฉันไม่เคยชอบเลยสักนิด ฉันอยากให้พ่อมารับมาส่งมากกว่า ความคิดเด็กๆ ที่แอบฝันแบบนี้มาตั้งแต่อนุบาล นับครั้งได้เลยที่พ่อจะมีเวลาขับรถมาส่งฉันที่โรงเรียน

ไม่นานแท็กซี่ก็จอดหน้าประตูบานใหญ่ บ้านที่ใครๆ เห็นก็อิจฉา แต่ฉันกับไม่อยากอยู่ ฉันควักเงินจ่ายค่าแท็กซี่เสร็จแล้วก็รีบเดินเข้าบ้าน ไฟห้องนอนพ่อยังเปิดอยู่ ฉันเดินอ้อมเข้าทางหลังบ้าน แปลกจังทำไมวันนี้พ่อถึงอยู่บ้าน ช่างเถอะ หาทางกลับเข้าห้องโดยที่ไม่ให้พ่อรู้ดีกว่า

ในครัวไฟยังเปิดอยู่ แม่บ้านกำลังเคลียร์ห้องครัว ส่วนแม่ผิงก็กำลังสั่งงานวันพรุ่งนี้กับทุกๆ คนอยู่ ฉันใช้ความเร็วก้าวผ่านห้องครัวแล้วรีบวิ่งขึ้นบันไดทันที ในใจบอกว่ารอดแล้ว

"สิตา "

กึก!!

เสียงพ่อ ทำไมวันนี้ซวยล่ะ อีกไม่กี่ก้าวก็จะถึงห้องนอนอยู่แล้ว ฉันยืนนิ่งเหมือนถูกสาป ไม่กล้าหันกลับไป พ่อฉันเป็นคนค่อนข้างเข้มงวด ทั้งเรื่องในบ้านแล้วก็เรื่องงาน ครั้งแรกของเดือนที่ฉันโดนพ่อจับได้เรื่องกลับบ้านดึก เพราะวันนี้เป็นวันที่พ่ออยู่บ้านยังไงล่ะ

"ขาพ่อ"

"ทำไมเพิ่งกลับ "

อยู่ๆ ไฟก็เปิด ฉันรีบดึงกระเป๋าขึ้นมากอดเอาไว้แนบอก ถ้าพ่อเห็นสภาพเสื้อนักเรียนฉันอาจโดนสอบเพิ่ม

"สิตาแวะทำการบ้านกับเพื่อนค่ะ เพลินไปหน่อยก็เลยกลับดึก พ่อไม่ออกไปไหนหรอคะ " ฉันแกล้งถามทั้งๆ ที่ในใจก็อย่างรู้นั่นแหละ พ่อฉันทำงานหนักจนชนิดที่ว่าบางเดือนไม่เจอหน้ากันก็เคยมาแล้ว

"พ่อมีเรื่องต้องจัดการ รอลูกอยู่ "

"รอสิ เรื่องอะไรคะ "ฉันขมวดคิ้วเป็นปม ร้อยวันพันปีพ่อไม่เคยพูดแบบนี้

"วันนี้ที่โรงเรียน มีปัญหาอะไร ครูฝ่ายปกครองโทรมาหาพ่อรายงานว่าลูกทำกิริยาไม่เหมาะสม " สองมือกำกระเป๋าแน่น ต้องเป็นเรื่องยัยแหวนแน่ๆ แล้วยังไงฉันไม่ผิด คงบีบน้ำตาไปฟ้องพ่อฟ้องแม่อีกล่ะสิ

"ไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะพ่อ สิมีปัญหากับเพื่อนนิดหน่อย แค่เรื่องเพื่อนเอง ไม่ได้ใหญ่โตอะไรนี่คะ"

"เอาน้ำไปสาดเขาแบบนั้นได้ยังไง รู้หรือเปล่าว่านั่นหน่ะลูกสาวลูกค้าพ่อนะ " ฉันกรอกตามองบนแล้วถอนหายใจ มันก็คงไม่พ้นเรื่องงานสินะ อยากรู้จังว่ายัยแหวนฟ้องหมดหรือเปล่า

"พ่อคะ พ่อถามสิบ้างสิ พวกเขาทำกับสิก่อนนะคะพ่อ"

"เอาล่ะ พรุ่งนี้พ่อจะพาไปขอโทษหนูแหวน "

"พ่อคะ " ฉันไม่อยากจะเชื่อ สรุปพ่อไม่ฟังฉันเลย แถมยังตัดบทง่ายๆ บอกจะพาฉันไปขอโทษยัยแหวน ยัยนั่นต่างหากที่ควรขอโทษฉัน

