2

The Obsidian Eyes

แต่แล้วฉันก็สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่าง ภาพในไอจีของอเล็กซ์ไม่ปรากฏรอยยิ้มเลยแม้แต่ภาพเดียว มีเพียงใบหน้าเรียบนิ่งที่ติดจะบึ้งตึง ถึงฉันจะรู้ดีว่านายแบบส่วนใหญ่ต้องโพสต์ท่าด้วยสีหน้าจริงจังแบบนี้กันอยู่แล้วก็ยังอดสงสัยไม่ได้ นายแบบหล่อเหลาที่เพียบพร้อมไปทุกเรื่องอย่างเขามีความสุขบ้างไหม...?

แล้วไรอันก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “นายอ่านคอมเม้นต์ของนายบ้างหรือเปล่า นายมีผู้หญิงมาขอแต่งงานเป็นร้อยในโพสต์เดียวเลยนะ ทำไมไม่ตอบไปบ้างล่ะ? “

ทว่าอเล็กซ์ทำราวกับไม่ได้ยิน

“ดูสิ นางแบบด้วยกันยังมาขอนายแต่งงานเลย ถามจริงๆ เหอะ นายเคยอ่านคอมเม้นต์ของคนติดตามบ้างไหม? ”

อเล็กซ์ยังคงเฉยเมยหากแต่กลับเป็นเลอาห์ที่ร้อนใจ เธอรีบดึงแขน

อเล็กซ์ไปกอดและอ้อนอย่างหงุดหงิด “ไม่ต้องอ่านนะอเล็กซ์ บล็อคผู้หญิงพวกนั้นให้หมดเลย! ” หลังจากพูดอย่างขุ่นเคืองเธอก็หันไปหาเรื่องไรอันอย่างมาดร้าย “ไรอัน! อย่าหาเรื่องให้ฉันโมโหนะ! ”

“กลัวแล้วจ้า ล้อเล่นเฉยๆ ฉันรู้หรอกน่าว่าเธอหวงอเล็กซ์แค่ไหน”

ไรอันหัวเราะแห้งๆ ก่อนจะดึงโทรศัพท์ไปจากมือของฉันเพื่อเอาไปดูต่อ

แล้วไรอันถามอีก “แล้วบทสัมภาษณ์ที่แฟนคลับโพสต์ลงมาให้อ่านเมื่อวานนี้ใช่ที่นายให้สัมภาษณ์จริงเหรอ ‘ยังไม่สนใจที่จะมีแฟน แล้วก็ไม่พร้อมจะมีความรัก’ ปีก่อนนายก็ตอบแบบนี้ ปีนี้ก็ตอบเหมือนเดิมอีกแล้ว ทำไมล่ะ? ”

ทว่าแทนที่จะตอบอเล็กซ์กลับลุกขึ้นยืนเหมือนเริ่มรำคาญ

“ฉันเข้าใจนายนะอเล็กซ์ แต่จะปิดกั้นตัวเองแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่ เฮ้”

หากทว่าไรอันไม่มีโอกาสถามให้รู้เรื่องอีกต่อไปเพราะเวลานี้อเล็กซ์จุ่มร่างลงในสระและว่ายน้ำห่างออกไปแล้ว

ไม่พร้อมที่จะมีความรักอย่างนั้นหรือ...? น่าแปลกที่ฉันเข้าใจคำตอบที่แสนแปลกนั้นได้ดีอย่างน่าประหลาดใจ...ความรู้สึกที่ไม่พร้อมจะมีความรักหรือถึงกับกลัวความรักไม่ว่าใครกี่คนจะบอกว่าเป็นสิ่งสวยงามแค่ไหน...

...ไม่ใช่มีแต่อเล็กซ์คนเดียวหรอกที่เป็นเช่นนั้น เพราะแม้แต่ฉันเองก็เหมือนกัน ฉันไม่เคยเชื่อในความรักเลย...

“อย่าเพิ่งไปสิอเล็กซ์” ไรอันร้องไล่หลัง

อเล็กซ์อาจกลัวความรัก และคงเพราะอย่างนี้เขาถึงได้เย็นชาราวกับน้ำแข็ง ปิดกั้นตัวเอง และเก็บซ่อนความรู้สึกแปลกแยกไว้ภายใต้ใบหน้าที่เรียบนิ่งราวกับไร้หัวใจ... น่าเศร้าที่เขาเหมือนกับฉัน...

“กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิอเล็กซ์ เฮ้...”

