Chapter 13

พอออกมาจะเช็กเอ้าต์ออก ก็เห็นไคริลยืนคุยกับพนักงานที่เคาน์เตอร์ ไม่ใช่ว่าจีบสาวหรอกนะ

“ไปกันครับ”

“เดี๋ยวก่อนค่ะ ฉันต้องเช็กเอ้าต์ก่อน”

“ผมจัดการให้เรียบร้อยแล้วครับ”

เขาดันหลังฉันออกมาจากตรงนั้นเพื่อขึ้นรถBMWคันสีน้ำเงิน เขากลับรถพาฉันมาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งติดทะเลภายนอกปลูกไม้ดอกไว้หลากหลายชนิด ส่วนภายในตกแต่งสไตล์วินเทจ สวยงาม น่าถ่ายรูปเก็บไว้มากเลย

หลังจากอาหารมาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ ฉันก็ตะลึงกับการจัดจานที่น่าทานเอาไว้มากๆ สวยจนไม่อยากกินเลยล่ะ

“คุณจะถ่ายรูปไว้มั้ย”

“คุณนี่รู้ใจผู้หญิงจริงๆ เลยนะคะ” ฉันหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปแต่ละจานอย่างเพลิดเพลิน

แชะ!

จนแสงแฟรชสาดมาที่ใบหน้าเนี่ยแหละจึงเงยหน้าขึ้น แต่เห็นไคริลเองก็ถึงโทรศัพท์อยู่ แต่ไม่ได้โฟกัสที่อาหารนะ

“คุณนี่เก็บทรงไม่อยู่เลยนะคะ” ฉันเผลอยิ้มออกมาในความโป๊ะแตก

“แค่เห็นอะไรสวยๆ งามๆ แล้วอยากถ่ายเก็บไว้น่ะครับ”

“อ๋อค่ะ เชื่อๆ” ฉันก้มหน้าจะถ่ายอาหารต่อ แต่เขาพูดขัดขึ้น

“งั้นเรามาถ่ายรูปกันสักรูปมั้ยครับ เป็นที่ระลึกสำหรับเดทแรก”

“ฮะ”

“:) ”

ฉันหัวเราะเบาๆ ส่ายหัวในความเนียนของผู้ชายคนนี้

“ไม่อยากถ่ายเหรอครับ”

“เอาสิคะ มุมไหนดี ขอสวยๆ”

“ได้เลยครับ”

ไคริลย้ายมานั่งข้างฉันทันที เขาวางมือไว้ตรงเอวฉันแล้วดึงให้เราใกล้ชิดกันมากขึ้น ก่อนจะยกกล้องขึ้นถ่าย ใกล้ขนาดนี้เล่นเอาเขินเหมือนกันนะ เขากดชัตเตอร์อยู่หลายครั้งก่อนจะหยุดเพราะเสียงท้องร้องของฉัน

“เรามาเริ่มกินกันเถอะค่ะ หิวล่ะ” ฉันพูดแก้เก้อเขิน

เขาหัวเราะในลำคอก่อนจะย้ายตัวเองกลับที่นั่งเดิมซึ่งอยู่ตรงข้ามฉัน

ฉันเงยหน้ามองเขา ใจเต้นรัวๆ เลย นี่ฉันคงไม่ได้ตกหลุมพรางอันแพรวพราวของเขาหรอกนะ

วันต่อมา

“ของอะไรมาส่งเยอะแยะเลยเนี่ยลูก”

ยายถามหลังจากกลับมาจากตลาดแล้วเห็นพนักงานร้านเฟอร์นิเจอร์ยกพวกเตียง โซฟา บิ้วอิน ไหนจะช่างมาติดแอร์อีก ก็ไม่แลกหรอกที่จะถาม พอดียายยกห้องที่แม่เคยอยู่ที่ชั้นสองให้ฉัน ก็เลยต้องตกแต่งกันหน่อยน่ะ

“เฟอร์นิเจอร์ค่ะ หนูสั่งมาตกแต่งห้อง”

“จะซื้อมาทำไมเยอะแยะเนี่ย ที่มีอยู่ก็ใช้ได้ เปลืองเงินเปล่าๆ”

