FWB อยากลองรักเพื่อน

***ก่อนเข้าเนื้อหาโปรดอ่านคำเตือนและคำชี้แจงอย่างละเอียด***

นิยายคือเรื่องราวที่สร้างขึ้นมาจากจินตนาการ เนื้อหาบางส่วนอาจเกินจริงเพื่อเป็นการเพิ่มอรรถรสในการอ่านและอาจมีการเพิ่มรายละเอียดต่าง ๆ เพื่อให้เกิดความสมจริงมากยิ่งขึ้น เช่น สถานที่ หรือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงในชีวิตประจำวัน

ทุกข์สุขของตัวละครล้วนเป็นไปตามบริบทของเนื้อเรื่อง บางช่วงบางตอนอาจมีเนื้อหาที่ก่อให้เกิดการตอบสนองทางอารมณ์ที่รุนแรง รวมไปถึงเหตุการณ์ที่อาจนำไปสู่ความรู้สึกโศกเศร้าเสียใจ แต่ทั้งนี้ทุกอย่างดำเนินไปด้วยความสมเหตุสมผล โดยยึดบุคลิกและนิสัยของตัวละครเป็นหลัก

ตัวละครจะมีเซ็กซ์เพื่อความสัมพันธ์หรือเพื่อความบันเทิงของตัวเองก็ได้ โดยที่ยินยอมด้วยกันทั้งสองฝ่าย

สิ่งผิดกฎหมายและเหตุการณ์รุนแรงในเนื้อเรื่องล้วนเกิดจากจินตนาการ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลใดบุคคลหนึ่งและไม่มีเจตนาชวนให้กระทำความผิดหรือใช้ความรุนแรงแต่อย่างใด ห้ามลอกเลียนแบบพฤติกรรมตัวละคร

 มีคำหยาบและถ้อยคำที่ไม่สุภาพ

 มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

 มีการบรรยายเกี่ยวกับการใช้ความรุนแรงทางด้านร่างกาย วาจา และความรู้สึก

 ห้ามลอกเลียนแบบพฤติกรรมตัวละคร

 อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น

 เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ๑๘ปีขึ้นไป

ฝากกดติตาม ฝากกดหัวใจ ฝากเก็บเข้าคลังและคอมเมนต์ด้วยนะคะ หากมีตรงไหนที่ไรต์ผิดพลาดสามารถติชมได้เลยค่ะ ยินดีปรับปรุงแก้ไขทุกประการ

***สำคัญมาก***

เพื่อไม่ให้เป็นการเสียความรู้สึกต่อกัน ก่อนตัดสินใจกดซื้ออยากให้คุณนักอ่านทดลองอ่านก่อนนะคะ เผื่อไม่ถูกใจเนื้อหาหรือสำนวนไม่ถูกจริต

ในฐานะนักเขียนอยากให้นักอ่านมีความสุขกับตัวละครของเรา ไม่อยากให้รู้สึกเสียดายเงินที่ซื้อนิยายเล่มนี้ :)

ลิขสิทธิ์เป็นของนามปากกาขนมไทย

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช๒๕๓๗ และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไขเนื้อหาเพื่อนำไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนจะดำเนินคดีตามกฎหมายให้ถึงที่สุด

ทุกตัวอักษรที่เขียนขึ้นมาล้วนเกิดจากความตั้งใจ ไม่ว่าในชีวิตจริงคุณจะเจอเรื่องทุกข์ใจอะไรอยู่ เราหวังว่าเรื่องราวที่เราเขียนจะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คุณยิ้มได้

สุดท้ายนี้ขอให้มีความสุขกับโลกในจินตนาการนะคะ ขอบคุณค่ะ :)

.

.

.

“อื้อ! เจ็บ” เสียงหวานดังขึ้นพร้อมกับแสดงความรู้สึกทางสีหน้าออกมาให้คนบนเรือนร่างได้เห็น “อะ...อคิน”

“เจ็บแป๊บเดียวอีกเดี๋ยวเธอก็เสียวแล้ว” น้ำเสียงกระเส่าตอบกลับก่อนจะตักตวงความหวานจากริมฝีปากบางด้วยความโหยหา ...

“เมียขึ้นสถานะโสดผัวก็ขึ้นสถานะโสด แต่นอนด้วยกันทุกคืน นี่พวกมึงอยู่ในสถานะอะไรกันวะ”

“เพื่อน”

“เพื่อน! ช่างกล้าพูดกูจะรอดูว่าจะเป็นเพื่อนกันไปได้สักกี่น้ำ”

“ก็หลายน้ำอยู่นะ”

“ทำเป็นเล่นไปเถอะระวังความรู้สึกตัวเองเอาไว้ให้ดีแล้วกัน”

“พวกมึงก็รู้ว่ามันไม่มีวันเกิดขึ้นกับกู”

“กับผู้หญิงคนอื่นพวกกูเชื่อ แต่กับคนนี้กูไม่เชื่อครับ”

“…”

จุดเริ่มต้นอยู่ตรงไหนต่างฝ่ายต่างตอบไม่ได้และปล่อยให้เวลาล่วงเลยมาถึงสองปี ความสัมพันธ์ที่ไม่มีความรู้สึกเริ่มเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น

“นายอย่าเอาแต่ตามหึงหวงได้ไหม”

“อย่าสำคัญตัว! ฉันจะหึงหวงเธอทำไม”

“แล้วที่ตามหาเรื่องคนอื่นอยู่นี่คืออะไร”

“มันไม่เกี่ยวกับเธอ”

“นายโกหกฉันไม่ได้หรอกนะอคิน”

“ฟังให้ดีนะ ฉันไม่ได้โกหกและฉันไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องโกหกด้วยในเมื่อเราเป็นเพื่อนกัน”

“อืม เราเป็นเพื่อนกัน”

สถานะที่ถูกย้ำทำให้หัวใจที่บอบบางเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวขึ้นทุกวัน เธอไม่ควรลืมว่าความสัมพันธ์แบบนี้ไม่ควรเอาความรู้สึกลงไปเล่น แต่ว่าเธอดันเผลอไปแล้วเกือบหมดหัวใจ

“รักคนที่ไม่มีวันได้ครอบครองมันมีแต่เจ็บกับเจ็บนะ”

“ฉันไม่ได้อยากครอบครองใคร แต่ไม่รู้ทำไมถึงเป็นแบบนี้”

“หากวันใดไม่ถูกรักจงรักตัวเองอย่างสุดหัวใจ อกหักเหรอวะ” เธียร์ถามขึ้นเมื่ออ่านสเตตัสที่เพื่อนชายอย่างอคินโพสต์ “กูว่าไม่ใช่ละ”

“ไม่ใช่อะไร มันไม่เปิดตัวก็ไม่ได้หมายความว่ามันไม่มีใครสักหน่อย”

“จริง ๆ แล้วอาจจะมีแต่ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ก็ได้” อลันกับออกัสต์เสริมขึ้นมาบ้าง

“ไร้สาระ! พวกนายน่าจะรู้นะว่าคนหล่อเขาอกหักกันไม่เป็น”

“ไม่แน่หรอกหักอกคนอื่นไว้เยอะเวรกรรมอาจจะทำงานอยู่ก็ได้”

“เวรกรรมอะไรไม่รู้จัก สถานะฉันไม่เคยอยากได้อยู่แล้ว แค่อยากได้เฉย ๆ”

“จ้าพ่อรูปหล่อ พวกฉันจะรอดูว่าใครกันนะที่จะทำให้นายเรียกร้องสถานะจนตัวสั่น! มันต้องมีสักคนแหละวะ”