EP.4 | ฉันหวง

#4

วันต่อมา

“พาย...” ผมเอ่ยเรียกร่างบางที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมแขน ไม่คิดมาก่อนเหมือนกันว่าจะได้นอนกอดเธอทั้งคนแบบนี้

“อือ...” เธอขานตอบผมนะแต่ยังไม่ยอมตื่นสักที ไม่รู้ว่าจะเหนื่อยอะไรขนาดนั้นทั้งๆที่เมื่อคืนผมก็ทำทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบคนเดียวแท้ๆ

เมื่อคืนนี้ระหว่างผมกับเธอมันดีมาก ไม่ใช่สิ...

มันโคตรดีเลยต่างหาก

ที่ผ่านมาเรื่องเซ็กซ์ของผมกับคนอื่นก็แค่ความสัมพันธ์ทางร่างกายโดยไม่มีเรื่องหัวใจมาเกี่ยวข้อง แต่กับพระพายมันไม่ใช่แบบนั้น

ผมเริ่มต้นจากการสนใจเธอ ได้คุยกับเธอ ได้ทำความรู้จักกัน จนมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง ถึงมันจะเพิ่งผ่านมาเมื่อคืนแต่ที่ผมทำทั้งหมดกับพระพายมันคือความรู้สึกที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรู้สึกกับผู้หญิงคนนึงได้

“ตื่นได้แล้วมั้ง ฉันหิวแล้ว...” ผมกระซิบพร้อมกดจูบลงบนหน้าผากมนอย่างแผ่วเบา ผมเข้าใจแล้วว่าไอ้ผู้ชายพวกนั้นทำไมมันถึงได้ดูอาลัยอาวรณ์พระพายมากขนาดนั้นเมื่อโดนเธอเขี่ยทิ้ง

ก็เธอทั้งสวยทั้งเซ็กซี่ขนาดนี้จะไม่ให้พวกมันเสียดายได้ยังไง ไอ้พวกนั้นมันไม่เคยได้แตะต้องแม้แต่ปลายเล็บของเธอด้วยซ้ำไม่แปลกที่ทำไมพวกมันถึงได้ทำสีหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้เมื่อโดนพระพายตัดความสัมพันธ์

“ไอ้...” ทันที่ทีลืมตาเธอก็ส่งเสียงออกมาเหมือนจะฆ่าผมให้ได้

“ได้ฉันปุ๊บเรียกก็เรียกจิกหัวเลยนะ”

“…” ดูสายตาที่เธอใช้มองผมสิ ทำไมถึงได้ทำตัวน่าจับกดจนจมเตียงขนาดนี้กันล่ะ

“รับผิดชอบฉันด้วย ได้แล้วเลิกไม่เอานะ ฉันไม่ยอมหรอก”

BSD University

“ไหนมึงบอกมึงได้ยัยนั่นแล้วไงวะ ทำไมถึงยังโดนเขี่ยทิ้ง แล้วมึงดูเด็กใหม่พระพาย มึงรู้มั้ยว่ามันเป็นใคร” ระหว่างที่ผมกำลังเดินเข้ามาทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำผมได้ยิน...

“จะใครก็ช่างสิวะ ไม่ใช่พ่อกูสักหน่อยแล้วอีกอย่างกูเป็นคนเขี่ยพระพายทิ้งมากกว่า ยัยนั่นไม่ได้เด็ดอะไรเท่าไหร่ มึงอย่าดูแค่หุ่นแล้วบอกว่าเด็ดดิวะ ถึงหุ่นยัยนั่นจะเซ็กซี่และเอ็กซ์แตกแต่เซ็กซ์แม่งโคตรห่วย ลีลาบนเตียงก็งั้นๆ ไม่เห็นจะมีอะไรดี...”

โครม!!!!

“เหี้ยไรวะ??” หนึ่งในเจ้าของบทสนทนาข้างต้นส่งเสียงถามอย่างตกใจ

“โทษทีพอดีส้นตีนลั่น” ผมละสายตาจากถังขยะที่อยู่ข้างประตูทางเข้าก่อนที่จะเงยหน้ามองเศษสวะสองตัวที่กำลังนินทาพระพายอยู่

มันจะได้พระพายได้ยังไงในเมื่อผมเป็นคนแรกของเธอแต่ผมไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องพวกนี้ออกไปหรอก เรื่องนี้มีแค่ผมกับพระพายรู้กันแค่สองคนก็พอ ทำไมจะต้องป่าวประกาศให้คนอื่นรู้

ไม่ใช่เรื่องที่น่าอวดสักหน่อย

“ไอ้มอสไปเหอะมึงนี่เด็กใหม่พระพาย” อ่อ ไอ้เวรนี่มันชื่อมอส มันมองผมหัวจรดเท้าทันทีที่เพื่อนสวะอีกตัวของมันกระซิบบอก

อย่าเรียกว่ากระซิบเลยเพราะผมได้ยินที่มันพูดตั้งแต่ต้นจนจบประโยค

“มึงนี่เอง ที่แย่งพระพายไปจากกู”

“หื้ม??” ได้ข่าวว่ามันโดนพระพายเขี่ยทิ้งก่อนที่ผมจะเดินไปขอเบอร์เธออีก แล้วผมไปแย่งเธอมาจากมันตอนไหน

“ไหนมึงบอกว่ามึงเป็นคนเขี่ยพระพายทิ้งไงวะ ยังไงวะไอ้มอส” นั่นน่ะสิ ผมก็อยากรู้อยู่เหมือนกัน ไหนมันบอกว่าเขี่ยพระพายทิ้งทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นผมเห็นมันตามง้อพระพายอยู่ต้อยๆ แถมยังเดินคอตกไปเพราะพระพายไม่สนใจอีกต่างหาก

“ก็...”

ยิ่งเห็นหน้าไอ้ห่านี่ผมก็ยิ่งอารมณ์เสีย ถ้าไม่ติดว่าโดนทำทัณฑ์บนอยู่ผมจะอัดมันให้น่วมแล้วทิ้งไว้ในห้องน้ำซะ

มีอย่างที่ไหนเอาเรื่องผู้หญิงมาพูดเสียๆหายๆแถมยังขี้ตู่ว่าเธอโดนมันเขี่ยทิ้งอีกต่างหาก แต่ที่ผมไม่ชอบใจเลยก็คือมันบอกว่าเซ็กซ์ของพระพายโคตรห่วยได้ยังไงทั้งๆที่เมื่อคืนเธอทำผมเกือบคลั่งตายหลายต่อหลายรอบ

ผมพยายามนับหนึ่งถึงสิบก่อนที่จะเดินไปกระซิบที่ข้างหูของไอ้มอสจนทำให้มันแทบสติหลุดแล้วรีบพาตัวเองออกมาจากตรงนั้น

ผมอยู่ปีสามแล้ว ตั้งแต่ที่เข้ามาเรียนที่นี่ผมมีเรื่องไปสามครั้ง ถ้ามีครั้งต่อไป ผมอาจถูกไล่ออก หรืออาจถูกย้ายที่เรียนอีกรอบ การที่ผมย้ายมาเรียนที่นี่กลางคันมันมีเหตุผล ไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรืออยากย้ายมาอะไรทั้งนั้น แต่ตอนนี้ผมว่าผมคิดถูกแล้วที่เลือกย้ายมาเรียนที่นี่

“ฟาโรห์ มานั่งตรงนี้สิ...”

“เดี๋ยวฉันไปนั่งตรงโน้นแล้วกัน เธอนั่งกับเพื่อนๆไปเถอะ” ผมปฏิเสธจีน่าออกไปเมื่อมองไปยังกลางห้องแล้วประสานสายตาเข้ากับพระพายพอดี

วันนี้ผมมีเรียนรวมห้องกับพระพาย แถมยังมีไอ้พวกคณะวิศวะปีสองกับปีสามบางส่วนกำลังนั่งมองเธอด้วยสายตาแทะโลมอยู่ เรื่องอะไรผมจะยอมปล่อยให้เธอโดนมองอยู่คนเดียวล่ะ ผมจะไปนั่งให้ไอ้เวรพวกนั้นมองเป็นเพื่อนเธอเอง

“ไปเข้าห้องน้ำหรือไปเต๊าะสาว” ทันทีที่เดินมาถึงผมก็โดนพระพายแซะแถมยังมองสำรวจผมทั้งแต่หัวจรดเท้าอีกต่างหาก

“คิดถึงฉันล่ะสิ” ผมพูดพร้อมกับถอดแจ็คแก็ตของตัวเองแล้วยื่นไปให้พระพาย ก่อนที่จะหันไปขอความช่วยเหลือจากสาวสวยที่เป็นหนึ่งในกลุ่มเพื่อนของเธอ “พั๊นซ์คนสวย แลกที่กันได้มั้ย”

“สุดหล่อขอทั้งที่ทำไมจะไม่ได้ล่ะจ๊ะ” พั๊นซ์พูดพร้อมลุกมานั่งที่เก้าอี้ด้านหน้าพระพายแทนที่ผม เธอไม่มีท่าทีอิดออดสักนิด เพราะอะไรผมว่าผมรู้สาเหตุดี

“แอร์มันหนาว นายเก็บไว้ใส่เถอะ” ทันทีที่ผมนั่งลงข้างพระพาย เธอก็ยื่นแจ็คแก็ตตัวโปรดคืนมาให้ผม

“เอาไปปิดขาไว้ กระโปรงเธอสั้น ฉันหวง…”

พระพาย POV :

“เลิกพูดอะไรบ้าๆนะ” หน้าฉันร้อนผ่าวทันทีที่ฟาโรห์พูดจาอะไรไม่เข้าท่า แล้วดูสีหน้าของเพื่อนฉันสิ ทำไมมันถึงได้ทำหน้าตาเพ้อฝันขนาดนั้นกันล่ะ

“งู้ยยย เขินเว่อร์” นี่เป็นเสียงยัยเรนที่บิดไปบิดมาเพราะเขินที่ฟาโรห์พูด

“หยักมีผู้มาหวงบ้างจังเลยค่า แอแงงงง” ส่วนนี่เป็นเสียงยัยพั๊นซ์ที่แลกที่กับฟาโรห์ก่อนหน้านี้

“อย่ามาพูดจาปัญญาอ่อนนะ เดี๋ยวแม่ตบคว่ำ” ฉันพูดกับยัยเพื่อนสองตัวออกไปก่อนที่จะกวาดสายตามองไปรอบๆห้องเรียน รู้มั้ยฉันเจออะไร?

หึ! คงจะนั่งไม่เป็นสุขเลยสินะที่เห็นว่าฉันกับฟาโรห์ยังคุยกันอยู่

เอาสิ ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าใครมันจะอกแตกตายก่อนกัน

เอาสิ อยากมองก็มองเลย มองจนตาแทบจะถลนออกจากเบ้าฟาโรห์ก็ไม่สนใจเธอหรอก

ก็ให้มันรู้กันไปเลยว่าระหว่างฉันกับยันนั่น ใครมันจะแน่กว่ากัน :)