ตอนที่ 8 ไม่รักษาคำพูด

EP 08

แสงแดดยามสายสาดส่องเข้ามาภายในห้องกระทบเปลือกตาคู่สวย เอิงเอยรู้สึกตัวเธอค่อยๆปรับโฟกัสพร้อมกับกวาดตามองไปรอบห้อง อาการเจ็บที่แผลทั่วร่างจากศึกเมื่อคืนยังคงเจ็บอยู่ มือบางยกขึ้นแตะที่ศรีษะตัวเองใบหน้าหวานบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บ ก่อนที่สายตาจะหยุดอยู่ที่แผ่นหลังกว้าง ร่างหนามีเพียงผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่อ มือกำลังเช็ดผมที่เปียกชุ่มไปด้วยหยดนํ้า สายตาคมกริบจ้องมองคนตัวเล็กบนเตียงผ่านเงากระจก..

"มองฉันด้วยสายตาแบบนั้น ต้องการอะไร?"

"...." เอิงเอยไม่ตอบกลับใดๆ เธอพาร่างตัวเองลุกขึ้นจากเตียงด้วยความทุลักทุเล มือบางเกาะผ้าห่มผืนหนาคลุมร่างเอาไว้ แล้วคว้าเสื้อผ้าน้อยชิ้นที่ถูกทิ้งกระจัดกระจายบนพื้นขึ้นมาสวม..

หมับ !

"เป็นใบ้รึไง อย่ามาเงียบใส่ฉัน"

"ปล่อย ฉันจะกลับ" เธอพยายามบิดข้อมือออก แต่กลับโดนเพลิงฉุดเสื้อผ้าออกจากมือบางแล้วโยนทิ้งไปอีกทาง มือหนาคว้าร่างเล็กมานั้งบนโซฟา

"อวดดีเข้าไป แผลเต็มตัวแบบนี้เดี๋ยวได้ตายก่อนถึงบ้าน" พูดจบชายหนุ่มก็เดินไปหยิบกล้องปฐมพยาบาลมา แล้วจัดการหยิบสำลีชุบแอลกอฮอล์ล้างแผลเตรียมตัวทำแผลให้เธอ

"ไม่ต้อง ฉันกลับไปทำที่บ้านได้" เอิงเอยปฏิเสธเสียงแข็ง เธอลุกขึ้นจากเก้าอี้อีกครั้งไม่ทันไรก็โดนเพลิงฉุดรั้งกลับมาเหมือนเดิม

"ทำไมดื้อแบบนี้ว่ะ" เพลิงสบถออกมาสายตาเพ่งดุๆเพ่งมองคนตัวเล็กที่อวดเก่งจะกลับบ้านให้ได้ ใบหน้าหล่อเหลาส่ายเอือมระอาพร้อมกับถอนหายใจออกมา ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าผู้หญิงที่นั้งอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ดื้อรั้นซักแค่ไหน.. "แผลอักเสบขึ้นมาจะทำไง?"

"ก็ดีหน่ะสิ ฉันจะได้ตายๆไปให้มันจบ"

"บอกไม่ฟัง อยากโดนเอาอีกรอบไหม?" เพลิงกอดรัดคนตัวเล็กแน่น พร้อมกับกระซิบขู่เธอด้วยนํ้าเสียงชวนขนลุก ทำเอาเอิงเอยไม่กล้าที่จะหายใจออกมาเสียงดัง เธอเบือนหน้ากลับไปมองเตรียมง้างปากเถียง แต่ก็หยุดชะงักเมื่อเห็นสายตาไม่มีแววล่อเล่นของชายหนุ่ม..

เอิงเอยสะบัดร่างออกอย่างแรงจนเพลิงยอมปล่อย เธอลุกออกจากตักของชายหนุ่มแล้วนั้งตรงหน้านิ่งๆแทน ใบหน้างองํ้าไม่เต็มใจนัก เพลิงที่คุมคนตัวเล็กอยู่หมัดเริ่มทำแผลให้เธออย่างเบามือ ร่างหนาขยับเข้าไปใกล้ๆพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าไปเพื่อจ้องมองแผลที่ข้างศรีษะทุยชัดๆ ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดผิวหน้าเนียนใส เอิงเอยลอบกลืนนํ้าลายลงคอด้วยความยากลำบากกับความไกล้ชิด..

