Chapter 7

“เข้าบ้านๆ กันเถอะ”

เธอเดินมานั่งที่โซฟาเก่าๆ หน้าทีวีพลาสม่า ทุกอย่างในบ้านนี้ดูเก่าไปหมด มีแค่ทีวีเครื่องเดียวล่ะมั้งที่ใหม่กว่าใครเพื่อนเพราะคราวก่อนที่มาทีวีเครื่องเก่ามันเสีย ลินลดาจึงถือโอกาสซื้อให้ใหม่ซะเลย

“กินน้ำกินท่าก่อน เดินทางมาเหนื่อยๆ”

ยายนวลเดินเอาแก้วน้ำพลาสติกมาให้หลานสาว ไอรีนรับไว้แล้วก็จิบมันนิดหน่อยพอเป็นพิธี บอกตามตรงมาบ้านนี้กี่ทีเธอก็รู้สึกไม่คุ้นเคยเลย ทำตัวไม่ถูก รู้สึกเหมือนไม่ใช่ที่ของตัวเองยังไงยังงั้น

“แล้วพ่อกับแม่ ไม่มาด้วยเหรอ”

ยายนวลถามเมื่อไม่เห็นเงาของลูกสาวและลูกเขยที่มักจะมาด้วยกันพร้อมหน้า

“อ๋อ เดี๋ยวท่านจะตามมาพรุ่งนี้ค่ะ พอดีมีงานด่วนเข้ามา”

“งั้นเหรอๆ”

“ค่ะ”

ด้วยความที่ไอรีนไม่ค่อยสนิทกับยายจึงทำให้เกิดเดดแอร์ ไม่รู้จะคุยอะไรกัน แต่ไม่นานก็มีเสียงเหมือนอะไรหล่นใส่หลังจากตกเปาะแปะๆ พอมองออกไปนอกหน้าต่างคือฝนนี่เอง

“ตายแล้ว ยายตากผ้าไว้ด้วย”

ร่างผอมรีบลุกขึ้นยืน แต่ก็ยังดูช้าเพราะร่างกายไม่เอื้ออำนวยด้วยอายุที่มากแล้ว ไอรีนเห็นแบบนั้นจึงรีบลุกขึ้นจะไปเก็บให้แทน

“ราวตากผ้าอยู่ตรงไหนคะ”

“ตรงนั้นๆ เร็ว”

ยายนวลชี้ไปทางประตูหลังบ้าน ไอรีนจึงรีบวิ่งไปแล้วรวบเอาผ้าทั้งหมดบนราวตักผ้ามาพาดไว้ตรงแขนแล้วรีบวิ่งเข้าบ้านก่อนจะเปียกไปมากกว่านี้ แล้วฝนก็เทลงมาอย่างหนักราวกับฟ้ารั่ว

“ขอบใจมากนะหลาน ตัวเปียกหมดแล้ว ไปเปลี่ยนเสื้อไป”

ไอรีนก้มลงมองสภาพตัวเอง อืม สภาพไม่จืดเลยจริงๆ เสื้อผ้าเปียกไปกว่าครึ่ง แต่ปัญหาคือเธอไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามาเปลี่ยนด้วยนี่สิ

“มาๆ เดี๋ยวยายหาเสื้อผ้าให้เปลี่ยน”

ยายนวลเดินหายไปในห้องนอนสักพักก็กลับมาพร้อมกับเสื้อยืดเก่าๆ สีซีดๆ ตัวหนึ่งกับกางเกงบอลย้วยๆ มายื่นให้

“ดีนะที่ยังเก็บชุดของตาแก่เอาไว้ ใส่ไปก่อนนะหลาน”

สภาพเสื้อผ้าแบบไม่น่าใส่เลย เก่าขนาดนี้ไม่รู้ได้ซักบ้างหรือเปล่า เธอเห็นสภาพเสื้อผ้าแล้วก็อดคิดแบบนั้นไม่ได้ตามประสาคุณหนูที่เคยชินแต่กับเสื้อผ้าแบรนด์เนม

“เอ่อ ไม่ดีกว่าค่ะ ขอบคุณนะคะ”

“เอาไปเปลี่ยนเถอะ เดี๋ยวเป็นหวัดเอานะ”

ยายนวลยัดชุดนั้นใส่มือหลานสาวแล้วดันหลังให้เข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนพลางปิดประตูให้เสร็จสรรพ ไอรีนยืนมองเสื้อกับกางเกงอย่างแหยงๆ หยิบขึ้นมาดมก็ได้กลิ่มอับๆ เพราะถูกเก็บไว้นาน

ฮัดชิ้ว!

แต่เธอก็ไม่มีทางเลือก ถ้าต้องใส่ก็ใส่วะ ขืนเป็นหวัดขึ้นมาหมดสนุกแน่ เธอจึงจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที

กางเกงเอวย้วยมากแต่ดีที่มีเชือกให้ผูกอยู่ พอเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางไม่มั่นใจ ยายก็บอกว่าใส่ได้พอดีเลย จากนั้นทั้งคู่ก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกก่อนที่ยายนวลจะเดินเข้าครัวเพื่อไปทำอาหารเย็นให้หลานสาวทาน ดีใจที่วันนี้ไม่ต้องกินข้าวคนเดียว แต่ปกติถ้าฝนไม่ตกก็จะมีเพื่อนบ้านมานั่งกินด้วยนั่นแหละ ส่วนไอรีนนั้นมองฝนที่ตกนอกหน้าต่างแล้วถอดถอนใจอยากกลับโรงแรมจะแย่ แต่คงต้องรอฝนหยุดตกก่อน

หลังจากกินข้าวเสร็จ ทั้งคู่ก็นั่งคุยกันอยู่สักพัก ยายนวลก็ชวนหลานนอนที่นี่ แต่ถึงจะปฎิเสธทว่าก็ยังไปไหนไม่ได้อยู่ดี เพราะฝนยังตกหนัก ส่วนยายก็เข้านอนเรียบร้อย ทิ้งให้ไอรีนนั่งไถโทรศัพท์อยู่ที่โซฟาหน้าทีวี นี่ถือเป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนเลยที่เธอได้เข้าโซเชี่ยลมีเดียหลังจากที่ทิ้งห่างไปนานเพราะไม่อยากสนทนาหรือรับรู้เรื่องราวของใครในแวดวงสังคม

ระหว่างรอฝนหยุดตก เธอไถเฟสบุ๊คแล้วเจอแฮชแท็กแปลกๆ เต็มหน้าฟีด #RIPไอรีน เพื่อนสาวไฮโซต่างติดแฮชแท็กนี้แล้วตามด้วยคำด่า เช่น

RINKYN

น่าสงสารนางเหมือนกันนะใช้ชีวิตอย่างหงษ์มานานอยู่ๆ ก็กลายเป็นห่าน ทำตัวเองแท้ๆ #RIPไอรีน

MIB MUY

ตอนรวยใช้ชีวิตกดขี่คนอื่น พอมาตอนนี้บ้านล้มละลาย อยากรู้จังว่าเธอจะใช้ชีวิตยังไง #RIPไอรีน