"ไม่ค่ะ พรุ่งนี้สิมีนัดกับเพื่อนติวหนังสือ แล้วสิก็เลิกคบแหวนเป็นเพื่อนแล้วด้วย " หัวเด็ดตีนขาดยังไงฉันก็ไม่ไป เรื่องอะไรที่ฉันจะต้องไป มันต่างหากที่ต้องมาขอโทษฉัน

"ยังไงก็ต้องไป ติวเมื่อไหร่ก็ได้ พรุ่งนี้เก้าโมงตรงเวลาด้วย "

"สิไม่ไป "

"อย่าทำตัวเป็นเด็ก โตได้แล้ว พ่อกำลังจะได้ลูกค้ารายใหญ่ บริษัทกำลังจะเติบโตเพราะลูกค้ารายนี้ อย่าทำให้พ่อต้องเสียโอกาส ขอโทษซะมันก็จบ "

"ที่พ่ออยู่บ้านรอสิก็เพราะเรื่องนี้ใช่มั้ยคะ ถ้าไม่ใช่เรื่องงานพ่อจะอยู่มั้ย " ฉันถามพ่อเสียงสั่น จะมีสักครั้งมั้ยที่ไม่มีเรื่องงานเข้ามาเกี่ยว ฉันไม่เคยคุยกับพ่อได้เหมือนพ่อลูกจริงๆ เลยสักครั้ง ความอบอุ่น สัมพันธ์พ่อลูกของเราเหมือนมีบางอย่างกั้นเอาไว้ ฉันพยายามเท่าไหร่มันก็ไม่พังลงสักที

"..."

"พ่อตอบสิสิคะ "

"คุณคะ ยังคุยไม่เสร็จอีกหรอคะ " ฉันหันไปมองตามเสียง มีผู้หญิงเดินออกมาจากห้องนอนของพ่อ เธอคนนั้นสวมชุดนอนผ้าซาตินสีแดงสด ผิวขาว หน้าตาจัดว่าสวยแถมยังดูอายุน้อย ฉันมองพ่อสลับกับผู้หญิงคนนั้น

"พ่อ ใคร?? พ่อพาใครเข้ามาในบ้าน "

"พ่อกำลังจะแนะนำ คุณแก้วจะเข้ามาอยู่ที่นี่ในฐานะภรรยาของพ่อ แล้วก็แม่เลี้ยงของสิไงลูก " เลิกกับแม่ยังไม่ถึงสามเดือนพ่อก็พาผู้หญิงใหม่เข้ามาในบ้านโดยที่ไม่ถามความสมัครใจของฉันสักคำ นี่มันวันอะไรของฉัน บอกตรงๆ ว่าฉันรับไม่ได้

"สวัสดีจ้ะหนูสิ สวยกว่าที่เห็นในรูปอีกนะคะ "

"สิ ไหว้คุณแก้วสิลูก " ฉันรับไม่ได้ อีกหน่อยพ่อก็ต้องมีลูกใหม่ จะให้ฉันเรียกผู้หญิงคนนี้ว่าแม่ได้ยังไง แม่ฉันก็มีอยู่แล้ว

"ไม่ค่ะ พ่อทำไมทำแบบนี้ "

"สิ"

"ไม่!! "

"ปล่อยแกเถอะค่ะ แกคงยังไม่ชิน อีกหน่อยก็คงจะชินเอง ใช่มั้ยจ้ะ หนูสิ " ผู้หญิงคนนี้มารยา ไม่ใช่คนดี ดูสายตาเธอสิ ไม่ทันไรเธอก็พยายามข่มฉันทางสายตาแล้ว

ฉันรีบเดินเข้าห้องนอนปิดประตูล๊อกห้องอย่างแน่นหนา จากนั้นก็ปล่อยโฮออกมาเสียงดัง พ่อเห็นฉันเป็นอะไร นึกอยากทำอะไรก็ทำ แถมยังบังคับให้ฉันไปขอโทษยัยแหวนอีก เพื่องานงั้นหรอ ฉันใช่ลูกพ่อหรือเปล่าหรือพ่อแค่เลี้ยงเอาไว้เพื่อใช้ประโยชน์ แล้วทำไมวันนั้นพ่อถึงยื้อฉันเอาไว้ ทำไมไม่ปล่อยฉันให้ไปอยู่กับแม่

"แม่ "

ตื้ดดดด ตื้ดดดด

"ว่าไงลูก "

"ฮึก ฮึก แม่ขาาา แม่ สิคิดถึงแม่ " ฉันร้องไห้ทันทีที่ได้ยินเสียงแม่ ร้องอยู่พักใหญ่จนเริ่มหมดแรงแล้วหลับไปทั้งๆ ที่ยังไม่ได้วางสาย