กลิ่นหอมครีมอาบนํ้าอ่อนๆลอยแตะเข้าที่ปลายจมูกเชิดรั้น ดวงตากลมโตไล่มองใบหน้าหล่อเหลาตั้งแต่ผมหน้าเปียกชุ่มที่ปกคลุมลงมาถึงหน้าผาก จมูกคมสันได้รูป ริมฝีปากหยักน่าจูบนั้น ตอนคบกันไม่เห็นจะเพอร์เฟคขนาดนี้ ไปศัลยกรรมหมอไหนมานะหน้าถึงได้เปลี่ยนไปอย่างกับฟ้ากับเหวขนาดนี้ แถมยังเป็นธรรมชาติสุดๆ เหมือนกับหลุดออกมาจากจอทีวี..

ตึกๆ..ตึกๆ..ตึกๆ.. เสียงหัวใจเธอเต้นแรงจนได้ยินเล็ดลอดออกมา ใบหน้าหวานเห่อร้อนขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เธอกลัวว่าคนตรงหน้าจะได้ยินเสียงหัวใจที่โหมกระหนํ่า มันน่าอายมากถ้าตอนนี้กลับกลายเป็นเธอที่ใจเต้นกับแฟนเก่าอย่างเพลิงแทน..

"จะมองหน้าฉันอีกนานไหม.."

"...." เอิงเอยยังคงไม่รู้ตัวว่าเพลิงจับสังเกตุเธออยู่ ดวงตาคู่สวยเหมือนกำลังเพ้อฝันอะไรอยู่บางอย่าง อีกทั้งเสียงหัวใจของเธอที่เต้นรัวอย่างกับกลองชุด ชายหนุ่มหยุดการกระทำแล้วหยิบผ้าผันแผลมาพันให้เธอจนเสร็จเรียบร้อย เรียวคิ้วได้รูปขมวดยุ้งเมื่อเห็นรอยยิ้มเคลิ้มๆปรากฎขึ้นบนใบหน้า..

โป๊ก!

"โอ๊ย..!" ร่างเล็กสะดุ้งโหยงขึ้นมาอย่างลืมตัว เมื่อถูกเพลิงโขกเข้าที่หน้าผากมนเบาๆเพื่อเรียกเธอ เอิงเอยสะบัดหน้าพรืดแล้วรีบดึงสติกลับมา

"หลงฉันแล้วรึไง ถึงมองหน้าแล้วยิ้มแบบนี้?" เพลิงยื่นหน้าเข้าไปไกล้ๆเธอ จนปลายจมูกสัมผัสกัน ทำให้เอิงเอยรีบเบือนหน้าหลบจนปลายจมูกสัมผัสเข้าที่พวงแก้มแดงระเรื่อของเธอแทน แต่ไหงมันกลับรู้สึกว่าพวงแก้มเธอมันโดนขโมยหอมไปแบบซะดื้อๆแบบนั้นล่ะ? ทั้งที่เมื่อกี้มันแค่สัมผัสเล็กน้อย..

"นะ...นี้นานหอมแก้มฉันหรอ" มือบางยกขึ้นกุมใบหน้าตัวเอง พร้อมกับลุกขึ้นยืนจนผ้าห่มหลุดล่วงออกจากเรือนร่าง ส่งผลให้สายตาของเพลิงไล่มองทุกสัดส่วนอีกครั้งอย่างอดไม่ได้.. "กรี๊ดดดดดดด..!" เอิงเอยกรีดร้องออกมาจากเดิมที่เขิลอยู่แล้วยิ่งเขิลเข้าไปใหญ่ มือบางรีบคว้าผ้าห่มขึ้นมาพันร่างเอาไว้

"เห็นยันไส้แล้วยังจะอายอะไรอีก?"