“นี่หนูเลือกที่ถูกที่สุดมาแล้วนะคะ” เพราะเงินที่แม่ให้มันไม่พอที่จะซื้อของพวกนี้หรอก ฉันเลยโทรไปกู้เงินด่วนตามใบปลิวที่ได้รับมาวันก่อน กู้มาไม่เท่าไหร่หรอก 500,000 บาทเอง ซื้อของพวกนี้ก็หมดไปแล้วเกือบสามแสนบาท แต่ของมันต้องมีไม่งั้นฉันนอนไม่ได้นะ

“แล้วเอาเงินที่ไหนมาซื้อ”

“ก็… เงินที่แม่ให้มาไงคะ”

“ทำไมไม่เก็บเอาไว้ใช้ยอมจำเป็นล่ะ”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะยาย เดี๋ยวจะไปหางานทำแล้ว”

ยายขมวดคิ้วเครียดแต่ก็เถียงอะไรไม่ออกได้แต่ยืนมองพวกพนักงานขนของขึ้นชั้นสอง

หลังจากติดตั้งทุกอย่างเสร็จจากห้องโทรมๆ ก็กลายเป็นห้องใหม่เอี่ยมสุดหรู อันที่จริงก็ไม่ค่อยหรูหรอกแต่ก็ดูดีกว่าแบบเก่าเยอะมาก ฉันนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอย่างมีความสุข ไถโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ จนพบว่ากระเป๋าแบรนด์โปรดออกคอลเล็คชั่นใหม่ กรี๊ดดด สวยมากกก ไม่ได้แล้ว ของมันต้องมี!

ฉันรีบแต่งตัวแล้วเรียกแท็กซี่ไปที่ห้างในเมืองภูเก็ตทันที ฉันรีบตรงไปที่ช็อปอย่างด่วนจี๋ด้วยความตื่นเต้น พอเห็นของจริงเท่านั้นแหละแทบจะกรี๊ดออกมาเลย คือสวยจริงอะไรจริง จนกระทั่งสายตาเหลือบไปเห็นลูกค้าใหม่สองคนเดินเข้ามาในร้าน เป็นคู่ชายหญิง ฉันก็คงไม่สนใจหรอกถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ไคริล ฉันรีบหลบทันทีกลัวเขาจะเห็นแล้วแอบดู เขาพาสาวที่ไหนมาน่ะ แฟนหรือเปล่า มีโอบกันด้วย คุยกันกระหนุงกระหนิงเชียว หน็อย มีแฟนแล้วยังจะมาจีบฉันอีกนะ เจ้าชู้จริง

เอีะ หายไปไหนแล้ว

“คุณมาทำอะไรแถวนี้ครับ”

ฉันสะดุ้งเลย ตั้งสติแล้วค่อยๆ หันไปมองข้างหลัง ชัดเลย

“อ่ะ อ๋อ มาดูกระเป๋าคอลเล็คชั่นใหม่ค่ะ”

ฉันกระแอมยืดตัวเต็มความสูง แล้วยื่นกระเป๋าให้เขาดู

เขายิ้มเหมือนรู้ทัน “ทำตัวผลุบๆ โผล่ๆ ผมก็คิดว่าแอบดูใครอยู่ซะอีก”

“เปล่านี่คะ” เสียงสูงเพื่อ!

“ไคริลคะ”

“แฟนคุณเรียกแล้ว ไปสิคะ ฉันจะดูกระเป๋าต่อ” เขาเลิกคิ้วข้างหนึ่งก่อนจะหลุดหัวเราะเบาๆ เหมือนเห็นตัวประหลาด

“คร้าบ ไว้เจอกันครับ”

เขาพูดกลัวหัวเราะก่อนจะเดินกลับไปหาสาวสวยคนนั้น

ไม่ปฏิเสธด้วย!! ทำไมรู้เจ็บจี๊ดขึ้นมาเลยอ่ะ!

ฉันสลัดหัวไล่ความรู้สึกผิดแปลกออกไป ก่อนจะก้มลงดูกระเป๋าใบใหม่ในมืออีกรอบแต่ใจกับลอยไปที่อื่นแล้วน่ะสิ หมดอารมณ์ล่ะ ฉันเลยเดินไปจ่ายเงินทันทีแล้วก็ออกมาอย่างหงอยๆ แอบเหลียวมองเขาเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ รู้สึกหน่วงๆ พิกล

สงสัยคืนนี้จนจัดเหล้าสักหน่อยล่ะ