____________

เช้าวันต่อมา

ฉันรีบตื่นแต่เช้าอาบน้ำทำธุระส่วนตัวจนเสร็จ จากนั้นก็รีบออกจากบ้านเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าออกมานิดหน่อย ฉันเรียกแท็กซี่หน้าปากซอยไปคอนโดสนิมเพื่อนสนิทอีกคนของฉันเอง เพื่อนฉันมีแต่คนรวยๆ ทั้งนั้น ยัยหนิมพ่อก็ซื้อคอนโดให้อยู่ตั้งแต่มอต้น ฉันออกจากบ้านตอนพ่อยังไม่ตื่นแม่เลี้ยงคนใหม่นั่นด้วย ฉันไม่ชอบ ยังไงฉันก็ไม่ยอมรับหรอก

เช้าเกินไปก็เลยทำให้รถยังไม่ค่อยเยอะ ใช้เวลาแป๊บเดียวก็ถึงคอนโดยัยหนิมแล้ว ฉันเดินขึ้นมาข้างบนอย่างง่ายดายเพราะสนิทกับลุงยาม ยัยหนิมยังไม่ตื่นแน่ๆ เลย

แอดด

"กลับแล้วเว้ย "

"เออๆ "

"พี่ที " ก่อนจะถึงห้องหนิมฉันเจอพี่ทีโดยบังเอิญ พี่ทีเดินออกมาจากห้องเพื่อนสภาพหัวฟู สวมบ๊อกเซอร์กับเสื้อยืดตัวบาง เซ็กซี่ชะมัด

"อ้าว เพิ่งกลับมาจากร้านไอติมหรอ "

"บ้าหรอ นี่มันเช้าแล้วค่ะ สิมาหาเพื่อน พี่ทีล่ะ "

"มาหาเมีย " ฉันเบะปากใส่คนตรงหน้าทันที

"ไม่ยักรู้ว่าชอบกินกันเอง "

"ฮ่าๆ ไปกินข้าวกัน หิวอ่ะ " เอ้า อยู่ๆ ก็มาชวนกันไปกินข้าว อีกไม่กี่ก้าวฉันก็ถึงห้องยัยหนิมแล้ว

"กินกันเองยังไม่อิ่มหรอคะ "

"อยากกินกับน้องอ่ะ ไปกินด้วยกันได้ป่าว " ฉันอมยิ้มให้กับคนช่างพูดตรงหน้า อ้อนเก่งเหลือเกิน ฉันก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน ติดนิสัยกินข้าวเช้าก่อนไปเรียน กลับมายัยหนิมคงตื่นพอดี ไม่ได้โทรบอกล่วงหน้าด้วยว่าจะมาเช้าขนาดนี้ วันนี้เป็นวันหยุดฉันก็เลยนัดติวหนังสือกับเพื่อน

"ก็ได้ค่ะ "

"อยากกินอะไร พี่เลี้ยงเอง "

"ค่าไอติมเมื่อคืนก็จ่ายให้สิแล้ว มื้อนี้สิเลี้ยงเองค่ะ "

"โทษนะ ที่เมื่อคืนกลับก่อน พอดีมีงานด่วนเข้ามา กลับมาอีกทีร้านก็ปิดไปแล้ว "

"ไม่เป็นไรค่ะ " ฉันไม่ได้ซีเรียสอะไรอยู่แล้ว

"แต่ก็ทันขับตามแท็กซี่ไปส่ง "

"คะ " ฉันหยุดเดินแล้วหันไปมองหน้าพี่ที ขับตามแท็กซี่ไปส่งงั้นหรอ ทำไมฉันถึงไม่ได้ยินเสียงท่อรถพี่ทีล่ะ

"งงล่ะสิ เอาเป็นว่าพี่ไม่ได้มีแค่บิ๊กไบค์ " รวยจ่ะ

"ไม่เห็นต้องลำบากเลยค่ะ "

"มันลำบากตรงไหนกับการขับตามไปส่ง พี่จะได้รู้ว่าเราปลอดภัย สมัยนี้อันตรายมันเยอะ "

"ขอบคุณนะคะ "

"ตัดใจจากไอ้วินได้เมื่อไหร่ อย่าลืมมองพี่บ้างก็แล้วกัน ถึงฟันพี่จะเหยิน แต่พี่ไม่เคยทำให้รักต้องเยินเหมือนฟันที่เหยินหรอกนะ "

"(⊙o⊙)" นี่มันคือ มุขจีบหญิงของพี่เหยินตัวจริง!! เฮ้อ ...หยอดแต่เช้าเลยหรอ

_______________________

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel