โชคร้าย..(7)

ชายหนุ่มลงออกจากร่างฉัน เขานั่งลงที่ขอบเตียงแล้วถอดเกาะป้องกันออก ฉันพยายามหยัดกายลุกขึ้น ซึ่งในตอนนี้ฉันก็ยังเห็นหน้าเขาไม่ชัด ในห้องมันมืดมาก พรึ่บ! ฉันถูกมือใหญ่ผลักที่ไหล่ฉันจนลงไปนอนที่เดิม

"กูยังอยากสนุกกับมึงต่ออีก"ว่าแล้วเขาก็เอื้อมหยิบถุงยางที่โต๊ะหัวเตียงมาสวมใส่ท่อนเอ็นทันที

"ฮึก..ฮึก ปล่อยฉันไปเถอะ..อย่าทำอะไรฉันอีกเลย"ฉันร้องขอความเห็นใจ น้ำตารินไหลตกบนที่นอนจนแฉะ มันเจ็บไปหมด ทั้งตัวและหัวใจ มันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ทำไมฉันต้องเจออะไรแบบนี้ ใครก็ได้ช่วยฉันที

ชายหนุ่มปริศนา จับตัวฉันคว่ำหน้าลง

"จะร้องทำไมว่ะ กูกำลังพามึงขึ้นสวรรค์อยู่นะ"เขายกสะโพกฉันตั้งฉาก แล้วสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปจนสุดลำในคราเดียว ฉันทั้งเจ็บและจุก น้ำตาที่ไหลก็ไหลไม่หยุด ฉันพยายามขยับกายหนี แต่ก็ถูกมือหนากดไว้ จากนั้นเขาก็เริ่มกระแทกเข้ามาถี่ ๆ

"อ่า...ตอดดีฉิบ.."ปึก ปึก ปึก ปึก ร่างฉันสั่นคลอนต่างแรงที่เขาถ่ายทอดมา มันทั้งเจ็บทั้งจุก

"พะ พอเถอะ ฉันเจ็บไปหมดแล้ว"ปึก ปึก ปึก

"อะไรกัน แค่นี้เจ็บ?"ปึก ปึก ปึก ไม่มีทีท่าว่าเขาจะหยุดเลย.ชายปริศนายังคงถาโถมเข้ามาอย่างไม่อ่อนแรง ปึก ปึก ปึก

"เสียวฉิบ...อ๊าสสส์"ปึก ปึก ปึก เขาหยุดการกระทำนั้นชั่วครู่ ก่อนที่จะถอดท่อนเอ็นออก แล้วจับร่างฉันนอนตะแคง แล้วเสียบท่อนเอ็นเข้ามาอีกครั้ง.ปึก ปึก ปึก

ฉันถูกเขากระทำอยู่แบบนี้หลายรอบมาก จนทำให้ฉันหมดแรงสลบไป

ฉันลืมตาขึ้น เมื่อได้ยินเสียงแปลกดังภายในห้อง กว่าตาฉันจะปรับแสงได้เกือบนาที ฉันจึงได้เห็นว่ามีแสงวาบ ๆ ออกมาจากฝาผนังของห้อง พอเพ่งตามองดี ๆ มันเป็นแสงจากจอทีวี ที่กำลังฉายภาพฉันที่ขณะโดนข่มขืน เมื่อหลายชั่วโมงที่ผ่านมา ฉันรีบเด้งตัวขึ้นจนลืมความเจ็บไป น้ำตาไหลรินออกมาอีกครั้ง กวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องก็ไม่มีผู้ชายคนนั้นอยู่แล้ว ฉันพยายามลุกลงจากเตียงเพื่อไปปิดทีวี ที่มีภาพฉันกำลังนอนเปลือยกาย โดยมีผู้ชายที่ไม่เห็นหน้ากระทำชำเรา ฉันหยิบผ้าขนหนูมาพันกาย และกำลังจะไปที่ทีวี

ปัง ปัง จู่ ๆ เสียงประตูก็ดังขึ้น ฉันสะดุ้งโหย่ง รีบนั่งฟุบตัวลงที่พื้นเอามือปิดหู หลับตาปี้

"เธอ...ไอ.."มีเสียงดังเข้ามา ฉันเงยหน้าขึ้นก็พบว่าเป็น ไค..