ไม่นานเลอาห์ก็จุ่มร่างลงในน้ำและว่ายตามอเล็กซ์ไปบ้าง ทำให้ที่ขอบสระน้ำเวลานี้เหลือแค่ฉัน แอน ไรอัน โรเซีย และลูก้า แอนกับไรอันคุยกันถูกคอจนดูราวกับโลกนี้มีแค่เธอกับเขา โรเซียคงจะกลัวฉันเหงาก็เลยชวนฉันคุยอย่างเป็นกันเองบ้าง และฉันก็พบว่าเธอเป็นผู้หญิงที่คุยสนุกมากทีเดียว

“เธอสวยจังเลยโรเซีย” ฉันชมโรเซียเมื่อเราคุยกันได้พักใหญ่ แค่เธอนั่งนิ่งๆ และยิ้มบางมาให้ก็ทำให้ฉันตกหลุมรักเธอหมดทั้งหัวใจแล้ว

“ขอบใจจ้ะ” โรเซียยิ้มงดงาม เธอนั่งอยู่ชิดร่างของลูก้า และปลายนิ้วเรียวยาวของเขากำลังขยุ้มเส้นผมของเธอเล่นอย่างแผ่วเบา

“ฉันว่าเธอสองคนเป็นคู่รักที่ดูดีที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลย” ฉันบอกจากความรู้สึกที่แท้จริงก่อนจะประหลาดใจกับคำพูดของตัวเอง เพราะทั้งที่ฉันคิดว่าตัวเองเกลียดนายแบบนางแบบแต่โรเซียและลูก้ากลับเปลี่ยนใจทำให้ฉันชอบพวกเขาได้ในเวลาแค่ไม่กี่นาที

“ฉันกับโรเซียโตมาด้วยกัน ฉันเป็นพี่โรเซียสองปี” ลูก้าบอก

“จริงอยู่เรารู้จักกันมานาน แต่เพิ่งไม่นานมานี้เองที่เราตัดสินใจคบกันอย่างจริงจัง” โรเซียพูดบ้างและจ้องมองลูก้าด้วยแววตาหวานซึ้ง “ลูก้าน่ะมีหัวใจที่รักอิสระ เขาไม่เคยหยุดนิ่งที่ใคร ที่ผ่านมาเขาเดทกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเลย”

“ไม่เอาน่าโรเซีย” ลูก้าปรามคนรักด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ทว่าเธอยังเล่าต่อไปอย่างไม่ใส่ใจ

“แต่ฉันก็ยังรักและรอลูก้ามาตลอด ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม บางทีอาจเพราะฉันคิดว่าการที่เขาไม่มีวันรักผู้หญิงคนไหนหรือหยุดหัวใจไว้ที่ใครเป็นเรื่องที่ชวนค้นหาและน่าหลงใหล อย่าหัวเราะฉันเลยนะ แต่ตลอดมาฉันคิดจริงๆ ว่าหากรั้งเขาไว้ข้างกายได้ก็คงจะท้าทายและน่าภูมิใจ ฉันสัญญากับตัวเองไว้ว่าสักวันหนึ่งจะต้องทำให้ลูก้ารักให้ได้”

“ไม่เอาน่า จะเล่าเรื่องแย่ๆ ที่ผ่านไปแล้วทำไม” ลูก้าปรามโรเซียอีก ฝ่ามือใหญ่รั้งใบหน้างดงามมาชิดร่างก่อนจะฝังริมฝีปากงดงามลงบนเส้นผมนุ่มสวยของเธอ “ก็ฉันเลิกแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันหยุดแล้ว และเธอเป็นคนสุดท้าย”

ฉันเขินแทนจนอดหน้าแดงไม่ได้เมื่อแขนงดงามของลูก้าเคลื่อนมาโอบกอดโรเซียเอาไว้ ฉันไม่เคยเห็นคู่รักคู่ไหนดูมีเสน่ห์ขนาดนี้มาก่อนเลย

“ถ้าไม่บอกฉันคงไม่มีทางเชื่อว่านายเป็นคนแบบนั้นนะลูก้า แต่ถ้าฉันเป็นนายแล้วเจอกับโรเซียเข้า เสืออย่างฉันก็ต้องทิ้งเขี้ยวเล็บและยกหัวใจทั้งหมดให้เธอเหมือนกัน” ฉันบอกอย่างมั่นใจ

“จริงหรือเปล่า นายเป็นเหมือนที่อัยย์พูดไหมลูก้า...? ” โรเซียหันไปถามเจ้าชายของเธอ ทำให้ใบหน้าของเธอและเขาแทบจะอยู่ชิดกัน และเมื่อทั้งสองสานสายตากันอย่างน่ารักและหวานซึ้งฉันก็อดไม่ที่จะยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและกดชัดเตอร์

แชะ