"เพลิง!" คำพูดของชายหนุ่มยิ่งทำให้เอิงเอย อยากกรีดร้องออกมาอีกครั้ง แต่ก็ต้องรีบงับปากเมื่อเพลิงชักสีหน้าหงุดหงิดใส่เธอ

"หยุดแหกปากร้อง แล้วนั้งลง ฉันยังทำแผลไม่เสร็จ" เพลิงเพ่งมองรอยขีดข่วนบนแผ่นหลังเนียนที่เริ่มบวม สีหน้าเริ่มไม่พอใจเมื่อเอิงเอยเอาแต่ร้องกรีดไม่ยอมให้ทำแผลดีๆ ชายหนุ่มแค่กังวลว่าแผลมันจะอักเสบถ้าไม่รีบทำความสะอาด..

"พอแค่นี้ก็ได้ฉันจะกลับละ.."

"นั้งลง" เพลิงเค้นเสียงลอดไรฟันสั่งเธออย่างเอาแต่ใจ เอิงเอยที่หวาดหวั่นกับสายตาของเพลิงทุกครั้ง ต้องจำใจนั้งหันหลังให้ชายหนุ่มทำแผลอีกครั้ง ถึงแม้จะไม่เข้าใจกับการกระทำของชายหนุ่มซักเท่าไหร่ ทั้งๆที่เป็นต้นเหตุของบาดแผลพวกนี้แต่กลับทำเป็นห่วงนักเป็นห่วงหนา

ทันทีที่นั้งลงได้ไม่นาน มือหนาก็ช้อนเข้าที่หน้าท้องแบนราบแล้วยกคนตัวเล็กเข้ามานั้งระหว่างขาให้ไกล้กว่าเดิม อีกข้างเริ่มละเลงทำแผลให้เธอด้วยความเบามือ ลมหายใจฟึดฟัดเล็ดลอดออกมาให้ได้ยินเป็นระลอกๆ เหมือนกังวลกับอะไรซักอย่าง..

"นายทำแผลไม่ถนัดหรอ ให้ฉันขยับให้ก็ดะ..."

"เงียบปากไป"

"...ฉันแค่ถามเห็นนายถอนหายใจเหมือนหงุดหงิดอะไร"

"ฉันจะหงุดหงิดก็เพราะเธอไม่ยอมให้ฉันแผลดีๆตั้งแต่แรก แล้วถ้าแผลมันอักเสบขึ้นมาจะทำยัง?" คำตอบของเพลิงทำเอาหญิงสาวหยุดชะงัก รอยยิ้มบางๆเผลอหลุดออกมา เธอรู้สึกเหมือนชายหนุ่มจะเป็นห่วงยังไงยังงั้น..

"นี้นายเป็นห่วงฉันหรอ"

"เธอหลงตัวเองไปนะบางที เพราะถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมามันไม่คุ้มสำหรับฉัน.."

"ไม่คุ้มอะไรของนาย?"

"คำว่าสะใจของฉัน แค่เซ็กส์ห่วยๆไม่กี่สิบนํ้ามันไม่พอหรอก.." เอิงเอยเริ่มตะหงิดๆในใจขึ้นมา เธอเบือนหน้าหันกลับไปมองใบหน้าเรียบนิ่งของเพลิงอย่างไม่เข้าใจนัก

"แปลว่านายจะไม่รักษาคำพูดงั้นหรอ"

"เธอตีความหมายผิดเองเอิงเอย.."

"?"

"ฉันยังไม่ได้บอกว่าแค่เมื่อคืนที่เธอต้องทำให้ฉันสะใจ...แต่มันทั้งชีวิตต่างหาก :)"

.

.

.

นายนี้มันเจ้าแผนการซะจริงๆ แถมยังตีเนียนบอกไม่ได้เป็นห่วง แล้วไอ้ที่บังคับให้เขาทำแผลเสียงแข็งล่ะ ปากไม่ตรงกับใจไปอี๊กกกกก55555555555555555

Next..

"เมื่อคืนฉันแตกในทุกรอบ ถ้าไม่อยากท้องรอบสองก็..."