"ชะ ช่วยฉันด้วย"ฉันร้องไห้โฮ ขนาดที่ไคถอดแจ็คเก็ตแล้วมาคลุมให้ฉัน ก่อนที่จะหยิบเก้าอี้ขึ้นมาแล้วฟาดไปที่จอทีวีอย่างแรง จนทีวีแตกกระจายไปทั่วห้อง

ไคจับไหล่ฉันลุกขึ้น

"เธอปลอดภัยแล้ว"

"ฮึก..ฮึก..ฮือ"ฉันเอาแต่ร้องไห้ ในขณะที่ไคยกมือแล้วเช็ดน้ำตาให้ฉัน

"ไปแต่งตัวเถอะ..ผมจะพาเธอออกไปจากที่นี้"

.

.

ตอนนี้ฉันได้นั่งอยู่บนรถของไค น้ำตาฉันก็ไหลไม่หยุด เขาส่งกระดาษทิชชู่มาให้ฉัน

"เธอพอจำอะไรได้ไหม"ฉันส่ายหน้าพร้อมกับเอากระดาษทิชชู่เช็ดน้ำตา

"แล้วเธอจำหน้ามันได้หรือเปล่า"ฉันก็ต้องส่ายหน้าอีกรอบ

"จำอะไรไม่ได้เลย?"ใช่ ฉันจำไอ้คนเลวคนนั้นไม่ได้เลย แม้กระทั่งเสียง มันเสียงแบบไหนนะ ทำไมฉันจำไม่ได้ เสียงคล้าย ๆ ฉันหันไปที่ไค....

"มีอะไรเหรอ.."มันเสียงคล้ายไค แต่น้ำเสียงของมันดุดันมาก ราวกับฉันไปทำอะไรให้มันโกรธแค้นหนักหนา เนิ้อตัวฉันก็ยังมีแต่รอยฟกซ้ำไปหมด

"ฉันมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง ทั้งที่ฉันกำลังดื่มอยู่กับนาย"

"เธอบอกว่าจะกลับ จะกลับท่าเดียว ผมบอกจะไปส่งก็ไม่ยอม และเธอยังขอร้องให้ผมเรียกแท็กซี่ให้ พร้อมกับยืนยันกับผมว่าเธอไม่เมา และกลับเองได้..ผมก็เลย"ฉันขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ ฉันจำได้ว่า..

"ผมขอโทษที่ปล่อยให้เธอไปคนเดียว"

"....."ฉันก้มหน้าลง ด้วยความเจ็บใจตัวเอง สิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันในตอนนี้ เหมือนกับตกนรกชัด ๆ

"เธอจะแจ้งความไหม"ฉันรีบเงยหน้าขึ้นแล้วส่ายหน้าทันที ฉันไม่ต้องการให้ใครต้องมารับรู้ โดยเฉพาะแม่ ถ้าท่านรู้ท่านคงจะเสียใจไปกับฉันแน่ ๆ นึกแล้วน้ำตาก็ไหล.

"จะกลับบ้านเลยไหม ผมจะไปส่ง"ไคยังไม่ออกรถไปไหน เพื่อให้ฉันได้ตั้งสติ ฉันก้มมองดูตัวเองที่สภาพดูแทบไม่ได้ และยิ่งใกล้จะเข้าแล้วขืนกลับไปต้องเจอแม่กับลุงไทน์ ถ้าทั้งสองเห็นสภาพฉันอย่างนี้ละก็

"ไค..ช่วยพาฉันไปเปิดห้องหน่อยได้ไหม ฉันยังไม่อยากเข้าบ้านตอนนี้"

"เปิดห้อง?"ฉันผงกหัวรับ

"งั้นไปคอนโดผมดีกว่า เธอจะโอเคไหม"ฉันพยักหน้ารับทันที ฉันโอเค เพราะไคเป็นคนช่วยฉันออกมานะ ฉันจะไม่ไว้ใจเขาได้ยังไงกัน

พอมาถึงที่คอนโดไค ฉันกวาดสายตาไปรอบห้อง ก็สังเกตว่าเขาอยู่ที่นี้คนเดียว ไคให้ฉันไปนั่งที่โซฟา จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในครัวยกน้ำมาให้ฉัน

"เธอจะอาบน้ำไหม เอาเสื้อผ้าผมใส่ก่อนก็ได้ แล้ว..."ไคมองที่เสื้อผ้าของฉัน

"เดี๋ยวฉันซักเอง.."ไคผงกหัวรับ แล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

"งั้นเชิญตามสบายเลย ผมจะเข้าไปทำงานสักหน่อย"ไคชี้ไปที่ห้อง ๆ หนึ่ง น่าจะเป็นห้องทำงานของเขา

"เธอจะนอนพักก่อนก็ได้นะ อยากกลับตอนไหนก็บอกผม..นั้นห้องนอนผม"

"นายไม่รังเกียจฉันเหรอที่..."ไคส่ายหน้าแล้วยกยิ้ม

"ผมจะรังเกียจเธอทำไมล่ะ"

"ขอบใจนะ..ที่ช่วยฉัน และยังให้ฉันมาพักที่นี้"

"ไม่ได้ลำบากอะไรเลย..แต่เธอก็เข้มแข็งมากเลยนะที่....ผมขอโทษ"เขาคงกำลังจะชมฉันเรื่องที่ฉันโดนไอ้เลวนั้นข่มขืน แต่กลับไม่แสดงความอ่อนแอมากนัก

"ไม่เป็นไร คิดซะว่าคงเป็นเวรกรรมของฉัน..ที่เคย.."

"เธอเคยทำอะไร.."ฉันกำลังนึกถึงไฟฟ์ ที่ฉันเคยทำร้ายจิตใจเขา และทำให้เขาต้องฆ่าตัวตาย นี้ใช่ไหม กรรมที่ฉันจะได้รับ

"ปะ เปล่า ไม่มีอะไร นายไปทำงานเถอะ"

"ครับ"จากนั้นไคก็เดินเข้าไปในห้องทำงานเขา ส่วนฉันก็ลุกขึ้นไปที่ห้องนอนเขา ถือวิสาสะเปิดตู้เสื้อผ้า และหยิบเสื้อเขาออกมา พร้อมกับผ้าขนหนู แล้วเดินเข้าห้องน้ำ ฉันปลดเปลื้องเสื้อผ้าออก มองตัวเองให้กระจก น้ำตาก็ไหลออกมา ทั้งตัวของฉันมีแต่รอยฟกซ้ำ และที่ต้นคอมีแต่รอยซ้ำ ๆ แดง ๆ เต็มไปหมด ไอ้เลวมันทำบ้าอะไรกับตัวฉัน ไม่แค่นั้น ช่วงล่างของฉันแดงก่ำ และบวมมาก เจ็บไปหมด ฉันต้องทำใจกับเรื่องนี้นานแค่ไหน ถึงจะลืมมันไปได้

ระหว่างที่ฉันอาบน้ำอยู่นั้น ในหัวก็ฉุกคิดอะไรขึ้นมาบางอย่าง คลิปบ้านั้น?

"ฮีก..ฮีก "ฉันร้องโฮขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อนึกขึ้นได้ว่าไอ้เลวนั้นจะต้องถ่ายคลิปฉันไว้แน่ ๆ ฉันกำหม้ดทุบที่หน้าอกตัวเอง แล้วร้องไห้แทบคนขาดใจ พยายามส่งเสียงให้เบาที่สุด

หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ก็เอาเสื้อผ้าฉันไปลงเครื่องซักผ้าของไค ก่อนที่จะสวมชุดของไคเช่นกันแล้วพาตัวเองมาที่เตียง ฉันล้มตัวนอนด้วยความเพลีย รู้สึกมึน ๆ และเวียนหัวไปหมด ฉันนอนคิดเรื่องที่เกิดขึ้นซึ่งคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก จนเผลอหลับไป

???????????